Mια διαφορετική αποτύπωση της εξέλιξης της ελληνικής επικράτειας αλλά και των όρων πυο διαμορφώνονται γύρω από την εθνική της συνοχή, από την σύσταση του ελληνικού κράτους και μέχρι το 1947, επιχειρεί στο νέο του βιβλίο «Σύνορα, Κυριαρχία, Γραμματόσημα – Οι μεταβολές του ελληνικού εδάφους, 1830-1947» ο Κώστας Τσιτσελίκης, Καθηγητής Διεθνούς Δικαίου στο Πανεπιστήμιο της Μακεδονίας.

Από το 1830 μέχρι το 1947, η ελληνική επικράτεια, αναπτύχθηκε με γοργούς ρυθμούς, χωρίς όμως απόλυτες βεβαιότητες. Συνήθως, τα σύνορα της Ελλάδας κατοχυρώθηκαν επιτυχημένα και μόνιμα, άλλες όμως φορές, χαράχθηκαν περιστασιακά ή ατελέσφορα. Πάντα συσχετίστηκαν με το πρόγραμμα της εθνικής ομογενοποίησης και της εθνικής ολοκλήρωσης, αλλά και με τις γεωστρατηγικές επιδιώξεις των Δυνάμεων. Κατοχή, κυριαρχία, συγκυριαρχία, συνθέτουν το περίπλοκο σχήμα της γενεαλογίας μιας θυελλώδους και αιματηρής περιπέτειας που διατρέχει την ελληνική επικράτεια πριν πάρει τη μορφή που γνωρίζουμε σήμερα.

Το γραμματόσημο, ελληνικό και ξένο, αποτελεί ένδειξη και μέσο άσκησης εξουσίας, κατοχής ή κυριαρχίας του εδάφους που έγινε -ή δεν έγινε- ελληνικό. Ισχυρό σύμβολο και μήνυμα για το ποιος ασκεί τον πολιτικό και θεσμικό έλεγχο επί του εδάφους , το γραμματόσημο, όπως και η ταχυδρομική σφραγίδα, συνδέεται με κάθε γωνιά της ελληνικής επικράτειας που βρέθηκε κάποτε από την μία ή την άλλη πλευρά της συνοριακής γραμμής.

Πρόκειται για μια έκδοση του Ιδρύματος Αικατερίνης Λασκαρίδη (Αθήνα 2021).