Ο φακός την ερωτεύθηκε και οι σημαντικότεροι σκηνοθέτες της εποχής μας, την εμπιστεύτηκαν για να ερμηνεύσει τις ηρωίδες τους. Από τον Λέος Κάραξ και τον Κριστόφ Κισλόφσκι, μέχρι τον Αμπάς Κιαροστάμι και την Κλερ Ντενί. Στη νέα της ταινία, η οποία κυκλοφορεί στις εγχώριες Αίθουσες, πρωταγωνιστεί μαζί με την Κατρίν Ντενέβ, καθώς αναζητά την «Αλήθεια» του βραβευμένου με Χρυσού Φοίνικα, Κορεέντα Χιροκάζου και εμείς εκμεταλλευόμαστε την ευκαιρία για να ένα κινηματογραφικό ταξίδι, μέσα από τις δεκαπέντε σημαντικότερες ερμηνείες της.

Ads

Γεννημένη στις 9 Μαρτίου του 1964 στο Παρίσι και μεγαλωμένη σε μια οικογένεια καλλιτεχνών, όπου η μητέρα της (Monique Yvette Stalens) ήταν ηθοποιός κι ο πατέρας της (Jean-Marie Binoche) γλύπτης, η Ζιλιέτ Μπινός (Juliette Binoche), μυήθηκε στην υποκριτική από νεαρή ηλικία. Μετά από αρκετές θεατρικές παραστάσεις, μπήκε στον κόσμο του Γκοντάρ (Hail Mary – 1985), του Ντιγιόν (Family Life – 1985) και του Τεσινέ (Rendez-vous – 1985).

Γνώρισε τον Λέος Κάραξ στα γυρίσματα του «Mauvais Sang» και τον ερωτεύτηκε. Μαζί δουλέψανε και στο φιλμ «Οι Εραστές της Γέφυρας», όπου περιγράφει την ερωτική ιστορική δύο περιθωριακών. Η ταινία αντιμετώπιζε συνεχώς προβλήματα και τελείωσε μετά από τρία χρόνια. Με την ολοκλήρωση της ταινίας, τελείωσε και η σχέση τους.

Οι δυνατές ερμηνείες της στα έργα, «Η Αβάσταχτη Ελαφρότητα του Είναι» (The Unbearable Lightness of Bein – 1988), δίπλα στον Ντάνιελ Ντέι Λιούις και «Μοιραίο Πάθος» (Damage – 1992) με τον Τζέρεμι Άιρονς, έστρεψε επάνω της, την προσοχή του Χόλιγουντ. Ο Στήβεν Σπήλμπεργκ της πρόσφερε τον ρόλο της Έλι Σάτλερ για το πρώτο «Jurassic Park», εκείνη ευτυχώς τον αρνήθηκε, για να πρωταγωνιστήσει την ίδια χρόνια στο μαγικό «Μπλέ» (1993), του Κριστόφ Κισλόφσκι, που της χάρισε και το Βραβείο Σεζάρ Καλύτερης Ηθοποιού.

Ads

image

Αργότερα, εμφανίστηκε στις ταινίες «The Horseman on the Roof» (1995) και φυσικά «Ο Άγγλος Ασθενής» (The English Patient – 1996), για το οποίο κέρδισε το Όσκαρ Καλύτερου ‘Β Γυναικείου Ρόλου, γράφοντας κινηματογραφική ιστορία, καθώς 37 χρόνια μετά τη Σιμόν Σινιορέ, έγινε η πρώτη Γαλλίδα που κέρδισε και πάλι Όσκαρ. Στην μικρή αυτή τιμητική λίστα, θα μπει φυσικά το 2007 και η Μαριόν Κοτιγιάρ.

Τρία χρόνια αργότερα, η Ζιλιέτ Μπινός ήταν Υποψήφια για το Όσκαρ Καλύτερου Ά Γυναικείου Ρόλου, για την ερμηνεία της στο «Chocolat» (2000), του Λας Χάλτσρομ. Ακολούθησαν μεταξύ άλλων, ταινίες όπως: «The Son of No One» (2011), του Ντίτο Μοντιέλ με τους Αλ Πατσίνο, Τσάνινγκ Τάτουμ και Κέιτι Χολμς, τα «Σύννεφα του Σιλς Μαρία» του Ολιβιέ Ασαγιά, μαζί με την Κρίστεν Στιούαρτ, «1.000 Φορές Καληνύχτα» (Tusen ganger god natt / 1,000 Times Good Night) του Έρικ Πόουπ, «Καμίλ Κλοντέλ 1915» του Μπρούνο Ντιμόντ, το «Ghost in the Shell» του 2017, κ.α. Στο Αφιέρωμα που ακολουθεί, επιλέξαμε και παρουσιάζουμε δεκαπέντε από τις πιο χαρακτηριστικές ταινίες της σπουδαίας Γαλλίδας ηθοποιού:

«Η Δική μας Νύχτα» (Mauvais Sang / The Night Is Young – 1986) του Λέος Κάραξ (Ελβετία, Γαλλία)

image

Στο Παρίσι του κοντινού μας μέλλοντος, ο Μαρκ (Μισέλ Πικολί) και ο Χανς (Hans Meyer), δύο ώριμοι αλλά μπαρουτοκαπνισμένοι, ληστές, χρωστάνε χρήματα σε μία μυστηριώδη και σκληρή Αμερικανίδα. Η μόλις δυο εβδομάδων, αυστηρή, προθεσμία που έχουν στη διάθεσή τους, τους πιέζει εξαντλητικά για την εξόφληση των ανοικτών λογαριασμών που έχουν. Χωρίς πολλές επιλογές, οι δύο άνδρες θα σκεφτούν την τέλεια κομπίνα. Να κλέψουν και να πουλήσουν στην αγορά, το αντίδοτο μιας υπέρ-ασθένειας κι ενός θανατηφόρου ιού της εποχής ονόματι «STBO», που προσβάλλει και σκοτώνει τους εραστές! Μόνο που γι’ αυτή τη δουλειά θα χρειαστούν κάποιον με σταθερά και ευέλικτα χέρια, οπότε και θα επιστρατεύσουν τον Άλεξ (Ντενί Λαβάν).

Το 1986, σε ηλικία εικοσιπέντε μόλις ετών, ένας από τους πλέον υποσχόμενους Γάλλους σκηνοθέτες μας παραδίδει την αναπάντεχη κινηματογραφική έκπληξη που ακούει στο όνομα «Η Δική μας Νύχτα» (Mauvais Sang / The Night Is Young). Η ταινία έμελλε να εισβάλλει στο κινηματογραφικό σκηνικό της δεκαετίας του ’80, αναδεικνύοντας το πρωτοφανές σκηνοθετικό ταλέντο του «φοβερού παιδιού» του γαλλικού σινεμά. Ο Καράξ κατασκευάζει μια πανέξυπνη αλληγορία για την αστάθμητη νεανική οξυδέρκεια, απέναντι σε μια κυρίαρχη και ανυποχώρητη πατριαρχική αντίληψη. Το εκστατικό κινηματογραφικό αριστούργημα του Γάλλου αριστοτέχνη εικονοκλάστη αποτελεί για πολλούς την πιο εντυπωσιακή του ταινία. Με ανατρεπτικό μοντάζ, και υπέροχο σάουντρακ, στην ταινία «Η Δική μας Νύχτα», συναντάμε στους πρωταγωνιστικούς ρόλους τους: Μισέλ Πικολί, Ζιλιέτ Μπινός, Ζιλί Ντελπί αλλά και τον αγαπημένο ηθοποιό του Γάλλου σκηνοθέτη, τον υπέροχο Ντενί Λαβάν.

«Οι Εραστές της Γέφυρας» (The Lovers on the Bridge / Les Amants Du Pont Neuf – 1991) του Λέος Κάραξ (Γαλλία)

Με φόντο την παλαιότερη γέφυρα του Παρισιού, την Πον Νεφ, η ταινία αφηγείται μια ιστορία αγάπης ανάμεσα στον Άλεξ (Ντενίς Λαβάν), εθισμένο στο αλκοόλ και στα ηρεμιστικά, και στη Μισέλ (Ζιλιέτ Μπινός), που σιγά σιγά χάνει την όρασή της. Μία τρυφερή ερωτική ιστορία με κοινωνικό υπόβαθρο και πρωταγωνιστές δύο άστεγους. Η γραφή του Λεό Καράξ ήταν πάντα επαναστατική και ατίθαση, με μία ματιά μονίμως παρεμβατική και ποικιλοτρόπως μοναδική. Μέσα από μία προσωπική και ιδιαίτερη κινηματογραφική γλώσσα, γεμάτη ποιητικά μοτίβα, παραπλανητικά close-ups και ελλειπτικό μοντάζ, ο σκηνοθέτης έχει γράψει τη δική του προσωπική ιστορία στον χώρο του κινηματογράφου.

«Τρία Χρώματα: Η Μπλε Ταινία» (Three Colors: Blue / Trois Couleurs: Bleu – 1993) του Κριστόφ Κισλόφσκι (Γαλλία, Πολωνία, Ελβετία)

Η Ζιλί χάνει σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα τον σύζυγό της Πατρίς, διάσημο μουσικοσυνθέτη και τη μικρή τους κόρη, Άννα. Αντιμέτωπη με την τεράστια απώλεια, προσπαθεί να κάνει μία νέα αρχή και επιλέγει τη μοναξιά. Με όποιο κόστος. Ακόμα κι αν αυτό είναι η μεγάλη της αγάπη για τη μουσική. Όταν ένας μουσικοκριτικός θα υποπτευθεί πως εκείνη κρυβόταν πίσω από τις παρτιτούρες του άντρα της, η Ζιλί θα αρνηθεί κάθε κομμάτι του παρελθόντος που απειλεί την καινούργια της ελευθερία. Η επιστροφή της στη ζωή γίνεται στα χέρια του σπουδαίου Πολωνού σκηνοθέτη μία κινηματογραφική παραβολή, που μετουσιώνει σταδιακά τη θρηνωδία της μοναξιάς σ’ έναν θεϊκό ύμνο για την αγάπη.

image

Το 1993 ο Κριστόφ Κισλόφσκι, παρουσιάζει την εμβληματική δημιουργία του «Μπλε», με πρωταγωνίστρια την εξαιρετική Ζιλιέτ Μπινός. Μία γυναίκα χάνει σε αυτοκινητιστικό ατύχημα την πεντάχρονη κόρη της και τον άνδρα της, διάσημο μουσικοσυνθέτη. Αποσύρεται σ’ ένα διαμέρισμα, χαμένη στην ανωνυμία της μεγαλούπολης. Όμως, διάφοροι οιωνοί την ωθούν να ολοκληρώσει μια ημιτελή σύνθεση του συζύγου της. Μία από τις σημαντικότερες ταινίες στην Ιστορία της Έβδομης Τέχνης.

«Αυτό που προσπαθώ να συλλάβω είναι… ίσως η ψυχή. Σε κάθε περίπτωση, μία αλήθεια που εγώ ο ίδιος δεν έχω βρει. Ίσως τον χρόνο που κυλάει και δεν αιχμαλωτίζεται ποτέ.» – Κριστόφ Κισλόφσκι

«Ο Άγγλος Ασθενής» (The English Patient – 1996) του Άντονι Μιγκέλα (Η.Π.Α., Ηνωμένο Βασίλειο)

Η ταινία μας μεταφέρει στις αρχές του 1930 και περιγράφει την ιστορία του κόμη Almasy (Ρέιφ Φάινς), ενός Ούγγρου χαρτογράφου, τον οποίο προσέλαβε η Βασιλική Γεωγραφική Εταιρεία προκειμένου να χαρτογραφήσει τις τεράστιες εκτάσεις της ερήμου Σαχάρας με τη βοήθεια άλλων εθελοντών εργαζομένων. Καθώς ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος βρίσκεται επί θύραις, ο Almasy εισέρχεται στον κόσμο του έρωτα, της προδοσίας και της πολιτικής, έναν κόσμο που (ξανα)ζωντανεύει με μια σειρά από flashbacks, καθώς ο ήρωας μας βρίσκεται πλέον στο νεκρικό του κρεβάτι, με πολύ σοβαρά εγκαύματα σε όλο του το σώμα, έπειτα από τη συντριβή του αεροπλάνου του.

Το φιλμ «Ο Άγγλος Ασθενής» αποτελεί διασκευή από το ομώνυμο διήγημα του Μάικλ Ονταάτζε. Η δημιουργία του Άντονι Μιγκέλα, κέρδισε εννιά Βραβεία Όσκαρ (Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας, Β΄ Γυναικείου Ρόλου – Ζιλιέτ Μπινός, Φωτογραφίας, Μοντάζ, Σκηνικών, Κοστουμιών, Ήχου και Μουσικής) και δύο Χρυσές Σφαίρες (Καλύτερης Δραματικής Ταινίας και Καλύτερης Μουσικής). Στην ταινία πρωταγωνιστούν οι ηθοποιοί: Κριστίν Σκοτ Τόμας, Γουίλεμ Νταφόε, Ζιλιέτ Μπινός, Κόλιν Φερθ.

«Γνήσιο Αντίγραφο» (Certified Copy / Copie conforme – 2010) του Αμπάς Κιαροστάμι (Γαλλία, Ιταλία, Βέλγιο, Ιράν)

Αυτή είναι η ιστορία ενός άντρα και μιας γυναίκας, που συναντιούνται σε ένα μικρό χωριό στη νότια Τοσκάνη. Εκείνος είναι Βρετανός συγγραφέας, που μόλις τελείωσε τη διάλεξη του σε ένα συνέδριο. Εκείνη έχει μια γκαλερί. Η ιστορία τους θα μπορούσε να συμβεί στον καθένα, οπουδήποτε. Μια ιστορία για τον έρωτα και όχι απλά μια ερωτική ιστορία, από τον πολυβραβευμένο δημιουργό της «Γεύσης του Κερασιού». Μία διάλεξη για τη σύγκρουση των δύο φύλων, με τη δυναμική δύο σπουδαίων καλλιτεχνών, της εξαιρετικής Γαλλίδας ηθοποιού Ζιλιέτ Μπινός και του Βρετανού βαρύτονου τενόρου της όπερας, στο εντυπωσιακό κινηματογραφικό του ντεμπούτο.

image

«Μια γυναίκα μπορεί να κρύβει μία άλλη. Για μια ηθοποιό, ο ρόλος του σκηνοθέτη είναι να αποκαλύπτει την άλλη γυναίκα. Η ακοή του, η κάμερα και οι προσδοκίες του την ωθούν να αναζητήσει βαθιά μέσα της και να αντιμετωπίσει ότι βρει εκεί. Δε γνώριζε πριν ποια ήταν. Το ανακαλύπτει μαζί με εκείνον. Ταυτόχρονα όμως δουλεύει και μια άλλη δύναμη: το Άγνωστο. Όταν κάθε βήμα, κάθε σκέψη κι αίσθηση ενώνεται με τη σωματική πράξη, όπως στο γάμο η ηθοποιός περιμένει το μνηστήρα της, το περιμένει όπως η πληγή περιμένει να γιατρευτεί. Τον περιμένει στη γωνία, σε εσωτερικά μονοπάτια, μέσα από την ψυχή της για να δώσει αυτό που δε μπορεί να ειπωθεί, να ακουστεί, ένα ελάττωμα, ένα σπασμένο τακούνι, από το σκοτάδι στην καρδιά της ψυχής της.» – αναφέρει χαρακτηριστικά η Ζιλιέτ Μπινός και συμπληρώνει:

«Μια φορά κι έναν καιρό, πήγα στο Ιράν για να συναντήσω τον Άμπας (τον είχα γνωρίσει στις Κάννες και τον είχα συναντήσει και στην UNESCO). Μου είχε πει «Έλα στην Τεχεράνη!». Δέχτηκα την πρόσκληση του. Δύο φορές. Ένα βράδυ, μου μίλησε για την ιστορία που γυρίσαμε μαζί το καλοκαίρι. Μου μίλησε για κάθε λεπτομέρεια: το σουτιέν, το εστιατόριο, το ξενοδοχείο. Εν ολίγοις, μου είπε ότι του είχε συμβεί. Στο τέλος, αφού μιλούσε για 45 λεπτά, με ρώτησε: «Με πιστεύεις;» και του είπα «Ναι». Κι εκείνος απάντησε: «Δεν είναι αλήθεια!». Γέλασα τόσο δυνατά που ίσως να ήταν κι αυτός ο λόγος που θέλησε να κάνει την ταινία! Η πραγματικότητα και η μυθοπλασία με έκαναν πάντα να γελώ, γιατί πιστεύω πραγματικά ότι όλα είναι δυνατά. Μέχρι σήμερα, είμαι σίγουρη ότι την έζησε αυτή την ιστορία. Όσο είμαι σίγουρη κι ότι δεν την έζησε.»

«Η Τοσκάνη, είναι ένα από εκείνα τα μέρη, όπου όλα μπορούν να συμβούν. Δεν είναι τυχαίος ο αριθμός των αγίων που έχουν εκεί. Βιώσαμε αυτή την ταινία, σαν μια οικογένεια παλιών φίλων. Ήμασταν μια μικρή ομάδα, σε ένα χωριό- ο χρόνος δεν είχε θέση εκεί για εμάς. Τα βλέμματα όλων σπινθηρίζανε με πάθος, και ήμασταν όλοι πολύ χαρούμενοι που βρισκόμασταν εκεί. Ο Άμπας δημιουργούσε την πρώτη του ταινία μακριά από την πατρίδα του και τη μητρική του γλώσσα. Ο Γουίλιαμ, άφησε την Όπερα για να συμμετάσχει στον κόσμο του Άμπας. Τον παρακολουθούσα καθώς με άγχος, αλλά και θάρρος περνούσε το κατώφλι του ηθοποιού, αφήνοντας σιγά σιγά τις πεποιθήσεις του, όσα είχε μάθει – με άλλα λόγια εγκαταλείποντας το σενάριο που είχε αποστηθίσει!»

«Σοκολά» (Chocolat – 2000) του Λάσε Χάλστρομ (Ηνωμένο Βασίλειο, Η.Π.Α.)

Η Βιάν Ροσέ, ειδική στη σοκολάτα, ταξιδεύει στην Ευρώπη μαζί με την κόρη της Ανούκ. Τον χειμώνα του 1959 φθάνουν σε ένα ήσυχο και παραδοσιακό γαλλικό χωριό, του οποίου δήμαρχος είναι ο Κόμης Πολ ντε Ρεϊνό. Η Βιάν ανοίγει μια σοκολατερί λίγες μέρες πριν οι κάτοικοι του χωριού αρχίσουν τη νηστεία της Σαρακοστής. Η Βιάν, η οποία ντύνεται πιο προοδευτικά από τους κατοίκους του χωριού, δεν πηγαίνει στην εκκλησία και έχει αποκτήσει παιδί εκτός γάμου, δεν ταιριάζει απόλυτα με τις συνήθειες των κατοίκων του χωριού. Παρόλα αυτά είναι αισιόδοξη για την επιχείρησή της. Η ευγενική της φύση σιγά σιγά καταφέρνει να κερδίσει τους ανθρώπους έναν έναν, αναγκάζοντας τον Ρεϊνό να μιλήσει ανοιχτά εναντίον της και να την κατηγορήσει ότι βάζει σε πειρασμό τους ανθρώπους σε μια περίοδο νηστείας και αποχής.

Το σενάριο έγραψε ο Ρόμπερτ Νέλσον Τζέικομπς και είναι βασισμένο στο ομότιτλο μυθιστόρημα της Τζόαν Χάρις. Πρωταγωνιστούν οι ηθοποιοί: Ζιλιέτ Μπινός, Τζούντι Ντεντς, Άλφρεντ Μολίνα, Λίνα Όλιν και Τζόνι Ντεπ. Η ταινία απέσπασε πέντε Υποψηφιότητες για Όσκαρ, συμπεριλαμβανομένων για Καλύτερη Ταινία, Ά και ‘Β Γυναικείου Ρόλου, για την Ζιλιέτ Μπινός και την Τζούντι Ντεντς, αντίστοιχα, χωρίς όμως να καταφέρει να κερδίσει κάποιο χρυσό αγαλματίδιο.

«Χίλιες Φορές Καληνύχτα» (1.000 Times Good Night – 2013) του Έρικ Πόπε (Νορβηγία, Ιρλανδία, Σουηδία)

H Ρεμπέκα (Ζιλιέτ Μπινός), είναι μία από τις πιο ικανές και δημοφιλείς φωτογράφους εμπόλεμων σκηνών. Σε μια αποστολή, ενώ φωτογραφίζει μια γυναίκα υπεύθυνη για βομβιστική επίθεση στην Καμπούλ, τραυματίζεται επικίνδυνα. Επιστρέφοντας πίσω στην οικογένειά της, άλλη μια βόμβα εκρήγνυται. Ο άντρας της Μάρκους (Νικολάι Κόστερ-Βαλντάου) και οι κόρες της, δεν μπορούν πλέον να αντέξουν τον φόβο και την αγωνία ενός ενδεχόμενου σοβαρότερου τραυματισμού της ή ακόμη και θανάτου της, σε κάποια αποστολή και της θέτουν το δίλημμα. Η Ρεμπέκα πρέπει πλέον να διαλέξει μεταξύ της δουλειάς και της οικογένειάς της. Εκείνη ορκίζεται στον άντρα της ότι δεν θα ταξιδέψει ποτέ πια σε εμπόλεμη ζώνη, παρόλα αυτά δυσκολεύεται να ζήσει μια φυσιολογική οικογενειακή ζωή και όταν κάποια στιγμή της προσφέρεται μια δουλειά αποφασίζει να πάει να φωτογραφίσει καταυλισμό προσφύγων στην Κένυα. Το πρότζεκτ θεωρείται τόσο ασφαλές που ακόμα και η κόρη της Ρεμπέκα, η Στεφ, έχει τη δυνατότητα να ταξιδέψει εκεί με τη μητέρα της. Θα καταφέρουν όμως να επιστρέψουν;

Ενδιαφέρουσα δημιουργία με καλό σενάριο, κι ένα φιλμ που εξελίσσεται σταδιακά και αναπνέει χάρη σε μία ακόμα σπουδαία ερμηνεία της πάντα γοητευτικής Γαλλίδας ηθοποιού, Ζιλιέτ Μπινός. Αξίζει να σημειώσουμε ότι ο Νορβηγός σκηνοθέτης Έρικ Πόουπ («Hawaii, Oslo») προτού στραφεί στο σινεμά, τη δεκαετία του ’80, δούλευε ως φωτογράφος σε πολεμικές ανταποκρίσεις και το σενάριο της ταινίας βασίζεται σε μεγάλο μέρος, στις εμπειρίες του.

«Καμίλ Κλοντέλ 1915» (Camille Claudel 1915 – 2013) του Μπρουνό Ντιμόν (Γαλλία)

Το φιλμ «Καμίλ Κλοντέλ 1915» (Camille Claudel 1915), μας μεταφέρει στο άσυλο ανιάτων στο Μοντεβέργκ, στη Νότια Γαλλία, τον χειμώνα του 1915. Εκεί η Καμίλ Κλοντέλ (Ζιλιέτ Μπινός), γλύπτρια, μούσα και σύντροφος του Ροντέν, βρίσκεται έγκλειστη κατά παραγγελία των γονιών της, με μοναδικό φωτεινό σημάδι τις αραιές αλλά τακτικές επισκέψεις του αδελφού της, Πολ (Ζαν Λικ Βενσάν). Η Κλοντέλ θα ζήσει στο άσυλο τα τελευταία 29 χρόνια της ζωής της. Δε θα ξαναδημιουργήσει κανένα έργο. Το μοναδικά δημιουργικό μυαλό της θα σβήσει σιγά σιγά μέσα στη μοναξιά και την υπαρξιακή απορία.

«Μου είπε ο Ντυμόντ: «Αυτή η γυναίκα, δεν κάνει απολύτως τίποτα, είναι εντελώς ουδέτερη» (η λέξη ουδέτερη είναι μια από τις αγαπημένες του). Έτσι λοιπόν θα την ακολουθήσουμε σε αυτό το ταξίδι απραξίας. Για έναν ηθοποιό όμως ακόμα και στην απραξία υπάρχει ένας εσωτερικός κόσμος που πρέπει να βγει προς τα έξω και ανακαλείται σχεδόν αυτόματα, από τυχαία, μικρά γεγονότα. Η Κλοντέλ μπορεί να είναι ήρεμη επιφανειακά, αλλά μέσα της βράζει λόγω της ζωής που της έχει επιβληθεί στο άσυλο.» Ζιλιέτ Μπινός

Ο σκηνοθέτης Μπρούνο Ντυμόντ, αξιοποιώντας σεναριακά την πρώτη ύλη των αυθεντικών επιστολών που αντάλλαξαν τα αδέλφια Κλοντέλ, παρακολουθεί με αυτοκυρίαρχη ενσυναίσθηση τις άνευ έργων ημέρες της άλλοτε μεσουρανούσας δημιουργού και πάλαι ποτέ συντρόφου του Αυγούστου Ροντέν. Η χρονιά που παρακολουθούμε στην ταινία, το 1915, αντιστοιχεί στον τρίτο χρόνο κάθειρξης που επιφύλαξαν στην Καμίλ Κλοντέλ. Ζώντας απομονωμένη και χαμένη στις σκέψεις, βλέπεις ως μοναδική ελπίδα σωτηρίας τις επισκέψεις του ευσταλή λογοτέχνη αδελφού της, Πωλ Κλοντέλ.

«Τα Σύννεφα του Σιλς Μαρία» (Clouds of Sils Maria – 2014) του Ολιβιέ Ασαγιάς (Ελβετία, Γερμανία, Γαλλία, Η.Π.Α., Βέλγιο)

Στο αποκορύφωμα της διεθνούς της καριέρας, η διάσημη ηθοποιός Μαρία Έντερς (Ζιλιέτ Μπινός) δέχεται μια πρόταση για να παίξει σε μία αναβίωση του θεατρικού έργου που την έκανε διάσημη πριν από είκοσι χρόνια. Τότε όμως ερμήνευε τον ρόλο της Σίγκριντ, μιας ελκυστικής νέας κοπέλας που σαγηνεύει και τελικά οδηγεί στην αυτοκτονία το αφεντικό της, την Ελένα. Τώρα, της ζητείται να αναλάβει τον κόντρα ρόλο, δηλαδή εκείνον της μεγαλύτερης σε ηλικία Ελένα.

image

Μαζί με την προσωπική της βοηθό (Κρίστεν Στιούαρτ) αναχωρεί για να ξεκινήσει πρόβες στο Σιλς Μαρία, μια απομονωμένη περιοχή των Άλπεων. Μια νεαρή στάρλετ του Χόλιγουντ με έφεση στα σκάνδαλα (Κλόε Γκρέις Μόριτς) πρόκειται να υποδυθεί το ρόλο της Σίγκριντ και η Μαρία βρίσκει τον εαυτό της στην άλλη πλευρά του καθρέφτη, πρόσωπο με πρόσωπο με μια διφορούμενα γοητευτική γυναίκα που αποτελεί, στην ουσία, μια ανησυχητική αντανάκλαση του ίδιου της του εαυτού.

Τρία χρόνια μετά το αξιόλογο φιλμ του «Μετά τον Μάη» (Après Mai / Something in the Air), ο σκηνοθέτης Ολιβιέ Ασαγιά, επιστρέφει ίσως με την πιο ώριμη και σύνθετη δουλειά της καριέρας του, με όμορφο μουσικό σκορ και τέλεια φωτογραφία. Αν και φαινομενικά πραγματεύεται μία απλή ιστορία, ο Γάλλος δημιουργός εκμεταλλεύεται στο έπακρο το υπέροχο καστ του, όπου ξεχωρίζει η πάντα υπέροχη Ζιλιέτ Μπινός, αλλά και η Κρίστεν Στιούαρτ, σε μία ερμηνεία – έκπληξη η οποία της χάρισε το Σεζάρ Γυναικείας Ερμηνείας, γράφοντας ιστορία, όντας η πρώτη Αμερικανίδα ηθοποιός που αποσπά τη συγκεκριμένη βράβευση.

«Η Μεγάλη Αναμονή» (L’ Attesa / The Wait – 2015) του Πιέρο Μεσίνα (Ιταλία, Γαλλία)

Η Άννα (Ζιλιέτ Μπινός), λόγω μιας ξαφνικής απώλειας, περνά μοναχικά τις ημέρες τις στα μεγάλα δωμάτια μιας παλιάς βίλας. Η άγρια ομορφιά της υπαίθρου της Σικελίας περιβάλει το σπίτι, αλλά σε συνδυασμό με την πυκνή ομίχλη, η απομόνωση είναι πιο έντονη. Ο μόνος ήχος που σπάει τη σιωπή στο σπίτι είναι τα βήματα του οικονόμου, Πιέτρο (Τζιόρτζιο Κολανγκέλι). Μια μέρα εμφανίζεται η Ζαν (Λου Ντε Λαζ), η οποία είναι η κοπέλα του γιου της Άννας, Τζουζέπε (Giovanni Anzaldo), υποστηρίζοντας ότι ο ίδιος την κάλεσε στην Σικελία, να περάσουν τις διακοπές τους μαζί. Η Άννα δεν γνώριζε καν την ύπαρξή της. Ο Τζουζέπε όμως δεν είναι στο σπίτι, κι ας είναι τα πράγματα του στο δωμάτιο.

image

Η Άννα διαβεβαιώνει την Ζαν ότι ο γιος της θα επιστρέψει σύντομα και ότι θα μπορούσε να τον περιμένει . Οι δύο γυναίκες περνούν τις ημέρες τους γνωρίζοντας καλύτερα η μία την άλλη, περιμένοντας το Πάσχα όπου ο Τζουζέπε πρόκειται να φτάσει επιτέλους σπίτι, αλλά και που μια μεγάλη παραδοσιακή πομπή θα πραγματοποιηθεί στο χωριό. Πάνω σε αυτό το παράδοξο εύρημα, το δεξί χέρι του Πάολο Σορεντίνο («Η Τέλεια Ομορφιά»), Πιέρο Μεσίνα, στηρίζει το δικό του ελπιδοφόρο σκηνοθετικό ντεμπούτο, υφαίνοντας έναν σύνθετο ψυχοσυναισθηματικό ιστό που δίνει στη Ζιλιέτ Μπινός την ευκαιρία για μια συγκλονιστική ερμηνεία.

«Οικογένεια Βαν Πέτεγκεμ» (Slack Bay / Ma Loute – 2016) του Μπρουνό Ντιμόν (Γαλλία, Γερμανία, Βέλγιο)

Καλοκαίρι, 1910. Μια σειρά ανεξήγητων εξαφανίσεων έρχεται να ταράξει τις διακοπές της οικογένειας Βαν Πέτεγκεμ στο ειδυλλιακό παραθαλάσσιο θέρετρο της Μάγχης. Τουρίστες αρχίζουν να εξαφανίζονται με αινιγματικό τρόπο. Δύο επιθεωρητές αρχίζουν να διερευνούν την υπόθεση και σύντομα ανακαλύπτουν ότι αυτές οι εξαφανίσεις γίνονται σε ένα ιδιαίτερο σημείο της περιοχής εκεί όπου κατοικεί η οικογένεια ψαράδων των Μπρεφόρ. Στο μεταξύ ένα παράξενο ειδύλλιο θα προκύψει ανάμεσα στη μικρή κόρη της μεγαλοαστικής και λίγο εκφυλισμένης οικογένειας Βαν Πέτεγκεμ και τον γιο των Μπρεφόρ, Μα Λουτ. Μαζί με το μυστήριο των εξαφανίσεων, ο έρωτας των δυο παιδιών θα επηρεάσει με απρόβλεπτο τρόπο τις δύο τόσο διαφορετικές οικογένειες. Ταξικός, κοινωνικός και θεσμικός κανιβαλισμός δοσμένος με χιούμορ και σουρεαλισμό.

O αγαπημένος των Καννών, Μπρουνό Ντιμόν («Καμίλ Κλοντέλ 1915», «Φλάνδρα»), αφήνει το δράμα και επιστρέφει με μια εκκεντρική μαύρη κωμωδία, στην οποία πρωταγωνιστούν τα πολυβραβευμένα ονόματα του γαλλικού σινεμά Ζιλιέτ Μπινός, Βαλέρια Μπρούνι-Τεντέσκι και Φαμπρίς Λουκινί. Η ταινία πραγματοποίησε την παγκόσμια πρεμιέρα τον Μάιο του 2016, στο Διεθνές Διαγωνιστικό Τμήμα του Φεστιβάλ Καννών.

«Ήθελα να κάνω μια κωμωδία, εδώ και πολύ καιρό. Έτσι, ξεκίνησα μία αστυνομική κωμωδία, δοσμένη μέσα από το δικό μου πειραματικό ύφος. Είχα την διαίσθηση ότι το δράμα έπρεπε να οδηγήσει το χιούμορ. Έτσι άρχισα με ό,τι ήξερα να  κάνω καλύτερα, με αυτό που ήμουν εξοικειωμένος, προσθέτοντας μία μπουρλέσκ, ίσως και γκροτέσκα διάσταση. Η κωμωδία προϋποθέτει ένα μηχανισμό, έναν μηχανισμό άμεσης αποτελεσματικότητας που είναι διαφορετικό από το δράμα, και συνεπώς πιο δύσκολο να δημιουργηθεί. Ήθελα η «Οικογένεια Βαν Πέτεγκεμ» να είναι τόσο κινηματογραφική όσο και βαθιά αστεία. Ήθελα επίσης να δείξω μια εικόνα μακρυά από τον υποτιθέμενο νατουραλισμό που συνήθως μου προσδίδουν.» – Μπρουνό Ντιμόν

«Η Λιακάδα Μέσα μου» (Let the Sunshine In / Un Beau Soleil Intérieur – 2017) της Κλερ Ντενί (Γαλλία)

Η Ιζαμπέλ (Ζιλιέτ Μπινός) είναι μια Παριζιάνα καλλιτέχνης και χωρισμένη μητέρα που δεν εγκαταλείπει την προσπάθεια να βρει τον αληθινό έρωτα. Παρόλο που το κενό μεταξύ αυτού που ψάχνει και των αντρών που παρουσιάζονται στην ζωή της μεγαλώνει συνεχώς, οι διαφορετικοί άντρες έχουν όλοι κάτι το μοναδικό, ακόμα κι αν δεν είναι αυτό που αναζητά. Οι ελπίδες, οι προσδοκίες και η απογοήτευση κάνουν πολλούς κύκλους και προσφέρουν πολλές ευκαιρίες περισυλλογή, καθώς παρ’ όλες τις ατυχίες, η προσπάθεια της Ιζαμπέλ συνεχίζεται. Πνευματώδης και χιουμοριστική, η ταινία της Κλερ Ντενί περιέχει μια από τις ωραιότερες ερμηνείες της Ζιλιέτ Μπινός, καθώς και τους Ζεράρ Ντεπαρντιέ, Βαλέρια Μπρούνι Τεντέσκι σε εμφανίσεις-έκπληξη. Βραβείο στο Δεκαπενθήμερο Σκηνοθετών του Φεστιβάλ Καννών.

«Μαύρη Τρύπα» (High Life – 2018) της Κλερ Ντενί (Γερμανία, Γαλλία, Ηνωμένο Βασίλειο, Πολωνία, Η.Π.Α.)

Βρισκόμαστε στο εσωτερικό ενός διαστημοπλοίου, με μοναδικό πλήρωμα του οποίου φαίνεται να είναι ένας άντρας με το όνομα Μόντι και η νεογέννητη κόρη του. Επιζήσαντες μιας αινιγματικής αποστολής για την οποία θα μάθουμε σταδιακά, οι μοναχικοί επιβάτες περιτριγυρίζονται από νεκρά σώματα και από την υποψία ότι κάτι αποτρόπαιο εκτυλίχθηκε στους αχανείς διαδρόμους αυτού του κλειστοφοβικού και γεμάτου τρομερά μυστικά σκάφους. Τι συνέβη στα μέλη του υπόλοιπου πληρώματος; Ποιος ακριβώς είναι ο ρόλος του Μόντι σε αυτό το μάλλον αυτοκτονικό ταξίδι προς την άκρη του γαλαξία;

Το «High Life» είναι ένας διαγαλαξιακός ψυχολογικός εφιάλτης στον οποίο η επιστημονική φαντασία συναντά την ανθρώπινη σεξουαλικότητα, τη μελλοντολογική δυστοπία, την υπαρξιακή αγωνία και τον σωματικό τρόμο. Και όλα αυτά, ντυμένα με τη μελαγχολική μουσική των Tindersticks. Ο Ρόμπερτ Πάτινσον και η Ζιλιέτ Μπινός, βρίσκονται παγιδευμένοι στο διάστημα, στη νέα ταινία της σπουδαίας Γαλλίδας σκηνοθέτριας, Κλερ Ντενί. Η οποία, έναν χρόνο μετά το φιλμ «Η Λιακάδα Μέσα μου», επιστρέφει με μία δυστοπική ταινία επιστημονικής φαντασίας, έχοντας ως πρωταγωνίστρια της και πάλι την υπέροχη συμπατριώτισσα της, Ζιλιέτ Μπινός και τον Βρετανό ηθοποιό, Ρόμπερτ Πάτινσον, που συναντιούνται ξανά στην μεγάλη οθόνη, έξι χρόνια μετά το «Cosmopolis» του Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ. Μαζί τους εμφανίζονται και οι ηθοποιοί, Αντρέ Μπέντζαμιν και Μία Γκοθ.

«Το Σινεμά για μένα δεν βρίσκεται στις εξηγήσεις. Βρίσκεται στην εξερεύνηση ενός συναισθήματος, μιας αντίληψης για το πώς θα έπρεπε να μοιάζει μια ιστορία. Είναι μια διαδικασία προσωπική, εσωτερική και όχι εύκολο να περιγραφεί. Περισσότερο τη νιώθεις μέσα σου. Κι αυτό προσπαθώ να μεταδώσω κι εγώ μέσα από το φιλμ. Θέλω να ξεφορτωθώ την τυραννία του να πρέπει να εξηγείς τα πάντα. Γιατί μόνο τότε μπορείς να εμπιστευτείς το δικό σου κριτήριο, τα αισθητήρια όργανά σου και να φτάσεις σε συμπεράσματα που δεν φανταζόσουν ότι υπήρχα.» – Κλερ Ντενί

«Ποιά Νομίζεις Ότι Είμαι» (Celle que vous croyez / Who You Think I Am – 2019) του Σαφί Νεμπού (Γαλλία, Βέλγιο)

image

Η Κλερ (Ζιλιέτ Μπινός) είναι μία χωρισμένη μητέρα δύο παιδιών και καθηγήτρια πανεπιστημίου, η οποία μόλις έχει χωρίσει από τον νεαρό εραστή της, Λουντό. Στο διαδίκτυο, όμως, έχει επινοήσει μία άλλη, πιο επιθυμητή περσόνα για να κατασκοπεύσει τον πρώην της: αυτή είναι η Κλάρα, μία όμορφη και ξέγνοιαστη 20άρα, που σύντομα θα γνωριστεί με τον φίλο και βοηθό του Λουντό, Άλεξ. Η επικοινωνία τους ξεκινά αθώα, γρήγορα όμως η έλξη τους είναι ακαταμάχητη και ο Άλεξ πιέζει την Κλερ να συναντηθούν από κοντά. Εγκλωβισμένη στο πλασματικό της «πρόσωπο», η Κλερ είναι σε αδιέξοδο. Πού, όμως, σταματά το ψέμα και πού ξεκινά η αλήθεια;

O Σαφί Νεμπού αφηγείται μια επίκαιρη ιστορία για τον χρόνο που περνά, τις σχέσεις και την ερωτική επιθυμία, στην εποχή όπου κυριαρχεί απόλυτα το Διαδίκτυο. Πρωταγωνιστεί η υπέροχη Ζιλιέτ Μπινός, σε μία ταινία που καταφέρνει να παρουσιάσει μία οξυδερκή σπουδή χαρακτήρων, με φόντο ένα ψυχολογικό θρίλερ, γεμάτο ανατροπές. Μαζί της εμφανίζονται οι ηθοποιοί: Νικόλ Γκαρσία, Φρανουά Σιβίλ, Μαρί Ανζ Κάστα, Γκιγιόμ Γκουί, Σαρλ Μπερλίνγκ.

Βασισμένη στο μυθιστόρημα της Καμίλ Λοράν, η ιστορία συνδυάζει, σύμφωνα με τον σκηνοθέτη Σάφι Νέμπου, στοιχεία από «το «Ράσομον» του Ακίρα Κουροσάβα, τον «Δεσμώτη του Ιλίγγου» του Άλφρεντ Χίτσκοκ και τις «Επικίνδυνες Σχέσεις» του Σοντερλό ντε Λακλό», ενώ προσθέτει: «Πώς να μην σκεφτεί κανείς τον ντε Λακλό όταν εξετάζει το παιχνίδι εξουσίας και χειραγώγησης που επικρατεί στα social media σήμερα; Κάτω από το εικονικό πέπλο, είναι εύκολο να βρεις μία νέα ταυτότητα και μια νέα ζωή: αυτήν που θα ήθελες να ζούσες. Τα social media προσφέρουν αμέτρητες πιθανότητες να καλλιεργήσεις και να τρέφεις διάφορα είδη επικίνδυνων σχέσεων. Οι νέες τεχνολογίες γεννούν νέες παθολογίες…».

«Το άγνωστο σίγουρα τραβά την περιέργεια. Για μένα σήμαινε το να βουτήξω σε έναν κόσμο που δεν ήξερα, τον κόσμο του Facebook και όλων των δυνατοτήτων του. Η δομή του σεναρίου μού επέτρεψε να μπω σταδιακά στην συναισθηματική και ψυχολογική κατάσταση του χαρακτήρα μου, όταν ξεκινά αυτήν την περιπέτεια, με διακριτές περιόδους. Η γυναίκα αυτή έχει διάφορες ηλικίες, ή έτσι πιστεύει τουλάχιστον. Διερωτάσαι πώς είναι δυνατόν μία γυναίκα που έχει σπουδάσει λογοτεχνία για πολλά χρόνια και εργάζεται ως πανεπιστημιακή καθηγήτρια, ξαφνικά να κολλάει στο iPhone της σαν έφηβη. Μοιάζει να ζει αντικρουόμενες ζωές. Παρ’ όλες τις γνώσεις της, μία από τις βασικές παιδικές ανάγκες επιμένει: να την καθησυχάζουν και να την αγαπούν. Η αίσθηση της εγκατάλειψης πυροδοτεί την απώλεια της ταυτότητάς της. Αυτό που βρήκα ενδιαφέρον είναι το να βλέπουμε πώς χρησιμοποιεί ένα ψεύτικο προφίλ και καταφέρνει να ξεχάσει το ψέμα αυτό, αφήνοντας τον εαυτό της πλήρως σε αυτήν την νέα ζωή. Συνεπώς, οι διάφορες πλευρές της μού επέτρεψαν να εξερευνήσω περίπλοκες ιδέες, όπως η επιθυμία, ο φόβος να αφήσεις πίσω τα νιάτα σου, η δύναμη της φαντασίας, καθώς και το να καταλάβω το πώς κάποιος μπορεί να δημιουργήσει έναν ολόκληρο κόσμο στο μυαλό του. Η Κλερ έχει την ικανότητα να επιστρέφει στη ζωή όταν όλα έχουν καταστραφεί… αυτό δείχνει η ταινία.» – Ζιλιέτ Μπινός

«Η Αλήθεια» (La Verite / The Truth – 2019) του Κορεέντα Χιροκάζου (Γαλλία, Ιαπωνία)

Η Φαμπιάν είναι μια σταρ. Περιβάλλεται από ανθρώπους που την αγαπούν και τη θαυμάζουν. Όταν εκδίδει τα απομνημονεύματα της, η κόρη της έρχεται στο Παρίσι από τη Νέα Υόρκη με τον άντρα της και το παιδί τους. Η επανένωση μητέρας και κόρης θα φέρει στο φως αλήθειες, θα τις αναγκάσει να κλείσουν παλιούς λογαριασμούς και να εκδηλώσουν τα συναισθήματα που τις κατακλύζουν.

Ο βραβευμένος με Χρυσό Φοίνικα για τους «Κλέφτες Καταστημάτων», Κορεέντα Χιροκάζου, φέρνει τον Ίθαν Χοκ στη Γαλλία για να συναντήσει την Ζυλιέτ  Μπινός και την Κατρίν Ντενέβ. Στο γνώριμο οικογενειακό περιβάλλον του σκηνοθέτη ξετυλίγεται η «Αλήθεια», η οποία αποτέλεσε και την Ταινία Έναρξης του Διεθνούς Κινηματογραφικού Φεστιβάλ της Βενετίας για το 2019.

«Εάν τόλμησα να κάνω μια ταινία σε γλώσσα που δεν ήταν η δική μου, με συνεργάτες που μιλούσαν μόνο Γαλλικά, ήταν μόνο γιατί εκείνοι ήθελαν να δουλέψουν μαζί μου. Η Ζυλιέτ Μπινός ήταν εκείνη που έκανε την πρώτη κίνηση. Γνωριζόμασταν αρκετό καιρό κι όταν ήρθε στην Ιαπωνία το 2011 μου είπε ότι κάποια στιγμή πρέπει να δουλέψουμε μαζί. Η πρόταση της αποτέλεσε το σημείο εκκίνησης της συνεργασίας μας. Θα ήθελα λοιπόν, να εκφράσω αρχικά το σεβασμό και την ευγνωμοσύνη μου για την τόλμη της. Στην καρδιά του σεναρίου βρίσκεται ένα θεατρικό που είχα αρχίσει να γράφω το 2003 για μια βραδιά στο καμαρίνι μιας ηθοποιού που τελειώνει η καριέρα της. Προσάρμοσα το σενάριο αυτό για τον κινηματογράφο, μιλώντας πια για μια ηθοποιό του κινηματογράφου και την κόρη της. Καθώς έγραφα τη νέα ιστορία, μίλησα πολλές φορές με την Κατρίν Ντενέβ και τη Ζυλιέτ Μπινός για το πώς είναι η ζωή του ηθοποιού και ήταν οι δικές τους λέξεις που τροφοδότησαν το σενάριο και το έφεραν στη ζωή. Ήθελα την ιστορία μου να λαμβάνει χώρα το φθινόπωρο γιατί ήθελα να τονίσω την εσωτερική πάλη της κεντρικής ηρωίδας. Ελπίζω το κοινό να παρατηρήσει πως τα πράσινα του κήπου αλλάζουν χρώμα καθώς πλησιάζει ο χειμώνας.», αναφέρει χαρακτηριστικά ο σκηνοθέτης, Κορεέντα Χιροκάζου και συμπληρώνει:

«Δε γίνεται να τελειώσω χωρίς να αναφέρω την Κατρίν Ντενέβ. Που δεν παραπονέθηκε ποτέ για τις αλλαγές του σεναρίου, πάντα κατάφερνε να κρατάει τη χαρά της υποκριτικής ανέπαφη. Η ύπαρξη της ταινίας μου στη φιλμογραφία της, που είναι όσο αξιόλογη όσο το Γαλλικό Σινεμά το ίδιο, μου προκαλεί περηφάνεια και ταυτόχρονα άγχος. Στα γυρίσματα, η Κατρίν ήταν ευδιάθετη, αξιολάτρευτη και ολόκληρο το συνεργείο μαγεύτηκε. Παρόλο που η ταινία διαδραματίζεται κυρίως μέσα στο σπίτι, το πνεύμα της Κατρίν και της Ζυλιέτ φωτίζουν το χώρο από την αρχή έως το τέλος. Η «Η Αλήθεια» είναι το αποτέλεσμα όλης της προσπάθειας και της εμπιστοσύνης που μου έδειξαν οι ηθοποιοί και το συνεργείο. Έγινε με τους καλύτερους επαγγελματίες, με πρώτο και καλύτερο το διευθυντή φωτογραφίας Ερίκ Γκοτιέ. Ελπίζω αυτό που βίωσα στα γυρίσματα να περάσει στον κόσμο. Τι είναι αυτό που κάνει μια οικογένεια αυτό που είναι; Η αλήθεια ή τα ψέματα; Πως θα διάλεγε κανείς μεταξύ μιας σκληρής αλήθειας κι ενός ευγενικού ψέματος; Αυτά τα ερωτήματα δε σταμάτησα να τα σκέφτομαι όσο φτιάχναμε αυτή την ταινία. Ελπίζω όσοι τη δουν να βρουν τις απαντήσεις τους.»