Ο Κώστας Μαρδάς γεννήθηκε το 1956 στο Θολό Ποτάμι Χίου. Πτυχιούχος του Παντείου Πανεπιστημίου.

Μετά από τη συμπλήρωση 35 χρόνων σε μεγάλα αθηναϊκά μέσα, εφημερίδες και κανάλια με παράλληλη συγγραφή ιστορικο – πολιτικών βιβλίων, παρουσιάζει τη δεύτερη ποιητική του συλλογή με τίτλο «Γυμνή Θεολογία» από τις εκδόσεις Vakxikon.gr.

^{«Ποίηση είναι ό,τι δεν συγκινεί τους καναλάρχες»}
 
Μιλήστε μας για το νέο σας ποιητικό βιβλίο «Γυμνή Θεολογία»

Είναι μια αναμέτρηση της ματιάς μου με τα αιώνια στο σήμερα: Τον αμοραλισμό των ισχυρών για τα παιδιά που πνίγονται στο Αιγαίο, την εθνική μας αμεριμνησία, τη μανία του κέρδους, τον αντιχριστιανικό εθνικισμό αρχιερέων, τον φθόνο μεταξύ… Όπλων και Σωμάτων, την ανέραστη ακαδημαϊκότητα, την πορνική τηλεόραση σε σχέση με την «αγιότητα» της Τζούλια. Και διάφορα άλλα σημαντικά, αλλά ασήμαντα για τους μεγάλους αρχηγούς των καναλιών… Που αν τους προτείνεις μια εκπομπή ποίησης, σε βλέπουν παράξενα…
 
Πώς αναζητάτε την έμπνευσή σας  σε καιρό κρίσης;

Eν καιρώ ειρήνης δίνω μάχη με την ανόητη προσωπική μου λύπη κατά τας Κυριακάς, τας εορτάς και τας εξαιρεσίμους. Εν καιρώ πολέμου -όπως τώρα- παίρνω αφορμή από τη λύπη των άλλων, από την Ελλάδα των σκουπιδιών και από τον καιροσκοπισμό κυβερνώντων και κυβερνωμένων…
 
Ποια είναι η σχέση σας με τη λογοτεχνία;

Αν εννοείτε τι διαβάζω, θα σας πω ότι, καθώς είμαι στα εξήντα μου, λόγω δημοσιογραφίας, λόγω πάθους και λόγω του ότι έγραψα μερικά ιστορικά-ερευνητικά βιβλία, υπολογίζω πως πρέπει να έχω διαβάσει πάνω από …2.000 βιβλία πάσης φύσεως. Κυρίως ιστορικά και μελέτες. Και για να μην θεωρηθεί ότι αυτοεπαινούμαι, σας εκμυστηρεύομαι ότι δεν με κράτησε ούτε το «Έγκλημα και Τιμωρία» του μεγάλου Ντοστογιέφσκι, μήτε το «Εκατό χρόνια μοναξιάς» του κορυφαίου Μαρκές, ούτε η «Οδύσσεια» του τεράστιου παγκοσμίως Καζαντζάκη. Τελικά, το συμπέρασμα που έβγαλα είναι ότι τα πολλά βιβλία δεν κάνουν καλό. Αν κανείς μελετήσει 100 είναι υπέραρκετά!  Αριστοτέλη, Ευαγγέλιο, Μαρξ και Φρόυδ, οπωσδήποτε! Ειδικά θέλω να προειδοποιήσω τους νεώτερους αναγνώστες να αποφύγουν πολυδιαφημισμένα ελληνικά μυθιστορήματα -ονόματα δεν λέμε- από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα. Αντιθέτως, συνιστώ δοκίμια παντός είδους. Το μετριότερο μελέτημα, είναι πιο δυνατό από το καλύτερο πεζογράφημα. Και βεβαίως, θεωρώ αναγκαίο το διάβασμα κάθε πρωί ενός ποιήματος με θέμα το θάνατο. Διότι βοηθάει στην καλύτερη ζωή!
 
Μπορεί ένα καλό βιβλίο να σώσει τη ψυχή μας;

Το κάνω και ’γω αυτό το ερώτημα στις συνεντεύξεις που παίρνω. Το βιβλίο είναι σαν το μαχαίρι. Εξαρτάται τι θα κόψεις… Άρα τι θα σώσεις…
 
Τι λέτε για τη ελληνική ποίηση;

Προσκυνώ Ρίτσο, Εμπειρίκο, Σεφέρη, Ελύτη, Καρυωτάκη και μετά Καβάφη -όχι όμως στα ελληνιστικά του, που τα θεωρώ σημειώματα ιστορίας… Από τους ξένους Μπωντλέρ, Μπρετόν, Γκίνσμπεργκ.
 
Σήμερα;

Εκνευρίζομαι με όσους γράφουν… περινούστατα, τάχαμου σεφερικά και επιδεικτικά ερμητικά… Ως εάν απευθύνονται μόνο στον εαυτό τους. Απολαμβάνω τους πρωτότυπους σε υφοδομή και θεματογραφία. Το υπερρεαλιστικό πεζοποίημα  «Πεθαίνω σαν χώρα», του Θεσσαλονικιού Δημήτρη Δημητριάδη, το διαβάζω κάθε χρόνο δυο τρεις φορές! Υπάρχουν αντιστάρ νεωτεριστές ποιητές που έχουν γράψει δυνατά ποιήματα όπως ο αείμνηστος Ηλίας Λάγιος.
 
Ποιόν ορισμό δίνετε στην ποίηση;

Ποίηση είναι να μετασχηματίζεις ρυθμικά τον εφιάλτη σε τέχνη, την λύπη σε μικροχαρά, το ασήμαντο σε σημαίνον. Ποίηση είναι να συνομιλείς στα ίσα με ανθρώπινους Θεούς.
 
Τα επόμενα συγγραφικά σας σχέδια;

Πρόσφατα τελείωσα ένα θεατρικό έργο με θέμα τον τρελό ελληνικό δανεισμό. Και επεξεργάζομαι εδώ και χρόνια την τρίτη ποιητική μου έκδοση, με επιγράμματα σε δεκαπεντασύλλαβο μοντερνισμό.
 
Τι θέλετε να σας ευχηθούμε;

Επειδή αυτή την περίοδο βρίσκομαι αντιμέτωπος με την άνοια της μητέρας μου -αυτή τη φοβερή αδικία του… ουρανού στον άνθρωπο-  παρακαλώ όλους να μου εύχονται όχι καλή ποίηση, αλλά  απλώς… καλό θάνατο!..   
Τρία ποιήματα από τη νέα συλλογή «Γυμνή Θεολογία»
  
ΑΝΩΝΥΜΟ
 
«ΑΓΝΩΣΤΟ ΒΡΕΦΟΣ
ΚΟΡΙΤΣΙ 3 ΜΗΝΩΝ
Νο 36 Αριθμός Πρωτοκόλλου 219
22 / 11/ 2015 από 31/ 10 / 2015»
διαβάζω στον προσωπικό σου χώρο
σε χωράφι Αιολικό της Λέσβου.

Εκεί που απέναντι απ΄τα’ Αϊβαλί
στην κυνική μας θάλασσα της Ερυθραίας
έγινες μαύρο ποίημά μου.

Δεν έπαιξες
δεν χόρεψες
δεν ντύθηκες.

Μα συγχώρα με που δεν μπορώ να κλάψω.
Δάκρυ δεν βγαίνει με τους αριθμούς.
Γι αυτό, φώναξέ μου δυνατά το μικρό σου όνομα.

Να το ακούσουν βομβαρδιστικά 
και ο διακινητής σου.

ΣΤΟΛΙΣΜΟΣ 
 
Πίσω από τις σίδεροστολές
αρχιερέων, στρατηγών, βουλευτών
και παρουσιαστών,
κρύβονται εύτρωτα σώματα.

Με δήγματα, με δοθιήνες,
 με εκδορές, με οιδήματα,
με μώλωπες,
 με θλάσεις και κακώσεις,
με μυστικά σημεία.

Γι αυτό  και υποκλίνονται
στα ενδύματα
όταν τα σώματα
μένουν γυμνά κατ΄οίκον.
 
Ω, εσείς ενδύματα
του σώματος μεγάλοι ηθοποιοί!

ΕΠΙΚΛΗΣΕΙΣ

-Έλα κοντά μας στρατηγέ Θεόδωρε Κολοκοτρώνη,
 σκληρέ του έθνους νικητή!

-Σ΄ ανόητες  καφετέριες
ποτέ δεν ξεπεζεύω!

-Ανδρογενναία  Μαντώ Μαυρογένους
γιατί και δεν σιμώνεις;

-Γυαλί παρουσιάστριες
κι ανταλλαγή συντρόφων!
 
-Μαρτυρικέ Αθανάσιε Διάκε,
ποια είναι η οργή σου;
 
-Έγινα λίπος ιερό
και νάνοι οι αρχηγοί σας!
 
-Μπερμπάντη Παπαφλέσσα, 
πήρες την πρόσκλησή μας;
 
-Στρώστε κιλίμια τούρκικα
αντί γελοία γκλάμουρ!
 
-Αφειδώλευτε Λόρδε Βύρωνα,
 ως πού να ξοδευτούμε;
 
-Θάνατος για την ομορφιά
λείπει απ΄ τα σώματά σας!
 
-Μαύρε και δίχως όρια,
 στρατηγέ Γεώργιε Καραϊσκάκη!
 
-Γαμώ σας τους Πρωθυπουργούς
τράπεζες και Δεσπότες!