Το 4ο βιβλίο του γνωστού ηθοποιού Δημήτρη Πιατά «Υπερπανσέληνος με εαρινή ισημερία» που πρόκειται να κυκλοφορήσει σε λίγο καιρό, είναι εμπνευσμένο από την Πανδημία. Μετά το βιβλίο του «Σινέ Λούκος» (Εκδόσεις Μεταίχμιο), ο Δ. Πιατάς, μας μεταφέρει μέσω του ήρωά του, σε ένα ταξίδι από το παρελθόν στο μέλλον, από το 1900 στο 2144, που πλέον την εξουσία έχουν στα χέρια τους επιστήμονες.  Το tvxs.gr προδημοσιεύει σήμερα ένα απόσπασμα και ο συγγραφέας του βιβλίου περιγράφει με λίγα λόγια την ιστορία.

«Στις 20 Μαρτίου 2019 γίνεται υπερπανσέληνος, δηλαδή το φεγγάρι είναι πιο κοντά στη Γή και συμπίπτει με την εαρινή Ισημερία, δηλαδή την έναρξη του θερινού και το χειμερινό ηλιοστάσιο. Αυτό έγινε το 1905 και το φαινόμενο θα επαναληφθεί στον πλανήτη Γή το 2144. Ο ήρωας, αποφασίζει να δώσει ηρωικό τέλος με συντροφιά το φεγγάρι – λόγω σοβαρής ανιάτου αρρώστιας – αλλά μεταφυσικά ταξιδεύει στα 1900 και 2144, με γεγονότα και ευτράπελα – αληθινά για το 1900 και φανταστικά στο 2144. Η εποχή του μέλλοντος, μετά από πέντε πανδημίες, έχει καταστραφεί το ανθρώπινο είδος, έχουν διασωθεί κάποιοι άνθρωποι  «καθαρόαιμοι» με ανοσία, ένας επιστήμονας με ανοσία και ο Πάπας, με ερευνητικό κέντρο, κατασκευάζει κλώνους Α’ και Β’ κατηγορίας ανθρωποειδή με πειραγμένο DNA και  ιδρύει δικτατορία, την «ΟΜΟΦΩΝΙΑ». Η Αουάν, ετοιμάζει επανάσταση, αξιοποιώντας τους ελαττωματικούς κλώνους Γ’ κατηγορίας, που είναι εκτοπισμένοι στην περιοχή VORTEX, κλώνοι που δεν έχουν «μορφή» αλλά έχούν την δυνατότητα, ακινητοποιημένοι, να αδρανοποιούν την μοριακή σύσταση του σώματος και να εξαφανίζονται».

Ο Δ. Πιατάς αφιερώνει το βιβλίο, στο βιβλίο του David Michell «Cloud atlas» 2004 – «Ο Άτλας του ουρανού» Ελληνικά Γράμματα 2007 και στην ταινία «Cloud atlas 2144» του Τομ Τίκβερ, Λίλι και Λάνα Γουατσόφσκι με τους: Τομ Χανκς, Χάλι Μπέρι, Τζιμ Μπρόντμπεντ, Χιούγκο Γουίβινγκ, Τζιμ Στέρτζες, Μπεν Γουίσοου, Τζέμις Ντ’ Άρσι, Σούζαν Σαράντον και Χιου Γκραντ κ.α.

Η προδημοσίευση του αποσπάσματος, είναι η ερωτική συνεύρεση του ήρωα με την Αουάν, για την δημιουργία απογόνων.

«Από την μήτρα έως τον τάφο, η ζωή μας συνδέεται με τις ζωές των άλλων…»

ΥΠΕΡΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ ΜΕ ΕΑΡΙΝΗ ΙΣΗΜΕΡΙΑ

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ (απόσπασμα)

Η φωτιά στο τζάκι έστελνε, την ζέστη και το χρυσαφί χρώμα, στα πρόσωπα μας, είδα το υπέροχο πρόσωπο τής Αουάν , να φωτίζεται και να σβήνει, ανάλογα με την ένταση της στιγμής του ξύλου. Η φωτιά που κάνει το ξύλο, δε σε αφήνει ποτέ να πλήξεις… η αιτία είναι γιατί δεν έχει σταθερή αξία ζέστης και εικόνας. Η ποικιλία της καύσης του ξύλου, σου δίνει την αίσθηση της ζωντάνιας. Σαν την καρδιά, ένας οργανισμός που ζεσταίνει και φέγγει… παλλόμενος.

«… Δε νομίζω…» μίλησε σιγανά η Αουάν. «… στην Ιστορία του κόσμου, ο πλανήτης να έχει δεχτεί τόσες αλλεπάλληλες πανδημίες, ιούς να μεταλλάσσονται τόσο ακαριαία και διαφορετικά. Οι άνθρωποι πέθαναν με εξωφρενικούς ρυθμούς, σβήσανε χώρες από τον χάρτη, έμειναν μνημεία, κτίρια και υποδομές…»

«Δε μπορεί, οι άνθρωποι είναι πάρα πολλοί…» είπα. «Οι καθαρόαιμοι είναι πάρα πολλοί…. Λίγοι…» με διόρθωσε. «Το ερευνητικό κέντρο του καθηγητή Πάπα… έχοντας σωθεί ο ίδιος, σαν καθαρόαιμος με ανοσία, αξιοποίηση την παραγωγή κλώνων, με συνθέσεις από DNA ανοσίας, κατασκεύασε στρατιά ανθρωποειδών, αναπροσανατολισμένους σε διάφορες εξειδικεύσεις – επιστήμονες, τεχνικούς, στρατιώτες- κατηγορίας Α’, Β’ και τα λάθη παραγωγής Γ’, τα οποία εκτόπισε στην περιοχή VORTEX… Όλα είναι καταγεγραμμένα με κωδικούς αριθμούς, απόλυτα ελεγχόμενους στο σκληρό δίσκο του κέντρου… Έφτιαξε το πολίτευμα ΟΜΟΦΩΝΙΑΣ, αυτοανακηρύχτηκε ισόβιος πρόεδρος. Πιστεύω ότι δεν ζει πια… αλλά ένα μικρό ιερατείο συνεργατών στην πραγματικότητα, κράτα τα κλειδιά αυτής της χώρας…»

«Αν κατάλαβα καλά Αουάν, ετοιμάζεσαι να πάρεις τα όπλα, για να ανατρέψεις όλη αυτήν την κατάσταση…»

«Νομίζω ότι είναι η στιγμή. Τα μνησιογόνα που δίνει η ΟΜΟΦΩΝΙΑ δεν κάνουν καλά την δουλειά τους, τα έχουν συνηθίσει Α’ και Β’ κατηγορίες. Οι Γ΄, χωρίς μορφή, τους ελέγχω απόλυτα και είναι έτοιμοι να ξεκινήσουν. Πιστεύω ότι ο κεντρικός πυρήνας της ΟΜΟΦΩΝΙΑΣ, θα καταρρεύσει σαν χάρτινος πύργος… Χρειάζεται αυτοπεποίθηση και αυτοθυσία… μια πορεία διαμαρτυρίας… μερικά συνθήματα και ένα τραγούδι…»

«Το έχετε! Το άκουσα και είναι πολύ ωραίο… Το αύριο…. Θα είναι αύριο!…»

«Όχι… κάτι προβοκατόρικο… να υπάρχει χαμόγελο… να τραγουδιέται εύκολα! Με την διαφορετικότητα θα τους νικήσουμε…. Έχεις υπ’ όψιν κάτι και να μας βοηθήσεις;» Με ρώτησε και ακούμπησε το κεφάλι της στον ώμο μου, αιφνιδιάστηκα από την κίνηση, πρώτη φορά μου έδειξε τόση οικειότητα…

«Τι να σου πω… υπήρχε ένας επαναστάτης συνθέτης τραγουδοποιός Θεοδωράκης …. Μίκης Θεοδωράκης, αλλά χρησιμοποιήθηκε πολύ, ο Χατζιδάκις πάλι, ήταν λυρικός και ο Λου Ρηντ, ο αγαπημένος μου… σίγουρα δεν κάνει…….