Η Αγγελική είναι ένα καλό, αγαθό και ρομαντικό κορίτσι, που όμως αλλάζει εντελώς όταν έρχεται αντιμέτωπη με μιαν εσχάτη προδοσία. Όταν λοιπόν από άσχημο, χοντρό και ασήμαντο κοριτσάκι γίνεται μια πανέμορφη, πετυχημένη και διάσημη ντίβα, την οποία ποθούν όλοι οι άντρες, αποφασίζει να πάρει εκδίκηση από αυτόν που την πλήγωσε ανεπανόρθωτα στο παρελθόν, που δεν είναι άλλος από τον εφηβικό της έρωτα. Το σχέδιό της είναι άψογο και εκείνη πλημμυρίζεται από ικανοποίηση βλέποντάς το να πετυχαίνει με το παραπάνω. Δεν ξέρει όμως ότι η εκδίκηση είναι μια καυτή πέτρα που την πετάς και καίγεσαι και ο ίδιος. Δεν ξέρει επίσης ότι ο έρωτάς της γι’ αυτόν τον άντρα δεν έχει ακόμα σβήσει. Ούτε φυσικά ότι η ζωή τον έχει ήδη τιμωρήσει.

Η Πηνελόπη Τσιάλα είναι 21 ετών και φοιτήτρια Φιλολογίας στη Φιλοσοφική Αθηνών. Μικρή έγραφε ιστοριούλες και παραμύθια και στο γυμνάσιο στράφηκε στην ποίηση. Στην πρώτη λυκείου, έγραψε το πρώτο της διήγημα, το οποίο εκπροσώπησε το σχολείο της σε καλλιτεχνικό διαγωνισμό. Μεγαλώνοντας, έγραψε κι άλλα διηγήματα, μέχρι που έφτασε στα 20 της χρόνια να γράψει την “Αγγελική μορφή”, που είναι η πρώτη που εκδίδει. Επίσης, παρακολουθεί μαθήματα τραγουδιού και το όνειρό της είναι, εκτός από συγγραφέας, να γίνει και ηθοποιός.

Τι είναι εκείνο που σε ωθεί να γράφεις;

Με ωθεί να γράφω το ότι με βομβαρδίζουν εκεί που κάθομαι ιστορίες, διάλογοι, περιγραφές προσώπων και συναισθημάτων, χαρακτήρες, κόσμοι διαφορετικοί και νιώθω πως όλα αυτά πρέπει πάση θυσία να τα μεταφέρω στο χαρτί, δε γίνεται αλλιώς. Η άλλη κινητήρια δύναμή μου που μου δίνει ώθηση είναι ο πόνος, τα αρνητικά συναισθήματα και οι απογοητεύσεις που βιώνω. Αυτά απογειώνουν την έμπνευσή μου, γιατί με βοηθάνε να περιγράφω το πώς βιώνουν οι ήρωες τις αντιξοότητες. Και ήρωας χωρίς αντιξοότητες δεν είναι ήρωας βιβλίου γιατί διαβάζοντας ένα βιβλίο γεμάτο ευτυχία σε παίρνει ο ύπνος. Επίσης, η επαναστατικότητα που μου προσδίδει το νεαρό της ηλικίας μου. Γιατί ως νέα ονειρεύομαι έναν καλύτερο κόσμο και αυτό που ονειρεύομαι το εκφράζω μέσα από τη λογοτεχνία αφού δεν μπορώ να το δημιουργήσω στην πραγματικότητα. Ακόμη, σε αυτήν την κοινωνία που πάσχει από έλλειψη ανθρωπιάς, που περνάνε κρίση αξίες όπως η αγάπη, η φιλία, η ανιδιοτέλεια, ο σεβασμός, η ελευθερία, η ισότητα και η αξιοκρατία και που είναι πλημμυρισμένη από υποκρισία διπροσωπία, κοινωνικό ρατσισμό, ζηλοφθονία και ανταγωνισμό έχω την ανάγκη να διαβιβάζω μέσα από τα έργα μου ορισμένα ανθρωπιστικά και κοινωνικά μηνύματα. Γι’ αυτό και στην Αγγελική μορφή έχω κάνει νύξη για το bullying και τις άσχημες συμπεριφορές που βιώνει ενδεχομένως κάποιος που δεν πληρεί τις προδιαγραφές ωραίας εμφάνισης, καθώς και για το πώς μπορεί κάποιος να καταπολεμήσει τους εσωτερικούς του δαίμονες. Τέλος, γράφω γιατί μία ζωή δε μου φτάνει μόνο και γράφοντας ζω κατά κάποιον τρόπο και τις ζωές των ηρώων μου.

Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι για εσένα να καταφέρεις να “εκφράσεις” τη σκέψη σου πάνω σε ένα κομμάτι χαρτί;

Το να δημιουργώ διαλόγους είναι ό,τι πιο εύκολο, το να περιγράφω πρόσωπα και σκέψεις και να αφηγούμαι, αρκετά εύκολο. Το… παλούκι είναι να εκφράζομαι όταν περιγράφω συναισθήματα. Κι αυτό γιατί τα συναισθήματα των ανθρώπων δεν είναι μονοδιάστατα. Μπορεί να αλλάζουν από τη μια στιγμή στην άλλη ή να συνυπάρχουν. Πχ μπορεί να χαιρόμαστε και να λυπούμαστε ταυτόχρονα για το ίδιο πράγμα, να μισούμε και να αγαπάμε ταυτόχρονα το ίδιο άτομο, να νιώθουμε ενοχή και να είμαστε περήφανοι για την ίδια πράξη μας. Επίσης, σπουδάζοντας γλωσσολογία, ξέρω πως οι έννοιες που έχουμε στο μυαλό μας είναι πολύ περισσότερες από τις λέξεις που υπάρχουν. Έτσι, για πολλές έννοιες δεν υπάρχουν λέξεις. Τρανό παράδειγμα για αυτό είναι τα συναισθήματα όπου είναι άπειρα και ο καθένας τα βιώνει εντελώς διαφορετικά. Πολλά συναισθήματα δεν έχουν όνομα. Έτσι, δυσκολεύομαι να βρω τις κατάλληλες λέξεις για να κατονομάσω τα εκάστοτε συναισθήματα. Γι’ αυτό και ένα μειονέκτημά μου σαν συγγραφέας θεωρώ πως είναι ότι δεν περιγράφονται αρκετά τα συναισθήματα, κάτι που όμως βελτίωσα αρκετά στην Αγγελική μορφή (είχα γράψει κι άλλα πριν από αυτήν που έμειναν ανέκδοτα) και γι’ αυτό κιόλας βγήκε αρκετά μεγάλη για να μπορεί να εκδοθεί και γι’ αυτό την αγάπησα πιο πολύ απ’ όλα. Επίσης, δυσκολεύομαι στο πώς να ξεκινήσω τη νουβέλα μου κάθε φορά, καθώς και στο να βάλω σε σειρά τα γεγονότα που θέλω να καταγράψω.

Ποιες οι επιρροές σου;

Θα είμαι απόλυτα ειλικρινής εδώ και θέλω να αναγνωρισθεί αυτό. Δεν είμαι τύπος του διαβάσματος. Είμαι πιο πολύ της τηλεόρασης και των ταινιών. Έτσι, παίρνω ιδέες από ταινίες και σειρές. Επίσης, επηρεάζομαι φυσικά και από δικά μου βιώματα, σκέψεις και συναισθήματα, όπως σίγουρα και όλοι οι συγγραφείς. Μη σας περάσει από το μυαλό εδώ ότι η Αγγελική μορφή βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα. Όλα έιναι αποκυήματα της φαντασίας μου. Εννοώ ότι μπορεί κάτι που θα βιώσω να με κάνει να δημιουργήσω στο μυαλό μου κάτι που να μοιάζει με αυτό αλλά πασπαλισμένο με πολλά άλλα πράγματα για να μπορεί να διασκεδάσει όποιον το διαβάσει. Όταν είπα ότι θα είμαι ειλικρινής, εννοούσα ότι διαβάζω κυρίως τη λεγόμενη “παραλογοτεχνία”, διότι αυτό με χαλαρώνει και με κάνει να περνάω καλά. Επίσης, δε θεωρώ πως τα βιβλία πρέπει να διαχωρίζονται σε ποιοτικά και μη, γιατί ό,τι διαβάζουμε έχει πράγματα να μας προσφέρει και γιατί η βασική χρησιμότητα της λογοτεχνίας είναι πάνω απ’ όλα να διασκεδάζει, που σημαίνει ότι οποιοδήποτε έργο το πετυχαίνει αυτό αξίζει να διαβάζεται. Άλλωστε, τα βιβλία αυτά έχουν συμφιλιώσει πολλούς ανθρώπους με το βιβλίο και εγώ είμαι μία από αυτούς. Ωστόσο, έχω διαβάσει και κάποια πιο λογοτεχνικά βιβλία, όπως το άρωμα, το ημερολόγιο ενός δειλού του Βασίλη Παπαθεοδώρου (μάλιστα αυτό έπαιξε ρόλο στην έμπνευσή μου για την Αγγελικλη μορφή) και πιο μικρή διάβασα από Άλκη Ζέη τον μεγάλο περίπατο του Πέτρου, τον ψεύτη παππού και την Κωνσταντίνα και τις αράχνες της. Από τη στιγμή όμως που εξέδωσα το πρώτο μου βιβλίο νομίζω πως είναι χρέος μου πια να αρχίσω να διαβάζω περισσότερο και μάλιστα αμιγώς λογοτεχνικά έργα.

Ποια θεματολογία κρατεί τον κυρίαρχο ρόλο στα έργα σου; Συναίσθημα ή λογική και γιατί;

Τα έργα μου έχουνε πάντα έξαρση συναισθημάτων και υμνούν κατά βάση τον έρωτα και σε κάποιον βαθμό και τη φιλία. Μία συναισθηματική κατάσταση που έχω περιγράψει σχεδόν σε όλα είναι ο ανεκπλήρωτος μονόπλευρος πλατωνικός έρωτας που βιώνει μία κοπέλα στην εφηβεία της. Νομίζω πως αυτή είναι η πιο γλυκια, ανιδιοτελής και ρομαντική πλευρά του έρωτα, γιατί επί της ουσίας λατρεύεις κάποιον ενώ δε σου ανήκει και δεν έχεις να κερδίσεις τίποτα από αυτόν ή αυτήν. Επίσης, πάντα προσπαθώ να πραγματεύομαι και ένα κοινωνικό θέμα, κυρίως μια μορφή κοινωνικού ρατσισμού. Έτσι, στην Αγγελική μορφή περιγράφω τον ρατσισμό εναντίον υπέρβαρων και γενικώς άσχημων ανθρώπων και στα δύο πρώτα μου έργα που έμειναν ανέκδοτα (γιατί ήταν πιο μικρά) τον φυλετικό-εθνικιστικό ρατσισμό και την ομοφοβία. Το άλλο που πραγματεύομαι πολύ συχνά (και στην Αγγελική μορφή) είναι η προδοσία από κάποιον που αγαπάς και τα συναισθήματα και οι αντιδράσεις που αυτή προκαλεί. Φυσικά και κυριαρχεί όπως καταλάβατε το συναίσθημα λοιπόν και όχι η λογική, γιατί κατά τη γνώμη μου η σπουδαιότητα ενός λογοτεχνήματος κρίνεται από το αν και κατά πόσο σου δημιουργεί συναισθήματα, αλλά και γιατί έτσι μου βγαίνει, καθώς γράφω με την καρδιά μου και όχι με το μυαλό μου. Όπως καταλάβατε εδώ απάντησα με βάση όλα μου τα έργα, εκδομένα και ανέκδοτα.

Πες μας λίγα λόγια για το βιβλίο σου.. Πως γεννήθηκε η ιδέα, ο τίτλος, η υπόθεση;

Δε θυμάμαι να πω πώς γεννήθηκε. Ποτέ δε θυμάμαι. Ξαφνικά μου ήρθε η ιδεά της ιστορίας ένα καλοκαίρι που έκανα διακοπές. Όσο για τον τίτλο, αν κάτι με κάνει περήφανη για ό,τι γράφω, είναι ότι σκέφτομαι πιασάρικους τίτλους που έχουν μέσα λογοπαίγνιο και είναι ό,τι πρέπει για την εκάστοτε νουβέλα. Πχ σε μια κωμωδία που έγραψα πριν γράψω την Αγγελική μορφή τής έδωσα τον τίτλο “Η χαρά της ζωής” κάνοντας έτσι λογοπαίγνιο με το όνομα της πρωταγωνίστριας που ήταν Χαρά. Κάτι αντίστοιχο γίνεται και με την Αγγελική μορφή. Έχω δώσει αυτόν τον τίτλο διότι μιλάω για μια κοπέλα με αγγελική μορφή, αλλά και επειδή το όνομα της ηρωίδας μου είναι Αγγελική, οπότε πρόκειται για λογοπαίγνιο. Αυτός ήταν και ένας από τους λόγους που της έδωσα αυτό το όνομα, για να φτιάξω αυτόν τον τίτλο. Τι να πω τώρα για το έργο; Δε θέλω να κάνω spoilers. Το αγάπησα πάρα πολύ, πιστεύω σε αυτό, βγήκε από την καρδιά μου, απήλαυσα τη δημιουργία του, ήρθε σε μια δύσκολη περίοδο της ζωής μου και αποτέλεσε μια ευχάριστη νότα. Είναι κατά βάση αισθηματικό, αλλά κάνω νύξη και για άλλα θέματα. Προσπαθώ μέσα από αυτό να δημιουργήσω συναισθήματα, να διασκεδάσω αλλά και να προβληματίσω, αλλά κυρίως προσπαθώ να εκφράσω σε όποιον το διαβάσει κάποια πράγματα που έχω στην καρδιά μου και να περάσω ωραία νοήματα για την ανθρώπινη φύση, τις σχέσεις και τα συναισθήματά μας. Δε θα αναφερθώ στο περιεχόμενο, γιατί το οπιστόφυλλο γράφει ό,τι χρειάζεται.

Έχεις όνειρα όσο αφορά τη συγγραφική σου καριέρα; Αν ναι, ποια είναι αυτά;

Θα ήθελα πάρα πολύ να έρθει η μέρα που η συγγραφή θα μου δίνει πέρα από ευχαρίστηση και ψωμί. Εννοώ ότι θα ήθελα πολύ να ζω από αυτό. Να είναι το επάγγελμά μου. Νομίζω πως είναι πολύ σημαντική πληρότητα για ένα άτομο να ζει από αυτό που αγαπάει, γιατί έτσι παίρνει αυτοπραγμάτωση καθώς καταλαβαίνει πόσο ταλέντο έχει σε αυτό που κάνει και καθώς βλέπει τη δουλειά του σαν απόλαυση και όχι σαν αγγαρεία.Έτσι, ξυπνάει κάθε πρωί με χαμόγελο. Και η συγγραφή είναι για μένα απόλαυση και με κάνει περήφανη το ότι έχω αυτό το χάρισμα. Ειδικά για έναν συγγραφέα αυτό είναι πολύ σημαντικό γιατί έτσι διαβάζονται τα έργα του, που αυτό είναι ό,τι πιο σημαντικό. Ωστόσο, επειδή κάτι τέτοιο είναι αρκετά δύσκολο, δεν πρόκειται να εγκαταλείψω τη φιλολογία και ό,τι άλλο θέλω να κάνω στη ζωή μου πέρα από τη συγγραφή, γιατί κατά τη γνώμη μου ο άνθρωπος δε γίνεται να ασχολείται μόνο με ένα πράγμα, αλλά με πολλά που του αρέσουν για να είναι ολοκληρωμένος και άλλωστε είναι μεγάλο ρίσκο να τα επενδύεις όλα σε ένα πράγμα όσο ταλέντο κι αν έχεις. Σε κάθε περίπτωση, ακόμα κι αν δεν μπορέσω να κάνω τη συγγραφή επάγγελμα, δε θα την εγκαταλείψω. Ακόμα κι αν κάνω άλλη δουλεία, θα γράφω παράλληλα όποτε έχω έμπνευση και, αν δε βρίσκω εκδότη, θα τα δημοσιεύω στην ανοιχτή λογοτεχνία, καθώς πάνω απ’ όλα θέλω να διαβάζονται τα έργα μου.

Συγγραφέας γεννιέσαι ή γίνεσαι;

Χαίρομαι που καλούμαι να απαντήσω σε αυτό. Φυσικά γεννιέσαι! Όχι πως δεν υπάρχουν και δεν μπορούν να υπάρξουν συγγραφείς που έγιναν προσπαθώντας αλλά προσωπικά δε θα ήθελα να τους διαβάσω. Θεωρώ πως όχι μόνο στη συγγραφή αλλά και σε κάθε τομέα τέχνης (όπως ζωγραφική, γλυπτική, μουσική, χορό, υποκριτική) όποιος έχει το χάρισμα το εκδηλώνει από μικρό παιδί και το δείχνει με κάθε τρόπο. Επίσης, όποιος “καλλιτέχνης” ασκεί την τέχνη του για να κάνει επίδειξη ικανοτήτων και να καυχηθεί απλά δεν είναι καλλιτέχνης. Καλλιτέχνης και στην προκειμένη περίπτωση συγγραφέας είναι όποιος έχει ανάγκη να εκφραστεί μέσω της συγγραφής ακόμα κι αν από αυτό δεν πάρει ούτε δόξα ούτε χρήματα. Αυτός που έχει τεράστια επιτακτική ανάγκη να εκφραστεί στο χαρτί λέγοντας μια ιστορία. Αν λοιπόν το να γράψεις δεν είναι τόσο επιτακτικό όσο η εκπλήρωση μιας βιολογικής ανάγκης, άστο καλύτερα. Άρα, 100/100 γεννιέσαι. Αν δεν έχεις το χάρισμα, ό,τι κι αν κάνεις τα έργα σου δε θα είναι αρκετά συναρπαστικά γιατί δε θα είναι αφθεντικά. Και σε αυτό είμαι κάθετη.

Αν μπορούσες να αλλάξεις κάτι –  στον τομέα της λογοτεχνίας – τι θα ήταν αυτό;

Ίσως το ότι είναι τόσο υποτιμημένη σήμερα και το ότι οι συγγραφείς δεν αναγνωρίζονται ούτε αμοίβονται όπως τους αξίζει, καθώς και το ότι πολλοί από αυτούς γράφουν με μοναδικό σκοπό το κέρδος, πράγμα που υπονομεύει την τέχνη και τους κάνει να μη γράφουν με την καρδιά αλλά με το μυαλό, κάτι που δεν αρμόζει σε κανέναν καλλιτέχνη και κάνει τα έργα λιγότερο συναρπαστικά. Εδώ ίσως αναιρέσω κατά κάποιον τρόπο κάτι που είπα πιο πάνω, ότι δηλαδή θα ήθελα να ζω από τη συγγραφή, γιατί θεωρώ πως χάνεται όλη η μαγεία αν το κάνεις για τα λεφτά. Αλλά για να μην κατηγορηθώ για αντίφαση, θα πω ότι θα ήταν τέλειο να μην το κάνεις για τα λεφτά αλλά να κατορθώνεις να αποκτήσεις γιατί τα έργα σου αρέσουν. Καταλήγουμε λοιπόν στο ότι, όταν δε δημιουργείς κερδοσκοπικά, δημιουργείς πολύ πιο όμορφα πράγματα, κάτι που τελικά σε ωθεί στο να έχεις κέρδος.

Όλο και νέοι επίδοξοι καλλιτέχνες εμφανίζονται στον ορίζοντα. Αν έπρεπε να τους δώσεις μια συμβουλή, ποια θα ήταν;

Θα τους συμβούλευα να μην εγκαταλείπουν ποτέ! Να κυνηγάνε το όνειρό τους μέχρι εκεί που δεν πάει! Να αγωνίζονται για την επιτυχία τους και την αυτοπραγμάτωσή τους. Και δεν είναι ανάγκη να κάνουν μόνο ένα πράγμα. Υπάρχει χρόνος για να ασχολούνται με όλα όσα αγαπάνε. Αλλά να μην αρκούνται μόνο στην επιτυχία σαν καλλιτέχνες. Πάνω απ’ όλα να φροντίζουν να είναι ενάρετοι, έντιμοι και καλόψυχοι με ήθος και με αρχές. Να αφήσουν πίσω τους εσωτερικούς τους δαίμονες, δηλαδή ρατσισμό, κόμπλεξ, μίση, κακίες, ζήλια, φθόνο και ατομικισμό και να ανασύρουν στην εποφάνεια τον καλό τους εαυτό, γιατί μόνο έτσι θα βρουν την πραγματική ευδαιμονία στη ζωή τους και μόνο έτσι θα μπορούν να δημιουργούν. Επίσης, να μην παρασύρονται από ό,τι ακούνε από τους άλλους ούτε από το τι είναι κοινωνικά αποδεκτό αλλά να κάνουν ό,τι βγαίνει από την καρδιά τους. Τέλος, να μην ξεχνάνε να έχουνε συναισθήματα και να φτιάχνουν σχέσεις που βασίζονται στην αμοιβαία αγάπη και κατανόηση και όχι στο συμφέρον, όπως δυστυχώς συμβαίνει συνήθως.

Τι να περιμένουμε από εσένα στο μέλλον;

Το μέλλον είναι σκοτεινό οπότε δεν μπορώ να απαντήσω ακριβώς. Σίγουρα πάντως μετά την έκδοση της Αγγελικής μορφής μού άνοιξε η όρεξη να βγάλω κι άλλο βιβλίο και θα προσπαθήσω γι’ αυτό όσο μπορώ. Αλλά εκτός από τη συγγραφή κάνω κι άλλα πράγματα και έχω κι άλλα σχέδια και όνειρα. Πχ θέλω να πάω μια μέρα σε δραματική σχολή. Επίσης, προτεραιότητά μου είναι να τελείωσω τη σχολή μου και να μάθω γαλλικά. Αλλά όντας μόλις 21 λίγα μπορώ να πω για το τι να περιμένετε από μένα. Κρατήστε μόνο ότι δεν πρόκειται ποτέ να αφήσω τη συγγραφή, Ακόμα κι αν χρειαστεί να τη βάλω στο… ψυγείο για ένα διάστημα, θα έχω στο μυαλό μου ότι κάποια στιγμή θα επανέλθω δρυμίτερη.