Ο εκδοτικός οίκος Ίκαρος κυκλοφόρησε πρόσφατα σε κόμικ τη μαγική ιστορία του νομπελίστα Κολομβιανού συγγραφέα Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες.

Το κόμικ έχει τίτλο (τι άλλο;) «Γκάμπο, αναμνήσεις μιας μαγικής ζωής», σε μετάφραση της Κλαίτης Σωτηριάδου, που έχει κάνει και τη μετάφραση των έργων του από τα ισπανικά.

Είναι μια συνοπτική -αλλά και οπτική- απόδοση σταθμών της πορείας του –από τη γέννησή του το 1927 έως την απονομή του Νόμπελ το 1982 (πέθανε το 2014)- μέσα σε 163 εικονογραφημένες σελίδες.

Πρόκειται για μια εικαστική συγγραφική δημιουργία του σεναριογράφου Όσκαρ Παντόχα και των εικονογράφων Μιγκέλ Μπουστός, Φιλίπε Καμάργο Ρόχας και Τατιάνας Κόρδομπα.

Οι μικροί λάτρεις των κόμικς αλλά και οι μεγάλοι λάτρεις των κλασικών αφηγημάτων του Γκάμπο, έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν μέσα από μια γραφή με παλινδρομικό χρόνο την εικονική πραγματικότητα -δηλαδή μια πραγματικότητα με εικόνες- του ανθρώπου που έγραψε, μεταξύ άλλων, το «Εκατό χρόνια μοναξιά».

Το μυθιστόρημα που είναι το πλέον πολυδιαβασμένο στα ισπανικά, μετά τη Βίβλο.

Διηγείται την ιστορία των Μπουενδία, που η μια γενιά μετά την άλλη ζει στο μυθικό χωριό Μακόντο, ζώντας τις τραγωδίες τους στη διάρκεια ενός αιώνα, μέχρι που δεν απομένει κανείς τους καθώς η μοναξιά τούς κάνει ανίκανους να αγαπήσουν.

Ακόμα και ο αμύητος στην λατινοαμερικάνικη λογοτεχνία, ακόμη και ο επιφυλακτικός για τη μεταφορά κορυφαίων λογοτεχνημάτων σε εικονογράφηση, ακόμη και ο πλέον απαιτητικός αναγνώστης, έχει τη δυνατότητα να γνωρίσει τα πρόσωπα που έπαιξαν ρόλο, ώστε ο δημοσιογράφος, σεναριογράφος και ποιητής από την άσημη πόλη Αρακατάκα της Κολομβίας να κατακτήσει το αναγνωστικό κοινό του κόσμου, μεταφρασμένος και στα κινέζικα.

«Τα παιδικά χρόνια, εκεί, στο σπίτι των παππούδων, τα νεανικά χρόνια όταν επέστρεψε στην Αρακατάκα και είδε το σπίτι και το χωριό ερειπωμένα, ή τα χρόνια της ενήλικης ζωής στο Μεξικό, όταν έκανε δουλειές που δεν του άρεσαν και πήγε διακοπές με το αυτοκίνητο, μεταβάλλονται σε ένα μοναδικό χρόνο, ακατάλυτο, αρχετυπικό: Την επιστροφή στην παιδική ηλικία, την ευτυχία. Εκείνος ο χρόνος ξαναζωντανεύει και πλημμυρίζει, αμφισβητεί τον πραγματικό χρόνο, την πραγματική ζωή, νικώντας την και αντικαθιστώντας την με άλλο χρόνο όπου ο οικισμός του Μακόντο ορθώνεται σαν τεράστιο κάστρο, γεμάτο ζωή, τραγωδία, μοναξιά και μαγεία» σημειώνει ο σεναριογράφος της έκδοσης Όσκαρ Παντόχα.

Η μόνη απτή απόδειξη για την ύπαρξη του ανθρώπου είναι η ποίηση

Το βιβλίο – κόμικ νουβέλα τελειώνει με τις εικόνες από τη θριαμβευτική απονομή του βραβείου Νόμπελ στη Στοκχόλμη τον Δεκέμβριο 1982 και τον Μάρκες να διαβάζει, μεταξύ άλλων, στην ομιλία του ότι «η μόνη απτή απόδειξη για την ύπαρξη του ανθρώπου είναι η ποίηση».

Η έκδοση δεν καλύπτει το τέλος της ζωής του.

«Είναι ένας άνθρωπος που μπορεί να ναυαγήσει χωρίς να πνιγεί» είχε γράψει για τον Μάρκες ο Λουίς Χαρς.