Συνομιλήσαμε «ποιητικά» με τη Μαρσία Ισραηλίδη, με αφορμή την κυκλοφορία της πρώτης ποιητικής συλλογής της «Τα μικρά μεγάλα» από τις εκδόσεις Βακχικόν.

Πώς αντιμετωπίζετε την ποίηση: ως μια ταυτότητα ή ως μια ετερότητα μέσα στη σύγχρονη ζωή;

Ως μια ταυτότητα. Μέσα από την ποίηση προσδιορίζεις και προσδιορίζεσαι και γνωρίζεις καλύτερα τον εαυτό σου.

Ο ποιητής είναι μια περσόνα γύρω από τις λέξεις ή λειτουργεί με έναν ενστικτώδη ορμεμφυτισμό; 

Η παρόρμηση είναι στοιχείο της δημιουργίας, αλλά ταυτόχρονα ο ποιητής είναι ενορχηστρωτής ιδεών και λέξεων. Με κόπο και αυτοδιόρθωση φτάνει στο επιθυμητό αποτέλεσμα.

Μπορεί η τέχνη να κλείσει τις πληγές των ανθρώπων μέσα σε μια ενδότερη υπαρξιακή διαλεκτική;

Δεν είμαι σίγουρη αν μπορεί να κλείσει πληγές, αλλά σίγουρα μπορεί να λειτουργήσει θεραπευτικά για το τραύμα και να τις απαλύνει. Κάθε μορφή δημιουργίας άλλωστε αυτό κάνει- ξορκίζει την  μαυρίλα μέσα μας μετατρέποντάς την σε τέχνη.

Πιστεύετε ότι ακολουθείτε το δρόμο άλλων ποιητών ή ακολουθείτε μια μοναχική πορεία μέσα στη γραφή σας;

Όλοι επηρεαζόμαστε από άλλους, κανείς δεν είναι τελείως ανεξάρτητος.

Ποιές εικόνες κρατάτε μέσα σας από τη ζωή σας; Ποιές εικόνες με άλλα λόγια εφορμούν στη γραφή σας;

Τις μικρές λεπτομέρειες κάποιων στιγμών που εμπεριέχουν για  μένα ιδιαίτερο συναισθηματικό φόρτο. Όχι τα μεγάλα γεγονότα. Πιο πολύ με εμπνέουν για να γράψω αυτά που οι περισσότεροι προσπερνούν.

Ποια ερωτήματα καλείται να απαντήσει ο ποιητής διαχρονικά αλλά και στο παρόν που ζούμε;

Ο κάθε ποιητής θέτει τα δικά του ερωτήματα, όμως πιστεύω ότι κάποιες θεματικές είναι διαχρονικές και απασχολούν όλους. Η αγωνία του χρόνου, η μοναξιά, η ενηλικίωση, η ματαιότητα, η συντροφικότητα και η αγάπη, όπως και η προσπάθεια συμφιλίωσης με τον θάνατο ήταν και είναι θεματικές που απασχολούν την ποίηση.

Ποιο το νόημα της λέξης στην ποίηση; Μια απλή μορφή έκφρασης ή ένα ψυχικό αποτύπωμα;

Μάλλον θα έλεγα ότι είναι ένα ψυχικό αποτύπωμα. Ειδικά στην ποίηση που οι λέξεις είναι συμπυκνωμένες κάθε μία έχει ιδιαίτερη βαρύτητα και είναι τοποθετημένη με τέτοιο τρόπο ώστε να μην καταρρεύσει το οικοδόμημα. 

Είναι η ποίηση το καταφύγιο του ανθρώπου;

Είναι το «καταφύγιο που φθονούμε».

Μπορεί ο κόσμος να ζήσει ποιητικά;

Δεν νομίζω ότι μπορεί. Εξαρτάται βέβαια από το τι εννοεί κανείς λέγοντας «ποιητικά». Έχοντας υπόψη την λεπτομερή δουλειά και επιμέλεια, όπως και την επιλεκτικότητα που χρειάζεται για να διαμορφωθεί ένα ποίημα, θα ήταν αδύνατο ή πολύ βασανιστικό να προσπαθεί κανείς να κάνει κάτι αντίστοιχο με την ζωή του. Η ζωή δεν μπορεί και ούτε θα ήταν ωραίο να συμπτυχτεί όπως η ποίηση. Η ζωή είναι το καζάνι και η ποίηση το απόσταγμα.