Σε ηλικία έξι με οκτώ ετών, η Μαριλύν Τυρκί ονειρεύεται τον μεγάλο έρωτα, λαχταρά να αποκτήσει γυναικείο κορμί, αλλά αισθάνεται αμηχανία μπροστά στην πληθωρική, σεξουαλικά αφυπνισμένη συμμαθήτρια της. Εκνευρίζεται όταν η μητέρα της την αποκαλεί «Ριρί», αδυνατεί να κατανοήσει τα κλάσματα και στον τοίχο του δωματίου της έχει κολλήσει μια αφίσα της Μέριλιν Μονρόε. Περίπου δύο δεκαετίες αργότερα, το ονειροπόλο κορίτσι έχει μεταμορφωθεί σε νεαρή γυναίκα χωρίς να απαλλαγεί από την τάση της να σκέφτεται αδιάκοπα, κατά καιρούς υπερβαίνοντας τη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στη λογική και την παράνοια. Εξακολουθεί να αναζητά τον μεγάλο έρωτα, και μαζί τον εαυτό της, στο μεταξύ όμως έχει γνωρίσει τον Χ. Κι όταν η πραγματικότητα δεν την ικανοποιεί, φορά τη στολή του Ξανθού Σκύλου και επισκέπτεται ένα κλαμπ οργίων για τετράποδα.

Ακολουθεί ακόμα ένα χρονικό άλμα για να φτάσουμε στην τρίτη πράξη, που εκτυλίσσεται στο «εδώ και τώρα»: η Μαριλύν είναι μεγαλύτερη αν και όχι απαραίτητα πιο ώριμη σε θέματα σχέσεων, οι οποίες εξακολουθούν να την απασχολούν εμμονικά σε όλες τους τις εκφάνσεις. Μέσα από μια σειρά συμπτώσεων ξανασυναντά ένα κορίτσι που κάποτε είχε τραβήξει την προσοχή της, τη Μαριλύν Φοκύ, δίδυμη αδελφή της Λυντιβίν. Η σχέση ανάμεσα στις δύο Μαριλύν κρύβει έναν λανθάνοντα ερωτισμό- αν δηλαδή υποθέσουμε πως Μαριλύν Φοκύ υπάρχει στ΄ αλήθεια και δεν είναι αποκύημα της μπερδεμένης φαντασίας της πρωταγωνίστριας. Στην τελευταία σκηνή, η Μαριλύν Τυρκί εμφανίζεται στη σκηνή του Θεάτρου Grand Point για να ενσαρκώσει τη… δεσποινίς Φοκύ, παρουσία της γοητευτικής συνονόματης της.

Ένα προκλητικό και δύσκολο ανάγνωσμα χωρίς σαφώς δομημένη πλοκή, το «Ξεκοκαλίζοντας τη Μαριλύν», που μόλις κυκλοφόρησε στα ελληνικά από τις εκδόσεις Βακχικόν, κερδίζει τον αναγνώστη χάρη στην όλο ζωντάνια, αφοπλιστικά ειλικρινή φωνή της αφηγήτριας του. Η Βελγίδα συγγραφέας Ιζαμπέλ Βερύ που, όπως η ηρωίδα της, είναι αναγνωρισμένη ηθοποιός του θεάτρου, έχει παραδεχτεί πως το μυθιστόρημα εξέπληξε ακόμα και την ίδια αφού γράφτηκε σχεδόν από μόνο του ενώ εκείνη βρισκόταν σε μια κατάσταση δημιουργικής «τρέλας», και στη συνέχεια της πήρε αρκετά χρόνια για να το διορθώσει. Καθώς θίγει ευαίσθητα και επίκαιρα ζητήματα, όπως η σεξουαλικότητα, τα γυναικεία πρότυπα, η ομοφυλοφιλία και η πολυγαμία, το βιβλίο δεν άργησε να κερδίσει το ενδιαφέρον κοινού και κριτικών και τελικά απέσπασε το Βραβείο Λογοτεχνίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης το 2013. Έκτοτε, έχει μεταφραστεί σε περισσότερες από δέκα ευρωπαϊκές γλώσσες και συνεχίζει το ταξίδι του μέχρι σήμερα.

Σκηνοθέτις, ηθοποιός, θεατρική συγγραφέας και μυθιστοριογράφος, η Ιζαμπέλ Βερύ γεννήθηκε στη Λιέγη και σπούδασε υποκριτική στο Ανώτερο Εθνικό Ίδρυμα Θεάματος και Τεχνών, στις Βρυξέλλες. Τρεις φορές υποψήφια για το βελγικό θεατρικό βραβείο Prix de la Critique, εν τέλει απέσπασε τη διάκριση το 2008 για την παράσταση «La tranche» σε δική της σκηνοθεσία και ερμηνεία και κείμενο του Jean-Daniel Magnin». Στη συγγραφική της δουλειά πειραματίζεται με τη γλώσσα, το ύφος και τις αφηγηματικές τεχνικές, συχνά εστιάζοντας στο ζήτημα της γυναικείας ταυτότητας. Έχει γράψει τέσσερα μυθιστορήματα, μεταξύ των οποίων το «Ο Κύριος Ρενέ», μια φανταστική βιογραφία του Βέλγου ηθοποιού René Hainaux. Τα τελευταία χρόνια παρουσιάζει περφόρμανς που καταργούν τα όρια ανάμεσα στο θέατρο και τη λογοτεχνία.