Κάθε νέο επεισόδιο στην υπόθεση Διαματάρη, καθώς «κατεβαίνει» εκπαιδευτικές βαθμίδες, είναι και ένα νέο βατερλό για την πολυδιαφημισμένη «αριστεία» της κυβέρνησης. Ένας δημόσιος εξευτελισμός που όμως δεν αφορά τόσο τον ίδιο τον Υφυπουργό Εξωτερικών, που αποτελεί απλώς το σύμπτωμα, όσο τον Πρωθυπουργό και την έπαρση με την οποία επένδυσε ο ίδιος και το κόμμα του σε μια fake «αριστεία». 

Όπως αποκαλύπτεται, μετά το δήθεν μεταπτυχιακό από το – πολυσυζητημένο στην ελληνική Βουλή – Columbia, ο Διαματάρης φαίνεται πως δεν διαθέτει ούτε πανεπιστημιακό τίτλο ενώ ερωτήματα υπάρχουν ακόμη και για το απολυτήριο Λυκείου. Προφανώς και τα πτυχία δεν αποτελούν απόδειξη αξιοσύνης για κανέναν άνθρωπο, όμως η εμμονή να παρουσιάζει κάποιος ψευδή στοιχεία για να συγκαταλέγεται στους «άριστους» είναι ενδεικτική της αντίληψης που κυριαρχεί στο κόμμα της ΝΔ και την κυβέρνηση.

Άγνωστο είναι τι – και εάν – θα απαντήσει η κυβέρνηση, που είχε φροντίσει από την Τρίτη να παράσχει κάλυψη για το δήθεν μεταπτυχιακό. Όπως δήλωσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Στ. Πέτσας, «ο κ. Διαματάρης εξέφρασε τη λύπη του και το θέμα έληξε». Θα είχαν μικρότερα προβλήματα αν δεν είχαν δώσει τόσο μεγάλη έμφαση στην «αριστεία» και δεν είχαν ισχυριστεί με ταξική υπεροψία πως οι υπόλοιποι δεν διαθέτουν τα δικά τους «άριστα» βιογραφικά. 

Όταν όμως έφτασε η ώρα να κυβερνήσει ο Μητσοτάκης, εγκατέστησε το πλέον αναξιοκρατικό καθεστώς της μεταπολίτευσης: Στρατός χιλιάδων μετακλητών χωρίς καν πτυχίο, αλλαγές των νόμων για να διοριστούν επικεφαλής Οργανισμών και Υπηρεσιών, χωρίς προσόντα, ακατάλληλοι «ημέτεροι». Κομματάρχες, συγγενείς και φίλοι χωρίς καμία γνωστική επάρκεια, σε κρίσιμες θέσεις. Όταν μάλιστα αυτοί συγκρίνονται με τις επιλογές του ΣΥΡΙΖΑ, για παράδειγμα στις διοικήσεις των νοσοκομείων, τότε ο μύθος των «αρίστων» καταρρίπτεται με θόρυβο.

Δεν πρόκειται απλώς για μια παραδοσιακή πελατειακή παθογένεια της συντηρητικής παράταξης αλλά για επιλογές που βαρύνουν τον ίδιο τον Πρωθυπουργό, καθώς το συγκεντρωτικό «επιτελικό» κράτος του Μητσοτάκη ελέγχει τα πάντα από το Μέγαρο Μαξίμου.

Κανονικά, η επιλογή Διαματάρη για τη θέση του Υφυπουργού, θα έπρεπε να απασχολεί την κοινή γνώμη επειδή υπήρξε υμνητής της Χούντας και όχι επειδή διαθέτει ή όχι πτυχίο και μεταπτυχιακό. Όμως η ΝΔ είχε προλάβει να σηκώσει  ψηλά τον πήχυ της δήθεν αριστείας, είχε μάλιστα συγκροτήσει ένα «Μητρώο Στελεχών» η τύχη του οποίου αγνοείται, είχε μιλήσει τόσο αυτάρεσκα για το θέμα, ίσως τελικά και υποκινούμενη από ένα σύνδρομο  κατωτερότητας.

Η συντριβή της φλύαρης νεοδημοκρατικής αριστείας απέδειξε ότι ο Διαματάρης δεν είναι το πρόβλημα αλλά το σύμπτωμα μιας συνολικής αντίληψης περί fake αριστείας και ρουσφετιών, ως περιτύλιγμα μιας πολιτικής πρακτικής που στον πυρήνα της έχει την πλέον αποκρουστική και παρωχημένη φαυλότητα της παλιάς Δεξιάς.