Ο βραβευμένος με Όσκαρ, Μεξικανός σκηνοθέτης, Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο («H Μορφή Του Νερού») και ο Βρετανός συγγραφέας Νιλ Γκέιμαν, διαλέγουν έξι ταινίες, με αφορμή την δράση «Ταινίες της Ελπίδας» που συνδιοργανώνουν η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ και η Βάση Δεδομένων Ταινιών Διαδικτύου (Internet Movie Database), το γνωστό μας IMDB. Η προσπάθεια αυτή, σκοπό έχει να συμβάλλει στην ευαισθητοποίηση και την υποστήριξη των πιο ευάλωτων κοινοτήτων που πλήττονται από την πανδημία, συμπεριλαμβανομένων των προσφύγων και των εκτοπισμένων.

Σχολιάζοντας την συγκεκριμένη δράση, ο Πρέσβης Καλής Θέλησης και συγγραφέας του «American Gods», Νιλ Γκέιμαν, δηλώνει χαρακτηριστικά: «Ήθελα να μοιραστώ τη λίστα με «Ταινίες της Ελπίδας», επειδή το COVID-19 μάς έχει δείξει πόσο απίστευτα συνδεόμαστε όλοι μας και γιατί, τώρα περισσότερο από ποτέ, είναι ανάγκη να βοηθήσουμε τους πιο ευάλωτους – συμπεριλαμβανομένων των προσφύγων. Οι άνθρωποι που φεύγουν από τον πόλεμο, όσοι πρέπει να εγκαταλείψουν τα σπίτια και τις πόλεις τους, είναι επίσης πιο ευάλωτοι από ποτέ. Οι πρόσφυγες που γνώρισα είναι άνθρωποι που εμπνέουν ελπίδα και καθώς αντιμετωπίζουμε μια πανδημία μαζί, είναι σημαντικό να μιλάμε για θέματα ελπίδας, έμπνευσης και αλληλεγγύης.»

Οι έξι ταινίες που προτείνουν ο Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο και ο Νιλ Γκέιμαν, είναι οι εξής:

«Τελευταία Έξοδος: Ρίτα Χέιγουορθ» (The Shawshank Redemption – 1994) του Φρανκ Ντάραμποντ (Η.Π.Α.)

Ο Άντι (Τιμ Ρόμπινς), ένας νεαρός τραπεζίτης, θα βρεθεί κλεισμένος στη φυλακή αφού καταδικαστεί άδικα σε ισόβια για τη δολοφονία της γυναίκας του και του εραστή της. Ο φαινομενικά ήπιος χαρακτήρας του και οι εξωτερικά αδιάφορες αντιδράσεις του, τον φέρνουν αντιμέτωπο με τους περισσότερους συγκρατούμενούς του, εκτός από τον ισοβίτη Ρεντ (Μόργκαν Φρίμαν), που είναι ο μόνος που τον πλησιάζει. Σταδιακά οι δύο τους ανακαλύπτουν τη δύναμη της φιλίας και της ελπίδας σε ένα οδοιπορικό είκοσι ετών, ώσπου η μοίρα οδηγεί και τους δύο στην λύτρωση.

Θρυλική ταινία, που βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Στίβεν Κίνγκ, η οποία προτάθηκε για επτά Βραβεία Όσκαρ, δεν κερδίσε κανένα, αλλά αυτό κάθε άλλο παρά την εμπόδισε από το να καταξιωθεί, αποτελώντας σταθερά την Νο1 πιο δημοφιλή ταινία στην Βάση Δεδομένων Ταινιών Διαδικτύου (Internet Movie Database – IMDB).

«Ταμπόπο» (Tampopo – 1985) του Γιούζο Ιτάμι (Ιαπωνία)

Ένας φορτηγατζής και οι φίλοι του βοηθούν την όμορφη χήρα Τάμποπο, ιδιοκτήτρια ενός μικρού εστιατορίου, να μάθει να μαγειρεύει το καλύτερο νούγι του Τόκιο.

Πρόκειται μάλλον για την λιγότερη γνωστή ταινία της συγκεκριμένης λίστας, την οποία σκηνοθετεί ο Ιάπωνας δημιουργός Γιούζο Ιτάμι και πρωταγωνιστούν οι ηθοποιοί, Νομπούκο Μιγιαμότο, Τσουτόμου Γιαμαζάκι, Κεν Γουατανάμπε.

«Μία Υπέροχη Ζωή» (It’s a Wonderful Life – 1946) του Φρανκ Κάπρα (Η.Π.Α.)

Ο Τζορτζ Μπέιλι (Τζέιμς Στιούαρτ) είναι ένας καλόκαρδος, συμπονετικός άνθρωπος που νοιάζεται πάντα για τους συνανθρώπους του. Όμως την παραμονή των Χριστουγέννων, ο ήρωας μας είναι απογοητευμένος και πιεσμένος από οικονομικά χρέη με αποτέλεσμα να σκέφτεται σοβαρά το ενδεχόμενο να θέσει τέλος στη ζωή του.

Εκείνη λοιπόν τη στιγμή διαλέγει για να εμφανιστεί μπροστά στον Τζορτζ Μπέιλι, ο φύλακας άγγελός του. Του επισημάνει πόσο πολύτιμος είναι για τη ζωή των αγαπημένων του ανθρώπων, της οικογένειάς του, αλλά και πολλών ακόμα συνανθρώπων του. Παράλληλα του δείχνει πως αξίζει πολύ περισσότερο από ότι πίστευε μέχρι τότε ο ίδιος για τον εαυτό του.

Ο Φρανκ Κάπρα, σκηνοθετεί το 1946 μία κλασσική και πάντα επίκαιρη ταινία, που μιλάει κατευθείαν στην καρδιά του θεατή. Η υπόθεση βασίστηκε στο διήγημα του Φίλιπ Βαν Ντόρεν Στερν, «Το Καλύτερο Δώρο» και μέχρι το σενάριο να πάρει την τελική του μορφή γνώρισε αρκετές φάσεις επεξεργασίας και αλλαγών. Τη συνολική ευθύνη του σεναρίου είχε το διάσημο συγγραφικό ζευγάρι της εποχής, ο Φράνσις Γκούντριτς και ο Άλμπερτ Χάκετ. Με τη βοήθεια σε κάποιες σκηνές του Τζο Σουέρλιγκ, καθώς και την επίβλεψη και το άγρυπνο πάντα βλέμμα του ίδιου του σκηνοθέτη.

Ωστόσο, αποτελεί πια κοινό μυστικό, ότι η τελική μορφή του σεναρίου, διέθετε και στοιχεία της οξείας γραφής του Ντάλτον Τράμπο. Ο οποίος βέβαια δεν αναφέρεται στα credits παρά το γεγονός ότι στην αρχή, όταν ξεκίνησε η προβολή της ταινίας, δεν είχαν αρχίσει ακόμη τα “προβλήματά” του με την Επιτροπή Αντιαμερικανικών Ενεργειών του γερουσιαστή Τζόζεφ Μακάρθι. Η αφηγηματική ικανότητα του Φρανκ Κάπρα, φτάνει εδώ στο απόγειο της και μαζί με το υπέροχο καστ ηθοποιών που έχει στη διάθεσή του, καταφέρνει να δημιουργήσει μία ταινία που έμεινε για πάντα στην Ιστορία.

«Μπραζίλ» (Brazil – 1985) του Τέρι Γκίλιαμ (Ηνωμένο Βασίλειο, Η.Π.Α.)

Ο Σαμ (Τζόναθαν Πράις / Jonathan Pryce) είναι μέρος μιας τέλειας μελλοντικής πραγματικότητας που κυβερνάται από την τεχνολογία και τη γραφειοκρατία κι εμποδίζει την οποιαδήποτε δημιουργία ονείρων. Μια σειρά, όμως, από παράξενες καταστάσεις δίνει άλλη τροπή στα δεδομένα, κι εκείνος αρχίζει να ονειρεύεται, γνωρίζοντας μία μυστηριώδη γυναίκα.

Το φιλμ – σημείο αναφοράς του σπουδαίου Τέρι Γκίλιαμ, είναι πραγματικά, ένα μοναδικό στο είδος του έργο. Βρισκόμαστε στο 1985 κι ο Γκίλιαμ, κάνοντας ένα διάλειμμα από τους αγαπημένους και πάντα απολαυστικούς Monty Python, μας χαρίζει ίσως την καλύτερη ταινία της πλούσιας φιλμογραφίας του.

Παράλληλα είναι και η πρώτη ταινία της άτυπης τριλογίας του, η οποία θα συνεχιστεί δέκα χρόνια μετά, με το φιλμ «Twelve Monkeys» (1995), για να ολοκληρωθεί με το «Θεώρημα του Μηδενός» (The Zero Theorem – 2013).

Ο άνθρωπος, ως ανεξάρτητη οντότητα είναι κάτι το απαγορευμένο. Όλοι και όλα, παρακολουθούνται από τον πολιτεία – φύλακα και η ελευθερία βούλησης δεν αποτελεί παρά μία άγνωστη και χαμένη αξία. Το «Μπραζίλ» του 1985, είναι το προφητικό κινηματογραφικό αριστούργημα του Τέρι Γκίλιαμ, το οποίο εξελίσσεται σ’ ένα δισυπόστατο αλλά τραγικά οικείο περιβάλλον.

«Ο Μάγος του Οζ» (The Wizard of Oz – 1939) του Βίκτορ Φλέμινγκ (Η.Π.Α.)

Η Ντόροθι Γκέιλ (Τζούντι Γκάρλαντ), είναι μια ορφανή έφηβη που μένει στο Κάνσας με τους θείους της, Χένρι (Τσάρλεϊ Γκρέιπγουιν) και Εμ (Κλάρα Μπλάντικ), καθώς και με τον σκύλο της Τότο. Μια μέρα μια κακιά γειτόνισσα, η κυρία Γκαλτς (Μάργκαρετ Χάμιλτον), χτυπάει στην πλάτη με μια σκούπα τον Τότο και εκείνος τη δαγκώνει. Έπειτα η κυρία Γκαλτς επιστρέφει με ένταλμα από το σερίφη για ευθανασία του σκύλου. Η κακιά γειτόνισσα βάζει τον Τότο σε ένα καλάθι στο πίσω μέρος του ποδηλάτου της και ξεκινούν για το σερίφη, αλλά ο σκύλος καταφέρνει να ξεφύγει και επιστρέφει στη Ντόροθι.

Η νεαρή κοπέλα φοβισμένη ότι η κυρία Γκαλτς μπορεί να επιστρέψει και να πάρει μαζί της τον σκύλο, αποφασίζει να φύγει. Στον δρόμο συναντάει τον Καθηγητή Μάρβελ (Φρανκ Μόργκαν), ο οποίος μαντεύει ότι το έχει σκάσει από το σπίτι της και προσπαθεί να την πείσει να επιστρέψει λέγοντάς της ότι η θεία της Εμ έχει αρρωστήσει από την ανησυχία της για εκείνη. Η Ντόροθι προσπαθεί να επιστρέψει στο σπίτι της όταν παρασέρνεται από έναν ανεμοστρόβιλο ο οποίος τη μεταφέρει μαζί με τον Τότο σε έναν ονειρεμένο, φανταστικό και πολύχρωμο κόσμο τη Χώρα του Οζ.

Πρόκειται φυσικά για το δημοφιλές μιούζικαλ φαντασίας του Βίκτορ Φλέμινγκ και αποτελεί τη γνωστότερη και εμπορικότερη μεταφορά του μυθιστορήματος του Λ. Φρανκ Μπάουμ, στην μεγάλη οθόνη. Πρωταγωνιστές της ταινίας είναι η Τζούντι Γκάρλαντ στον ρόλο της Ντόροθι, ο σκύλος Τέρι στον ρόλο του Τότο, ο Ρέι Μπόλτζερ στον ρόλο του Χακ του σκιάχτρου, ο Τζακ Χέιλι στον ρόλο του Χίκορι του τενεκεδένιου ανθρώπου, ο Μπερτολ Λαρ στον ρόλο του Ζέκι του λιονταριού, ο Φρανκ Μόργκαν στον ρόλο του Μάγου του Οζ, η Μπίλι Μπερκ στον ρόλο της καλής μάγισσας του Βορρά και η Μάργκαρετ Χάμιλτον στον ρόλο της κακιάς μάγισσας της Δύσης.

Η ταινία προτάθηκε για έξι Βραβεία Όσκαρ, μεταξύ των οποίων και για Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας, χάνοντας από ένα άλλο δημοφιλές φιλμ, το επικό «Όσα Παίρνει Ο Ανεμος» (Gone With the Wind), αλλά κατάφερε να κερδίσει το Όσκαρ Καλύτερου Πρωτότυπου Τραγουδιού για το «Over the Rainbow» και το Όσκαρ Καλύτερης Μουσικής Επένδυσης.

«Η Πεντάμορφη Και Το Τέρας» (Beauty and the Beast / La belle et la bête – 1946) του Ζαν Κοκτώ (Γαλλία)

Ένας σχεδόν αποτυχημένος έμπορος ζει στην επαρχία με τον γιο του Ludovic (Michel Auclair) και τις τρεις κόρες του. Οι δύο από αυτές, η Félicie (Mila Parély) και η Adélaïde (Nane Germon) είναι η προσωποποίηση του κακού. Eγωίστριες, υποκρίτριες και κακομαθημένες, εκμεταλλεύονται την τρίτη κόρη Belle (Πεντάμορφη – Josette Day) και την υποχρεώνουν να τις υπηρετεί.

Μια μέρα κι ενώ ο πατέρας έχει βγει για δουλειά, χάνεται στον γυρισμό μέσα σ’ ένα δάσος. Εκεί βρίσκει ένα περίεργο κάστρο από το οποίο κόβει ένα τριαντάφυλλο για την κόρη του, Belle. Τότε εμφανίζεται μπροστά του ο ιδιοκτήτης του κάστρου, ένα τέρας, μισός άνθρωπος – μισός λιοντάρι (Jean Marais) με μαγικές όμως δυνάμεις, ο οποίος ζητά από τον έμπορο μία από τις τρεις κόρες του, προκειμένου να του χαρίσει την ζωή. Η Belle θυσιάζεται για να σώσει τον πατέρας της και πηγαίνει στο κάστρο. Εκεί θα ανακαλύψει πως το τέρας δεν είναι τόσο κακό όσο αρχικά δείχνει.

Η «Πεντάμορφη Και Το Τέρας» είναι ένα παραμύθι που εκδόθηκε για πρώτη φορά στα Γαλλικά το 1741 από την Γκαμπριέλ-Σουζάν Μπαρμπό ντε Βιλενέβ. Ωστόσο η ιστορία συμπυκνώθηκε και επανεκδόθηκε το 1756, από την Ζαν-Μαρί Λεπρένς ντε Μπωμόν. Πολλές παραλλαγές της αρχικής ιστορίας έχουν δημιουργηθεί σε όλο τον κόσμο από τότε, με πιο γνωστή την μεταφορά της στην μεγάλη οθόνη σε ταινία κινουμένων σχεδίων το 1991 από την Disney.

Όλες οι ταινίες είναι διαθέσιμες για παρακολούθηση στο IMDB. Τα χρήματα που συγκεντρώνονται μέσω της σειράς «Ταινίες της Ελπίδας» της Ύπατης Αρμοστείας και του IMDb, θα διατεθούν στο Ταμείο Αλληλεγγύης COVID-19, με επικεφαλής τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, στις προσπάθειές του για την πρόληψη, τον εντοπισμό και την αντιμετώπιση της πανδημίας. Στο βίντεο που ακολουθεί, μπορείτε να παρακολουθήσετε τον Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο και τον Νιλ Γκέιμαν, να συζητούν και να αναλύουν τα συγκεκριμένα έργα: