Ακόμη μια φορά αμφισβητεί την πολιτική που ασκήθηκε στον ευρωπαϊκό Νότο και ειδικά στην Ελλάδα, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο κατά την διάρκεια της κρίσης, όπως απορρέει από νέα έκθεσή του. Η παραδοχή του λάθους έρχεται να προστεθεί σε αυτές που έχουν γίνει από εμπειρογνώμονες του Ταμείου τους τελευταίους μήνες.

Ads

 
Η μελέτη, η οποία εξετάζει τις επιτυχείς περιπτώσεις μείωσης του δημοσίου χρέους σε ανεπτυγμένες οικονομίες τα τελευταία 30 χρόνια, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η σκληρή λιτότητα αποδεικνύεται εν τέλει αντιπαραγωγική και υπονομεύει την ανάπτυξη, που είναι «βασική προϋπόθεση για τη μείωση των εθνικών χρεών».
 
Παρουσιάζοντας χθες την έκθεση, σε εκδήλωση του Ινστιτούτου Bruegel, στις Βρυξέλλες, τρεις εκ των συντακτών της τόνισαν ότι τα καλά νέα είναι πως «υπάρχουν ιστορικά παραδείγματα μείωσης του δημοσίου χρέους, ακόμη και σε δύσκολες συνθήκες χαμηλής ανάπτυξης». «Βέβαια, η ήπια, στοχευμένη δημοσιονομική προσαρμογή, με μακροπρόθεσμη στρατηγική, η οποία θα συνοδεύεται από διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, αποδίδει πολύ καλύτερα από τη σκληρή λιτότητα, καθώς δεν οδηγεί σε απότομη συρρίκνωση του ΑΕΠ», συμπλήρωσαν.
 
«Τα πρωτογενή πλεονάσματα αποδίδουν καλύτερα σε συνθήκες ανάπτυξης, ενώ υπό άλλες η επίτευξή τους μαζί με την δημοσιονομική προσαρμογή δεν συνδράμουν στην μείωση των εθνικών χρεών», εξήγησε ο Χελτζ Μπέργκερ, ένας εξ αυτών.
 
Σχολιάζοντας τη μελέτη, ο διευθυντής του Ινστιτούτου Bruegel, Γκούντραμ Βολφ, έκανε ειδική αναφορά στην Ελλάδα, υποστηρίζοντας ότι «τα στοιχεία από τις εξαγωγές της, οι οποίες θα μπορούσαν δυνητικά να υποβοηθήσουν την ανάπτυξη, είναι απογοητευτικά καθ’ όλη τη διάρκεια της κρίσης».
 
«Επίσης, σημαντικό ρόλο στην αδυναμία αντιμετώπισης του ελληνικού προβλήματος έπαιξε και η έλλειψη αξιοπιστίας και εμπιστοσύνης των διεθνών αγορών στη φερεγγυότητα της χώρας», προσέθεσε ο Βολφ, εκτιμώντας ότι «με δεδομένους αυτούς τους παράγοντες, οι δημοσιονομικοί πολλαπλασιαστές, δηλαδή η επίπτωση των μέτρων λιτότητας στο ΑΕΠ, αποδείχθηκαν δευτερεύων παράγοντας».
 
«Οι αγορές δεν εκτιμούν συνήθως τη δημοσιονομική προσπάθεια που καταβάλλει ένα κράτος ούτε τη βελτίωση των μεσοπρόθεσμων προοπτικών του, αλλά το άμεσο αποτέλεσμα και τους ονομαστικούς δείκτες των βασικών οικονομικών μεγεθών. Έτσι, η εμπροσθοβαρής δημοσιονομική προσαρμογή, η οποία οδηγεί σε πρόσκαιρη επιδείνωση των δεικτών δημιουργεί ένα φαύλο κύκλο (negative equilibrium)», τόνισε από την πλευρά του ο Αλί Αμπάς, οικονομολόγος του Ευρωπαϊκού Τμήματος του ΔΝΤ και εκ των συντακτών της μελέτης.
 
Σε κάθε περίπτωση οι οικονομολόγοι είπαν ότι «πια οι χώρες που έχουν απολέσει την πρόσβαση στις αγορές δεν έχουν άλλη επιλογή από την εμπροσθοβαρή και βίαιη δημοσιονομική προσαρμογή».