Ο Αντώνης Ξυραφάς γεννήθηκε στην Αθήνα το 1974. Είναι απόφοιτος της Νοσηλευτικής Σχολής του ΤΕΙ Αθήνας και του Προγράμματος Ψυχολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει παρακολουθήσει τα μαθήματα δημιουργικής γραφής της Χριστίνας Οικονομίδου στο Μικρό Πολυτεχνείο. Το μυθιστόρημα «Ο εφευρέτης», κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν.

Τι είναι εκείνο που σε ωθεί να γράφεις;
Αυτό που με ωθεί να γράφω είναι το να αφηγούμαι ωραίες ιστορίες στους άλλους, τέτοιες που να μπορούν να τους συγκινήσουν με τα παράδοξα πεπρωμένα και την υπαρξιακή αγωνία των ηρώων τους.

Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι για εσένα να καταφέρεις να εκφράσεις τη σκέψη σου πάνω σε ένα κομμάτι χαρτί;
Άλλοτε μπορεί να μου προκύψει άμεσα κάτι που επιθυμώ με ικανοποιητικό τρόπο στο χαρτί και άλλοτε να χρειαστεί να διορθώσω μια παράγραφο πολλές φορές. Κάποιες άλλες φορές όταν κρίνω ότι η σκέψη μου δεν μπορεί να εκφραστεί με έναν απλούστερο, πιο πρόσφορο λογοτεχνικά τρόπο, διαγράφω την πρόταση  ή την παράγραφο τελείως και προσπαθώ να σκεφτώ κάτι άλλο για να συνεχίσω το κείμενο μου.

Ποιες οι επιρροές σου;
Από το δον Κιχώτη του Θερβάντες και τον μπάρμπα-Γκοριό του Μπαλζάκ έως το «Ο μαιτρ και η Μαργαρίτα» του Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ. Πολύ μου μου άρεσε και το «Σολάρις» για την υποδειγματική εμβάθυνση του συγγραφέα του στα άδυτα της ανθρώπινης ψυχής.

Ποια θεματολογία κρατεί τον κυρίαρχο ρόλο στα έργα σου; Συναίσθημα ή λογική και γιατί;
Χωρίς συναίσθημα δεν μπορεί κάποιος να συγκινήσει έναν αναγνώστη γιατί το κείμενο θα του είναι αδιάφορο, αλλά και χωρίς λογική δεν μπορεί να στοχεύσει στο να εκφράσει σε ένα κείμενο του μια γενικότερη ιδέα ή μια ανθρώπινη κατάσταση που να παραπέμπει σε μια ιδέα για την ανθρώπινη φύση και το πεπρωμένο της σε αυτόν τον κόσμο. Χρειάζεται ισορροπία ανάμεσα στο συναίσθημα και τη λογική, αλλά αυτή είναι συνήθως πολύ δύσκολο να κρατηθεί και γι’ αυτό μεγάλη ευθύνη. 

Πες μας λίγα λόγια για το βιβλίο σου… Πώς γεννήθηκε η ιδέα, ο τίτλος, η υπόθεση;
Εκείνο τον καιρό παρακολουθούσα μαθήματα δημιουργικής γραφής και μου προέκυψε να γράψω ένα μικρό διήγημα για μια βιτρίνα με μαριονέτες κάποιου κουκλοποιού. Κάποια στιγμή με τη φαντασία μου αντικατέστησα τις μαριονέτες με ρολόγια και μουσικά κουτιά και έτσι γεννήθηκε η βιτρίνα του ωρολογοποιού. Στη συνέχεια άρχισε να ενσαρκώνεται ο αντι-ήρωας μου, ο μεγάλος κακός που έζησε όλη του την ζωή στο σκοτάδι. Βήμα μετά το βήμα έχτισα και το υπόλοιπο μυθιστόρημα.

Έχεις όνειρα όσο αφορά τη συγγραφική σου καριέρα; Αν ναι, ποια είναι αυτά;
Το μοναδικό όνειρο που έχω είναι να γράφω διαρκώς καλύτερα, κάθε μου βιβλίο να είναι ένα βήμα πιο μπροστά από το προηγούμενο και να βοηθά τον αναγνώστη με τα φτερά της φαντασίας να ταξιδεύει σε άλλους τόπους ίσως και εποχές μερικές φορές.

Συγγραφέας γεννιέσαι ή γίνεσαι;
Κατά 5% γεννιέσαι και κατά 95% γίνεσαι με την σκληρή δουλειά.

Αν μπορούσες να αλλάξεις κάτι – στον τομέα της λογοτεχνίας – τι θα ήταν αυτό;
Το να μάθουν τα νέα παιδιά να αντλούν απόλαυση από τις ωραίες ιστορίες των μεγάλων πνευματικών ανθρώπων της ιστορίας, του Μπόρχες, του Πεσσόα και του Τζέημς Τζόυς. 

Όλο και περισσότεροι νέοι συγγραφείς εμφανίζονται στον ορίζοντα. Αν έπρεπε να συνομιλήσεις μαζί τους, τι ήταν αυτό που θα τόνιζες περισσότερο;
Να έχουν απεριόριστη υπομονή, να κοσκινίζουν ώρες ατελείωτες την ιλή του ποταμού της ζωής και της σκέψης, για να τους μείνει κάθε φορά στα χέρια ένας μικρός σβώλος χρυσού.

Τι να περιμένουμε από εσένα στο μέλλον;
Έχω φτιάξει μια ιστορία με έναν ήρωα που ακολουθεί μια πορεία αυτογνωσίας μέσα στον κόσμο, αλλά εφόσον μου δοθεί η ευκαιρία θα την δούμε και αυτή στο μέλλον.