Επανερχόμενο στη συζήτηση για το διαδίκτυο και την ανωνυμία, το tvxs.gr ζήτησε από γνωστούς bloggers την άποψή τους. Μετά τη δημοσίευση των απόψεων των e-cannibals, e-lawyer, neolaia.gr, nylon.gr, digital-era.org/blog, Πρέζα TV, Stakon’s Blog, Πολιτικό blog, arkoudos.com, cyberella.info, Piazza Del Popolo , argos.wordpress.com, aggelopoulos.com, σήμερα δημοσιεύουμε τις απόψεις του Αντρέα Τριανταφυλλίδη .

Ads

1. Διατυπώθηκαν τελευταία διάφορες απόψεις που περιγράφουν μια ζοφερή εικόνα για την blogόσφαιρα (ή ένα μέρος της) στην Ελλάδα. Συμμερίζεστε τις απόψεις αυτές και, αν ναι, πού αποδίδετε την κατάσταση;

Δεν αντιλαμβάνομαι τι σημαίνει μπλογκόσφαιρα. Υπάρχει ένας νέος -ας πούμε- δημόσιος χώρος, ο διαδικτυακός, στον οποίο αναπτύσσονται κοινότητες, μεταφέρονται ή αναβαθμίζονται υπάρχοντα μοντέλα (πχ. ΜΜΕ, διαφήμισης, πώλησης, κ.λπ.) ή στον οποίο απλά επικοινωνούν πολίτες, φορείς, οργανισμοί και άλλοι μεταξύ τους. Μπλογκόσφαιρα πάντως δε σημαίνει κάτι για μένα.

Είμαι αισιόδοξος για την προοπτική αυτού του δημόσιου χώρου, ειδικά σε ότι αφορά την πολιτική ή απλά ενημερωτική του διάσταση. Καταλαβαίνω -και νιώθω μερικές φορές- τη σύγχυση που προκαλεί σε «παλιότερους» η συνεχής αλλαγή και εξέλιξη των κοινοτήτων και των εκφράσεων, αλλά προέχει να βλέπουμε νέα πρόσωπα, φρέσκες ιδέες, και να γίνεται ολοένα περισσότερο προσιτός και καθημερινός αυτός ο δημόσιος χώρος για όλους τους πολίτες.

Ads

2. Μια από τις προτάσεις που διατυπώθηκαν για την βελτίωση της κατάστασης είναι η συμφωνία γύρω από ένα κώδικα “δεοντολογίας” πάνω στο τρίπτυχο ελευθερία δημοσιεύσεων- διαφάνεια- επωνυμία. Πιστεύετε ότι θα βοηθούσε και συμφωνείτε με το τρίπτυχο;

Η ερώτηση αυτή προϋποθέτει ότι απάντησα «ναι» στην πρώτη ερώτηση. Διαφωνώ με το τρίπτυχο, στο βαθμό που είναι γενικό. Άλλο το πολιτικό παιχνίδι που γίνεται στο κλασικό πολιτικό / οικονομικό σύστημα και μεταφέρεται και στο διαδίκτυο, κι άλλο η πολιτική και η ενημερωτική δραστηριότητα στις κοινότητες πολιτών. Συνδέονται, αλλά είναι διαφορετικοί χώροι.

Τους δύο αυτούς χώρους οφείλουμε να τους αντιμετωπίζουμε διαφορετικά, ειδικά όταν σκεπτόμαστε θεσμικές -τυπικές ή άτυπες- αλλαγές. Είμαι κάθετα αρνητικός στην οποιαδήποτε νομοθετική παρέμβαση που αφορά την ανωνυμία και την ψευδωνυμία στο δημόσιο χώρο «των πολιτών», είτε εντός, είτε εκτός διαδικτύου. Μία από τις βασικές λειτουργίες τέτοιων χώρων είναι η δημιουργία πολιτικής παιδείας, και βασική προϋπόθεση γι αυτό είναι η ελευθερία αυτονομίας και αυτορρύθμισης. Από την άλλη μεριά, τα προβλήματα που παρατηρούνται από τη λειτουργία του κλασικού πολιτικού / οικονομικού συστήματος στο διαδίκτυο είναι -κατ εμέ- περισσότερο μεταφορά, κι ενίσχυση, υφιστάμενων αδυναμιών που υπάρχουν στον «παλιό», φυσικό τους χώρο.

3. Πιστεύετε ότι υπάρχουν περιπτώσεις (όπως η παραβίαση νόμου) στις οποίες θα πρέπει να αίρεται η ανωνυμία;

Οι νόμοι πρέπει να τηρούνται. Από την άλλη, δεν υπάρχει πραγματική ισοτιμία πολιτών απέναντι στη δικαιοσύνη. Ένας οργανισμός, ένας μεγάλος επιχειρηματίας (ονόματα δε λέμε), ένας πολιτικός, και λοιποί έχουν περισσότερες δυνατότητες απέναντι σε έναν απλό πολίτη. Θα έλεγα λοιπόν ότι πρέπει να αλλάξουν νόμοι που αφορούν «ηθικά» και συναφή θέματα, όπως -λόγου χάρη- συκοφαντία, ύβρις, και λοιπά, με τέτοιο τρόπο που να γίνεται πολύ δύσκολο, εως αδύνατο, να στοχοποιούνται απλοί πολίτες. Να αίρεται βεβαίως η ανωνυμία σε περιπτώσεις όπου υπάρχουν πιο βαριά αδικήματα.

4. Αν συμβουλεύατε την κυβέρνηση να πάρει κάποια μέτρα για το ίντερνετ και τα blog, ποια θα ήταν αυτά;

Θα τη συμβούλευα να μη σκέπτεται αυτο-αναφορικά στον άξονα της ενημέρωσης. Το κάθε «τρωκτικό», δικτυακό ή όχι, ενοχλεί ή παρενοχλεί κυρίως όσους είναι στο κλασικό πολιτικό / οικονομικό σύστημα, ήτοι πολιτικούς, διαπλεκόμενους επιχειρηματίες, άλλους δημοσιογράφους και λοιπούς. Ειδικά ο κ.Παπανδρέου αντιλαμβάνεται πολύ καλά τη σπουδαιότητα του διαδικτύου για τη συμμετοχή των πολιτών στα κοινά. Ακόμα και η χυδαία συμμετοχή (α) είναι συμμετοχή και (β) ανοίγει μια πόρτα συμμετοχής σε πολιτική παιδεία, ειδικά σε πολίτες που δεν είχαν την τύχη στο παρελθόν. Οι σχέσεις της πολιτικής με τα ΜΜΕ και με ειδικά συμφέροντα πρέπει να ρυθμιστούν στη βάση τους και όχι σε περιφερειακά πεδία, όπως είναι η διαδικτυακή έκφανση τους.

Στον «ποινικό» άξονα, η κυβέρνηση πρέπει να είναι αποτελεσματική, προσέχοντας όμως να μην ποινικοποιηθεί η -όποια- πολιτική δραστηριότητα των πολιτών. Πολιτική δραστηριότητα εννοώ και την κακή σάτιρα, και την ύβρη, ακόμα και τη συκοφαντία. Καλύτερα να υπάρχει ανοχή παρά να υπάρχει ο φόβος σε ότι αφορά τη συμμετοχή. Σε μία κοινωνία στην οποία ένας νέος αποκτά καλύτερη παιδεία από έναν άλλο, δε μπορεί παρά να υπάρχει *μεγάλη* ανοχή στα λάθη ή στην κακή αισθητική στην *όποια* πολιτική συμμετοχή του λιγότερο τυχερού νέου. Αυτή η συμμετοχή είναι ίσως η μοναδική ευκαιρία αυτού του ανθρώπου να αποκτήσει πολιτική παιδεία.

*Όποιος μπλόγκερ επιθυμεί να εκφράσει την άποψή του, είναι ευπρόσδεκτος να μας στείλει τις απαντήσεις του [email protected]. Μείνετε συντονισμένοι και για άλλες απόψεις.

Διαβάστε επίσης: