Συνομιλήσαμε με τον ποιητή Θανάση Μανούση, με αφορμή την κυκλοφορία της ποιητικής συλλογής του «60 ποιήματα» από τις Εκδόσεις Βακχικόν.

Πώς αντιμετωπίζετε την ποίηση: ως μια ταυτότητα ή ως μια ετερότητα μέσα στη σύγχρονη ζωή; Ως μία ταυτότητα.

Όχι ως ετερότητα, καθώς όλοι διαθέτουμε την ικανότητα να γράψουμε ποίηση αλλά μόνο κάποιοι την αξιοποιούμε.

Ο ποιητής είναι μια περσόνα γύρω από τις λέξεις ή λειτουργεί με έναν ενστικτώδη ορμεμφυτισμό; 

Δεν υποχρεούται να είναι αποκλειστικά κάποιο από τα δύο. Είναι όμως πιο καρποφόρο να αξιοποιεί τον ενστικτώδη ορμεμφυτισμό του.

Μπορεί η τέχνη να κλείσει τις πληγές των ανθρώπων μέσα σε μια ενδότερη υπαρξιακή διαλεκτική;

Ναι, τουλάχιστον με βεβαιότητα στο να απαλύνει εκείνες του εκάστοτε καλλιτέχνη.

Πιστεύετε ότι ακολουθείτε το δρόμο άλλων ποιητών ή ακολουθείτε μια μοναχική πορεία μέσα στη γραφή σας;

Μοναχική πορεία. Οι τυχόν ομοιότητες οφείλονται στο κοινωνικό ασυνείδητο.

Ποιες εικόνες κρατάτε μέσα σας από τη ζωή σας; Ποιές εικόνες με άλλα λόγια εφορμούν στη γραφή σας;

Οι οπτικές «προσομοιώσεις» που έχω για τον Κόσμο, την ιστορια της πατριδας μου, της ζωής μου, και των ανθρώπων με τους οποίους συνδέθηκα συναισθηματικά.

Ποια ερωτήματα καλείται να απαντήσει ο ποιητής διαχρονικά αλλά και στο παρόν που ζούμε;

Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποια επιταγή. Το ποιητικόγιγνεσθαιειναι, ούτως ή άλλως, ενα ψηφιδωτό ατομικών δημιουργιών που σε κάποιους μελετητές δημιουργεί μια αίσθηση «τάσης» ή «επιταγής». Εκτός, βέβαια, και αν η τέχνη του είναι στρατευμένη πρός καποιον κοινωνικοπολιτικό στόχο.

Ποιο το νόημα της λέξης στην ποίηση; Μια απλή μορφή έκφρασης ή ένα ψυχικό αποτύπωμα;

Οι λέξεις είναι μιμίδια, ιδέες δηλαδη. Ως τέτοια, συνιστούν μορφή έκφρασης, αλλά μέσα από το «πλέξημό» τους κατά την σύνταξή τους μπορεί να εκπροσωπήσουν ένα  ψυχικό αποτύπωμα του ποιητη, με πιθανότητες να επηρεάσει και συνανθρώπους του.

Είναι η ποίηση το καταφύγιο του ανθρώπου;

Ναι, για κάποιους, με δυνατότητα να γίνει και για περισσότερους μέσα από κατάλληλη παιδεία.

Μπορεί ο κόσμος να ζήσει ποιητικά;

Όχι, ο κόσμος ζει την πραγματικότητα επειδή έχει ανάγκες και αυτές για την ικανοποίησή τους χρειάζονται και ορθολογισμό. Η ποίηση μπορεί να λειτουργήσει ψυχαγωγικά.