Στην Ελλάδα του 2012 τα πάντα φαίνεται να περιστρέφονται γύρω από την οικονομική κρίση. Η οικονομική κρίση έφερε αναπόφευκτα και κρίση πολιτική. Αποτελέσματα; Αιτίες; Διέξοδοι; Το tvxs, μέσα από το αφιέρωμα: «Βιβλίο και οικονομική κρίση», παρουσιάζει σειρά βιβλίων που στοχεύουν να απαντήσουν σε αυτά τα ερωτήματα, έργα συγγραφέων που φωτίζουν τις οικονομικές, πολιτικές και κοινωνικές πτυχές μιας κρίσης. Σήμερα, οι προτάσεις του tvxs από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.

Ads

«Tο τέλος του ευρώ» του Johan Van Overtveldt, «Το ημερολόγιο της Κρίσης» του Παύλου Τσίμα, «Καπιταλισμός εκτός νόμου» του Marc Roche, «Ένας κόσμος χωρίς τη Wall Street;» του François Morin.

Οι εκδόσεις Μεταίχμιο και το tvxs, προσφέρουν τρία αντίτυπα από κάθε τίτλο στους πρώτους αναγνώστες που θα στείλουν mail με το ονοματεπώνυμό τους απο τις 11:00 πμ στο [email protected].

«Tο τέλος του ευρώ» –  Johan Van Overtveldt
^{Το αβέβαιο μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης}

Μετάφραση: Γιώργος Μπαρουξής

Ο διακεκριμένος οικονομικός συντάκτης Johan Van Overtveldt εξετάζει την πορεία και τις προοπτικές του ευρώ με βάση τα πιο πρόσφατα στοιχεία. Δείχνει ότι η ένωση της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Ιταλίας και άλλων ευρωπαϊκών χωρών με ενιαίο νόμισμα και νομισματική πολιτική –αλλά χωρίς γνήσια πολιτική ένωση– δεν μπορούσε παρά να οδηγήσει σε σημαντικές ανισορροπίες ανάμεσα στα κράτη μέλη και να απειλήσει τη σταθερότητα της ΕΕ. Ο Van Overtveldt μας δίνει, ακόμα, μια πρόγευση όσων επιφυλάσσει το μέλλον για τη νομισματική ένωση, αλλά και για όλη τη βαθιά διαιρεμένη ευρωπαϊκή ήπειρο.
 
…Η Ελλάδα και η Πορτογαλία, και σε μικρότερο βαθμό η Ιρλανδία, ή ακόμα και η Ισπανία, έχουν πολλά κοινά με την Αργεντινή των αρχών του εικοστού πρώτου αιώνα: ολοκληρωτική απώλεια διεθνούς ανταγωνιστικότητας, αποδιοργάνωση των δημόσιων οικονομικών, δημόσιο χρέος που αυξάνεται σε μη βιώσιμα επίπεδα, μια πολύ άκαμπτα οργανωμένη οικονομία ανίκανη να αποφέρει υγιή οικονομική ανάπτυξη, εκτεταμένη φυγή κεφαλαίων, τεράστια ελλείμματα τρεχουσών συναλλαγών και πλήρη απώλεια της εμπιστοσύνης των επενδυτών. Η Ελλάδα το 2011 είναι σε ακόμα χειρότερη κατάσταση από την Αργεντινή το 2001. Τα βήματα της Αργεντινής είναι αναπόφευκτα για την Αθήνα… Όμως να διευκρινίσουμε κάτι: η έξοδος από την ευρωζώνη δεν είναι πραγματικά καλή λύση. Είναι η λιγότερο κακή από έναν περιορισμένο αριθμό διαθέσιμων διεξόδων. Johan Van Overtveldt

«Το ημερολόγιο της Κρίσης» – Παύλος Τσίμας
^{Νέα Υόρκη, Σεπτέμβριος 2008 – Αθήνα, Οκτώβριος 2011}

Το ημερολόγιο της Κρίσης δεν είναι μια θεωρητική ανάλυση. Δεν έχει τέτοια φιλοδοξία. Είναι μια αφήγηση σε πρώτο ενικό. Το οδοιπορικό ενός αδαούς ρεπόρτερ στον γαλαξία της Κρίσης, σε αναζήτηση νοήματος. Το καταγράφω εδώ για δύο λόγους. Πρώτα, από προσωπική ανάγκη. Για να δοκιμάσω να ενώσω με μικρές γραμμές τις άπειρες κουκκίδες που απλώνονται σε χαοτικά σχήματα εμπρός μου και για να προσπαθήσω να τους δώσω μια κάποια μορφή, μια αναγνωρίσιμη εικόνα. Και έπειτα, με την ελπίδα ότι αυτό μπορεί να είναι χρήσιμο ή τουλάχιστον παρηγορητικό και για άλλους ανθρώπους, που έκαναν και συνεχίζουν να κάνουν, από τις μονές του ιδιωτικού του βίου ο καθένας, την ίδια διαδρομή· από το αρχικό ξάφνιασμα, την αγωνία, τις απορίες, τις διαψεύσεις και τη σύγχυση προς αναζήτηση μιας εξήγησης σε όλα αυτά. Και μιας πρόβλεψης για το μέλλον.

Στη χειρότερη περίπτωση, αυτές οι ταξιδιωτικές σημειώσεις από τον Σεπτέμβριο του 2008 ως τον Οκτώβριο του 2011, από την πτώση της Lehman Brothers ως το ελληνικό «κούρεμα», θα μπορούσαν να είναι η πρώτη ύλη για την προϊστορία της καταστροφής που δεν μπορέσαμε να αποτρέψουμε. Παύλος Τσίμας
 
Ο ΓΥΡΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΣΕ ΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ – ΟΙ ΣΤΑΘΜΟΙ

• Η πτώση: Νέα Υόρκη, Σεπτέμβριος 2008

Στην καρδιά του Μανχάταν, στο επίκεντρο του σεισμού, όταν κατέρρευσε η Lehman Βrothers.

• To σπιρτόκουτο: Ρέικιαβικ, Σεπτέμβριος 2010

Ισλανδία: το πρώτο παράδειγμα μετατροπής της πιστωτικής κρίσης σε κρίση δημόσιου χρέους.

• Η αμέριμνη χώρα: Αθήνα, Οκτώβριος 2008

• Κέλτες και Λουζιτανοί: Δουβλίνο, Δεκέμβριος 2009 – Λισαβόνα, Μάιος 2011)

Το μνημόνιο των Ιρλανδών και η συναίνεση των Πορτογάλων για τη σωτηρία τους.

• Γαλάζιος Δούναβης: Βουδαπέστη, Οκτώβριος 2008 – Βουκουρέστι, Μάρτιος 2009

Βουδαπέστη: από την ένταξη στην Ε.Ε. στη δανειοδότηση από το ΔΝΤ το 2008.

• Η Κρίση χτυπά την πόρτα των Βαλκανίων

Βουκουρέστι: 2007 η ένταξή τους στην Ε.Ε. και το 2009 η συμφωνία με το ΔΝΤ.

• Το εξπρές του μεσονυκτίου: Ντουμπάι, Δεκέμβριος 2009

«Η απληστία δεν εκτέθηκε σε πιο ταιριαστή βιτρίνα από το Ντουμπάι» – Η πτώχευση του Παραδείσου.

Η κρίσιμη περίοδος για την ελληνική οικονομία.

• Όταν οι πυροσβέστες βάζουν φωτιά στο σπίτι:  Κωνσταντινούπολη, Φεβρουάριος 2001 – Μπουένος Άιρες, Δεκέμβριος 2001)

Η ζωή με το ΔΝΤ: Δύο διαφορετικές περιπτώσεις.

• Η μάχη των ιδεών

Πώς θα τελειώσουν όλα αυτά και τι μας περιμένει;
 
Ο Παύλος Τσίμας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1953. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, εργάστηκε για λίγα χρόνια ως δικηγόρος, αλλά από το 1980 εγκατέλειψε, μετά χαράς, τη δικηγορία για τη δημοσιογραφία. Ήταν πολιτικός συντάκτης της εφημερίδας Ριζοσπάστης για μια δεκαετία. Από το 1991 γράφει στα ΝΕΑ και από το 1993 επιμελείται και παρουσιάζει εκπομπές στην τηλεόραση. Τα τελευταία επτά χρόνια παρουσιάζει στο Mega την εκπομπή Έρευνα. Το ημερολόγιο της Κρίσης γεννήθηκε μέσα σ’ ένα αεροπλάνο, εν πτήσει προς τις Βρυξέλλες, σ’ ένα ταξίδι έρευνας.

«Καπιταλισμός εκτός νόμου» – Marc Roche
^{Η οικονομία του παρασκηνίου}

Από τον συγγραφέα του μπεστ σέλερ: Η Τράπεζα, Πώς η Goldman Sachs κυβερνά τον κόσμο

Μετάφραση: Αριστέα Κομνηνέλλη

…Η Goldman Sachs είναι επίσης ο Ότμαρ Ίσινγκ, ο ισχυρός διεθνής σύμβουλός της, πρώην επικεφαλής οικονομολόγος της Bundesbank και πρώην αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Αυτός ο πολέμιος οποιασδήποτε βοήθειας προς την Ελλάδα ενσαρκώνει τη γερμανική αλαζονεία και φέρνει στη μνήμη τη γερμανική κατοχή καθώς και την κλοπή του χρυσού της Τράπεζας της Ελλάδας. Είναι επίσης ο Τζορτζ Σόρος, άλλη μεταμόρφωση του διαβόλου, η αιχμή του δόρατος ενός υποτιθέμενου «εβραϊκού λόμπι», φανατικός κερδοσκόπος, ο οποίος, καθώς δεν θέλει το ευρώ, πιέζει τον αδύναμο κρίκο του, δηλαδή την Ελλάδα. Είναι τέλος και οι οίκοι αξιολόγησης, αιχμή του δόρατος των Ηνωμένων Πολιτειών… Marc Roche

Γιατί ο Νικολά Σαρκοζί και η Άνγκελα Μέρκελ θεωρούν τον «σκιώδη καπιταλισμό» τη σοβαρότερη απειλή που αντιμετωπίζουμε; Πώς η κερδοσκοπία απλώθηκε σε διατροφικά είδη ευρείας κατανάλωσης; Οι οίκοι αξιολόγησης θα πλήξουν θανάσιμα το ευρώ ρίχνοντας λάδι στη φωτιά; Ένας καπιταλισμός σκοτεινός και κερδοσκοπικός αντιστρατεύεται σήμερα τον καπιταλισμό εκείνο που λειτουργεί εντός ρυθμιστικού πλαισίου. Το συγκεκριμένο σύστημα κρατά σε ομηρία κράτη και καταναλωτές, ενώ συνθλίβει τους εργαζόμενους και τους μικρομετόχους. Είμαστε, άραγε, ανίσχυροι μπροστά σε αυτή τη σκοτεινή δύναμη με την οποία ο πολιτικός κόσμος δεν τολμά να έρθει αντιμέτωπος; Πρόκειται για μια εκπληκτική έρευνα, από το Παρίσι μέχρι το Χονγκ Κονγκ και από τη Γενεύη μέχρι την Ουάσινγκτον, τα συμπεράσματα της οποίας είναι ανησυχητικά. Γιατί μπορεί το σύστημα να παραμένει αποτελεσματικό, αλλά οι κίνδυνοι έχουν πολλαπλασιαστεί. Για όλους.

Ο Marc Roche γεννήθηκε στις Βρυξέλλες το 1951. Είναι εδώ και είκοσι χρόνια ανταποκριτής της εφημερίδας Le Monde στο Σίτι του Λονδίνου, ενώ συνεργάζεται επίσης με τη βελγική Le Soir και την ελβετική La Tribune de Genève. Έχει συνεργαστεί ακόμα με το περιοδικό Le Point. Θεωρείται ειδικός σε χρηματοοικονομικά θέματα, καθώς και σε θέματα που αφορούν τη σύγχρονη μοναρχία. Από τις εκδόσεις Μεταίχμιο κυκλοφορεί ακόμα το βιβλίο του Η Τράπεζα. Πώς η Goldman Sachs κυβερνά τον κόσμο (2011).

«Ένας κόσμος χωρίς τη Wall Street;» – François Morin
^{Προτάσεις για ένα νέο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα}

Μετάφραση: Αριστέα Κομνηνέλλη

«Γιατί η κρίση δεν έχει τελειώσει ακόμη; Εκείνοι που μας κυβερνούν μας ανακοινώνουν από τον Αύγουστο του 2007 ότι η χειρότερη φάση της κρίσης βρίσκεται πίσω μας. Γιατί έκαναν αυτό το χονδροειδές λάθος και γιατί το κάνουν ακόμη;» αναρωτιέται ο συγγραφέας. Η οικονομία του πλανήτη κυριαρχείται πια από την απόλυτη ισχύ ενός παγκοσμιοποιημένου χρηματοπιστωτικού συστήματος, η αυξανόμενη αστάθεια του οποίου είναι η πηγή των πιο πρόσφατων κρίσεων. Ωστόσο, ένας κόσμος «χωρίς τη Wall Street» είναι πράγματι δυνατός; Λίγοι είναι οι ειδικοί και ακόμα λιγότεροι οι κυβερνώντες που τολμούν να φανταστούν έναν κόσμο όπου οι χρηματαγορές δεν θα έχουν τη σημερινή τους ελευθερία και δύναμη! Όμως, όπως μας εξηγεί ο François Morin, διακεκριμένος ειδικός των χρηματοοικονομικών συστημάτων, αυτό ακριβώς είναι το αποφασιστικό βήμα που πρέπει να κάνουμε ώστε να αποφύγουμε μια νέα καταστροφή. Για να σταματήσει κάθε κερδοσκοπία πάνω στα επιτόκια και στις συναλλαγματικές ισοτιμίες, πρέπει να δημιουργήσουμε ένα διεθνές νομισματικό σύστημα που να επιτρέπει τη διαχείριση του νομίσματος ως κοινού αγαθού της ανθρωπότητας. Και για να περιορίσουμε την εξουσία των διαχειριστών κεφαλαίων, θα πρέπει να μεταρρυθμίσουμε το εταιρικό δίκαιο ώστε να μοιραστεί η διαχείριση σε όλους τους εμπλεκόμενους στην παραγωγή.
 
Ο François Morin είναι Ομότιμος Καθηγητής του Πανεπιστημίου Toulouse-I. Υπήρξε μέλος του Γενικού Συμβουλίου της Τράπεζας της Γαλλίας και του Συμβουλίου Οικονομικής Ανάλυσης. Έχει εκδώσει, μεταξύ άλλων, το βιβλίο Le Nouveau Mur de l’argent : essai sur la finance globalisée (Seuil, 2006).

*Οι νικητές καλούνται να παραλάβουν τα βιβλία τους απο το κεντρικό βιβλιοπωλείο των Εκδόσεων.

Δείτε το μεγάλο αφιέρωμα του tvxs: «Βιβλίο και οικονομική κρίση».