Είναι δύσκολο να βρεθούμε δίπλα στη θάλασσα και να μη χαμογελάσουμε. Γιατί άραγε; Μας βοηθάει να ξεχάσουμε τα δύσκολα, να ξεφορτώσουμε τα περιττά. Είναι η απεραντοσύνη της που μας δυναμώνει; Μας αφήνει με τη βεβαιότητα πως όλα θα περάσουν, όλα θα πάνε καλά! Μια υπόσχεση που μας κάνει να αισθανόμαστε άτρωτοι, σχεδόν.

Όμως, τα ίδια πάνω κάτω δεν ισχύουν και στον έρωτα; Αυτό τουλάχιστον πιστεύει ο Κάλεμπ Αζούμα Νέλσον (1993), Βρετανο-Γκανέζος συγγραφέας (και φωτογράφος) που ζει στο Λονδίνο και βλέπει τον έρωτα σαν ανοιχτή θάλασσα.

Στο βιβλίο του, μέσα από τη φωνή ενός αφηγητή, σε β΄ ενικό πρόσωπο, θα γνωρίσουμε ένα νεαρό άντρα, φωτογράφο. Ένα βράδυ συναντάει μια κοπέλα, μια χορεύτρια. Παιδιά και οι δύο της Μαύρης κοινότητας. Αυτή του προτείνει συνεργασία. Να καταγράψουν πορτρέτα μαύρων ανθρώπων. Περνάνε ώρες μαζί, μοιράζονται τη ζωή τους, γνωρίζει ο ένας τον άλλον. Μιλάνε για μουσική, λογοτεχνία, σινεμά, ζωγραφική, όλα όσα αγαπούν, δημιουργίες μαύρων καλλιτεχνών.

Κάθε τους συνάντηση επιβεβαιώνει αυτό που ένιωσαν από την πρώτη στιγμή· ότι ποτέ δεν ήταν ξένοι. Μια οικειότητα πρωτόγνωρη και για τους δύο. Θα τρομάξουν. Θα φοβηθούν μήπως χαλάσουν αυτό από το οποίο κρατιούνται.

Παράλληλα, ο αφηγητής μάς βοηθάει να γνωρίσουμε τον νεαρό φωτογράφο. Κυρίως, μέσα από τα τραύματά του. Ανησυχεί κάθε φορά που βγαίνει από το σπίτι. Γνωρίζει από μικρός πως κάθε μαύρο σώμα είναι εύκολος στόχος. Χωρίς όνομα. Απλά βίαιο και, άρα, ένοχο. Έτσι, αναγκάζεται να ζει περιορισμένος. Στο παρελθόν αστυνομικοί σκόρπισαν τα πράγματά του, τον ανάγκασαν να βρεθεί πεσμένος στο έδαφος. Εφιάλτες που γίνονται πόνος, θυμός. Εξαιτίας τους νιώθει άσχημος, βρώμικος, ανάξιος να αγαπηθεί. Έτσι κι αλλιώς ζει σ’ ένα σπίτι που κανείς δεν ξέρει να ντύνει την αγάπη με λόγια.

Όταν όμως ακούσει το «σ’ αγαπώ», θα βουτήξει μαζί της στην ανοιχτή θάλασσα. Θα βρει τη δύναμη να κολυμπήσει; Θα νιώσει ασφαλής, ελεύθερος; Θα βρει γαλήνη ο θυμός του; Θα μιλήσει γι’ αυτά που τον πληγώνουν; Για όλα όσα ντρέπεται; Αν τελικά δεν τα μοιραστεί όλα αυτά, είναι αυτό προδοσία;

Το βιβλίο είναι απλά συγκλονιστικό! Με απίστευτη ποιητικότητα, χωρίς υπερβολές, τρυφερό. Ο Κάλεμπ Αζούμα Νέλσον, σε μια αφήγηση με σκοπό την προσωπική λύτρωση, περιγράφει πόσο εύθραυστο νιώθει ένα Μαύρο σώμα.

Πάντα ορατό και πάντα αόρατο. Μιλάει για την ελευθερία, τον ρατσισμό, το τραύμα. Για τον θάνατο που δεν είναι πάντα σωματικός. Περιγράφει τον έρωτα σαν ένα πυρετώδες όνειρο, ένα χαοτικό θαύμα. Τη δυσκολία να γνωρίζεις τον άλλο στην πληρότητά του.

Γι’ αυτόν, το ν’ αγαπάς σημαίνει να κολυμπάς και να πνίγεσαι…

ΑΝΟΙΧΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ / ΚΑΛΕΜΠ ΑΖΟΥΜΑ ΝΕΛΣΟΝ
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΑΛΕΞΗΣ ΚΑΛΟΦΩΛΙΑΣ / ΕΚΔΟΣΕΙΣ : ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ