Ο πρώην καγκελάριος  της Γερμανίας Γκέρχαρντ Σρέντερ, σε συνέντευξη που παραχώρησε στη γαλλική εφημερίδα  LE FIGARO  σημειώνει ότι οι μεταρρυθμίσεις τις οποίες έκανε η Γερμανία δεν εκλαμβάνονται ως μοντέλο αλλά ως αναγκαιότητα την οποία πρέπει να λάβουν υπόψη τους άλλες ευρωπαϊκές χώρες, ενώ κατηγορεί την γερμανική κυβέρνηση για τον λαικισμό που επέδειξε στη αντιμετώπιση της ελληνικής κρίσης.

Ads

«Οι μεταρρυθμίσεις που έχει ξεκινήσει ο Νικολά Σαρκοζύ κινούνται προς τη σωστή κατεύθυνση, ιδίως σε ό,τι αφορά στις συντάξεις (…) Αντίθετα, ίσως η Γαλλία θα πρέπει να βελτιώσει τη δομή της αγοράς εργασίας για να ανακτήσει την αναγκαία ανταγωνιστικότητα» δήλωσε ο Σρέντερ, σημειώνοντας ότι στις αναπτυγμένες δημοκρατίες παρατηρείται ένα χάσμα ανάμεσα στο χρόνο λήψης της απόφασης για μεταρρυθμίσεις και στο χρόνο που οι μεταρρυθμίσεις αυτές αρχίζουν να παράγουν αποτελέσματα, λέγοντας ότι πολλά από τα πράγματα που έκαναν τη Γερμανία ισχυρή και των οποίων επωφελείται η Άγκελα Μέρκελ είχαν αποφασιστεί το 2003 με την Ατζέντα 2010. Θεωρεί ότι «δεν χρειάζεται μία κυβέρνηση εθνικής ενότητας» -όπως υποστηρίζει ο Ντανιέλ Κον Μπεντίτ- «για να επιβληθούν μεταρρυθμίσεις. Το μόνο που χρειαζόμαστε είναι βούληση και μία πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο».

Ερωτηθείς σχετικά δηλώνει ότι «φοβάται» το ενδεχόμενο βύθισης της Ευρώπης σε ύφεση με τα αλλεπάλληλα μέτρα λιτότητας. «Χρειάζεται μία ισορροπία μεταξύ των μέτρων λιτότητας, που θα διαφέρουν ανά χώρα ανάλογα με το ύψος του χρέους, και μία πολιτική ανάπτυξης. Πιστεύω ότι τα ευρωπαϊκά ταμεία, το ταμείο συνοχής, πρέπει να χρησιμοποιηθούν για την τόνωση της ανάπτυξης.

Ο φόρος επί των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών, για τον οποίο η Γαλλία έχει ιδιαίτερα δραστηριοποιηθεί, θα πρέπει να γίνει ένας ευρωπαϊκός φόρος με στόχο να χρηματοδοτήσει την ανάπτυξη». «Η λιτότητα από μόνη της δεν θα μας βγάλει από την κρίση, πρέπει σε αυτό να προστεθεί η ανάπτυξη».

Στην ερώτηση «Πώς κρίνεται τη λειτουργία του γαλλο-γερμανικού διδύμου από την εκδήλωση της ελληνικής κρίσης;» ο Σρέντερ απαντά:
«Οι αποφάσεις που μόλις ελήφθησαν έπρεπε να έχουν ληφθεί πριν από δέκα μήνες. Αλλά εκείνη την περίοδο η Γερμανία δεν ήταν έτοιμη. Είναι μία παλιά συνήθεια να ακούμε τις άλλες χώρες να παραπονιούνται για μία επιβολή της θέλησης του γαλλο-γερμανικού διδύμου(…)».

Ο ίδιος θεωρεί ότι δεν υπήρξε υποχώρηση του Παρισιού έναντι του Βερολίνου αναφέροντας ως παράδειγμα το θέμα της οικονομικής διακυβέρνησης που αποτελούσε ένα πάγιο γαλλικό αίτημα.

Ερωτηθείς ειδικότερα για τη στάση της Γερμανίας που έδειχνε στην αρχή της κρίσης να θέλει να παίξει μόνη της και κατά πόσο έχει αποφασίσει σήμερα να παίξει το χαρτί της Ευρώπης, ο Σρέντερ λέει:
«Θεωρώ πως ναι. Λυπάμαι που η γερμανική κυβέρνηση είχε, στην αρχή της κρίσης, θεωρήσει καλό να προχωρήσει σε μία καμπάνια λαϊκισμού απέναντι στην Ελλάδα. Στο μεταξύ η κυβέρνηση κατάλαβε ότι το μέλλον της Γερμανίας βρίσκεται στην Ευρώπη. Γι’αυτό το λόγο η Γερμανία βρίσκεται στην πρώτη γραμμή για να υπερασπιστεί την ολοκλήρωση του ευρώ. Δόξα τω Θεώ δεν είναι πολύ αργά, αλλά θα ευχόμουν αυτή η συνειδητοποίηση να είχε γίνει νωρίτερα».

Ο ίδιος δηλώνει ότι δεν είναι αντίθετος με την ιδέα των ευρωομολόγων με την προϋπόθεση ορισμένων αναγκαίων όρων όπως το να έχουν συμφωνήσει όλοι προηγουμένως στα ουσιαστικά σημεία της πολιτικής σταθερότητας. Θετικά βλέπει και το αίτημα της Γαλλίας για μετατροπή του EFSF σε τράπεζα προκειμένου να μπορεί να αναχρηματοδοτείται από την ΕΚΤ.