Τα βιβλία είναι αδιαμφισβήτητα από τους καλύτερους φίλους του ανθρώπου. Έχουν την δύναμη να σε ταξιδέψουν νοερά και να σε κάνουν να «χαθείς» μέσα στις σελίδες τους. Για να ξεκινήσει ευχάριστα η εβδομάδα, σας παρουσιάζουμε τα ευπώλητα λογοτεχνικά βιβλία του ΙΑΝΟΥ.

ΑΜΥΡΑΣ ΠΑΝΟΣ
Ο ΛΙΜΟΣ, Εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ

Αθήνα, Δεκέμβριος 1941. Η πόλη έχει βυθιστεί στον εφιάλτη του μεγάλου λιμού. Ένας λοχαγός των Ες Ες, ο οποίος ερευνά μια υπόθεση για λογαριασμό του υπουργού Προπαγάνδας Γιόζεφ Γκέμπελς, δολοφονείται άγρια στο ξενοδοχείο Μεγάλη Βρεταννία. Την έρευνα της δολοφονίας αναλαμβάνει ο υπαστυνόμος Νίκος Αγραφιώτης, ο οποίος επιστρέφει στην ενεργό δράση ύστερα από το καθεστώς διαθεσιμότητας που είχε τεθεί μετά την κλοπή της σβάστικας στην Ακρόπολη. Η υπόθεση παίρνει γρήγορα απρόβλεπτες διαστάσεις και ο υπαστυνόμος θα διαπιστώσει ότι έχει εμπλακεί σε ένα φονικό παιχνίδι στο οποίο συμμετέχουν μαυραγορίτες, μέλη της δωσιλογικής κυβέρνησης, επίορκα στελέχη της Ειδικής Ασφάλειας και αξιωματικοί των Ες Ες. Μέσα από την περιπλάνησή του σε παράνομα στέκια, καζίνο και καμπαρέ αλλά και στα κολαστήρια της Γκεστάπο, θα αναζητήσει την αλήθεια, ενώ με τη βοήθεια ενός βετεράνου της αστυνομίας και μιας μυστηριώδους κοπέλας θα βρεθεί μπροστά σε ένα παράτολμο σχέδιο που θα κρίνει χιλιάδες ζωές. Ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα, βασισμένο σε αληθινά γεγονότα, που φωτίζει την πιο σκοτεινή περίοδο της Κατοχής και αναδεικνύει άγνωστους έως τώρα πρωταγωνιστές.

ΚΑΡΥΣΤΙΑΝΗ ΙΩΑΝΝΑ
ΧΙΛΙΕΣ ΑΝΑΣΕΣ, Εκδόσεις ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ

Κουμπί, κούτελο, τάφος, Βράχος ασκήσεις για δυνατούς λύτες. Ήταν όντως αινίγματα ή ο άγριος θάνατος την είχε κλονίσει τόσο που έχανε το νόημα του τετέλεσται και το μέτρο των τετελεσμένων; Άγγιξε το άσπρο πουκάμισο του Στέλιου, άπλυτο από το καλοκαίρι. Μύρισε λαίμαργα τις κιτρινίλες του ιδρώτα του στις μασχάλες, φίλησε τον γιακά σαν να φιλούσε τον λαιμό του. Εσένα, δεν έχω σκοπό να σε μπουγαδιάσω, ψιθύρισε κι αμέσως μετά κόλλησε στον καθρέφτη. Λαχταρούσε να βρει κατάφατσα εκεί το πρόσωπο του άντρα της, να δει τα ματόκλαδά του να παίζουν, τις φλέβες του λαιμού να φουσκώνουν και να ξεφουσκώνουν ολοζώντανες. Θα ακουμπούσε τα δάχτυλά της στο κεφάλι του, θα μετρούσε σωστά το πλάτος του μετώπου, την απόσταση από τα φρύδια ως τις ρίζες των μαλλιών του. Περίμενε, περίμενε, στο τζάμι υπήρχε μόνο το σπασμένο μούτρο της και το θολωμένο βλέμμα της. Αυτή, η Πηγή Βογιατζή, αυτή που διάβαζε τα μάτια των άλλων, καρφώθηκε εκεί για είκοσι λεπτά και δεν μπορούσε να διαβάσει τα δικά της. Ένιωσε το στήθος και το κεφάλι της να καίνε την ίδια στιγμή που τα πόδια της είχαν ολότελα ξυλιάσει, άλλος άνθρωπος από τη μέση και πάνω, άλλος από τη μέση και κάτω. Έκλεισε τα μάτια και ψιθύρισε πέντε λέξεις κοφτά. Δεν ξέρω πού να είμαι.

Δείτε το εδώ

ΠΑΠΑΔΑΚΗ ΑΛΚΥΟΝΗ
ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥ ΔΡΑΚΟΥ, Εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ

ΟΙ ήρωες της Αλκυόνης Παπαδάκη, σαν μοναχικοί γλάροι, περπατούν μέσα στη βροχή και ζωγραφίζουν εικόνες στην ψυχή μας.
Ένα λυρικό μυθιστόρημα για την αέναη αναμέτρηση μάνας κόρης και τον προδότη έρωτα, αυτόν που διαλέγουμε εμείς…
Εμείς… που κάναμε ψίχουλα την ψυχή μας για να ταΐσουμε τα όρνια.
Εμείς… που περπατήσαμε μέσα στη βροχή γιατί δεν καταδεχτήκαμε να πάρουμε την ομπρέλα που μας πρόσφεραν οι άλλοι επ’ αμοιβή…
Εμείς… που περπατήσαμε στον υπόνομο μ’ ένα τριαντάφυλλο στο χέρι.
Εμείς… που κάναμε τον δράκο που φώλιαζε μέσα μας να χαμογελάσει.
Εμείς… που φτάσαμε στην άκρη του γκρεμού, μόνο και μόνο για ν’ απολαύσουμε τη θέα…
Εμείς… που δεν ζητήσαμε ποτέ τα ρέστα της ζωής μας από τον ταμία.
Να ’μαστε, λέει, στη βαρκούλα… και να ’χε φεγγαράδα… και ν’ αρμενίζαμε…

Δείτε το εδώ

ΑΚΡΙΒΟΣ ΚΩΣΤΑΣ
ΓΑΛΑ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ, Εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ

Νεανικοί έρωτες, ποδόσφαιρο στις αλάνες, τσιγάρα στα κρυφά, φάρσες σε καθηγητές και συµµαθητές, πολιτικές ανησυχίες, σχέδια και όνειρα για το µέλλον είναι οι καθηµερινές έγνοιες µιας παρέας εφήβων που µεγαλώνουν εσώκλειστοι σ’ ένα εκκλησιαστικό οικοτροφείο του Βόλου της δεκαετίας του ’70. Σε µια πόλη που καθρεφτίζεται στα νερά του παρελθόντος, σε µια χώρα που προσπαθεί σιγά σιγά να συνέλθει από τα σκοτάδια της δικτατορίας, ο κάθε άλλο παρά µεγαλόσωµος Αχιλλάκος, ο ψαροµούρης Μπράσκας, ο σωσίας του τραγουδιστή των Rolling Stones Μικ και ο αριστεροπόδαρος Ζερβής είναι έτοιµοι να ανοίξουν φτερά για τα ωραία χρόνια που έπονται, ώσπου ένα τραγικό περιστατικό έρχεται να σηµαδέψει τη ζωή τους. Χρόνια αργότερα, οι ήρωες εξακολουθούν να βασανίζονται από αγωνιώδη ερωτήµατα σχετικά µ’ αυτό: Τι πραγµατικά συνέβη; Έγιναν όλα έτσι όπως τα θυµούνται ή µήπως η µνήµη του καθενός άλλα γεγονότα τα εξωράισε και άλλα τα αλλοίωσε προς το χειρότερο; Μπορούµε να εµπιστευτούµε αποκλειστικά και µόνο τη δική µας µνήµη ή χρειαζόµαστε και τις µνήµες των φίλων µας για να µάθουµε την αλήθεια, ακόµα κι αν αυτή πονάει; Δεν µπορούσε να ξεχάσει. Το µυαλό του όλα αυτά τα χρόνια ήταν καρφωµένο εκεί. Τις νύχτες έβλεπε εφιάλτες και τη µέρα είχε συνέχεια τη σκηνή µπρος στα µάτια του. Άκουγε φωνές. Γύριζε την πλάτη και πίσω του νόµιζε ότι φωνάζουν «Βοήθεια!». Στη µνήµη του δεν είχε ξεθωριάσει ούτε το πρόσωπο ούτε οι κινήσεις του. Τόσα χρόνια δεν είχαν σταθεί ικανά να νικήσουν µία και µόνο µέρα, τη Δευτέρα 9 Ιουνίου 1975. Το βλέµµα του, έτσι όπως σήκωσε τα µάτια, είχε µια σκοτεινιά που µε πάγωσε. Όµως βιάστηκα, τα χειρότερα δεν τα είχα ακόµη ακούσει. Την ώρα που σηκώθηκε είπε εκείνο που έµελλε να φέρει τούµπα το παρελθόν µου: «Κι αν θες να ξέρεις, εσύ φταις που πνίγηκε!»

ΡΙΖΟΥ ΝΙΝΑ
ΔΕΞΑΜΕΝΕΣ, Εκδόσεις ΓΙΑΛΟΣ

Δεν έχω συναντήσει ακόμη κανένα να σκουπίζει καλύτερα από μένα. Ήταν κοντή και διευκόλυνε πολύ να κρατάει τη χορταρένια σκούπα, αυτή χωρίς το ξύλινο κοντάρι, με τη λαβή σφιχτοδεμένη με σύρμα. Ακόμη στην αυλή δεν είχε πέσει τσιμέντο, και η Σίσσυ, παρατσούκλι που της κόλλησε η αδερφή μου, ταξίδευε με τη σκούπα της πάνω στο χώμα σαν μάγισσα που λεγόταν ότι ήταν. Χωρίς να έχει ακουστά για τον Σίσυφο, μου δίδαξε άθελά της και κόντρα στον χαρακτήρα της, τον μύθο του. Εκτός κι αν ήταν εν τέλει αποκλειστικά δικός της. Όταν η ενέργειά της γινόταν τόση και ειδικά τέτοια, που οι κότες έτρεχαν μακρυά, άρπαζε το σάρωθρο και ξεκίναγε να φροντίσει το κομμάτι που έθαψε, την ίδια στιγμή που παντρεύτηκε. Η Σίσσυ πολεμούσε την ανία και το πνίξιμο της ζωής της με αυτή τη χορτάρινη σκούπα. Ξύνοντας το χώμα ρυθμικά έγδερνε την πραγματικότητα, προσπαθώντας να δει από το κέντρο ενός ανεμοστρόβιλου, πώς θα ‘ταν η ζωή της αλλού. Μαγνητιζόμουν και παρακολουθούσα όλες τις κινήσεις, όλα τα μικρά σκουπιδάκια ή χορτάρια, που στροβιλίζονταν και έπαιρναν τον δρόμο για τον μπαξέ, όπως τον έπαιρνε εκείνη πηγαίνοντας να συναντήσει τον άνδρα της αδελφής της κρυφά, πριν την προξενέψουν. Όταν σκούπιζε μεταφερόταν, όπως συμβαίνει στον διαλογισμό, σαν τον δάσκαλο που η γαλήνη του έρχεται απ’ τον πόλεμο, και η εγκαρτέρηση κρύβει τη θλίψη του. Και γω μετρούσα πόσες κινήσεις δεξιά πόσες αριστερά, θα ξεχάσει κάτι, έστω και μικρό έστω και ασήμαντο; Όχι, τα θυμόταν όλα, και η σκούπα ήταν το σπαθί της που ήθελε να κόψει αυτή τη ζωή, όλα τα νήματα να γυρίσουν πίσω, πριν ξαναπιάσει απ’ τη αρχή την αυλή.
Δείτε το εδώ

ΞΕΞΑΚΗΣ ΜΑΝΟΛΗΣ
ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΗΣ. ΤΟΜΟΣ Α’, Εκδόσεις IANOS

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις IANOS ο πρώτος τόμος της τριλογίας του Μανόλη Ξεξάκη «Το Θέατρο της Οικουμένης», Τα θεμέλια της ζωής. Η έννοια της ψυχής, ο προδομένος έρωτας και η κατασκοπεία αποτελούν τη μαγιά αυτού του μυθιστορήματος. Το σκουλήκι της αφήγησης τρυπά το μήλο της ιστορίας από ένα τραγικό γεγονός: το θάνατο της πρώην αγαπημένης του Βασίλη, του ήρωα, στο πάρκο του Λευκού Πύργου. Ένα προικοσύμφωνο του 1923, η Χάρτα του Ρήγα και ο Συντηρητής το θρέφουν. Ένα ταξίδι στην Κρήτη φέρνει στο προσκήνιο παλιές υποθέσεις και μυστικά. Κι όλα αυτά με φόντο την οικονομική κρίση στην Ελλάδα και τις επιπτώσεις της στις ζωές όλων. Δείτε εδώ περισσότερες πληροφορίες.
Δείτε το εδώ

ΚΟΡΤΩ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ
ΣΚΥΛΙΣΙΑ ΨΥΧΗ, Εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ

Η Έστερ Κλάιν γεννιέται στο Βερολίνο στις 29 Φεβρουαρίου 1920. Μικροκαμωμένη, εύθραυστη, παράξενη όπως και η Δημοκρατία της Βαϊμάρης. Μέσα της όμως κρύβει τεράστια αποθέματα δύναμης. Από νωρίς θα γνωρίσει τη σκληρότητα αλλά και τη στοργή. Η ζωή της διατρέχει τον 20ό αιώνα κάνοντας έναν τέλειο κύκλο: Βερολίνο – Μπούχενβαλντ – Νέα Υόρκη – Βερολίνο. Γνωρίζει την αθλιότητα των ναζιστικών στρατοπέδων χάνοντας ό,τι αγαπούσε περισσότερο. Θα κινδυνεύσει να χάσει μέχρι και την ίδια την ανθρώπινη υπόστασή της αλλά θα βγει ζωντανή. Αυτός που θα τη σώσει δεν είναι άνθρωπος αλλά ένας σκύλος. Ένας σκύλος που κρύβει ένα μεγάλο μυστικό. Η Έστερ ξαναστήνει τη ζωή της αφιερώνοντάς την στην προστασία των ζώων. Επιτέλους νιώθει ασφαλής. Μέχρι που οι άνθρωποι θα ξαναχτυπήσουν. Θα απαντήσει στο μίσος και στην προκατάληψη με αγάπη. Από το στρατόπεδο συγκέντρωσης, στην Αμερική του ΜακΚάρθυ και πίσω στο Βερολίνο του Ψυχρού Πολέμου, όπου θα γίνει μάρτυρας της ανέγερσης του Τείχους αλλά και της πτώσης του. Xαράζει τη ζωή της θυμίζοντάς μας τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος.

Δείτε το εδώ

ΓΙΑΛΟΜ ΙΡΒΙΝ
ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ Η ΖΩΗ; ΤΟΤΕ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ!, Εκδόσεις ΑΓΡΑ
Στη μακρόχρονη καριέρα του ο Ίρβιν Γιάλομ ασχολήθηκε με τη διερεύνηση της ζωής των άλλων. Στο βιβλίο ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ Η ΖΩΗ; ΤΟΤΕ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ! – ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΕΝΟΣ ΨΥΧΙΑΤΡΟΥ, την αυτοβιογραφία του, που από καιρό την περιμέναμε, στρέφει το θεραπευτικό βλέμμα του στον εαυτό του, εξετάζει τις σχέσεις που τον διαμόρφωσαν και σκιαγραφεί το πρωτοποριακό του έργο, για το οποίο έγινε διάσημος. Παιδί Ρωσοεβραίων μεταναστών, ο Γιάλομ μεγάλωσε σε μια εργατική γειτονιά της Ουάσινγκτον. Θέλοντας να ξεφύγει από τα όριά της, έβαλε σκοπό να γίνει γιατρός. Η ανέλιξή του ήταν εντυπωσιακή: Ο Γιάλομ μοιράζεται με τους αναγνώστες το ξεκίνημά του στην Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ, εν μέσω των πολιτισμικών ζυμώσεων και ταραχών της δεκαετίας του 1960, τη στροφή του στη συγγραφή λογοτεχνικών έργων, για να διερευνήσει σε μεγαλύτερο βάθος την ανθρώπινη ψυχή, και την εξέλιξή του σε συγγραφέα παγκόσμιου βεληνεκούς.

Στην αυτοβιογραφία του παρακολουθούμε επίσης πώς ο Γιάλομ διαμόρφωσε την πρωτοποριακή του προσέγγιση στην ομαδική ψυχοθεραπεία και πώς εξελίχθηκε στον σημαντικότερο σύγχρονο υπαρξιακό ψυχοθεραπευτή, αντλώντας από τη σοφία μεγάλων στοχαστών όλων των εποχών. Ανακαλύπτουμε από πού εμπνεύστηκε τα βιβλία του που αγαπήθηκαν από το διεθνές αναγνωστικό κοινό, όπως ο Δήμιος του έρωτα και το Όταν έκλαψε ο Νίτσε, όπου η σύνθεση ψυχολογίας και φιλοσοφίας οδήγησε σε μια νέα αποκαλυπτική κατανόηση της ανθρώπινης συνθήκης. Συνυφαίνοντας τις ιστορίες των πιο αξιομνημόνευτων ασθενών του με αφηγήσεις για προσωπικούς του έρωτες, διαβάσματα, περιπέτειες, απογοητεύσεις, οικογενειακές στιγμές και επαγγελματικές επιτυχίες, το βιβλίο ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ Η ΖΩΗ; ΤΟΤΕ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ! – ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΕΝΟΣ ΨΥΧΙΑΤΡΟΥ ανοίγει στους αναγνώστες ένα παράθυρο στην οικογενειακή ζωή του Γιάλομ, στην επιστημονική και ψυχοθεραπευτική πορεία του και στη συγγραφή των βιβλίων που τον καθιέρωσαν.
 
Δείτε το εδώ

ΧΑΛΙΚΙΟΠΟΥΛΟΥ – ΜΕΛΙΣΣΑ ΧΡΥΣΟΥΛΑ
ΟΙ ΚΡΙΚΟΙ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ, Εκδόσεις ΚΥΦΑΝΤΑ

Η συγγραφέας, μέσα από τη ζωή πέντε οικογενειών, που ανήκουν σε ένα ευρύ κοινωνικό φάσμα, μας χαρίζει ένα ψυχογράφημα με συναρπαστική πλοκή. Σε μια σειρά παράλληλων ιστοριών -που τέμνονται καθώς αναπτύσσονται μέσα από αρθρωτές αφηγήσεις- συναντώνται σταδιακά οι πρωταγωνιστές και ο αναγνώστης τους παρακολουθεί στις διαδρομές του χρόνου. Η Θεσσαλονίκη γίνεται το μέρος όπου τα βασικά πρόσωπα, προερχόμενα από διάφορα μέρη της Ελλάδας αλλά και του κόσμου, κρίκοι μιας ανθρώπινης αλυσίδας, θα ενώσουν τελικά την τύχη τους. Ο έρωτας και η φιλία, ο πόνος και ο θάνατος τους σημαδεύουν, πέρα από λόγια. Και τους ζητούν να δώσουν νόημα στην ύπαρξή τους, μέσα από μια νέα ματιά ζωής.

Δείτε το εδώ

ΒΑΖΑΙΟΥ ΧΑΡΙΤΙΝΗ
ΣΦΡΑΓΙΔΑΣ ΜΕΛΑΝΙ, Εκδόσεις ΘΕΡΜΑΪΚΟΣ

Στο «Σφραγίδας Μελάνι», η συγγραφέας αφηγείται, μέσα από ένα διήγημα και μία συλλογή ποιημάτων τη ζωή μιας γυναίκας και το ταξίδι της προς την απελευθέρωση της ψυχής. Πρόκειται για μία σύνθεση-απόδειξη πως η διαχρονικότητα της σφραγίδας της ήταν αλληλένδετη με τη διαχρονικότητα του μελανιού που την πότισε. Σφραγίδα, μια γυναίκα που ταξίδεψε τα ίχνη της με το Μελάνι οδηγό στ’ όνειρο της γραφής. Απάντηση στα «γιατί» που σφραγίζουν το πέταγμα. Αγκάλιασε τα καθήκοντα της υπογραφής και το φιλί του Λύκου, διεκδικώντας στίγμα αιώνιας ζωής και αφήνοντας κληροδότημα τα φτερά. Ανάμεσα σε χαμηλόφωνες ζωγραφιές με ανάστημα, γνώριμα πορτραίτα τσαλακώνονται κι ας φορούν τη γραβάτα της λογικής. Γενεσιουργός δύναμη η πένα παράγει, μελάνι χύνεται και ποτίζει τη σφραγίδα αφήνοντας το σημάδι που επουλώνει και γεννά το Αύριο.

Δείτε το εδώ