Το 2002, ο καταξιωμένος Γάλλος σκηνοθέτης Φρανσουά Οζόν («Potiche» – 2010, «Η Καινούργια Φιλενάδα» – 2014, «Frantz» – 2016), μεταφέρει στην μεγάλη οθόνη το θεατρικό έργο του Ρομπέρ Τομά, με πρωταγωνίστριες τις σπουδαίες: Ιζαμπέλ Υπέρ, Κατρίν Ντενέβ, Φανί Αρντάν και Εμμανουέλ Μπεάρ. Είκοσι χρόνια μετά, οι «8 Γυναίκες» προβάλλονται στην μικρή οθόνη, δίνοντας μας την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε μία κλασική μαύρη κωμωδία μυστηρίου.

Σε μια μεγάλη εξοχική κατοικία, κάπου στα μέσα της δεκαετίας του 1950, μια οικογένεια και το υπηρετικό της προσωπικό κάνουν προετοιμασίες για τη γιορτή των Χριστουγέννων. Ξαφνικά ο οικοδεσπότης ανακαλύπτεται νεκρός στην κρεββατοκάμαρά του με ένα μαχαίρι στην πλάτη.

Εξαιτίας της κακοκαιρίας (αλλά και πιθανού σαμποτάζ) οι ένοικοι του σπιτιού μοιάζουν αποκλεισμένοι, χωρίς τα μέσα να επικοινωνήσουν με τον έξω κόσμο προτού ο καιρός επιτρέψει να πάει κάποιος στην κοντινότερη πόλη.

Για να περάσει η ώρα, το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να αναζητήσουν τον ένοχο ανάμεσά τους, μιας και η απομόνωση του σπιτιού καθιστά μάλλον αδύνατο το ενδεχόμενο να ήρθε κάποιος ξένος και να έκανε το στυγερό έγκλημα.

Ποιος είναι όμως ο δολοφόνος ανάμεσα στα μέλη του σπιτιού, που ανήκουν όλα στο γυναικείο φύλο; Η σύζυγος, η κουνιάδα, η πεθερά, η καμαριέρα, η μαγείρισσα, η αδερφή ή κάποια από τις κόρες του θύματος;

Προκειμένου να υπερασπιστεί καθεμία τον εαυτό της, στρέφεται ενάντια στο πρόσωπο για το οποίο κρύβει τη μεγαλύτερη χολή βγάζοντας στη φόρα ανομολόγητα μυστικά με καταιγιστικό ρυθμό. Κάθε γυναίκα έχει μια ιστορία να πει και τα δικά της μυστικά να κρύψει.

Η ταινία «8 Γυναίκες» του Φρανσουά Οζόν, είναι μία ιστορία μυστηρίου με αισθητική μιούζικαλ, όπου ένας φόνος λαμβάνει χώρα σ’ ένα απομονωμένο σπίτι γεμάτο με ύποπτους χαρακτήρες. Προβάλλεται την Κυριακή 1η Ιανουαρίου στις 22:30, στην ΕΡΤ3, ενώ στη συνέχεια θα είναι διαθέσιμη στην διαδικτυακή ταινιοθήκη του ERTFLIX, για 14 ημέρες.

Η παγκόσμια πρεμιέρα της ταινίας πραγματοποιήθηκε στο επίσημο διαγωνιστικό τμήμα του Διεθνούς Κινηματογραφικού Φεστιβάλ του Βερολίνου, διεκδικώντας την Χρυσή Άρκτο της Μπερλνινάλε. Ενώ αξίζει να σημειώσουμε ότι το σύνολο του καστ βραβεύτηκε με την Αργυρή Άρκτο στην κατηγορία Outstanding Artistic Achievement.

Οι Πρωταγωνίστριες

Εμμανουέλ Μπεάρ / Emmanuelle Béart

Γεννημένη τον Αύγουστο του 1963 στο Σαιν Τροπέ, η Εμμανουέλ Μπεάρ (με καταγωγή από Κροατία, Μάλτα, αλλά και Ελλάδα), είναι αδιαμφισβήτητα η ιέρεια του σύγχρονου Γαλλικού Κινηματογράφου. Η γυναίκα τοτέμ των σινεφίλ φαντασιώσεων, από την ταινία του Κλοντ Μπερί «Manon des sources» (1986), μέχρι τον καμβά του Ζακ Ριβέτ στο τρίωρο ηδονιστικό ταξίδι «La belle noiseuse» (1991). Η εσωτερική, ανεπιτήδευτα ερωτική διάσταση των ρόλων της, την έχει κατατάξει ανάμεσα στις κορυφαίες ηθοποιούς παγκοσμίως. Είναι κόρη του ποιητή Γκι Μπεάρ και στον κόσμο της υποκριτικής τέχνης την εισήγαγε ο Ρόμπερτ Άλτμαν, όταν την είδε τυχαία σ’ ένα καφέ στην πόλη του Μόντρεαλ.

Το 1984, συναντά τον Ντανιέλ Οτέιγ στα γυρίσματα της ταινίας «L’Amour en Douce» του Εντουάρ Μολιναρό. Παντρεύονται σύντομα, μοιράζονται δέκα χρόνια από τη ζωή τους και φέρνουν στον κόσμο την κόρη τους Νέλλυ τον Απρίλιο του 1992. Το 1986, σε ηλικίες 23 και 36 ετών αντίστοιχα, η καριέρα και η φήμη του ζευγαριού εκτοξεύεται σε διεθνές επίπεδο με τη μεγάλη επιτυχία της ταινίας «Η Μανόν των Πηγών» του Κλωντ Μπερί από το έργο του Μαρσέλ Πανιόλ. Τους απονέμεται ταυτόχρονα το 1987 το Βραβείο Σεζάρ του Καλύτερου ‘Β Γυναικείου Ρόλου και Καλύτερου Ά Ανδρικού Ρόλου. Μοιράζονται την επιτυχία αυτή με τον Υβ Μοντάν και τον Ιππολίτ Ζιραρντώ.

Για τον ρόλο της στην ταινία «Un coeur en hiver», η Εμμανουέλ Μπεάρ έκανε μαθήματα βιολιού για ένα χρόνο. Για τον συγκεκριμένο ρόλο τιμήθηκε με το Βραβείο Καλύτερης Γυναικείας Ερμηνείας στο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Βενετίας. Το 2002 στο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ του Βερολίνου τιμήθηκε με την Αργυρή Άρκτο – Βραβείο Outstanding Artistic Achievement, μαζί με όλο το σπουδαίο καστ της ταινίας «8 Γυναίκες». Ενώ συνολικά στην σπουδαία καριέρα της έχει αποσπάσει πέντε Υποψηφιότητες για Βραβείο Σεζάρ Καλύτερης Ηθοποιού τα έτη 1990, 1992, 1993, 1996 και 2001. Τέλος αξίζει να σημειώσουμε ότι η Εμμανουέλ Μπεάρ είναι γνωστή και για την ακτιβιστική της δράση, καθώς η εμβληματική Γαλλίδα ηθοποιός, διετέλεσε μεταξύ άλλων και Πρέσβειρα Καλής Θελήσεως της UNICEF.

Ιζαμπέλ Ιπέρ / Isabelle Huppert

Γεννημένη στο Παρίσι στις 16 Μαρτίου του 1953 η Ιζαμπέλ Ιπέρ διαθέτει μία τεράστια ερμηνευτική γκάμα, είναι τολμηρή στις επιλογές της και με μια εκπληκτική ικανότητα μεταμόρφωσης σε διαφορετικούς, όσο και απαιτητικούς ρόλους. Σπούδασε Σλαβικές κι Ανατολικές Γλώσσες, ενώ έκανε ταυτόχρονα μαθήματα υποκριτικής στο Παρίσι, στην Εθνική Ακαδημία Δραματικών Τεχνών. Κέρδισε αμέσως την προσοχή του κοινού με τις πρώτες εμφανίσεις της στα φιλμ «Les Valseuses», «Aloise», «The Judge» και «Assassin». Απέσπασε το Βραβείο της πιο Υποσχόμενης Νέας Ηθοποιού από τη Βρετανική Ακαδημία για τον ρόλο της στο «The Lacemaker».

Η σχέση της με τον Κλοντ Σαμπρόλ της επέτρεψε να αναδειχτεί σε όλα τα είδη ταινιών: στην κωμωδία με το «The Swindle», στο δράμα με το «Story of Women», στο φιλμ νουάρ με το «Merci pour le chocolat», στην κλασική λογοτεχνία με το «Madame Bovary», ακόμη και στο είδος της πολιτικής ταινίας με το «Comedy of Power». Έχει βραβευτεί πολλάκις για τους ρόλους της στις ταινίες του Κλοντ Σαμπρόλ: στις Κάννες για το «Violette Nozière», στη Βενετία για το «Story of Women», στη Μόσχα για το «Madame Bovary», και ξανά στη Βενετία, αλλά και στα Βραβεία Σεζάρ για το «La Cérémonie».

Η Ιζαμπέλ Ιπέρ έχει συνεργαστεί με καταξιωμένους Γάλλους σκηνοθέτες όπως οι Ζαν Λυκ Γκοντάρ, Αντρέ Τεσινέ, Μορίς Πιαλά, Πατρίς Σερό, Μπενουά Ζακό, Κλαιρ Ντενί, Ολιβιέ Ασσάγιας, Φρανσουά Οζόν, Αν Φοντέν, όπως και με διεθνείς όπως οι Ότο Πρέμινγκερ, τους αδερφούς Ταβιάνι, Μάρκο Φερέρι, Ντέιβιντ Ο΄Ράσελ, Αντρέι Βάιντα, Μίκαελ Χάνεκε. Η Βενετία την τίμησε με το Ειδικό Χρυσό Λέοντα της Επιτροπής για τη συνεισφορά της στον κινηματογράφο. Στις Κάννες βραβεύτηκε δύο φορές για τις ερμηνείες της, ενώ ήταν πρόεδρος της επιτροπής για την 62η διοργάνωση του Φεστιβάλ. Η Ιπέρ έχει ταυτόχρονα μια αξιόλογη καριέρα στο θέατρο. Έχει συνεργαστεί μεταξύ άλλων με τους Μπομπ Γουίλσον, Πίτερ Ζάντεκ και Κλοντ Ρεγκί.

Κατρίν Ντενέβ / Catherine Deneuve

Γεννημένη στις 22 Οκτωβρίου του 1943, η Κατρίν Ντενέβ αποτελεί μία εκ των κορυφαίων ηθοποιών της Έβδομης Τέχνης. Από τις «Ομπρέλες του Χερβούργου» του Ζακ Ντεμί, μέχρι την «Αποστροφή» του Ρόμαν Πολάνσκι και από την «Ωραία της Ημέρας» του Λουίς Μπουνιουέλ, μέχρι το «Τελευταίο Μετρό» του Φρανσουά Τρυφώ, η σπουδαία Γαλλίδα ηθοποιός έχει γράψει τη δική της μοναδική και αξιοζήλευτη κινηματογραφική ιστορία.

«Μία γυναίκα πρέπει να είναι έξυπνη, να έχει γοητεία, αίσθηση του χιούμορ και να είναι ευγενική. Είναι ακριβώς οι ίδιες αξίες που αναζητώ και από έναν άνδρα.» – Κατρίν Ντενέβ

Φανί Αρντάν / Fanny Ardant

Η σπουδαία Γαλλίδα ηθοποιός, γεννήθηκε στις 22 Μαρτίου του 1949 και έχει εμφανιστεί σε περισσότερες από πενήντα μεγάλου μήκους ταινίες και μεταξύ άλλων έχει τιμηθεί με το Βραβείο Σεζάρ Α’ Γυναικείου Ρόλου το 1997 για την ερμηνεία της στο φιλμ «Pédale douce» ενώ μία από τις πλέον χαρακτηριστικές ερμηνείες της, είναι στην ταινία «Η Γυναίκα της Διπλανής Πόρτας», σκηνοθετημένη ιδανικά από τον τότε σύντροφό της, Φρανσουά Τρυφώ.

«Είναι ακατανόητη η επιθυμία ή η απροθυμία του να ερμηνεύσεις έναν ρόλο. Όταν παίρνω ένα σενάριο στα χέρια μου, δεν αναλύω τα πράγματα. Είμαι σαν ένας σκύλος στο δάσος, που οσφραίνεται κάτι και λέει, «Το θέλω». Μ’ αρέσει να είμαι ανοιχτή, να μην είμαι προκατειλημμένη για έναν ρόλο.» – Φανί Αρντάν

Ο Σκηνοθέτης

Φρανσουά Οζόν / Francois Ozon

Γεννήθηκε στο Παρίσι το 1967. Γιος διανοούμενων μεγαλοαστών, επηρεάστηκε από Ευρωπαίους σκηνοθέτες όπως ο Χίτσκοκ, ο Ρενουάρ και ο Φασμπίντερ. Σπούδασε Σινεμά στο FEMIS, την καταξιωμένη γαλλική σχολή κινηματογράφου και σκηνοθέτησε διάφορες μικρού μήκους ταινίες που ταξίδεψαν σε Διεθνή Φεστιβάλ. Το 1996 ο Οζόν βραβεύτηκε από το Φεστιβάλ του Λοκάρνο για την ταινία «Α Summer Dress», μία μικρού μήκους ταινία για έναν γκέι άνδρα που βρίσκεται σε διακοπές με τον σύντροφό του.

Στη συνέχεια, ο Οζόν σκηνοθέτησε την μεσαίου μήκους «See the Sea». Ακολούθησε το «Sitcom», η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, η οποία πραγματοποίησε την πρεμιέρα της στο Φεστιβάλ Καννών. Έναν χρόνο αργότερα ήρθε το «Les Amants Criminels», φιλμ που τονίζει ακόμα περισσότερο την εμμονή του σκηνοθέτη με τη δυσλειτουργικότητα. Με τις δουλειές του αυτές να τον έχουν εδραιώσει στον σύγχρονο ευρωπαϊκό κινηματογράφο, ο σκηνοθέτης στη συνέχεια διασκεύασε ένα από τα πρώτα θεατρικά έργα του Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ, «Water Drops on Burning Rocks». Η ταινία διακρίθηκε στο Φεστιβάλ του Βερολίνου.

Η επόμενη ταινία του Οζόν, «Under the Sand», με πρωταγωνίστρια τη Σαρλότ Ράμπλινγκ, αφήνει για λίγο στην άκρη την σεξουαλικά φορτισμένη θεματολογία του δημιουργού και καταπιάνεται με το θέμα του θανάτου και του πένθους. Η ταινία ήταν υποψήφια για τρία Σεζάρ το 2002 στις κατηγορίες: Καλύτερης Γυναικείας Ερμηνείας, Σκηνοθεσίας και Καλύτερης Ταινίας. Ο Οζόν συνέχισε την απρόβλεπτη πορεία του με το φιλμ «8 Γυναίκες», μία ιστορία μυστηρίου με αισθητική μιούζικαλ, όπου ένας φόνος λαμβάνει χώρα σ’ ένα απομονωμένο σπίτι γεμάτο με ύποπτους χαρακτήρες. Το 2003 ο Οζόν συνεργάστηκε ξανά με την Σαρλότ Ράμπλινγκ στην «Πισίνα», την μυστηριώδη ιστορία μιας καταπιεσμένης μεγαλύτερης γυναίκας που έρχεται σε αντίθεση με την ανεμελιά μιας νεαρότερης κοπέλας.

Ακολούθησαν οι ταινίες «5×2», «Ο Χρόνος που Απομένει» και το «Angel: Μια Ζωή σαν Όνειρο», φιλμ το οποίο αποτελεί παράλληλα και το πρώτο αγγλόφωνο έργο του σκηνοθέτη, το οποίο βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα της Ελίζαμπεθ Τέιλορ. Ακολουθεί το «Ricky» (2009) και το «La Refuge». Το 2010 ο Οzon παρουσιάζει την ρομαντική κομεντί «Potiche» με την Κατρίν Ντενέβ και τον Ζεράρ Ντεπαρντιέ, που γνωρίζει εξαιρετική εμπορική επιτυχία στο γαλλικό box office.

Το 2012 κυκλοφόρησε η αξιόλογη δημιουργία του Φρανσουά Οζόν, «Το Αγόρι στο Τελευταίο Θρανίο», με τον σπουδαίο ηθοποιό, Φαμπρίς Λουκινί. Ακολούθησε το 2013 η ταινία «Nέα και Όμορφη» με πρωταγωνίστρια την Μαρίν Βακτ, όπου ο σκηνοθέτης σκιαγραφούσε το πορτρέτο μιας όμορφης έφηβης μεγαλοαστής, που στρέφεται σταδιακά στην πορνεία. Η ταινία «Η Καινούργια Φιλενάδα» (Une Nouvelle Amie – 2014) του Φρανσουά Οζόν, πραγματοποίησε την παγκόσμια πρεμιέρα της, στο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ του Τορόντο. Στη χώρα μας είχαμε την ευκαιρία να την παρακολουθήσουμε στο πλαίσιο του 16ου Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου της Ελλάδος, όπου αποτέλεσε την Ταινία Λήξης του Φεστιβάλ.

Το 2016, ο δραστήριος Γάλλος σκηνοθέτης Φρανσουά Οζόν, παρουσιάζει το «Frantz», μία ασπρόμαυρη συγκινητική ταινία, με καταλυτικές έγχρωμες παρεμβάσεις, η οποία διαδραματίζεται στον Μεσοπόλεμο, περιγράφοντας μία βαθιά ανθρώπινη και πολυεπίπεδη ιστορία. Ακολουθεί το 2017, το φιλμ «Double Lover», όπου συνεργάζεται και πάλι με την γοητευτική Μαρίν Βακτ, ενώ το 2018 ο Φρανσουά Οζόν, συγκλονίζει την Γαλλία μεταφέροντας στην μεγάλη οθόνη την υπόθεση παιδεραστίας του καρδινάλιου, Τζορτζ Πελ.

Διαβάστε Επίσης:

• Αφιέρωμα στην Εμμανουέλ Μπεάρ μέσα από δώδεκα χαρακτηριστικές ερμηνείες της
• Ιζαμπέλ Ιπέρ: Αφιέρωμα σε μία από τις σπουδαιότερες σύγχρονες ηθοποιούς
• Κατρίν Ντενέβ: Η μεγάλη κυρία του Ευρωπαϊκού Σινεμά
• Φανί Αρντάν: Η γοητευτική «Γυναίκα της Διπλανής Πόρτας»

8 Γυναίκες / 8 Femmes / 8 Women
Σκηνοθεσία: Φρανσουά Οζόν
Σενάριο: Φρανσουά Οζόν, Μαρίνα ντε Βαν και Ρομπέρ Τομά, διασκευή του θεατρικού έργου του Ρομπέρ Τομά «8 γυναίκες κατηγορούνται»
Πρωταγωνιστούν: Ντανιέλ Νταριέ, Ιζαμπέλ Υπέρ, Κατρίν Ντενέβ, Φανί Αρντάν, Εμμανουέλ Μπεάρ, Βιρζινί Λεντουαγέν, Λουντιβίν Σανιέ
Μουσική: Krishna Levy
Φωτογραφία: Ζαν Λαπουαρί
Μοντάζ: Laurence Bawedin
Έτος Παραγωγής: 2002
Χώρα Παραγωγής: Γαλλία, Ιταλία
Διάρκεια: 111 λεπτά
Προβάλλεται την Κυριακή 1η Ιανουαρίου στις 22:30 στην ΕΡΤ3