Στην πρώτη τετραετία δούλευε καλύτερα η προπαγανδιστική μηχανή. Στάθηκε τυχερός με την επίθεση Ερντογάν με όπλα τους μετανάστες καθώς και με την πανδημία. Και με τη βοήθεια της λίστας Πέτσα, η ελληνική κοινή γνώμη έφαγε το αφήγημα ότι ο Μωυσής σκίζει και διεθνώς. Η μόνιμη επωδός ήταν οτι ο Μητσοτάκης, παίρνει διεθνείς πρωτοβουλίες τη μία μετά την άλλη.

Στην πραγματικότητα ο Έλληνας πρωθυπουργός ναυάγησε στο πρώτο μεγάλο υπερατλαντικό του ταξίδι, έξη μήνες μετά τη νίκη του στις εκλογές. Τον Ιανουάριο του 2020, η επίσκεψη στον Λευκό Οίκο, στη διάρκεια της πρώτης θητείας του Τραμπ, ήταν καταστροφική.

Με φόντο το τζάκι του Οβάλ Γραφείου και τον… Eλληνα πρωθυπουργό, μια 18λεπτη συνέντευξη Τύπου – ποταμός του Ντόναλντ Τραμπ, ασχολήθηκε με τα πάντα πλην της τουρκικής επιθετικότητας, των ελληνικών δικαίων και της ανάγκης τήρησης της διεθνούς νομιμότητας.

• Διαβάστε: Το φιάσκο του Οβάλ Γραφείου

Σε αυτό το 18λεπτο ο Ντόναλντ Τραμπ μίλησε επί 17 λεπτά και απάντησε σε 13 ερωτήσεις για την κρίση ΗΠΑ – Ιράν και για την διαδικασία παραπομπής του.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης μίλησε για ένα λεπτό και 10 δεύτερα. Σ’ αυτά τα 70 δευτερόλεπτα πρόλαβε να ζητήσει τρεις φορές την υποστήριξη των ΗΠΑ, χωρίς να αποσπάσει την παραμικρή  διαβεβαίωση από τον Αμερικανό πρόεδρο και να δηλώσει ότι είναι «σταθερός και προβλέψιμος σύμμαχος».

Προηγουμένως είχε δεσμευτεί για την αναβάθμιση της συμμαχίας με τις ΗΠΑ σε αμυντικό επίπεδο, για την αγορά των F-35 μετά την αναβάθμιση των F-16. Αλλά και είχε συνταχθεί πλήρως με την απόφαση της Ουάσιγκτον για την εξόντωση του Ιρανού στρατηγού Σουλεϊμανί,  μία κίνηση αντάξια μόνο του Νετανιάχου.

Είχε δώσει δηλαδή όσα είχε, χωρίς να πάρει τίποτα. Αυτή είναι η πατέντα της πολιτικής Μητσοτάκη. Αγοράζεις ότι όπλα πουλάει η Γαλλία, αλλά ο Μακρόν δεν σε καλεί ούτε στο Παρίσι.

Υπήρχαν φυσικά και επιτυχίες. Σε αντάλλαγμα για τις αγορές και τις δηλώσεις πίστης, τον Μάιο του 2022 ο κ. Μητσοτάκης είχε πράγματι  ιδιαίτερα θερμή υποδοχή στο αμερικανικό Κογκρέσο, όπου μίλησε με αφορμή την επέτειο των 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση.

Επρόκειτο για προσωπικό θρίαμβο, που όμως δεν είχε καμία επίπτωση σε θέματα όπως το Κυπριακό ή τα ελληνοτουρκικά, ούτε αναβάθμισε τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις. Ο Τραμπ ολοκλήρωσε το κακό, διορίζοντας πρέσβειρα στην Αθήνα την πρώην φιλενάδα του γιου του, κάτι σαν πολυτελή εξορία σε εξωτική μπανανία.

• Διαβάστε: Έκτακτη σύνοδος στο Παρίσι / Ερωτήματα για την απουσία της Ελλάδας – Τι υποστηρίζει η κυβέρνηση

Στην Ευρώπη τα πράγματα δεν πήγαν καλύτερα. Το προφίλ Μητσοτάκη τσαλακώθηκε άσχημα από τις υποκλοπές, τις παραβιάσεις του κράτους Δικαίου και των διεθνών νόμων για τους πρόσφυγες. Η στενή σχέση με τον Μ. Βέμπερ χειροτέρευσε, όταν ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος(ΕΛΚ) συγκρούστηκε με τον έμπιστο του πρωθυπουργού κ. Μπακόλα, που είχε αναλάβει γραμματέας του ΕΛΚ.

Από τις υψηλές επαφές έμεινε μόνο αυτή με την -βουτηγμένη στη διαφθορά και τη διαπλοκή- Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν. Για μία εταιρεία του συζύγου της που δραστηριοποιείται στην Ελλάδα εγκρίθηκε από το Ταμείο Ανάκαμψης γενναίο δάνειο, που όμως δεν προχώρησε.

Τα τελευταία χρόνια η ευρωπαϊκή δραστηριότητα του Έλληνα πρωθυπουργού περιορίστηκε σε αποστολή επιστολών προς την πρόεδρο της Κομισιόν, ζητώντας βοήθεια για την ακρίβεια ή το κόστος ενέργειας, δηλαδή για θέματα που δεν μπορεί να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση του. Επρόκειτο για καθαρά επικοινωνιακές κινήσεις, που φυσικά δεν είχαν κανένα πρακτικό αποτέλεσμα.

Ο κ. Μητσοτάκης ζητάει μαζί με άλλες χώρες να μην υπολογίζονται οι δαπάνες για εξοπλισμούς στο δημοσιονομικό έλλειμμα. Η φον ντερ Λάιεν συμφωνεί και ίσως με τις εξελίξεις στην Ουκρανία και την αμερικανορωσική προσέγγιση η ρύθμιση υιοθετηθεί. Αλλά περισσότερα λεφτά για την Αμυνα, σημαίνουν λιγότερα λεφτά για την κοινωνία.

• Διαβάστε: Στέλιος Κούλογλου / Βρυξέλλες – Μητσοτάκης: Η μοίρα του μπάτλερ

Τις τελευταίες μέρες, ο κ. Μητσοτάκης εξαφανίστηκε πλήρως από το διεθνές σκηνικό. Προχθές, η κυβέρνηση υποχρεώθηκε να απολογηθεί για την απουσία του κ. Μητσοτάκη από τη Σύνοδο για την Ασφάλεια στο Μόναχο την προηγούμενη εβδομάδα και από τη σύσκεψη που συγκάλεσε τη Δευτέρα ο Μακρόν στο Παρίσι.

Η πρώτη απουσία δικαιολογήθηκε με το φορτωμένο πρωθυπουργικό πρόγραμμα. Aλλά αρκεί  μια ματιά στο site primeminister.gr για να διαπιστωθεί ότι την Παρασκευή που διεξαγόταν η Σύνοδος, ο κ. Μητσοτάκης είχε να πάει μόνο στο αμαξοστάσιο των Οδικών Συγκοινωνιών, στου  Ρέντη..

Η πραγματική αιτία είναι αδυναμία της κυβέρνησης να  κλείσει μία σοβαρή συνάντηση στο Μόναχο.

Η δεύτερη απουσία είναι αναμενόμενη, δεν κλήθηκαν Ευρωπαίοι ηγέτες και από άλλες χώρες πιο σημαντικές οικονομικά (πχ Βέλγιο) ή διπλωματικά τα τελευταία χρόνια (Πορτογαλία).

Ο κ. Μητσοτάκης θα μπορούσε να είχε κληθεί αν είχε αναλάβει, όπως πχ. ο Ερντογάν,  πρωτοβουλίες ειρήνευσης στον πόλεμο Ρωσίας – Ουκρανίας εκμεταλλευόμενος τις ιστορικές ελληνορωσικές σχέσεις.  Αλλά τόσο στο ουκρανικό όσο και στη Γάζα, επέλεξε να ταυτιστεί πλήρως με την αμερικανική στρατηγική.

Γιατί να τον καλέσει ο Μακρόν, ο Πούτιν ή ο Ζελένσκι; Στις διεθνείς σχέσεις κανένας δεν παίρνει στα σοβαρά κάποιον που δηλώνει αυθόρμητα ότι είναι προβλέψιμος.