Επανερχόμενο στη συζήτηση για το διαδίκτυο και την ανωνυμία, το tvxs.gr ζήτησε από γνωστούς bloggers την άποψή τους. Μετά τη δημοσίευση των απόψεων των e-cannibals, e-lawyer, neolaia.gr, nylon.gr, digital-era.org/blog, Πρέζα TV, Stakon’s Blog και Πολιτικό blog, σήμερα δημοσιεύουμε τις απαντήσεις του Arkoudos από το arkoudos.com.

Ads

1. Διατυπώθηκαν τελευταία διάφορες απόψεις που περιγράφουν μια ζοφερή εικόνα για την blogόσφαιρα (ή ένα μέρος της) στην Ελλάδα. Συμμερίζεστε τις απόψεις αυτές και, αν ναι, πού αποδίδετε την κατάσταση;

Κατ’ αρχάς, το σωστό είναι να μιλάμε για ένα μέρος της – η blogόσφαιρα φιλοξενεί και υπέροχες απόψεις, καταπληκτικά μυαλά, φρέσκιες ιδέες. Απλώς δεν φωνάζουν όσο “οι άλλοι”, δεν διαπρέπουν ίσως στην μάζα όσο “οι άλλοι” και, εντέλει, μπορεί “οι άλλοι” να είναι φελλοί, αλλά κοιτώντας την θάλασσα, διαρκώς αυτούς βλέπεις.
Και βέβαια υπάρχει μία άσχημη, θλιβερή εικόνα στον ιστόκοσμο. Μαύρη, παράνομη, τρομαχτική, με δόλιες σκέψεις και ιδεολογίες επικίνδυνες. Γιατί να μην υπάρχει; Καθρέπτης του “έξω κόσμου” είναι. Ο “έξω κόσμος” είναι καλύτερος, μήπως αγνός και αγαθός και φοβάται μην μολυνθεί από τον ιστόκοσμο;

Το internet είναι εργαλείο. Το λειτουργούν άνθρωποι, που έχουν χίλια δύο προβλήματα – ή χίλιες δύο ικανότητες. Αν μας ενοχλεί η εικόνα τους, θα μας ενοχλεί όπου και αν τους κοιτάξουμε. Αν ελπίζουμε σ’ αυτούς, θα ελπίζουμε με όποιο εργαλείο και αν λειτουργούν.

Ads

2. Μια από τις προτάσεις που διατυπώθηκαν για την βελτίωση της κατάστασης είναι η συμφωνία γύρω από ένα κώδικα “δεοντολογίας” πάνω στο τρίπτυχο ελευθερία δημοσιεύσεων- διαφάνεια- επωνυμία. Πιστεύετε ότι θα βοηθούσε και συμφωνείτε με το τρίπτυχο;

Είμαι κατ’ αρχάς εναντίον κάθε προσπάθειας λογοκρισίας μόνο όταν αυτή επιβάλλεται από κάποιον άλλο. Κανείς τρίτος δεν θα έπρεπε να μπορεί να πει σε κανέναν τι να πει – και τι όχι. Η πρόταση Ανδριωτάκη όμως μιλά για θεσμό αυτολογοκρισίας. Ως τέτοια, αν γίνει χωρίς έξοθεν επιβολή, δεν θα είχα λόγο να με βρει αντίθετο. Όσο δεν αποκλείονται με νομικές διαδικασίες αυτοί που δεν συμφωνούν με αυτές, όσο δηλαδή δεν λογοκρίνεται η έκφραση, κάθε προσπάθεια να ξεκαθαρίσει και να αυτό-ορίσουμε το (καινούργιο για μας) τοπίο του ιστοκόσμου, είναι ένα θετικό βήμα.

Στις χώρες όπου δεν υπάρχει ποινική δίωξη για τα γραφόμενα στο διαδίκτυο για πταίσματα, οι αναγνώστες “τιμωρούν” την ανωνυμία με το να μην ασχολούνται μαζί της, να την αγνοούν. Αυτή, είναι και η απάντηση στην ανωνυμία – ο ανώνυμος λόγος, υπολείπεται του επώνυμου λόγου. Αυτό, όμως, εξαρτάται αποκλειστικά από τον αναγνώστη – όχι από απειλές, κυρώσεις και κυβερνητικό έλεγχο.

3. Πιστεύετε ότι υπάρχουν περιπτώσεις (όπως η παραβίαση νόμου) στις οποίες θα πρέπει να αίρεται η ανωνυμία;

Η θέση μου είναι ότι η διατήρηση της ελευθερίας του λόγου δεν θα έπρεπε μόνο απλώς να είναι ανεκτή από τις εκάστοτε κυβερνήσεις, αλλά να διαφυλάσσεται και να προστατεύεται από το ίδιο το σύνταγμα, ως η σοβαρότερη και πιο ουσιαστική αρχή της προσωπικής ελευθερίας.
Η ανωνυμία προστατεύει τον πολίτη από την ταυτοποίηση του κειμένου με τον συντάκτη, στην ουσία προστατεύοντας τον λόγο του από όποιον ενοχλείται από αυτόν, και έχει την δύναμη να τον σταματήσει. Δίνει την δυνατότητα δηλαδή στον λόγο να υπάρξει ακριβώς γιατί αυτός που τον φέρει είναι προστατευμένος πίσω από την ανωνυμία του.

Κατ’ αρχάς, λοιπόν, όχι. Ο λόγος (καθώς η διαδικτυακή έκφραση είναι λόγος, σκέψεις – όχι φυσική πράξη) κατ’ εμέ δεν είναι αρκετός, δεν δικαιολογεί καμία επιβολή κυρώσεων όπως η άρση του δικαιώματος της ανωνυμίας. Η έκφραση σκέψεων θα έπρεπε να έχει άπλετο πεδίο δράσης, και να επαφίεται αποκλειστικά στους πολίτες/αναγνώστες αν θα τις λαμβάνουν σοβαρά υπόψιν, ή όχι.

Αντιλαμβάνομαι όμως ότι, τόση ελευθερία ίσως είναι υπερβολικό ακόμα και να την ονειρευτεί κανείς – δύσκολα αντέχεται. Οπότε, η ελπίδα μου είναι τουλάχιστον να περιοριστεί στις παραβάσεις του νόμου που έχουν να κάνουν με απειλές κατά ζωής, ή βαριά ποινικά αδικήματα. Ας αίρεται η ανωνυμία μόνο ως το ύστατο μέσο για την αποτροπή κάποιου σοβαρού εγκλήματος.

4. Αν συμβουλεύατε την κυβέρνηση να πάρει κάποια μέτρα για το ίντερνετ και τα blog, ποια θα ήταν αυτά;

Προσωπικά, περισσότερο με τρομάζει ένα κράτος – οργανωτής σκέψεων, παρά μία αντίθετη άποψη, όσο και ακραία αν είναι, ως άποψη ή γνώμη στο διαδίκτυο. Αν μπορούσα να συμβουλεύσω λοιπόν την κυβέρνηση θα ήταν να της πω να μην ασχοληθεί καθόλου. Οποιαδήποτε παρέμβασή της θα ήταν για κακό, και όχι για καλό, καθώς, κάθε προσπάθεια να ορίσεις την ελευθερία, αυτόματα την ακυρώνει. Αν δεν μπορεί όμως για μια φορά να μην κάνει τίποτα, τουλάχιστον ας ακολουθήσει το παράδειγμα χωρών που διαφυλάττουν την ελευθερία της έκφρασης ως κορυφαία στιγμή της δημοκρατίας.

*Όποιος μπλόγκερ επιθυμεί να εκφράσει την άποψή του, είναι ευπρόσδεκτος να μας στείλει τις απαντήσεις του [email protected]. Μείνετε συντονισμένοι και για άλλες απόψεις.

Διαβάστε επίσης:
Διαδίκτυο και ανωνυμία: Το Πολιτικό blog στο tvxs.gr