Δεν είναι η πρώτη φορά που ο υπουργός Εξωτερικών Ν. Δένδιας κατατροπώνει Τούρκο συνομιλητή του και φροντίζει το σθένος του να διαφημιστεί πομπωδώς στα ΜΜΕ.

Ads

Είναι, άλλωστε, γνωστό από παλιά ότι η “τουρκοφαγία” προσφέρει δημοτικότητα στους πολιτικούς και τηλεθέαση στα κανάλια.

Η μεγάλη στιγμή του Ν. Δένδια ήταν όταν αντιπαρατέθηκε σε ζωντανή σύνδεση με τον Τούρκο ομόλογό του Μ. Τσαβούσογλου. Τότε η δημοφιλία του εκτοξεύθηκε και καθιερώθηκε ως “δελφίνος” στη ΝΔ.

Οπως όλα δείχνουν, του άρεσε και θα το συνεχίσει.

Αφορμή βρήκε σε μια συζήτηση που διοργάνωσε το νορβηγικό Ινστιτούτο Διεθνών Σχέσεων, όπου κατήγγειλε την Τουρκία ότι απειλεί τη χώρα μας από το 1995 με casus belli.

Ads

Ο Τούρκος πρέσβης απάντησε ότι το casus belli εκδόθηκε από την τουρκική εθνοσυνέλευση, όταν η Ελλάδα αποφάσισε να διεκδικήσει την επέκταση των θαλάσσιων συνόρων της στα 12 ναυτικά μίλια. Δημιουργήθηκε, όπως ήταν φυσικό, ένταση με τον επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας να διαμηνύει ότι πουθενά στον κόσμο δεν υπάρχει ανάλογο casus belli και τον Τούρκο πρέσβη να τον διακόπτει.

Αλήθεια, υπάρχει πουθενά στον κόσμο ασυμβατότητα εύρους εναέριου χώρου και χωρικών υδάτων; Το συγκεκριμένο ερώτημα δεν είναι καθόλου δημοφιλές και επομένως δεν τίθεται στο δημόσιο διάλογο. Και σίγουρα δεν απασχολεί τον Ν. Δένδια ο οποίος, προφανώς, φιλοδοξεί να εκφράσει τη σαμαρική και καραμανλική πτέρυγα της ΝΔ που ενθουσιάζεται με πατριωτικές κορώνες και αυστηρά μηνύματα προς την Αγκυρα, όπως αυτά που διαρκώς έστελνε ο Πρ. Παυλόπουλος ως ΠτΔ.

΄Οπως μετέδωσε το MEGA, ο Έλληνας ΥΠΕΞ είπε χαρακτηριστικά πως «θα ήταν καλό αν η Τουρκία επέστρεφε στον 21ο αιώνα», για να επιλυθούν προβλήματα και να μην μένει «στην εποχή του σουλτάνου Σουλεϊμάν του μεγαλοπρεπή».

Είρων, προσβλητικός, απαξιωτικός. Απευθύνθηκε στο εσωτερικό ακροατήριο κάνοντας επίδειξη πυγμής, αδιαφορώντας για την ουσία, δηλαδή την επίπτωση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.

Ναι, ο Ρ. Τ. Ερντογάν προκαλεί. Και όσο δυσκολεύεται πολιτικά, τόσο περισσότερο προκαλεί. Και ναι, μπορεί να κάνει εξαγωγή της εσωτερικής κρίσης, αν κρίνει ότι αυτό των ωφελεί. Σίγουρα, η περίοδος μέχρι τις τουρκικές εκλογές θα είναι κρίσιμη για τα ελληνοτουρκικά. Και όχι, δεν αρκεί η ελληνογαλλική αμυντική συμφωνία για να προστατευτούμε από τις συνέπειες ενδεχόμενης κορύφωσης της έντασης. Με άλλα λόγια, η κατάσταση είναι εξαιρετικά ευαίσθητη και χρειάζεται σοβαρότητα, υπευθυνότητα και εθνική συνεννόηση.

Το μόνο που δεν χρειάζεται είναι αυτό που συμβαίνει: Εξωτερική πολιτική εσωτερικής κατανάλωσης, διπλωματικοί θεατρινισμοί, διέγερση εθνικιστικών ανακλαστικών και επιστροφή του Σαμαρά ως Δένδια.