Ο Σαμαράς και το Πασόκ έφτιαξαν τη Χρυσή Αυγή με την πολιτική τους. Και λένε να ψηφίσουμε αυτούς που δημιούργησαν τους άλλους; Και τώρα βρισκόμαστε ανάμεσα σε αυτούς και τους άλλους… Δηλαδή ανάμεσα σε δύο εγκληματίες όπως και ο Χριστός […] αυτή τη στιγμή οι Έλληνες δεν βλέπουνε έξω από τη μύτη τους! […] όλη η Δυτική Ευρώπη, μοιάζει να έχει ένα τρομερό πρόβλημα με την Ελλάδα και τους Έλληνες που τούς θεωρούν φαντάσματα της ιστορίας! Φαντάσματα τα οποία πρέπει να τα εξαλείψουν από το μαυροπίνακα […]  Ο ποιητής Νάνος Βαλαωρίτης μιλά στην Κρυσταλία Πατούλη με αφορμή της Ευρωεκλογές, συμμετέχοντας στην έρευνα για τις αιτίες και τις λύσεις της κρίσης.
 

Ads

Ν.Β.: Οι Έλληνες δεν έχουν συνέλθει ακόμα από το 1821. Είμαστε ακόμα εκεί… Τότε οι Έλληνες είχαμε γείτονες τους Τούρκους, τους οποίους μισούσαμε και τους πολεμήσαμε. Σήμερα έχουμε στην ίδια γειτονιά εμάς τους ίδιους τούς Έλληνες που τους μισούμε και τους πολεμάμε για οτιδήποτε κάτω απ’ τον ήλιο. Μικρή η διαφορά… Ξέρεις, έχω και κάτι κατάλοιπα του ’21. Ένα ωραίο πιστόλι, καταπληκτικό, κάτι χατζάρες, ένα πιο μικρό μαχαίρι, εξαιρετικό, με αλαβάστρινο χερούλι. Έχω διάφορα. Αυτά βέβαια, δεν μπορώ να τα μεταχειριστώ, αλλά χρησιμοποιώ το λόγο.

Και ο λόγος μου όπως γνωρίζεις, απευθύνεται στους Γερμανούς. Όλα μου τα άρθρα εκεί πάνε, διότι πιστεύω ότι εκεί μας βρήκε ο κακός δαίμονας. Οι …φίλοι μας οι Γερμανοί δεν έχουν ξεχάσει τη …θερμή φιλία που αισθάνονται για τους Έλληνες. Τόσο θερμή που μας πότισαν βραστό νερό τα τελευταία χρόνια για να μας φάνε ζωντανούς! Κι αυτό το θεωρώ ένα από τα πράγματα τα οποία ξεχνάνε οι Έλληνες αυτή τη στιγμή και τα βάζουν ο ένας με τον άλλον, ενώ θα έπρεπε να στρέψουνε τα βλέμματα και τα όπλα τους –τα όποια όπλα τους βέβαια, διότι δεν έχουμε και πολλά- προς τα εκεί.
 
Διάβαζα όμως τώρα τελευταία το σχέδιο Ζ, το οποίο ήταν το σχέδιο των Ευρωπαίων τραπεζιτών και της οικονομικής ελίτ, για το τι θα γινόταν στην περίπτωση που εγκατέλειπαν οι Έλληνες το ευρώ. Ένα τεράστιο άρθρο, που έγραφε όλη την ιστορία. Το τι πανικό είχανε δεν λέγεται! Το τι σωσίβια βγάλανε! Το μόνο που δεν ‘θέλαν να παραδεχτούν, ήταν ότι για να λύσουν το θέμα της Ελλάδας, έπρεπε να πληρώσουν τις Αποζημιώσεις. Γιατί θα το έλυναν!

Αντίθετα, συνέχισαν όλη αυτή την ιστορία του δανεισμού: Αν δεν φύγετε από το ευρώ δεν θα σας δανείσουμε, ή αν φύγετε από το ευρώ θα σας κόψουμε τα λεφτά και θα αρχίσετε να τυπώνεται δραχμές και δεν έχετε και εκτυπωτήρια, δεν έχετε τίποτα… Και φοβέρες από παντού. Αυτοί οι άνθρωποι της Ευρώπης, λέγονται φίλοι; Ή λέγονται εχθροί; Αυτό κάνανε ακριβώς και στην Κύπρο, που κλείσανε τη …βρύση και δημιούργησαν ύφεση στην οικονομία της.
 
Λοιπόν, αυτές οι συμπεριφορές ούτε στον καιρό της Επανάστασης δεν υπήρχαν. Βέβαια κρατούσαν τους τόκους προκαταβολικά, από όλα τα δάνεια –αυτό είναι γεγονός- και ξεπληρώσαμε τώρα τελευταία το αγγλικό δάνειο, μετά από 190 χρόνια. Θέλω να πω, ότι αυτή τη στιγμή οι Έλληνες δεν βλέπουνε έξω από τη μύτη τους! Αφενός ότι πρέπει να κοιτάξουμε να δούμε ποιοι μας αγαπούν και ποιοι μας μισούν από αυτούς που υπάρχουν έξω από τον πολιτισμό μας.
 
Δεν μπορώ να πω ότι υπάρχουν πολλοί που μας αγαπούν αλλά υπάρχουν πολλοί που μας, ε! συμπαθούν, για λόγους βέβαια ίσως λιγάκι εγωιστικούς, όπως οι Κινέζοι, όπως οι Ρώσοι, καμιά φορά ίσως και οι Ιάπωνες, που και που, αλλά όλη η Δυτική Ευρώπη, μοιάζει να έχει ένα τρομερό πρόβλημα με την Ελλάδα και τους Έλληνες που τούς θεωρούν φαντάσματα της ιστορίας! Φαντάσματα τα οποία πρέπει να τα εξαλείψουν από το μαυροπίνακα.
 
Δηλαδή, δεν μπορώ να καταλάβω τι τους έχει πιάσει, και που πήγανε αυτοί οι διάσημοι φιλέλληνες, που υπήρχαν για παράδειγμα τον 19ο αιώνα, όπως ο Βίκτωρας Ουγκώ, ο Λαμαρτίνος, ή όπως οι περίφημοι ζωγράφοι που ζωγράφισαν τις σφαγές και τις σκηνές από τον πόλεμο της ανεξαρτησίας μας. Ακόμα και οι Γερμανοί έκαναν εξαιρετικούς πίνακες. Τότε! Που πήγαν όλα αυτά; Τα κατάπιε ο Αλαλού; Ο Αλαλού είναι ένα ον που καταπίνει τα πάντα. Και φταίει για όλα! Είναι ένα τρομερό ον το οποίο πλανιέται πάνω από την Ευρώπη συνέχεια. Αυτή την στιγμή καταπίνει την Ουκρανία. Αύριο να δούμε τι θα καταπιεί; Ε, προχτές, κατάπιε και πολύ πετυχημένα, τη Συρία, την οποία την κατέστρεψε απ’ άκρο εις άκρον.
 
Ποιος είναι αυτός ο μυστηριώδης που πλανιέται; Είναι σαν ένα νέο γοτθικό μυθιστόρημα. Έτσι το βλέπω. Θα μου πούνε, και σεις οι Έλληνες, δηλαδή, δεν έχετε ελαττώματα; Δεν κάνετε τόσες μπαμπεσιές; Δεν έχετε φάει ο ένας τον άλλον; Δεν είστε ανίκανοι να κάνετε ορισμένα πράγματα, όπως να δημιουργήσετε μία κρατική μηχανή η οποία να λειτουργεί; Δεν έχω καμία αντίρρηση ότι όλα αυτά είναι σωστά. Αλλά δίπλα σ’ αυτά, τα οποία κάνουν αυτοί από θέση δυνάμεως προς αδύνατους… που είναι κάτι το οποίο χαρακτηρίζεται τουλάχιστον ως δειλία και μάλιστα απαίσια μορφή δειλίας όπου ο δυνατός βασανίζει τον αδύνατο με το έτσι θέλω, δεν είναι τίποτα.
 
Πού είναι όλοι αυτοί που μιλούσαν κάποτε για μια Ελλάδα η οποία ήταν κάτω από τους Τούρκους και στέναζε; Πού εξαφανίστηκαν; Ούτε έναν δε βλέπω! Λοιπόν, τι μιλάμε για κόμματα; Τα κόμματα στην Ευρώπη είναι όλα επίσης στην ίδια μοίρα. Άμα κάνεις μία συνέντευξη σε έναν από αυτούς, είτε αριστερό είτε δεξιό, θα σου πει πάνω κάτω τα ίδια πράγματα. Θα σου πει δεν κάνατε δουλειά, φάγατε τα λεφτά, δεν πληρώνετε φόρους, είστε τεμπέληδες, είστε το ένα, είστε το άλλο…
 
Δεν υπάρχει κανένα κόμμα Ευρωπαϊκό το οποίο να λέει σχεδόν τίποτα το διαφορετικό. Κι αν καμιά φορά υπάρχει από όλα αυτά τα κόμματα, μία περσόνα να μιλήσει για κάτι σωστό –εννοώ για την Ελλάδα- θα δούμε ότι συνήθως είναι μια μελαχρινή, και αν ψάξουμε λιγάκι και την βιογραφία της, θα ανακαλύψουμε ότι είναι Ιρανέζα στην καταγωγή, όχι Γερμανή. Η οποία φαίνεται ότι καταλαβαίνει καλύτερα… Εκεί φαίνεται αμέσως η διαφορά!
 
Όταν είναι κάποιος βόρειος, π.χ. κάποιος Σουηδός, ξέρουμε τι θα πει εκ των προτέρων. Βγαίνουν όλα αυτά σαν από μηχανή. Γυρίζεις και βγαίνει το… λουκάνικο. Το ίδιο λουκάνικο που έβγαινε και πριν, που αν το κόψεις σε φέτες, κάθε μικρή φέτα θα αντιπροσωπεύει όλο το λουκάνικο…
 
Εκεί, συμπεραίνω ότι εάν νομίζουμε ότι έχουμε ή δεν έχουμε φίλους κάπου, πού είναι αυτοί οι φίλοι; Πού βρίσκονται; Μπορούμε εμείς να τους ανακαλύψουμε; Υπάρχει τρόπος; Μήπως είναι κάπου κρυμμένοι μέσα στις ζούγκλες της Αφρικής; Ή στην έρημο της Αραβίας, ή στην έρημο του Καλαχάρι, ή στη μέση της Ασίας; Ή πουθενά στη Σιβηρία; Πού θα τους βρούμε τους φίλους; Έχουμε ένα μεγάλο πρόβλημα.
 
Εδώ βλέπουμε και ένα άλλο φαινόμενο το οποίο βέβαια επικυρώνει αυτά που λέω, ότι δεν μας αγαπούν οι Δυτικοί. Ρώτησε κάποιος έναν Αμερικάνο, αν ήθελε να δημοσιευτεί κάποιο έργο εθνικό, ένα πρόγραμμα που θα παρουσίαζε κάποια ορισμένη πλευρά του ελληνικού πολιτισμού -και μιλάμε γενικά για τον ελληνικό πολιτισμό.  Η απάντηση ήταν ότι τίποτα το ελληνικό δεν περνάει, ούτε στα Πανεπιστήμια, ούτε στους εκδότες, ούτε σε χορηγούς.

Ads

Τι έχει συμβεί; Γιατί αυτή η ξαφνική απέχθεια προς τους Έλληνες και τον ελληνικό πολιτισμό; Δεν λέω για μας, πρόσεξε, αλλά γι’ αυτόν τον ελληνικό πολιτισμό που τους έθρεψε! Πώς εξηγείται αυτό, ψυχολογικά; Και μάλιστα από την Αμερική, η οποία θεωρείται γενικά πιο γενναιόδωρη σε ορισμένα πράγματα; Θεωρώ ότι υπάρχει σε αυτό το ερώτημα ένα μυστήριο, το οποίο μπορεί να το δει κανείς, ίσως, μόνο ποιητικά.

Δηλαδή, βυθίζοντας ένα ποιητικό βλέμμα μέσα σε αυτή την άβυσσο –και θα πω ένα κλισέ τώρα- της ψυχής του ανθρώπου, για να καταλάβει τι συμβαίνει στις νοοτροπίες τους, οι οποίες έχουν πολλαπλασιαστεί, και είναι σαν ξαφνικά να παρουσιάζουν ένα ενιαίο μέτωπο απέναντι σε ένα πρόβλημα –για τα οικονομικά μας- το οποίο θα μπορούσε να είχε λυθεί μέσα σε 10 λεπτά, και να μη γίνεται πια καμία συζήτηση για τα πολιτισμικά. Αλλά όχι! Πρέπει τα πολιτισμικά να συνεχίζονται, για να ταπεινωνόμαστε, τόσο, ώστε να πατάνε και πάνω σ’ αυτούς που έχουν ήδη υποτάξει!
 
Δηλαδή, πρέπει να πω ότι δεν μπορώ να βγάλω άκρη σε μια τέτοια έκρηξη ξαφνικής αντιπάθειας, η οποία πρέπει να ομολογήσω ότι προφανώς και θα υπόβοσκε από πριν. Δεν είναι δυνατόν να βγείτε τώρα από μόνη της, με τα τελευταία γεγονότα. Θα υπόβοσκε, και ξαφνικά βρήκε διέξοδο και φανερώθηκε. Κάποια στιγμή, τριγυρίζοντας στο Παρίσι, αγόρασα για πολύ λίγα λεφτά έναν τεράστιο τόμο με όλα τα έργα του Πλάτωνα, μεταφρασμένα από τον τον Μαρσίλιο Φιτσίνο, διάσημο νεοπλατωνικό και πάτρωνα των ελληνικών γραμμάτων, τον οποίο τον …έφαγε ο Τζιρόλαμο Σαβοναρόλα.

Λοιπόν, τώρα φτάνουμε στον Σαβοναρόλα. Αυτός ο ιεροκύρηκας, ο οποίος σάρωσε την Φλωρεντία και έγινε κάτι σαν τον Χομεϊνί του Ιράν. Δηλαδή, τον εξέλεξαν οι Φλωρεντίνοι, για αρχηγό στη θέση των Μεδίκων. Και ξέρεις τι έκανε; Έκαψε όλα τα αρχαιοελληνικά βιβλία, διότι έλεγε ότι είναι των απίστων, όπως και όλα τα αριστουργήματα των ζωγράφων της Αναγέννησης. Σωρούς! Είχε κάνει πυραμίδες από τέτοια.
 
Έχω την εντύπωση ότι κάποιος σαν τον Σαβοναρόλα έχει ξαναγεννηθεί. Ίσως κάπου στην κεντρική Ευρώπη. Πού βρέθηκε αυτός ο σημερινός Σαβοναρόλα ο οποίος πλανιέται στη Δύση και κηρύσσει έναν ολοκληρωτικό πόλεμο εναντίον του ελληνισμού, από τον οποίον βγήκανε όλοι αυτοί; Εν ονόματι τίνος, αυτή τη φορά; Πάλι του Θεού; Αλλά για ποιόν Θεό μιλάμε αυτή τη φορά; Το Θεό του χρήματος, του κέρδους, της εξουσίας και της απληστίας, τον οποίον εξυπηρετούν όλα τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα και οι τράπεζες;
 
Ο Λορέντζο των Μεδίκων, ο Μεγαλοπρεπής, που ήταν και σύντροφος του Μαρσίλιο Φιτσίνο που ανέφερα, γλύτωσε από τους δολοφόνους της αντίθετης οικογένειας από τη δική του, οι οποίοι δολοφόνησαν τα αδέλφια του, και κατάφερε και σώθηκε αν και πληγωμένος και βέβαια μετά βρήκε τους οπαδούς του και κυριάρχησε πάλι στη Φλωρεντία. Λοιπόν, αυτός ο Λορέντζο των Μεδίκων, ποιόν είχε προσωπικό ιερωμένο του; Τον Σαβοναρόλα.
 
Του έλεγε, μη διαβάζεις αυτά τα ειδωλολατρικά βιβλία, θα πάς στην κόλαση, όπου θα σε κάψουν μέσα σε βασανιστήρια για την αιωνιότητα! Τον τρόμαζε. Τότε οι άνθρωποι ήταν και αφελής ακόμα, είχαν κάποια παιδικότητα, και πιστεύανε σ’αυτές τις ηλιθιότητες αυτού του δαίμονα, ο οποίος, προηγήθηκε του Χίτλερ στο κάψιμο βιβλίων και έργων τέχνης!
 
Μα είναι εκπληκτικό! Ότι ο κακομοίρης ο Λορέντζο έτρεμε τον Σαβοναρόλα, στο τέλος, όταν πέθαινε. Δεν είναι ένα γοτθικό μυθιστόρημα αυτό; Καθαρό; Λοιπόν, αυτό επαναλαμβάνεται σήμερα, πιστεύω, με τους κυρίους Γιούνκερ, οι οποίοι κι αυτοί έχουν στοιχειωθεί από κάποιον ανάλογο …δαίμονα. Έτσι μόνο μπορώ να εξηγήσω αυτή την κατάσταση τη σημερινή. Εάν ζούσε ο Φρόυντ, προφανώς θα συμφωνούσε μαζί μου. Ότι είναι σαν να έχει δαιμονοποιηθεί η Ευρώπη, με κάποιον τρόπο, έναντι της Ελλάδας. Αλλά η Ευρώπη η σημερινή, δεν θα υπήρχε αν δεν υπήρχε ο ελληνικός πολιτισμός. Δεν θα υπήρχε με τους όρους που υπάρχει σήμερα. Θα υπήρχε ως μία Ινδία, ή ως μία Κίνα; Θέλω να πω, θα υπήρχε με πολύ διαφορετικό πρόσωπο.

Αυτό το γεγονός, πρέπει να είναι αφόρητο ακόμα στους διάφορους Σαβοναρόλα, οι οποίοι εμφολεύουν μέσα στους σύγχρονους Ευρωπαίους. Διότι δεν μπορούμε να πούμε ότι ο Χίτλερ δεν είχε δαιμόνιο μέσα του. Είχε δαίμονα μέσα του για να έχει τέτοια ενέργεια να καταστρέψει τόσο κόσμο. Είχε όμως έναν πρόγονο πολύ σημαντικό. Μα αυτός ο πρόγονος (ο Σαβοναρόλα) ήταν πολύ πιο συνειδητός από τον Χίτλερ, ο οποίος θαύμαζε τον Αχιλλέα, υποτίθεται, και γι’ αυτό έχει δημιουργήσει σύγχυση ανάμεσα στους Δεξιούς και τους Αριστερούς. Διότι όσοι θαυμάζουν τον ελληνικό πολιτισμό θεωρούνται φασίστες!
 
Υπάρχουν βιβλία ολόκληρα γραμμένα. “Ποιός έσφαξε τον Όμηρο;”. Υπάρχει βιβλίο Αμερικάνας. Θεωρείται λοιπόν ότι όσοι υποστηρίζουν τη μελέτη του ελληνικού πολιτισμού, είναι φασίστες! Απίστευτο!
 
Κρ.Π.: Πολλοί μπορεί να χρησιμοποιούν οτιδήποτε, αλλά το θέμα είναι σε πιο πλαίσιο το χρησιμοποιούν το κάθε τι, σε ποιο πλαίσιο το βάζουν…
 
Ν.Β.: Το ακαδημαϊκό πλαίσιο βέβαια, αλλά αυτό το ακαδημαϊκό πλαίσιο, δείχνει ότι υπάρχει κάποιο υπόστρωμα για να διώκεται αυτή η σκέψη. Για να διώκεται σήμερα η μελέτη αυτού του πολιτισμού. Διότι καταργείται η μία έδρα μετά την άλλη! Εν ονόματι τίνος; Ενός νέου Σαβοναρόλα, ο οποίος έχει βγει ρομποτικά, μέσα από την τεχνολογία; Διότι η τεχνολογία πρωτεύει σε σχέση με τις ανθρωπιστικές επιστήμες. Οι ανθρωπιστικές σπουδές, από χρόνια πολεμούνται, διότι είναι λέει φασιστικές, ρατσιστικές και υπέρ της Ευρωπαϊκής εξουσίας επάνω σε όλους τους αποίκους τους οποίους κατέκτησαν. Όχι οι Έλληνες, αλλά οι Ευρωπαίοι, τα παιδιά τους υποτίθεται.
 
Μα φταίνε οι Έλληνες για την διαγωγή των παιδιών τους, οι οποίοι κατέλαβαν το μισό πλανήτη με τη δικαιολογία μιας θρησκείας, και όχι του ελληνικού πολιτισμού; Δεν είπαν θα τους κάνουμε Έλληνες. Είπαν θα τους κάνουμε Χριστιανούς. Μιλάω για τους Ισπανούς σε όλη την Λατινική Αμερική. Τι κάνανε με τους Ινδιάνους; Αυτό το κάνανε και στην Αφρική, και όπου πατήσανε πόδι. Όλοι αυτοί οι σταλμένοι από τους Ιμπεριαλιστές.
 
Κρ.Π.: Είναι πάλι κι αυτό το πλαίσιο; Δηλαδή πολλοί σήμερα μιλούν για δημοκρατία, αλλά θεωρούν κάτι εντελώς διαφορετικό ο καθένας.
 
Ν.Β.: Φυσικά. Και πώς γεννήθηκε αυτή η ιδέα της Δημοκρατίας, και πού γεννήθηκε συγκεκριμένα; Και που απέκτησε την μεγαλύτερή της λάμψη για 100 χρόνια, με τον αιώνα του Περικλή; Και σε σχέση με το πλαίσιο που ο καθένας εκμεταλλεύεται ότι θέλει, θέτοντάς το στο δικό του πλαίσιο. Ακριβώς αυτό λέω. Και λέω ότι έχουμε δύο παραδείγματα ανθρώπων οι οποίοι φτιάξανε εκδόσεις, όπου ο ένας είναι ο Κάκτος, ο οποίος το λέει ο ίδιος, ότι η πελατεία του είναι κυρίως ακροδεξιοί. Και ο άλλος είναι ο γνωστός μας Γεωργιάδης, ο οποίος έχει ανατρέψει όλα τα προγράμματα υγείας και όλα τα νοσοκομεία, και ο οποίος είναι φασίστας,και προωθεί την Αρχαία Ελλάδα. Μα, σε παρακαλώ! Πού έχουμε φτάσει; Κι όλα αυτά εξ αιτίας του Χίτλερ!
 
Κρ.Π.: Όλοι αυτοί όμως που μιλάνε για την Αρχαία Ελλάδα, παίρνουν αυτά που θέλουν και τα χρησιμοποιούν στο πλαίσιο που τους συμφέρει, και δεν εστιάζουν π.χ. στο ότι αυτός ο πολιτισμός ήταν ο πρώτος πολιτισμός του κοινού καλού… Εστιάζουν συνήθως στους Σπαρτιάτες.
 
Ν.Β.: Οι αρχαίοι Σπαρτιάτες δεν διακρίθηκαν στις επιστήμες και στη φιλοσοφία. Διακρίθηκαν στον πόλεμο. Ήταν σπουδαίοι μαχητές. Κέρδισαν στις Πλαταιές τους Πέρσες. Και πάλι, οι Σπαρτιάτες δεν ήταν απολίτιστοι. Δεν καταστρέψαν την Αθήνα, όπως οι Ρωμαίοι. Όταν τους είπαν οι σύμμαχοί τους καταστρέψτε την Αθήνα, αυτοί είπαν ότι δεν μπορούμε να καταστρέψουμε μια πόλη η οποία αγωνίστηκε και έσωσε την Ελλάδα από τους Πέρσες. Αυτό δεν δείχνει κάποια άλλη στάση ενός νικητή;
 
Κρ.Π.: Κι όλη αυτή η αναδρομή στην Ιστορία, τι έχει να μας πει για τις Ευρωεκλογές που έρχονται;
 
Ν.Β.: Μα η Ιστορία είναι αυτή ακριβώς που μας λείπει σήμερα. Κανένας δεν σκέφτεται το παρελθόν, και νομίζει ότι το παρόν σβήνει όλο το παρελθόν, γιατί είναι ανώτερο ή γιατί είναι τέλος πάντων πιο άμεσο. Δεν είναι! Άμα δεν έχουμε μέσα μας τη γνώση και δεν έχουμε δει ούτε έχουμε καταλάβει ορισμένα πράγματα του παρελθόντος, δεν μπορούμε να λύσουμε και τα προβλήματά μας τα σημερινά. Δε γίνεται. Αυτό λέγεται πολιτισμός. Αυτό λέγεται, άνθρωποι, οι οποίοι σκέφτονται, και γνωρίζουν με κάποιο βάθος περί τίνος πρόκειται.
 
Ο Ντισραέλι ή ο Γκλάντστοουν, πρωθυπουργοί της Αγγλίας, ο πρώτος ήταν μάλιστα και ελληνιστής, είχε πει ότι οι Έλληνες παραείναι έξυπνοι για να τους αφήσουμε να κάνουν ένα μεγάλο κράτος στην Ανατολική Μεσόγειο. Δε μας συμφέρει. Και όλη η αγγλική πολιτική, ακολούθησε αυτό το δρόμο. Οι αντιφάσεις της ιστορίας είναι κάτι τρομακτικό και απίθανο, για να μπορέσουμε να καταλάβουμε και τις αντιφάσεις τις σημερινής Ιστορίας. Δηλαδή αυτή που καταγράφεται κάτω από τα μάτια μας. Πώς είναι δυνατόν αυτή τη στιγμή οι ναζιστές και οι ακροδεξιοί και οι ακροαριστεροί να υποστηρίζουν π.χ. τον Πούτιν; Σα να είναι το ίδιο πράγμα;
 
Κρ.Π.: Ναι, αλλά τους ρωσόφιλους σκοτώνουν και καίνε οι ακροδεξιοί.
 
Ν.Β.: Μα γι’ αυτό σου λέω ότι υπάρχει ένα παράδοξο και μία αντίφαση που δεν εξηγείται ιδεολογικά. Διότι ο Πούτιν λέει όλοι αυτοί είναι φασίστες γιατί σκοτώνουν τους ρωσόφιλους, και οι ακροδεξιοί της Ευρώπης τον υμνούν, όπως και οι ακροαριστεροί. Δηλαδή εδώ πέρα δεν μπορείς να εξηγήσεις με τη λογική αυτά που συμβαίνουν. Τη σκέψη των ανθρώπων ή των σχηματισμών πολιτικών. Δεν ακολουθούν κάποια λογική γραμμή. Ότι τους συμφέρει εκείνη τη στιγμή. Βλέπουν ότι ο Πούτιν τα βάζει με το Νάτο και τους Αμερικάνους, και λένε είναι δικός μας.
 
Κρ.Π.: Η Ακροδεξιά εδώ, λέει να βγούμε έξω από την Ευρώπη, το ΚΚΕ λέει επίσης έξω από την Ευρώπη, όμως το λένε σε άλλη βάση και σε διαφορετικό πλαίσιο. Ο Σύριζα όμως λέει να προσπαθήσουμε αλλάξουμε την Ευρώπη… Κι ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος λένε να μείνουμε και να κάνουμε και ότι μας λένε, όπως όλα δείχνουν.
 
Ν.Β.: Και η Λεπέν λέει ότι η ελληνική Άκροδεξιά, είναι πολύ ακραία για μας. Όλες αυτές οι αντιφάσεις, κι όπως αυτό που είπες, είναι το ίδιο. Είναι κι αυτό μέρος αυτής της εικόνας.
 
Κρ.Π.: Κάτι άλλο που βλέπουμε επίσης είναι κάποια κόμματα αρχίζουν να χωρίζονται περισσότερο ξεκάθαρα ανάλογα με τα συμφέροντα τους και μόνο, δηλαδή δεν υπάρχουν αξίες και ιδεολογία συνολικά για την κοινωνία. Λέει π.χ. ένα κόμμα, εγώ υποστηρίζω τα συμφέρνοντα των αγροτών, άλλο των ιδιωτικών υπαλλήλων…
 
Ν.Β.: Αυτό ξέρεις πώς λέγεται; Κατακερματισμός. Κατακερματίζουν την κοινωνία. Ο κατακερματισμός της κοινωνίας έχει ξεκινήσει εδώ και πολύ καιρό. Δεν είναι καινούργιο φαινόμενο. Αυτά τα μικρά συμφέροντα τα οποία κάνουν μικρά φέουδα, είναι χαρακτηριστικό της κοινωνικής νοοτροπίας της σημερινής.

Κρ.Π.: Το ζήτημα είναι τι θα κάνει σήμερα η κοινωνία; Όσοι λαμβάνουν υπόψιν συνολικά την κοινωνία;
 
Ν.Β.: Εγώ είμαι υπέρ στο να προσπαθεί κανείς να έχει μία διαύγεια σκέψης και να βλέπει από πού προέρχεται το κακό. Αυτή τη στιγμή κάνω μία ανάλυση των δύο Ραψωδιών του Ομήρου, στην Οδύσσεια και στην Ιλιάδα, το Κ, το οποίο διαπραγματεύεται το θέμα του κακού. Το θέμα του κακού είναι πανάρχαιο. Και το κακό δεν έρχεται από μόνο του. Έρχεται και από το καλό, το δήθεν καλό. Δηλαδή, το καλούτσικο. Έρχεται από αυτούς οι οποίοι λένε ότι εμείς είμαστε μετριοπαθείς, ότι δεν παίρνουμε θέση, ότι δεν κάνουμε τούτο, ότι δεν κάνουμε εκείνο, δεν δρούμε, περιμένουμε παθητικά. Αυτοί προάγουν το κακό. Το δημιουργούν.
 
Κρ.Π.: Με ποιόν τρόπο; Το αφήνουν να αναπτυχθεί με την παθητικότητά τους;
 
Ν.Β.: Ναι. Αυτά τα έχει πει ένας σπουδαίος ποιητής, ο οποίος ήταν πολύ συντηρητικός όμως. Ο Έλιοτ. Έχει πει ότι είναι πολύ πιο επικίνδυνοι αυτή η παθητική στάση, η οποία εγκυμονεί το κακό και το προάγει, παρά το ίδιο το κακό. Γιατί το ίδιο το κακό μπορείς να το αναγνωρίσεις, αλλά αυτό δεν το αναγνωρίζεις εύκολα, είναι αδιόρατο.
 
Κρ.Π.: Μα αυτή η κοινωνία πριν τα μνημόνια δεν ήταν κατά κύριο λόγο μια παθητική κοινωνία που μόνο κοίταγε να βολευτεί; Μια κοινωνία δήθεν δίκαιη, που δεν έπραττε όμως κατά του αδίκου; 
 
Ν.Β.: Μα, φυσικά. Αυτά αφορούν την κοινωνία γενικά, δεν αφορούν μόνο την πρόσφατη κατάσταση.
 
Κρ.Π.: Και τι  κάνουμε σήμερα;
 
Ν.Β.: Πού είναι ο εχθρός σήμερα; Είναι οι Πέρσες; Οι Τούρκοι; Οι Ιρανοί; Οι Ισλαμιστές; Πού είναι ο εχθρός; Δεν μπορείς να τον βρεις τον εχθρό εύκολα. Ο εχθρός κρύβεται. Είναι ύπουλος. Λοιπόν, αυτό το οποίο δεν κάνουμε, είναι αυτό το οποίο πρέπει να κάνουμε. Θέλω να πω, ότι πρώτα πρώτα δεν βλέπουμε καθαρά και όταν δεν βλέπεις καθαρά δεν μπορείς να κάνεις διάλογο με τον άλλον. Χρειάζεται να έχουμε μια ξεκάθαρη ιδέα για τα πράγματα, και όχι ξαφνικά να θολώνουν τα νερά με ποτάμια τα οποία κατεβάζουν λάσπη, δήθεν ότι καθαρίζουν τις βρωμιές… Δηλαδή, ποιόν κοροϊδεύουν; Όλους μας! Αλλά θα το πω, κοροϊδεύουμε και τον εαυτό μας. Παραδείγματος χάριν τι θα έλεγε ο Αριστοφάνης εάν ζούσε σήμερα; Θα έφτιαχνε μια εξαιρετική κωμωδία. Είμαι σίγουρος.
 
Κρ.Π.: Το θέμα είναι ότι η κοινωνία έχει κατακερματιστεί ήδη όπως είπατε, και επιπλέον γιγαντώνεται αυτός ο κατακερματισμός με μια δημόσια τηλεόραση κλειστή, με την ανεργία, με τους ανασφάλιστους, με τους οικονομικούς μετανάστες που φεύγουν στο εξωτερικό, και επιπλέον βλέπουμε ότι ετοιμάζονται να πουλήσουν μέχρι και τους Αιγιαλούς, ή ακόμα και το νερό, κλπ. κλπ.
 
Ν.Β.: Όλα αυτά που μου λές τώρα, τα έχω γράψει σε ένα ιμέιλ και τα έχω στείλει σε έναν φίλο δημοσιογράφο στο Παρίσι ο οποίος μου έκανε μια συνέντευξη όταν ήρθε εδώ στην Ελλάδα, λέγοντάς του ότι αυτή είναι η κατάσταση στην Ελλάδα. Τον ρωτάω, τι σκέφτεσαι εσύ για την κατάντια μας, την οποία έχει προξενήσει η Ευρώπη; Δεν μου έχει απαντήσει ακόμα. Για να δούμε…
 
Κρ.Π.: Μήπως όμως επειδή οι Ευρωπαίοι έχουν αρχίσει να καταλαβαίνουν ότι αυτή η κρίση είναι πλέον στην πόρτα τους, γι αυτό και αυξάνεται ο εθνικισμός, η Δεξιά και η Ακροδεξιά, με τη νοοτροπία τού «ο σώζων εαυτόν σωθήτω», δηλαδή με καμία αίσθηση …Ευρωπαϊκού ιδεώδες;
 
Ν.Β.: “Εσείς βουλιάξατε, εμείς βουλιάζουμε σιγά σιγά…” μου είπε ένας άλλος δημοσιογράφος…  Ε, ο καθένας με τη συνείδησή του. Εγώ κάνω ανάλυση, κι όποιος είναι έξυπνος θα καταλάβει και δεν θα κάνει το χειρότερο. Αλλά δεν είπα να μην τολμάει. Να τολμήσει. Γιατί πάντα χρειάζεται θάρρος. Σε όλες τις περιπτώσεις.
 
Κρ.Π.: Έχετε κάποια πρόβλεψη για το τί μέλλει γενέσθαι;
 
Ν.Β.: Έχω πρόβλεψη μικρής εμβέλειας, ότι θα επαναληφθούν πάλι τα ίδια, διότι κυριαρχεί φόβος. Δεν πρόκειται να αλλάξουν τα πράγματα, θα κυριαρχήσει η ίδια κατάσταση από την οποία βγαίνουμε, ή μάλλον προερχόμαστε απλώς, αλλά λόγω του φόβου.
 
Κρ.Π.: Του φόβου ή του συμφέροντος; Ή του φόβου λόγω συμφέροντος;
 
Ν.Β.: Ο κόσμος φοβάται, σου λέει θα μας πάρουν τις καταθέσεις, θα μας κάνουν τούτο, θα πάθουμε το άλλο… Δεν υπάρχει φόβος; Φοβερός φόβος υπάρχει, συνεχώς! Οι άλλοι έπαιρναν τις καταθέσεις τους και τις έκρυβαν κάτω από το στρώμα το 2012 όταν φοβόντουσαν ότι θα έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ. Και ακόμα και το λεγόμενο πελατειακό σύστημα, δε δουλεύει πια. Δηλαδή έχουμε φτάσει σε ένα σημείο όπου τίποτα δεν λειτουργεί. Ούτε από κομματική άποψη, ούτε από κρατική, ούτε από εθνική, ούτε Ευρωπαϊκή. Τίποτα. Όλα είναι στον αέρα.
 
Κρ.Π.: Γιατί ο κόσμος έχει χάσει την εμπιστοσύνη στα κόμματα και επίσης διότι δεν υπάρχει δικαιοσύνη, δεν έχει αποδοθεί δικαιοσύνη, γι’ αυτό υπάρχει και τόση οργή, όπως και η φασιστική παθογένεια;
 
Ν.Β.: Ο Σαμαράς και το Πασόκ έφτιαξαν τη Χρυσή Αυγή με την πολιτική τους. Αυτό είναι φανερό. Δεν χρειάζεται πολύ οξυδέρκεια για να το καταλάβεις. Και ο κόσμος δεν αυταπατάται, το καταλαβαίνει και έχει φτάσει στο αμήν. Και λένε να ψηφίσουμε αυτούς που δημιούργησαν τους άλλους; Και τώρα βρισκόμαστε ανάμεσα σε αυτούς και τους άλλους… Δηλαδή ανάμεσα σε δύο εγκληματίες όπως και ο Χριστός. Για να πάρουμε κι ένα παλιό παράδειγμα…
 
Κρ.Π.: Και από την άλλη μεριά, έρχονται και οι άλλοι και λένε εμείς νίπτουμε τας χείρας μας στο ποτάμι, λες και τώρα κατέβηκαν από τον ουρανό, άσπιλοι, και δεν ψήφιζαν μέχρι σήμερα ούτε είναι κόμμα. Επίσης υπήρχε πολύ μεγάλη συμμετοχή πολιτών σε αυτό το πελατειακό σύστημα, γι’ αυτό και ακόμη πολλοί συνεχίζουν να τους ψηφίζουν, αν δεν έχουν εισχωρήσει οι περισσότεροι από αυτούς στην Ακροδεξιά…
 
Ν.Β.: Ναι, κι από εκεί θα βρούνε λεφτά; Είναι μόνο η οργή.
 
Κρ.Π.: Η οργή ότι δεν υπάρχει δικαιοσύνη;
 
Ν.Β.: Δικαιοσύνη; Ποια δικαιοσύνη; Η Δικαιοσύνη στην Ευρώπη, σήμερα; Έχει πάει περίπατο.
 
Κρ.Π.: Παρόλαυτά καλούμαστε όλοι να ψηφίσουμε..
 
Ν.Β.: Ο καθένας αυτό που πιστεύει. Και τελειώνει η υπόθεση. Δεν μπορείς να κάνεις αναλύσεις, για τον ποιο ρόλο θα παίξει το κάθε κόμμα στην Ευρώπη. Ότι πιστεύεις ψηφίζεις και τελειώνει η υπόθεση. Δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά. Σχεδόν πας με τυφλά μάτια και ρίχνεις την ψήφο. Ακόμα και οι Ευρωπαίοι, όπως σήμερα διαβάζω άρθρο στους New York Times, λένε ότι δεν φοβούνται πια την ψήφο στην Ελλάδα, διότι την έχουν εξασφαλίσει! Άρα, οι εκλογές δεν έχουν και σημασία. Έτσι λένε και οι ίδιοι οι Ευρωπαίοι. Έστω και αν αναδεικνύουν ποσοστά υπέρ της κυβέρνησης ή εναντίον, κλπ.

Δηλαδή οι ίδιοι οι Ευρωπαίοι ομολογούν ότι οι εκλογές είναι πια μια κωμωδία. Εφόσον οι Ευρωπαίοι εξασφάλισαν την Ελλάδα, δεν τους ενδιαφέρει πια. Το ’12 τους ενδιέφερε, γιατί φοβόντουσαν ότι θα φύγουμε από το ευρώ. Άμα ξέρουμε ότι 90% θα βγει ο Γιούνκερ στην Επιτροπή, είναι λίγο καλύτερος από τον προηγούμενο, αλλά δεν υπάρχει καμιά ιδιαίτερη διαφορά. Αλλά και από την άποψη τη δική μας δεν υπάρχει διαφορά. Αυτή τη στιγμή υπάρχει μία ισοπαλία άθλια.

Η Ρωσία τώρα υπέγραψε με την Κίνα για το αέριο. Λες και δεν το ξέραμε. Αφού υπάρχει έχθρα με την Αμερική και την Ευρώπη, φυσικά θα τον έσπρωχναν να κάνει συμφωνία με την Κίνα. Δεν υπάρχει καμία συνεργασία. Εδώ πέρα κινδυνεύει ο πλανήτης. Οι πάγοι λιώνουν. Σε λίγο θα ανέβει η στάθμη της θάλασσας. Θα χάσουμε το 1/3 της γης! Και τσακωνόμαστε περί όνου σκιάς;

 Λοιπόν, δεν βλέπω κανένα κόμμα να προστατεύει τίποτα από αυτά. Τον εαυτό τους προστατεύουν. Όλα τα κόμματα. Την οικολογία δεν την υπολογίζουν. Και δεν είναι πια θέμα θεωρητικό οικολογίας. Ο κίνδυνος είναι άμεσος! Το έχουν διαπιστώσει από καιρό όλοι οι επιστήμονες πλέον. Και το βλέπουμε πλέον όλοι οφθαλμοφανώς. Και ακόμα δεν το πιστεύουν οι Αμερικάνοι. Πάμε να αυτοκτονήσουμε; Ε, ας αυτοκτονήσουμε!

Ψηφίζεις ένα κόμμα για το πρόγραμμά του. Αλλά βέβαια δεν είσαι ποτέ σίγουρος τι θα κάνει από αυτά που λέει. Φυσικό είναι να υποστηρίξουμε τα δημοκρατικά κόμματα, και μάλιστα κατά προτίμηση τα αντιμνημονιακά, αλλά όχι τα ακροδεξιά που δήθεν είναι αντιμνημονιακά οι οποίοι υποκρίνονται. Το μόνο που απομένει, είναι να ψηφίσει κανείς αυτά τα κόμματα τα οποία δεν πρόκειται να μας βάλουν στη φυλακή ή να μας καταδιώξουν και να μας φιμώσουν.

Αυτή τη στιγμή πολλά κόμματα είναι σαν να είναι ίδια. Και οι σοσιαλδημοκράτες και οι δεξιοί δεν διαφέρουν. Και μάλιστα από πολλά χρόνια. Το βλέπουμε και στη Σουηδία και στη Δανία. Και εκεί ανέβηκε η Δεξιά, που υποτίθεται ότι είναι χώρες που ευνομούνται. Ευνομούνται; Βλέπουμε ότι η Ακροδεξιά, τουλάχιστον στη Γαλλία το εθνικό μέτωπο έρχεται πρώτο, και στην Ουγγαρία τα ίδια, και δεν ξέρω και σε πόσες άλλες χώρες. Υπάρχουν κριτήρια στο σημείο όπου δεν παραδέχονται τις δημοκρατικές ελευθερίες.
 
Κρ.Π.: Αυτό δεν είναι το σημαντικότερο, διότι την κοινωνία δεν πάνε ουσιαστικά να καταστρέψουν και να καταργήσουν;
 
Ν.Β.: Το πρόβλημα είναι βαθύτατα κοινωνικό. Είναι το πώς οι άνθρωποι βλέπουν την πραγματικότητα σήμερα. Και φοβάμαι ότι δεν τη βλέπουν. Εθελοτυφλούν.
 
Κρ.Π.: Τι είναι αυτό ακριβώς που δεν βλέπουν;
 
Ν.Β.: Δεν βλέπουν ότι δεν μας έχουν μείνει και πολλά χρόνια ως πολιτισμός. Μπορεί και μέσα σε αυτόν τον αιώνα να τελειώσουμε. Να καταστραφεί ο πλανήτης. Αντί να τσακώνονται οι μεγάλοι για το ποιος θα πάρει το αέριο ή το πετρέλαιο, θα έπρεπε να ενωθούν για να σώσουν τον πλανήτη. Τα άλλα είναι ανοησίες. Κι αυτά τούς τα λένε οι επιστήμονες. Αλλά ποιος τους ακούει…-