Το 1969 υπήρξε μία σπουδαία χρονιά για το Σινεμά. Στις Αίθουσες κυκλοφορήσαν ταινίες κορυφαίων σκηνοθετών, όπως του Κεν Λόουτς, των αδερφών Ταβιάνι, του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν, του Φεντερίκο Φελίνι, του Σίντνεϊ Πόλακ, του Λουκίνο Βισκόντι, του Φρανσουά Τρυφώ, αλλά και του Πιερ Πάολο Παζολίνι. Παράλληλα ο Κώστας Γαβράς γράφει Κινηματογραφική Ιστορία, κερδίζοντας το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας με το θρυλικό «Ζ». Πενήντα χρόνια μετά, στο 2019 πλέον, συγκεντρώσαμε και παρουσιάζουμε δώδεκα αριστουργήματα της Έβδομης Τέχνης, τα οποία συμπλήρωσαν μισό αιώνα ζωής.
Πενήντα χρόνια ζωής για δώδεκα αριστουργήματα της Έβδομης Τέχνης:
- «Kes» του Κεν Λόουτς (Ηνωμένο Βασίλειο)
- «Fellini’s Satyricon» του Φεντερίκο Φελίνι (Γαλλία, Ιταλία)
- «Το Πάθος» (The Passion of Anna – 1969) του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν (Σουηδία)
- «Ο Καουμπόι του Μεσονυχτίου» (Midnight Cowboy) του Τζον Σλέσιντζερ (Η.Π.Α.)
- «Σκοτώνουν τα Άλογα Όταν Γεράσουν (They Shoot Horses, Don’t They?) του Σίντνεϊ Πόλακ (Η.Π.Α.)
- «Οι Δυο Ληστές» (Butch Cassidy and the Sundance Kid) του Τζορτζ Ρόι Χιλ (Η.Π.Α.)
- «Ξέγνοιαστος Καβαλάρης» (Easy Rider) του Ντένις Χόπερ (Η.Π.Α.)
- «Ζ» του Κώστα Γαβρά (Αλγερία, Γαλλία)
- «Οι Καταραμένοι» (La caduta degli dei / The Damned) του Λουκίνο Βισκόντι (Ιταλία, Γερμανία)
- «Μήδεια» (Medea) του Πιερ Πάολο Παζολίνι (Ιταλία, Γαλλία, Δυτική Γερμανία)
- «Η Σειρήνα Του Μισσισιπή» (Mississippi Mermaid / La sirène du Mississipi) του Φρανσουά Τρυφώ (Γαλλία, Ιταλία)
- «Κάτω από τον Αστερισμό του Σκορπιού» (Sotto il segno dello scorpione) των Πάολο και Βιτόριο Ταβιάνι (Ιταλία)
Λίγα λόγια για τις ταινίες:
«Kes» του Κεν Λόουτς (Ηνωμένο Βασίλειο)
Ο Μπίλι Κάσπερ είναι ένα παιδί που εισπράττει την βία και τον εκφοβισμό από τους συμμαθητές του και τον μεγαλύτερο αδελφό του. Δεν έχει ιδιαίτερες φιλοδοξίες, μέχρι που κλέβει ένα γεράκι από τη φωλιά του και αποφασίζει να το εκπαιδεύσει. Το ενδιαφέρον του για τα γεράκια αναπτύσσεται σταδιακά, καθώς έχει επιτέλους έναν φίλο για να αγαπήσει. Ωστόσο, η καταπίεση και ο κυνισμός που επιτάσσει η φτώχεια και η ζοφερή πραγματικότητα για την αγγλική εργατική τάξη, δεν αφήνει ανέγγιχτη ούτε αυτή την τρυφερή σχέση του αγοριού με το πουλί.
Διαβάστε επίσης:
«Fellini’s Satyricon» του Φεντερίκο Φελίνι (Γαλλία, Ιταλία)
Η περιπλάνηση δύο νεαρών στη Ρώμη της εποχής του Νέρωνα. Ελεύθερη προσέγγιση του έργου του Πετρώνιου, μέσα από ένα εγχείρημα που ο Φελίνι αποκάλεσε «δοκίμιο επιστημονικής φαντασίας του παρελθόντος». Το «Fellini’s Satyricon» ήταν Υποψήφιο για Όσκαρ Καλύτερης Σκηνοθεσίας, καθώς και Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας Πρωταγωνιστούν: Μάρτιν Πότερ, Χάιραμ Κέλερ, Καπισίν , Μαγκαλί Νοέλ, Αλέν Κινί.
Διαβάστε επίσης:
«Το Πάθος» (The Passion of Anna – 1969) του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν (Σουηδία)
Η τέχνη του Μπέργκμαν φτάνει στο αποκορύφωμα της σε αυτό το πορτρέτο που διεισδύει στις χαμένες ψυχές τεσσάρων ανθρώπων στην αναζήτηση παρηγοριάς ο ένας στον άλλο, ακόμα και όταν η εξαπάτηση και η απομόνωση διαλύουν τις ζωές τους. Σε ένα ανεμοδαρμένο και άγονο νησί, ο Αντρεας (Μαξ Φον Σίντοου) ζει μια απλή και ήσυχη ζωή. Μέχρι να εμπλακεί με την Άννα (Λιβ Ουλμαν), μια όμορφη και μυστηριώδη χήρα, αλλά κι ένα γειτονικό ζευγάρι που ζει με τις δικές του πίκρες και ψευδαισθήσεις.
Ο Μπέργκμαν επιστρέφει στην προσφιλή του θεματολογία της απομόνωσης με ένα υποδειγματικό ψυχολογικό δράμα δωματίου. Με τους Μαξ φον Σίντοφ, Λιβ Ούλμαν, Μπίμπι Άντερσον.
Διαβάστε επίσης:
«Ο Καουμπόι του Μεσονυχτίου» (Midnight Cowboy) του Τζον Σλέσιντζερ (Η.Π.Α.)
Ένας Τεξανός, ο Τζο Μπακ (Τζον Βόιτ), παραιτείται από τη δουλειά του ως λαντζιέρης και παίρνει το λεωφορείο για τη Νέα Υόρκη, την οποία επισκέφτεται για πρώτη φορά. Τα σχέδιά του είναι να εκμεταλλευτεί την αρρενωπή του εξωτερική εμφάνιση και να γίνει συνοδός ευπόρων κυριών. Ο Τζο βασανίζεται από άσχημες αναμνήσεις του παρελθόντος (βία, σεξουαλική κακοποίηση και εγκατάλειψη), οι οποίες του έχουν αφήσει ανοιχτές πληγές, αλλά έχει καταφέρει να διατηρήσει μια παιδική αφέλεια σε συνδυασμό με την αισιοδοξία και τη δίψα για ζωή. Η ευγένεια, μαζί με τη γενναιοδωρία και την αφέλειά του, τον καθιστούν εύκολο στόχο στη μεγαλούπολη. Παρά το γεγονός ότι τον εξαπατούν και τον κλέβουν, ο Τζο συνεχίζει να συμπεριφέρεται με ευγένεια στους συνανθρώπους του κι όταν συναντά τον μικροαπατεώνα Ενρίκο Σαλβατόρε Ράτσο Ρίτσο (Ντάστιν Χόφμαν), του δείχνει εμπιστοσύνη, ενώ ο Ράτσο του κλέβει 20 δολάρια. Οι δυο τους συναντιούνται ξανά αργότερα και γίνονται φίλοι και συνοδοιπόροι. Ο Ράτσο προσφέρεται να βοηθήσει τον Τζο με την ενασχόλησή του ως ζιγκολό με το αζημίωτο, αλλά η υγεία του εξασθενεί. Τότε ο Τζο καλείται να κάνει επιλογές τις οποίες δεν είχε αναλογιστεί ποτέ στο παρελθόν.
Η ταινία είναι βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Τζέιμς Λίο Χίρλιχαϊ το οποίο διασκεύασε για τη μεγάλη οθόνη ο Γουόντο Σολτ. Έλαβε εφτά υποψηφιότητες για Όσκαρ και βραβεύτηκε με τρία χρυσά αγαλματίδια, μεταξύ των οποίων και με Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας. Πρόκειται για την πρώτη και μοναδική ταινία, με την ένδειξη αυστηρώς ακατάλληλη που κέρδισε το συγκεκριμένο βραβείο. Το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου την κατέταξε στην 36η θέση στη λίστα με 100 αριστουργήματα του αμερικανικού κινηματογράφου, ενώ το 1994 η ταινία επελέγη από τη Βιβλιοθήκη του Αμερικάνικου Κογκρέσου ως τμήμα του Εθνικού Μητρώου Κινηματογράφου ως πολιτιστικά, ιστορικά και αισθητικά σημαντική.
Διαβάστε επίσης:
«Σκοτώνουν τα Άλογα Όταν Γεράσουν (They Shoot Horses, Don’t They?) του Σίντνεϊ Πόλακ (Η.Π.Α.)
Ο Ρόμπερτ Σάιβερτον (Μάικλ Σαραζίν), που κάποτε ονειρευόταν να γίνει μεγάλος σκηνοθέτης διηγείται στην αστυνομία τα περιστατικά που προηγήθηκαν της σύλληψής του. Όταν ήταν μικρός είχε δει ένα άλογο να σπάει το πόδι του κι έπειτα να το πυροβολούν για να το βγάλουν από το μαρτύριό του. Σε μια παρόμοια κατάσταση βρέθηκε και ο Ρόμπερτ όταν αποφάσισε κατά την περίοδο της οικονομικής κρίσης, να συμμετάσχει σε έναν μαραθώνιο χορού. Ο Ρόμπερτ βρέθηκε εκεί χωρίς παρτενέρ και ο Ρόκι (Γκιγκ Γιανγκ), ο παρουσιαστής του γεγονότος του πρότεινε να συνοδεύσει στον χορό την Γκλόρια (Τζέιν Φόντα), μιαν αποτυχημένη και κυνική ηθοποιό της οποίας ο σύντροφος θεωρήθηκε ακατάλληλος για να συμμετάσχει στον μαραθώνιο. Το βραβείο του νικητή του μαραθωνίου ανέρχεται στα 1.500 δολάρια και μερικοί από τους αντιπάλους του ζευγαριού είναι ο Χάρι Κλάιν (Ρεντ Μπάτονς), μεσήλικας ναύτης, η Άλις (Σουζάνα Γιορκ), μια ηθοποιός που φιλοδοξεί να γίνει η νέα Τζιν Χάρλοου και ο συνοδός της Τζόελ (Ρόμπερτ Φιλντς), καθώς και το ζεύγος των φτωχών αγροτών του Τζέιμς και της εγκύου Ρούμπι (Μπόνι Μπεντέλια). Τις πρώτες ώρες τα πιο αδύναμα ζευγάρια είτε αποχωρούν είτε απορρίπτονται. Οι ώρες και οι μέρες περνούν και διαγωνιζόμενοι βιώνουν όλο και περισσότερο αντίξοες συνθήκες, καθώς το παιχνίδι γίνεται όλο και σκληρότερο, ενώ εκείνοι είναι υποχρεωμένοι να χορεύουν ασταμάτητα φτάνοντας ως και το θάνατο.
Η ταινία είναι βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Χόρας ΜακΚόι, τo οποίo διασκεύασαν για την μεγάλη οθόνη, οι Τζέιμς Πόου και Ρόμπερτ Ε. Τόμπσον. Πρωταγωνιστούν: Τζέιν Φόντα, Μάικλ Σαραζίν, Γκιγκ Γιανγκ, Σουζάνα Γιορκ, Ρεντ Μπάτονς, Μπρους Ντερν και Μπόνι Μπεντέλια. Η ταινία προτάθηκε για εννέα Βραβεία Όσκαρ, μεταξύ των οποίων και για Όσκαρ Σκηνοθεσίας και χάρισε στον Γκιγκ Γιανγκ το Όσκαρ Β’ Ανδρικού Ρόλου.
«Οι Δυο Ληστές» (Butch Cassidy and the Sundance Kid) του Τζορτζ Ρόι Χιλ (Η.Π.Α.)
Η ταινία περιγράφει την αληθινή ιστορία του ληστή Μπουτς Κάσιντι (Πωλ Νιούμαν) και του συνεργάτη του, τον Σάντανς Κιντ (Ρόμπερτ Ρέντφορντ) που έδρασαν κατά τα τέλη του 1800 στην Αμερική. Οι δύο ληστές, ετοιμάζονται με τη συμμορία τους να ληστέψουν ένα τραίνο που μεταφέρει πολλά λεφτά. Τη ληστεία όμως τους χαλάει ένα απόσπασμα που τους καταδιώκει συνεχώς. Βλέποντας πως δεν μπορούν να τους χάσουν, ο Μπουτς και ο Σάντανς κατευθύνονται στη Βολιβία, συνοδευόμενοι από τη φιλενάδα του Σάντανς, Έτα Πλέις (Κάθριν Ρος), με την ελπίδα να ξεφορτωθούν τους διώκτες τους.
Η ταινία απέσπασε τέσσερα Όσκαρ – σεναρίου, μουσικής, φωτογραφίας και τραγουδιού – ενώ ήταν η μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία του 1969. Το 2003 η ταινία επελέγη από τη Βιβλιοθήκη του Αμερικάνικου Κογκρέσου ως τμήμα του Εθνικού Μητρώου Κινηματογράφου.
«Ξέγνοιαστος Καβαλάρης» (Easy Rider) του Ντένις Χόπερ (Η.Π.Α.)
Το σενάριο εξιστορεί τις περιπέτειες δυο περιπλανώμενων μοτοσικλετιστών, που προσπαθούν να ανακαλύψουν τον πραγματικό εαυτό τους και παράλληλα να γνωρίσουν τη ζωή. Όλα αυτά συμβαίνουν στα τέλη της δεκαετίας του ’60, σε μια εποχή που σημαδεύτηκε από την αμφισβήτηση των ηθικών αρχών της κοινωνίας και την επανάσταση των νέων ενάντια στο κατεστημένο. Ο Γουάιτ και ο Μπίλι, τους οποίους υποδύονται οι χαρισματικοί ηθοποιοί Πίτερ Φόντα και Ντένις Χόπερ αντίστοιχα, είναι δυο περιθωριακοί τύποι που αποφασίζουν να πραγματοποιήσουν ένα μακρινό ταξίδι με τις μοτοσυκλέτες τους, προς αναζήτηση καινούριων εμπειριών.
Στο ταξίδι τους αυτό, γνωρίζουν τον αλκοολικό δικηγόρο Τζορτζ Χάνσον (Τζακ Νίκολσον), ο οποίος τους ακολουθεί και τους βοηθά να βρουν την προσωπική τους ελευθερία. Στην ταινία ακούγονται αξέχαστες μουσικές επιτυχίες συγκροτημάτων της εποχής, όπως: Steppenwolf, The Byrds, The Band, The Jimi Hendrix Experience, Little Eva και The Electric Prunes. Στο φιλμ αναβιώνουν παραστατικά η ζωή και η νοοτροπία της νεολαίας τη δεκαετία του ’60. Ο Τζακ Νίκολσον ήταν υποψήφιος για Όσκαρ Β Ανδρικού Ρόλου, ενώ η ταινία προτάθηκε και για Όσκαρ Πρωτότυπου Σεναρίου.
Ταινία ορόσημο του ανεξάρτητου αμερικανικού σινεμά και της κινηματογραφικής αντικουλτούρας. Συνώνυμο των ταινιών “road movies”, ο «Ξέγνοιαστος Καβαλάρης», αποτέλεσε την πρώτη σκηνοθετική προσπάθεια του Ντένις Χόπερ. Παράλληλα αναβίωσε την σε πτώση καριέρα του Πίτερ Φόντα, ενώ αποτέλεσε και την πρώτη σημαντική ερμηνεία του σπουδαιότερου Αμερικανού ηθοποιού της γενιάς του, του Τζακ Νίκολσον.
«Ζ» του Κώστα Γαβρά (Αλγερία, Γαλλία)
Στις 26 Φεβρουαρίου του 1969, κυκλοφορεί στους Κινηματογράφους το θρυλικό «Ζ» του Κώστα Γαβρά. Μία ταινία – φόρος τιμής στον Γρηγόρη Λαμπράκη και στην ελευθερία έκφρασης. Πενήντα χρόνια μετά η μνημειώδης δημιουργία του διεθνούς Έλληνα δημιουργού συνεχίζει να συγκινεί και να προάγει τα μηνύματά της, πιο επίκαιρη από ποτέ, ξυπνώντας μνήμες από μία δύσκολη και ιδιαίτερη περίοδο της νεότερης ελληνικής ιστορίας.
«Έβρισκα πως από τον Ελληνικό Κινηματογράφο έλειπε μια διάσταση σαν εκείνη που συναντάμε στην Ελληνική Τραγωδία, η σχέση του θεάματος με την Αρχή και τους μηχανισμούς της Αρχής και της Εξουσίας. Το «Ζ» δεν είναι ένα φιλμ πάνω στην ψυχολογία, είναι μια ταινία πάνω σ’ έναν μηχανισμό.» – Κώστας Γαβράς
Το «Ζ» είναι μία ταινία – ορόσημο στη φιλμογραφία του Κώστα Γαβρά. Του χάρισε το πρώτο Όσκαρ και κινητοποίησε την παγκόσμια κοινότητα εναντίον της χούντας των συνταγματαρχών. Βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του Βασίλη Βασιλικού για την δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη και με μία εμβληματική σύνθεση, την οποία υπογράφει ο Μίκης Θεοδωράκης.
Διαβάστε επίσης:
«Οι Καταραμένοι» (La caduta degli dei / The Damned) του Λουκίνο Βισκόντι (Ιταλία, Γερμανία)
Κατά τη διάρκεια μιας οικογενειακής συνάθροισης, στις 28 Φεβρουαρίου του 1933, ο ηλικιωμένος πατριάρχης της οικογένειας Γιόακιμ φον Έσεμπερκ ορίζει αντιπρόεδρο της χαλυβουργίας τον αξιωματικό των SS Κονσταντίν, με σκοπό να εξευμενίσει το ναζιστικό κόμμα. Η απόφαση αυτή αναγκάζει τον φιλελεύθερο Χέρμπερτ να παραιτηθεί. Την ίδια νύχτα, ο Γιοακίμ δολοφονείται και το έγκλημα αποδίδεται στον Χέρμπερτ. Στην πραγματικότητα, οι φυσικοί αυτουργοί της δολοφονίας που έγινε ύστερα από προτροπή του αξιωματικού των SS Άσενμπαχ, είναι η Σοφία φον Έσενμπεκ και ο εραστής της, Φρίντριχ Μπρούνμαν.
Πλέον την πλειοψηφία των μετοχών αποκτά ο Μάρτιν, ανιψιός του Γιοακίμ και γιος της Σοφίας, ο οποίος, όντας υποχείριο της μητέρας του, ορίζει πρόεδρο της εταιρείας τον εραστή της. Για να κατακτήσει το επίζηλο αξίωμα, ο Κονσταντίν εκβιάζει τον Μάρτιν με όπλο την αυτοκτονία μιας Εβραιοπούλας την οποία είχε αποπλανήσει. Όμως, κατά τη σφαγή των SS – στις 30 Ιουνίου του 1934 – ο Φρίντριχ δολοφονεί τον Κονσταντίν. Τώρα, όλη η εξουσία βρίσκεται στα χέρια της Σοφίας και του εραστή της, οι οποίοι, για ν’ αναγκάσουν τον Χέρμερτ να γυρίσει πίσω και να παραδοθεί, εξοντώνουν τη σύζυγό του και κλείνουν σε άσυλο τις μικρές του κόρες. Ανήσυχος από την άνοδο των δύο εραστών, ο Άσενμπαχ, υποστηρίζει τον Μάρτιν. Υπό το βάρος ψυχο-σεξουαλικών διαταραχών και γεμάτος οργή, ο Μάρτιν βιάζει τη μητέρα του, κι αφού συναινέσει στον γάμο της Σοφίας με τον Φρίντριχ, τους αναγκάζει ν’ αυτοκτονήσουν.
Ο Λουκίνο Βισκόντι, υπήρξε κορυφαίος Ιταλός σκηνοθέτης, τόσο του κινηματογράφου και του θεάτρου, όσο και της όπερας. Το φιλμ του «Οι Καταραμένοι» είναι ένα έπος, με κεντρικό άξονα μία ευκατάστατη οικογένεια σε παρακμή και με φόντο τα εγκλήματα του ναζισμού. Η ταινία κέρδισε μία υποψηφιότητα για Όσκαρ στην κατηγορία Καλύτερου Σεναρίου. Στο καστ ξεχωρίζουν οι ερμηνείες των: Dirk Bogarde, Ingrid Thulin, Helmut Griem και Charlotte Rampling.
«Η ιδέα μου ήταν να δείξω την ιστορία μιας οικογένειας, στους κόλπους της οποίας συμβαίνουν εγκλήματα που ουσιαστικά, μένουν ατιμώρητα. Που και πότε, στη σύγχρονη ιστορία, θα μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο; Μόνο επί ναζισμού με τις μαζικές σφαγές και τις δολοφονίες που μένουν ακόμα ατιμώρητες. Γι’ αυτό τοποθέτησα την ιστορία αυτής της οικογένειας, που έπρεπε να είναι η ιστορία του χάλυβα, στη Γερμανία, στη διάρκεια της ανόδου του ναζισμού» Λουκίνο Βισκόντι
«Μήδεια» (Medea) του Πιερ Πάολο Παζολίνι (Ιταλία, Γαλλία, Δυτική Γερμανία)
Ο Ιάσωνας επιστρέφει από την αργοναυτική εκστρατεία, έχοντας το Χρυσόμαλλο Δέρας κι είναι έτοιμος να παντρευτεί την Γλαύκη, κόρη του Κρέοντα. Κάνοντας, όμως αυτό, εγκαταλείπει την σύζυγό του που υποφέρει, τη Μήδεια, που είναι επίσης και η μητέρα των δύο παιδιών του. Όταν ο βασιλιάς εξορίζει τη Μήδεια, εκείνη καταστρώνει ένα δόλιο σχέδιο εκδίκησης.
Η Μήδεια είναι μία ταινία του σπουδαίου Ιταλού σκηνοθέτη, Πιερ Πάολο Παζολίνι, με βάση την τραγωδία του Ευριπίδη, Μήδεια. Πρωταγωνιστεί η σπουδαία τραγουδίστρια της όπερας, Μαρία Κάλλας, στην μοναδική της εμφάνιση επί της κινηματογραφικής οθόνης.
«Αν διάλεξα να είμαι κινηματογραφιστής και όχι μόνο συγγραφέας, είναι επειδή προτίμησα αντί να εκφράζω την πραγματικότητα με σύμβολα, όπως είναι οι λέξεις, να εκφράζω μέσω του κινηματογράφου την πραγματικότητα με την πραγματικότητα.» – Πιέρ Πάολο Παζολίνι
Διαβάστε επίσης:
«Η Σειρήνα Του Μισσισιπή» (Mississippi Mermaid / La sirène du Mississipi) του Φρανσουά Τρυφώ (Γαλλία, Ιταλία)
Ο Λουί (Ζαν-Πολ Μπελμοντό) είναι ένας πλούσιος ιδιοκτήτης καπνοφυτειών στο τροπικό νησί Reunion. Αποφασίζει να παντρευτεί δι’ αλληλογραφίας τη Ζουλί. Η γυναίκα όμως που εμφανίζεται είναι διαφορετική από εκείνη της φωτογραφίας. Ο Λουί δεν πτοείται και τελικά την παντρεύεται. Σύντομα όμως η γυναίκα (Κατρίν Ντενέβ) θα εξαφανιστεί παίρνοντας μαζί της και τα χρήματα του Λουί. Οι έρευνες των ιδιωτικών ντετέκτιβ δεν έχουν αποτέλεσμα κι έτσι ο Λουί αποφασίζει να την αναζητήσει ο ίδιος. Τότε, θα κλιμακωθούν οι εξελίξεις, τα αστυνομικά μυστήρια και η λύση θα δοθεί με το ταξίδι του στην Ευρώπη.
Το 1969 ο Φρανσουά Τρυφώ μεταφέρει στην μεγάλη οθόνη το μυθιστόρημα του Κόρνελ Γούλριτς (υπογεγραμμένο με το ψευδώνυμο Γουίλιαμ Άιρις), «Βαλς στα Σκοτάδια». Στο πλευρό του έχει δύο σπουδαίους Γάλλους ηθοποιούς, τον εμβληματικό Ζαν-Πολ Μπελμοντό, και την γοητευτική Κατρίν Ντενέβ, οι οποίοι συναντιόνται για μία και μοναδική φορά σε μία αξιόλογη κινηματογραφική ιστορία, με άμεσες και έμμεσες αναφορές, από τον «Δεσμώτη του Ιλίγγου» (1958) του Άλφρεντ Χίτσκοκ, μέχρι το «Τζόνι Γκιτάρ» (1954) του Νίκολας Ρέι.
«Το Σινεμά του αύριο δε θα γίνει από υπαλλήλους της κάμερας, αλλά από καλλιτέχνες για τους οποίους το γύρισμα θα είναι μια περιπέτεια εκπληκτική και παθιασμένη… Το σινεμά του αύριο, θα είναι μία ερωτική πράξη.» – Φρανσουά Τρυφώ
Διαβάστε επίσης:
Κατρίν Ντενέβ και Μπελμοντό στη «Σειρήνα Του Μισσισιπή» του Τρυφώ
«Κάτω από τον Αστερισμό του Σκορπιού» (Sotto il segno dello scorpione) των Πάολο και Βιτόριο Ταβιάνι (Ιταλία)
Σ’ αυτή τη γριφώδη και αινιγματική ιστορία, μία ομάδα αντρών – επιζήσαντες από έναν ισχυρό σεισμό στο νησί τους – καταφθάνει σ’ ένα άλλο νησί, εξίσου σεισμογενές, και προσπαθεί να πείσει τους κατοίκους του – οι οποίοι ζουν από την καλλιέργεια της γης – να την ακολουθήσουν στην ενδοχώρα προκειμένου να οικοδομήσουν μια νέα και πιο ασφαλή κοινωνία. Οι «εισβολείς» θα χρησιμοποιήσουν ακόμη και βίαιες μεθόδους για να επιτευχθεί ο σκοπός τους.
Επηρεασμένοι από το κύμα μοντερνισμού αλλά και από τον Μάη του ’68, οι νεωτεριστές αδελφοί Ταβιάνι, στην πρώτη ολοκληρωμένη ταινία τους, σκηνοθετούν αυτήν την «περίεργη» ιστορία που εκτυλίσσεται σε απροσδιόριστο χρόνο. Οι διαμάχες και οι συγκρούσεις των δύο αντίθετων ομάδων, έχουν πολιτική χροιά και χαρακτήρα, ακόμα και στο πλαίσιο, μιας αρχαϊκής και πρωτόγονης εποχής, τυλιγμένης στην αχλή του μύθου. Πρόκειται για ένα διαχρονικό πολιτικό σχόλιο γύρω από τις σχέσεις εξουσίας και τις αντιστάσεις της, όποιας, καθεστηκυίας τάξης, όταν αυτή βρίσκεται υπό πίεση και αντιμέτωπη με την αναγκαιότητα της αλλαγής.
Διαβάστε επίσης:
Στην Ελλάδα τα ΜΜΕ που στηρίζουν τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, χρημαδοτούνται από το ... κράτος. Tο tvxs.gr στηρίζεται στους αναγνώστες του και αποτελεί μια από τις ελάχιστες ανεξάρτητες φωνές στη χώρα. Mε μια συνδρομή, από 2.9 €/μήνα,ενισχύετε την αυτονομία του tvxs.gr και των δημοσιογραφικών του ερευνών. Συγχρόνως αποκτάτε πρόσβαση στα ντοκιμαντέρ και το περιεχόμενο του 24ores.gr.
Δες τα πακέτα συνδρομών >
