Σε ανακοίνωση του Συλλόγου σας, σχολιάζετε την επιστολή μου προς την Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων της Βουλής. Όσον αφορά τις απόψεις σας δεν έχει κανένα νόημα να ανταπαντήσω, γιατί πιστεύω ότι οι αναγνώστες της ανακοίνωσής σας, που έχουν επίσης διαβάσει και τις απόψεις μου, μπορούν μόνοι τους να συναγάγουν τα συμπεράσματά τους. Θα ήθελα μόνο να επισημάνω το γεγονός ότι οι απόψεις μου- επικριτικές της πορείας του ΚΕΘΕΑ – δεν προέκυψαν μετά την «εκδίωξή» μου από το ΚΕΘΕΑ, όπως ισχυρίζεστε. Αυτό μπορεί να επιβεβαιωθεί πολύ απλά αν κανείς ανατρέξει στις εισηγήσεις μου προς το Συμβούλιο Πολιτικής ΚΕΘΕΑ, προς το ΔΣ του ΚΕΘΕΑ και σε επιστημονικά συνέδρια μεταξύ ’90 – ’95, περίοδο κατά την οποία ήμουν Διευθυντής ΚΕΘΕΑ.

Όσον αφορά τον ισχυρισμό σας ότι δεν παραιτήθηκα οικειοθελώς τον Φλεβάρη του 1995, αλλά «εκδιώχθηκα» από το Διοικητικό Συμβούλιο, πρόκειται για κάτι απολύτως ψευδές. Θέλω να πιστεύω ότι το Διοικητικό σας Συμβούλιο έπεσε θύμα παραπληροφόρησης. Για ενημέρωσή σας, παρακαλώ να διαβάσετε την απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου της 14/10/1994, δηλαδή μετά την επιστολή προς το Δ.Σ του κυρίου Πουλόπουλου και τριών άλλων υψηλόβαθμων στελεχών που ζητούσαν την αντικατάστασή μου, απόφαση με την οποία απορρίπτονται οι καταγγελίες των στελεχών ως αβάσιμες και ανανεώνεται παμψηφεί η εμπιστοσύνη του Διοικητικού Συμβουλίου προς το πρόσωπό μου.

Επίσης, θα ήταν καλό να ανατρέξετε και στα πρακτικά του ΔΣ στις 15&16/02/1995, οπότε το Διοικητικό Συμβούλιο κάνει αποδεκτή την παραίτησή μου, αποδέχεται την πρότασή μου για διορισμό του κυρίου Πουλόπουλου ως Διευθυντή ΚΕΘΕΑ, ενώ ταυτόχρονα δημιουργεί θέση Επιστημονικού Συμβούλου του ΚΕΘΕΑ και με διορίζει, -ως άμισθο κατά απαίτηση μου-, Επιστημονικό Σύμβουλο του ΚΕΘΕΑ. Όπως έγραψα και στην επιστολή μου προς την Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων, η αποδοχή της θέσης του Επιστημονικού Συμβούλου από εμένα αποτέλεσε προϋπόθεση για την εκλογή του κυρίου Πουλόπουλου στη θέση του Διευθυντή ΚΕΘΕΑ. Σε όλα αυτά έχω ήδη αναφερθεί λεπτομερώς στο άρθρο «Ιδρυτική Φιλοσοφία και Μετεξέλιξη» το 1999, χωρίς να υπάρξει απολύτως καμία αμφισβήτηση ή διάψευση εκ μέρους του κ. Πουλόπουλου. Κατόπιν όλων αυτών παρακαλώ το Διοικητικό σας Συμβούλιο, προκειμένου να διαφυλάξει την αξιοπιστία του Συλλόγου σας, να προβεί σε δημόσια επανόρθωση ή να γνωστοποιήσει την απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου με την οποία απολύθηκα ή «εκδιώχθηκα» κατά την προσφιλή σας έκφραση από το ΚΕΘΕΑ.

Το δεύτερο σημείο στο οποίο θα ήθελα να σταθώ είναι η δήθεν αντίφαση μεταξύ του άρθρου μου που δημοσιεύτηκε στο TVXS και της επιστολής μου προς την Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων της Βουλής. Προσωπικά δεν διαπιστώνω απολύτως καμία αντίφαση ανάμεσα στις δύο τοποθετήσεις. Στο άρθρο μου στο TVXS τάχθηκα όντως υπέρ της απόσυρσης του ΠΝΠ, υπό την προϋπόθεση όμως ότι το αίτημα προς το Υπουργείο δεν είναι η παραμονή στην πρότερη κατάσταση, αλλά ο αγώνας των γονιών και του προσωπικού να εστιάζεται στην αποκέντρωση, αποσυγκέντρωση και εκδημοκρατισμό του φορέα. Αυτό βεβαίως δεν υιοθετήθηκε από τον Σύλλογό σας. Η επιστολή προς την Επιτροπή της Βουλής γράφτηκε μετά τον διορισμό του Διοικητικού Συμβουλίου και καταλήγει ακριβώς στην υπεράσπιση της ίδιας θέσης της αποκέντρωσης, αποσυγκέντρωσης και εκδημοκρατισμού του φορέα του ΚΕΘΕΑ, στην απίθανη περίπτωση που το Υπουργείο Υγείας δεν θα ήθελε να είναι ο νέος επιβήτορας της εξουσίας στο ΚΕΘΕΑ. Κατόπιν όλων αυτών, νομίζω ότι δεν υπάρχει καμία απολύτως μεταστροφή στις απόψεις μου, τις οποίες σθεναρά υποστηρίζω από το 1990.

Με φιλικούς χαιρετισμούς, Φ. Ζαφειρίδης 12/11/2019

Υ.Γ. Όσον αφορά τις ανησυχίες σας για την επέλαση της νεοφιλελεύθερης πολιτικής των ιδιωτικοποιήσεων, τις συμμερίζομαι απολύτως. Θα πρέπει, όμως να σας εξομολογηθώ, ότι ακόμα περισσότερο ανησυχώ για την άνοδο της ψευδόμενης Αριστεράς. Από τις νεοφιλελεύθερες αντιλήψεις μπορούν οι άνθρωποι κάποια στιγμή να απελευθερωθούν. Από την ψευδή αριστερή συνείδηση, είναι σχεδόν ακατόρθωτο, γιατί αυτή αλλοτριώνει τους ανθρώπους και τους καθιστά στην καθημερινότητα τους περισσότερο συγκαταβατικούς απέναντι στη ψευδεπίγραφη νεοφιλελεύθερη συνταγή της ευτυχίας· τους κάνει να μοιάζουν ολοένα περισσότερο με το τέρας το οποίο υποτίθεται ότι μάχονται.