Το 2010, ο αξιόλογος δημιουργός Φρανσουά Οζόν, σκηνοθετεί τρεις από τους καλύτερους Γάλλους ηθοποιούς της εποχής μας, σε μία ρομαντική κομεντί. Η Κατρίν Ντενέβ, ο Ζεράρ Ντεπαρντιέ και ο Φαμπρίς Λουκινί, πρωταγωνιστούν στο «Potiche». Προβάλλεται σήμερα στο Κανάλι της Βουλής και αποτελεί την τηλεοπτική μας πρόταση.

Ads

Βρισκόμαστε στο 1977, στη Βόρεια Γαλλία και συγκεκριμένα στην περιοχή Sainte – Gudule. Η Σουζάν (Κατρίν Ντενέβ) είναι δέσμια στους τέσσερις τοίχους της κουζίνας της και υποταγμένη στη βούληση του συζύγου της, του επιτυχημένου εργοστασιάρχη κυρίου Πουγιόλ (Φαμπρίς Λουκινί).

Ο κ. Ρομπέρ Πουγιόλ διοικεί την ομπρελοβιομηχανία του με απολυταρχικό και αυταρχικό τρόπο, όπως ακριβώς «διοικεί» την σύζυγο και τα παιδιά του. Όταν όμως οι εργάτες στο εργοστάσιό του κατεβαίνουν σε απεργία και κρατούν όμηρο τον κ. Πουγιόλ, η κρίση που ξεσπά είναι μεγάλη και εκτονώνεται με τον τραυματισμό του και την απομάκρυνσή του για ένα διάστημα από την περιοχή.

image

Ads

Τότε έρχεται η στιγμή που η κυρία Πουγιόλ παίρνει την μεγάλη απόφαση να αναλάβει χρέη Γενικού Διευθυντή στο εργοστάσιο του συζύγου της και προς έκπληξη όλων αποδεικνύεται μια ικανότατη και μαχητικότατη γυναίκα. Τα προβλήματα ξαναρχίζουν όταν ο κ. Πουγιόλ επιστρέφει από το ταξίδι του, ενώ ο ρόλος του κυρίου Μπαμπέν (Ζεράρ Ντεπαρντιέ) περιπλέκει τα πράγματα ακόμη πιο πολύ.

image

Τριάντα χρόνια μετά το αριστουργηματικό «Τελευταίο Μετρό» (1980) του Φρανσουά Τρυφώ, η Κατρίν Ντενέβ και ο Ζεράρ Ντεπαρντιέ συναντιούνται και πάλι στην μεγάλη οθόνη, υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Φρανσουά Οζόν. Το «Potiche» (2010) είναι μία μέτρια αλλά ευχάριστη ταινία, όπου βασίζεται κυρίως στο καλό καστ παρά στο σενάριο της, ενώ την τριάδα των πρωταγωνιστών συμπληρώνει ιδανικά ο σπουδαίος Φαμπρίς Λουκινί.

Ο όρος «Potiche» σημαίνει βάζο ή ένα άλλο αντικείμενο που δεν έχει πραγματικά χρηστική αξία, απλώς τοποθετείται κάπου σαν διακοσμητικό. Στην γαλλική γλώσσα όμως χρησιμοποιείται και μεταφορικά για να περιγράψει μειωτικά και περιφρονητικά μία γυναίκα που έχει μόνο εμφανισιακά χαρίσματα ή ζει πίσω από την σκιά του συζύγου της χωρίς δική της προσωπικότητα. Κάποιες γυναίκες πολιτικών ή ακόμη και κάποιες γυναίκες πολιτικοί έχουν χαρακτηριστεί «potiches» όπως η κα Σιράκ και πιο πρόσφατα η Σεγκολέν Ρουαγιάλ.

image

Ο Φρανσουά Οζόν, σκηνοθέτης των ταινιών «Η Πισίνα», «Το Καταφύγιο» και φυσικά οι «8 Γυναίκες» επιστρέφει με τη feelgood ταινία του «Potiche» που με την Κατρίν Ντενέβ και έντονο άρωμα από 70’s γοήτευσε το γαλλικό κοινό ξεπερνώντας τα 3.000.000 εισιτήρια, στο εγχώριο box office.

Το «Potiche» δίνει την ευκαιρία στην Κατρίν Ντενέβ, να διατηρήσει την απαράμιλλη γοητεία της Γκάμπι των «8 Γυναικών» και να ξανασυναντηθεί με τον μεγάλο της κινηματογραφικό έρωτα που ακούει στο όνομα Ζεράρ Ντεπαρντιέ. Μία ερωτική ιστορία που μετρά 30 και πλέον χρόνια με αποκορύφωμα «Το Τελευταίο Μετρό» του Τρυφώ, πλημμυρίζει και πάλι την μεγάλη οθόνη.

Οι δύο ζωντανοί μύθοι του γαλλικού αλλά και παγκόσμιου Σινεμά ενώνονται ξανά καθώς όπως δήλωσε ο σκηνοθέτης Φρανσουά Οζόν όταν έψαχνε ποιος θα μπορούσε να είναι ο παλιός έρωτας της Σουζάν (Κατρίν Ντενέβ), ο Ζεράρ Ντεπαρντιέ του ήρθε αυτόματα στο μυαλό, όπως θα ερχόταν στον κάθε θεατή και δεν υπήρχε καμία αμφιβολία για την χημεία τους αφού είχε δοκιμαστεί τόσες φορές.

image

Η ίδια η Κατρίν Ντενέβ σε συνέντευξή της είπε για τον Ντεπαρντιέ: «Κατά τη διάρκεια των χρόνων, έχουμε συναντηθεί πολλές φορές. Και κάθε φορά είναι πολύ φυσικά τα πράγματα. Τον αγαπώ και τον θαυμάζω πάρα πολύ. Είναι ένας ηθοποιός που είναι πάντα εκεί και πάντα ζεστός με τις συμπρωταγωνίστριές του. Επιπλέον είναι αστείος και ανυπόμονος. Δεν του αρέσει να κάνει πρόβες. Του αρέσει να κάνει γυρίσματα. Έχει μια τάση να επισπεύδει τα πράγματα. Ευτυχώς και ο Φρανσουά είναι το ίδιο».

Ο Φρανσουά Οζόν στρέφεται για ακόμη μία φορά στο θέατρο, την πηγή που τον έκανε διάσημο με τις «8 Γυναίκες» και αυτή τη φορά μεταφέρει στον κινηματογράφο το έργο των Πιέρ Μπαριγιέ και Ζαν Πιερ Γκρέντι με σκοπό να σατιρίσει όχι μόνο την σχέση των φύλων αλλά και των τάξεων. Ο δημιουργός αναφέρει χαρακτηριστικά:

«Ήθελα εδώ και πολύ καιρό να κάνω μία ταινία για την θέση των γυναικών στην κοινωνία και την πολιτική. Όταν είδα την παράσταση «Potiche» των Μπαριγιέ και Γκρέντι, πριν από περίπου δέκα χρόνια σκέφτηκα αμέσως ότι ήταν το τέλειο υλικό για μία ταινία. Ωστόσο, μου πήρε αρκετό καιρό για να το κάνω δικό μου, για να δω πως θα το μετέφερα στον κινηματογράφο αλλά και στην σύγχρονη κοινωνία. Ένιωθα πως θα κατάφερνα τον ρυθμό και την ζωντάνια μιας εκκεντρικής κωμωδίας αλλά δεν ήθελα να βγει μία αναχρονιστική παράσταση, αποκομμένη από την πραγματικότητα. Δύο γεγονότα συνέβαλαν καταλυτικά στο να γίνει το δικό μου «Potiche» όπως έγινε. Το ένα ήταν η συνάντησή μου με τους αδερφούς Αλτμάγιερ, τους παραγωγούς που μου πρότειναν να κάνω μία πολιτική ταινία για τον Νικολά Σαρκοζί στο πνεύμα της «Βασίλισσας» του Στέφεν Φρίαρς και το δεύτερο οι προεδρικές εκλογές του 2007 στη Γαλλία, στις οποίες ακολούθησα την πολιτική εκστρατεία της Σεγκολέν Ρουαγιάλ με πολύ ενδιαφέρον».

image

Φρανσουά Οζόν / François Ozon

Ο Φρανσουά Οζόν γεννήθηκε στο Παρίσι το 1967. Γιος διανοούμενων μεγαλοαστών, επηρεάστηκε από Ευρωπαίους σκηνοθέτες όπως ο Χίτσκοκ, ο Ρενουάρ και ο Φασμπίντερ. Σπούδασε Σινεμά στο FEMIS, την καταξιωμένη γαλλική σχολή κινηματογράφου και σκηνοθέτησε διάφορες μικρού μήκους ταινίες που ταξίδεψαν σε Διεθνή Φεστιβάλ. Το 1996 ο Οζόν βραβεύτηκε από το Φεστιβάλ του Λοκάρνο για την ταινία «Α Summer Dress», μία μικρού μήκους ταινία για έναν γκέι άνδρα που βρίσκεται σε διακοπές με τον σύντροφό του.

Στη συνέχεια, ο Οζόν σκηνοθέτησε την μεσαίου μήκους «See the Sea». Ακολούθησε το «Sitcom», η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, η οποία πραγματοποίησε την πρεμιέρα της στο Φεστιβάλ Καννών. Έναν χρόνο αργότερα ήρθε το «Les Amants Criminels», φιλμ που τονίζει ακόμα περισσότερο την εμμονή του σκηνοθέτη με τη δυσλειτουργικότητα. Με τις δουλειές του αυτές να τον έχουν εδραιώσει στον σύγχρονο ευρωπαϊκό κινηματογράφο, ο σκηνοθέτης στη συνέχεια διασκεύασε ένα από τα πρώτα θεατρικά έργα του Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ, «Water Drops on Burning Rocks». Η ταινία διακρίθηκε στο Φεστιβάλ του Βερολίνου.

Η επόμενη ταινία του Οζόν, «Under the Sand», με πρωταγωνίστρια τη Σαρλότ Ράμπλινγκ, αφήνει για λίγο στην άκρη την σεξουαλικά φορτισμένη θεματολογία του δημιουργού και καταπιάνεται με το θέμα του θανάτου και του πένθους. Η ταινία ήταν υποψήφια για τρία Σεζάρ το 2002 στις κατηγορίες: Καλύτερης Γυναικείας Ερμηνείας, Σκηνοθεσίας και Καλύτερης Ταινίας.

Ο Οζόν συνέχισε την απρόβλεπτη πορεία του με το φιλμ «8 Γυναίκες», μία ιστορία μυστηρίου με αισθητική μιούζικαλ, όπου ένας φόνος λαμβάνει χώρα σ’ ένα απομονωμένο σπίτι γεμάτο με ύποπτους χαρακτήρες. Το 2003 ο Οζόν συνεργάστηκε ξανά με την Σαρλότ Ράμπλινγκ στην «Πισίνα», την μυστηριώδη ιστορία μιας καταπιεσμένης μεγαλύτερης γυναίκας που έρχεται σε αντίθεση με την ανεμελιά μιας νεαρότερης κοπέλας.

Ακολούθησαν οι ταινίες «5×2», «Ο Χρόνος που Απομένει» και το «Angel: Μια Ζωή σαν Όνειρο», φιλμ το οποίο αποτελεί παράλληλα και το πρώτο αγγλόφωνο έργο του σκηνοθέτη, το οποίο βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα της Ελίζαμπεθ Τέιλορ. Ακολουθεί το «Ricky» (2009) και το «La Refuge». Το 2010 ο Οzon παρουσιάζει την ρομαντική κομεντί «Potiche» με την Κατρίν Ντενέβ και τον Ζεράρ Ντεπαρντιέ, που γνωρίζει εξαιρετική εμπορική επιτυχία στο γαλλικό box office.

Το 2012 κυκλοφόρησε η αξιόλογη δημιουργία του Φρανσουά Οζόν, «Το Αγόρι στο Τελευταίο Θρανίο», με τον σπουδαίο ηθοποιό, Φαμπρίς Λουκινί. Ακολούθησε το 2013 η ταινία «Nέα και Όμορφη» με πρωταγωνίστρια την Μαρίν Βακτ, όπου ο σκηνοθέτης σκιαγραφούσε το πορτρέτο μιας όμορφης έφηβης μεγαλοαστής, που στρέφεται σταδιακά στην πορνεία.

Η ταινία «Η Καινούργια Φιλενάδα» (Une Nouvelle Amie – 2014) του Φρανσουά Οζόν, πραγματοποίησε την παγκόσμια πρεμιέρα της, στο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ του Τορόντο. Στη χώρα μας είχαμε την ευκαιρία να την παρακολουθήσουμε στο πλαίσιο του 16ου Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου της Ελλάδος, όπου αποτέλεσε την Ταινία Λήξης του Φεστιβάλ.

Το 2016, ο δραστήριος Γάλλος σκηνοθέτης Φρανσουά Οζόν, παρουσιάζει το «Frantz», μία ασπρόμαυρη συγκινητική ταινία, με καταλυτικές έγχρωμες παρεμβάσεις, η οποία διαδραματίζεται στον Μεσοπόλεμο, περιγράφοντας μία βαθιά ανθρώπινη και πολυεπίπεδη ιστορία.

Ακολουθεί το 2017, το φιλμ «Double Lover», όπου συνεργάζεται και πάλι με την γοητευτική Μαρίν Βακτ, ενώ το 2018 ο Φρανσουά Οζόν, συγκλονίζει την Γαλλία μεταφέροντας στην μεγάλη οθόνη την υπόθεση παιδεραστίας του καρδινάλιου, Τζορτζ Πελ.

Διαβάστε Επίσης:

image

Potiche
Σκηνοθεσία: Φρανσουά Οζόν
Σενάριο: Πιερ Μπαριγιέ, Ζαν-Πιερ Γκρεντί, Φρανσουά Οζόν
Πρωταγωνιστούν: Κατρίν Ντενέβ, Ζεράρ Ντεπαρντιέ, Φαμπρίς Λουκινί, Καρίν Βιάρ, Ζουντίτ Γκοντρές, Ζερεμί Ρενιά, Σερζί Λοπέζ
Φωτογραφία: Γιορίκ Λε Σο
Μοντάζ: Λορ Γκαρντέτ
Μουσική: Φιλίπ Ρομπί
Έτος Παραγωγής: 2010
Χώρα Παραγωγής: Γαλλία
Διάρκεια: 103 λεπτά
Τηλεοπτική Μετάδοση: Πέμπτη 23 Απριλίου στις 23:30 στο Κανάλι της Βουλής