Χωρίς να προκαλεί εντύπωση πλέον, η κυβέρνηση της ΝΔ προσπάθησε να κάνει την καθιερωμένη (ανά τακτά χρονικά διαστήματα) επίδειξη του δόγματος «νόμος και τάξη», ως το φάρμακο «διά πάσαν νόσον».

Μετά τα όσα συνέβησαν στου Ρέντη, αποφασίστηκε μεταξύ άλλων η διεξαγωγή όλων των αγώνων της super league 1 κεκλεισμένων των θυρών για τους επόμενους δύο μήνες, ενώ «σκληρά» μέτρα είχε ανακοινώσει και μετά τις δολοφονίες του Άλκη Καμπανού αλλά και του Μιχάλη Κατσούρη.

Πριν όμως από την ανακοίνωση των μέτρων, πόσοι θεωρούσαν πραγματικά πως οποιαδήποτε διακήρυξη θα έλυνε το πρόβλημα, το οποίο αναφέρεται γενικά και αόριστα ως «οπαδική βία»;

Το στίγμα είχε δώσει λίγο νωρίτερα ο υπουργός Δικαιοσύνης Γιώργος Φλωρίδης, ο οποίος είχε χαρακτηρίσει τις αναλύσεις που «βλέπουν» κοινωνικοπολιτικές αιτίες πίσω από τη βία στα γήπεδα ως «κολοκύθια με ρίγανη», αλλά και ο Άδωνις Γεωργιάδης, υπουργός Εργασίας, ο οποίος τόνιζε:

«Ο Βαγγέλης Μαρινάκης, ο Γιάννης Αλαφούζος, ο Δημήτρης Μελισσανίδης, ο Ιβάν Σαββίδης καταστρέφονται από τα επεισόδια. Χάνει το προϊόν τους και οι επενδύσεις τους που βάζουν εκατομμύρια στις ομάδες τους. Οι πρώτοι που έχουν πραγματικά συμφέροντα να λυθεί αυτή η ιστορία είναι οι ιδιοκτήτες των ΠΑΕ».

«Η ελληνική δικαιοσύνη θα διερευνήσει σε ποια έκταση δρουν στον ευρύτερο χώρο του επαγγελματικού αθλητισμού συμμορίες ή εγκληματικές οργανώσεις. Ποιοι χρηματοδοτούν, ενθαρρύνουν ή υποθάλπουν αυτήν την εγκληματική δραστηριότητα. Αν υπάρχουν κάποιοι που με τα όσα υποστηρίζουν δημόσια διαπράττουν αδικήματα διέγερσης σε παράνομες πράξεις», είχε δηλώσει ωστόσο από την πλευρά του ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Παύλος Μαρινάκης, και περιμένουμε να μάθουμε ποιους εννοούσε…

Φαίνεται λοιπόν πως κανένα «πρόβλημα» δεν θα λυθεί, όταν δεν υπάρχει μια κοινή γραμμή όσον αφορά τον ίδιο τον ορισμό του «προβλήματος». Κάμερες, αυστηρότεροι έλεγχοι, άδεια γήπεδα, αυστηροποίηση ποινών, κάτι από Θάτσερ, όλα αυτά συνιστούν απλά διαφορετικούς τρόπους καταστολής. Τι από τα παραπάνω θα συνέβαλλε στην αποτροπή των δολοφονιών των τελευταίων χρόνων;

Ρητορική η ερώτηση. Ωστόσο, υπάρχει και η ερώτηση του ενός εκατομμυρίου: Τι είναι αυτό που «μολύνει» σήμερα το ποδόσφαιρο;

«Πολλά. Κυρίως θα έλεγα ο παραγοντισμός, η χρησιμοποίηση του ποδοσφαίρου ως «βιτρίνα» για άλλες, έκνομες ή σκοτεινές δραστηριότητες και η ακραία εμπορευματοποίηση που βλέπει το άθλημα αποκλειστικά ως προϊόν, τους αθλητές ως μαριονέτες και γρανάζια, χωρίς χαρακτήρα και προσωπικές απόψεις, και τους φιλάθλους και οπαδούς ως καταναλωτές», είχε δηλώσει σε συνέντευξή του στο Tvxs.gr ο συγγραφές Δημήτρης Ραπίδης, με αφορμή το βιβλίο του «More than a game: Το ποδόσφαιρο ως πεδίο έκφρασης και διεκδίκησης, πολιτικής σύγκρουσης και αντιπαράθεσης».

Ας δούμε τι έγραφαν και τον Φεβρουάριο του 2023 οι New York Times, πριν από ένα ποδοσφαιρικό ντέρμπι Ολυμπιακού – Παναθηναϊκού: «Το ελληνικό ποδόσφαιρο κυριαρχείται εδώ και δεκαετίες όχι από τους παίκτες και τους προπονητές τους, αλλά από τους ιδιοκτήτες του: περήφανοι, πομπώδεις, απίστευτα πλούσιοι ισχυροί άνδρες που προέρχονται από την τάξη των ολιγαρχών της χώρας, οι οποίοι έλκονται από το άθλημα λιγότερο για τον ανταγωνισμό ή τη δόξα και περισσότερο για την εξουσία που μπορεί να προσφέρει».

Την ίδια μέρα πάντως, ή γενικότερα εκείνες τις ώρες, γίναμε μάρτυρες ορισμένων στιγμών που μας θύμισαν κάτι από το τι πραγματικά (μπορεί να) είναι ο αθλητισμός.

Στον αγώνα μπάσκετ για το ελληνικό πρωτάθλημα, μεταξύ Καρδίτσας και Ολυμπιακού, ο Μιχάλης Λούντζης και ο Βασίλης Χρηστίδης έκαναν επίτηδες φάουλ στον Κωνσταντίνο Πηλίτση και τον Τάσο Ροζακέα στο φινάλε, για να σκοράρουν από την γραμμή.

Εάν δεν παρακολουθείτε μπάσκετ μπορεί τα παραπάνω να μην σας λένε τίποτα. Ας εξηγήσω:

Ο Μιχάλης Λούντζης, παίκτης του Ολυμπιακού, έκανε επίτηδες φάουλ, λίγα δευτερόλεπτα πριν τελειώσει ο αγώνας κι ενώ δεν είχε προφανή λόγο (ή μάλλον είχε), έτσι ώστε να στείλει τον 16χρονο Κωνσταντίνο Πηλίτση, παίκτη της Καρδίτσας, στη γραμμή των βολών και να του δώσει την ευκαιρία να σκοράρει. Το ίδιο έκανε και ο Βασίλης Χρηστίδης, που αγωνίζεται στην Καρδίτσα, δίνοντας την ευκαιρία στον 17χρονο Τάσο Ροζακέα, τον μικρό του Ολυμπιακού, να εκτελέσει κι αυτός βολές δευτερόλεπτα πριν τη λήξη για να σκοράρει.

Αν μη τι άλλο, ωραίες στιγμές μέσα στον «βούρκο». Ακόμη, λίγες ώρες πριν, ο ΛεΜπρον Τζέιμς, με ένα σύντομο μήνυμά του, μας θύμισε πως ο αθλητισμός μπορεί να αποτελέσει, πέρα από διασκέδαση, και ένα όχημα αγώνα. Οποιουδήποτε αγώνα.

Πριν από περίπου 4 μήνες, ο γιος του, Μπρόνι Τζέιμς, υπέστη ανακοπή κατά τη διάρκεια προπόνησης, προχωρώντας και σε χειρουργική επέμβαση. Πριν λίγες ώρες, επέστρεψε στο παρκέ, στο κολεγιακό πρωτάθλημα των ΗΠΑ.

Ο «Βασιλιάς» έγραψε:

«Δεν μπορώ καν να σας πω πόσο ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΟ ήταν σήμερα για μένα! Είμαι κυριολεκτικά εξουθενωμένος και το μόνο που μπορώ να πω είναι Μπρόνι είσαι απλά ΑΠΙΣΤΕΥΤΟΣ!! Άσε τις νίκες και τις ήττες. Κέρδισες τον απόλυτο στόχο/πρωτάθλημα και αυτό είναι η ΖΩΗ!!! Περήφανος για σένα παιδί μου και σήμερα μου έδωσες περισσότερη ζωή! Σας ευχαριστώ και σας αγαπώ».

Επιπλέον, αξιοσημείωτη ήταν και η κίνηση της διεθνούς παίκτριας Ράγκμπι, Ελευθερίας Αγγέλη, να σηκώσει την Παλαιστινιακή σημαία, στον αγώνα του περασμένου Σαββάτου κόντρα στην Εθνική ομάδα της Ολλανδίας. Αξιοσημείωτη ήταν και η κίνηση της Ομοσπονδίας (για τους αντίθετους λόγους) να την λογοκρίνει, δημοσιεύοντας παραποιημένη τη φωτογραφία και τοποθετώντας μια ελληνική σημαία από πάνω!

Πώς όμως δικαιολογήθηκε; «Λάθος διαχείριση»!

Κλείνοντας, δεν θα μπορούσα να μην κάνω αναφορά στον θρύλο του ελληνικού ποδοσφαίρου και της ΑΕΚ, Κώστα Νεστορίδη, που έφυγε σε ηλικία 93 ετών, αφήνοντας ανεξίτηλο αποτύπωμα.

Θα υπενθυμίσω μόνο ένα απόσπασμα παλαιότερης συνέντευξής του: «Άλλο η ομάδα, άλλο οι φίλαθλοι, άλλοι η διοίκηση. Εγώ είμαι με την ομάδα», είχε δηλώσει στο sport-retro.gr.

Αγνή αγάπη για το άθλημα, συγκινήσεις, μέσο απελευθέρωσης και παραγωγής έντονων στιγμών, αλλά και πολιτικής έκφρασης. Αυτό πρέπει να είναι ο αθλητισμός, είτε πρόκειται για ένα τενεκεδάκι στο δρόμο, ένα σουτ σε μια σκουριασμένη μπασκέτα, είτε για έναν αγώνα που θα παρακολουθήσουν εκατομμύρια φίλαθλοι…