Μια ακόμη μαζική δολοφονία, με 20 νεκρούς και δεκάδες τραυματίες, συγκλόνισε το Σάββατο 3 Αυγούστου 2019 τις ΗΠΑ, παρότι “συνηθισμένες” σε τέτοια εγκλήματα καθώς από την αρχή του έτους σημειώθηκαν 249 παρομοίου είδους επιθέσεις. Το παράλογο μακελειό έλαβε χώρα σε πολυκατάστημα στην πόλη Ελ Πάσο, στο Τέξας. Δράστης ένας 21χρονος λευκός Αμερικανός, οπλισμένος με AK-47, που πριν προβεί σε αυτή τη μαζική δολοφονία συνέταξε ένα “μανιφέστο” στο οποίο, ανάμεσα στα άλλα, κάνει λόγο για “εισβολή Ισπανόφωνων στο Τέξας” κι αναφέρεται στο μακελειό που διέπραξε ο Αυστραλός λευκός ρατσιστής σε τζαμιά της Νέας Ζηλανδίας (15.3.2019), όπου δολοφονήθηκαν 51 άνθρωποι.

Η μάστιγα της οπλοκατοχής και πάλι στο προσκήνιο

Για τις αμερικανικές αρχές πρόκειται για ένα ακόμη ρατσιστικό “έγκλημα μίσους”, που προστίθεται στα δεκάδες που εκδηλώνονται κάθε χρόνο σε μια φοβική και με τεράστιες ανισότητες κοινωνία. Επικεντρωμένη από το 2001 στην εξωτερική ή εισαγόμενη τρομοκρατία η Ουάσιγκτον δεν έδωσε την πρέπουσα σημασία στην “εσωτερική τρομοκρατία”, που είναι κατά κύριο ακροδεξιά, ρατσιστική και νεοναζιστική και συνδέεται άρρηκτα με φλέγον ζήτημα της οπλοφορίας.

Ως γνωστόν το δικαίωμα της οπλοφορίας και της οπλοκατοχής προστατεύεται από τη 2η Τροπολογία του Αμερικανικού Συντάγματος. Το ζήτημα περιορισμού του δικαιώματος αυτού έχει προκαλέσει έντονο διχασμό την αμερικανική κοινωνία που σπαράσσεται από υψηλό αριθμό εγκληματικών ενεργειών και μαζικών δολοφονικών επιθέσεων, ακόμη κι από έφηβους, εξαιτίας της ευκολίας πρόσβασης στην αγορά όπλων. Για πολλούς υπέρμαχους της οπλοφορίας όμως η προστασία έναντι της εγκληματικότητας διασφαλίζεται με τα όπλα. Ωστόσο το τίμημα είναι υπερβολικά υψηλό, κάνοντας την Αμερική να θυμίζει ένα μονίμως “εμπόλεμο έθνος”.

Μια πολιτοφυλακή οπλισμένη σαν αστακός

Εκφράζεται επίσης η άποψη πως το δικαίωμα στην οπλοκατοχή δεν επεκτείνεται στους πολιτοφύλακες και πως οι ιδιωτικές λέσχες δεν προστατεύονται από το Αμερικανικό Σύνταγμα. Ως προς τους περιορισμούς και τις απαγορεύσεις των αμερικανικών κυβερνήσεων για τα αυτόματα όπλα, τα εκρηκτικά και το βαρύ οπλισμό, αυτοί ουσιαστικά δεν υπάρχουν καθώς, όταν θεσπίστηκε το Σύνταγμα, στα τέλη του 18ου αιώνα, τέτοια όπλα δεν υπήρχαν και ο οπλισμός που μπορούσε να φέρει ένας άνθρωπος ήταν αποκλειστικά ένα τυφέκιο.

“Οι ελεύθεροι άνθρωποι φέρουν όπλα, οι σκλάβοι όχι” ισχυρίζονται οι οπαδοί του δικαιώματος στην οπλοκατοχή. Ο Norman E. Olson της πολιτοφυλακής του Μίσιγκαν έγραψε πως “η πρωταρχική άμυνα της πολιτείας στηρίζεται στο δικαίωμα να έχει τα δικά της όπλα η militia των πολιτών”. Βασική διαφορά της αμερικανικής πολιτοφυλακής σε αντίθεση με τις υπάρχουσες ανά τον κόσμο πολιτοφυλακές π.χ. οι Territorials στη Βρετανία ή οι μονάδες παλλαϊκής άμυνας των κομμουνιστικών κρατών, οι οποίες οπλίζονται σε ώρα ανάγκης από το κράτος, είναι πως τα μέλη της έχουν και διεκδικούν το δικαίωμα να κατέχουν ιδιόκτητα όπλα και μάλιστα υπερβολικά πολλά.

Διαβάστε επίσης

• Αμερική: Το έθνος των όπλων 
• Πιτσιρίκια στα όπλα 
• Το κέρδος πίσω από την οπλοκατοχή στις ΗΠΑ 
• 1.300 παιδιά πεθαίνουν ετησίως από όπλα στις ΗΠΑ 
• ΗΠΑ, καθημερινό πυρ κατά βούληση 
• Μαζικές δολοφονίες: Ένας ακήρυχτος πόλεμος στις ΗΠΑ

Εθνοφρουρά: ο “ιδιωτικός στρατός” του προέδρου

Με την Εθνοφρουρά (National Guard) όμως έχει προκύψει παρεξήγηση, καθώς η κυβέρνηση ισχυρίζεται πως οι πολιτοφυλακές είναι η Εθνοφρουρά, σε μια προσπάθεια να τις υπάγει σε έλεγχο οπλοκατοχής. Ισχυρισμός στον οποίο απαντούν οι πολιτοφύλακες πως δεν ισχύει, καθώς η Πολιτοφυλακή υπάρχει από την Επανάσταση του 1776, ενώ η Εθνοφρουρά μόλις από το 1903. Μάλιστα σύμφωνα με νεώτερο διάταγμα του 1916, η Εθνοφρουρά τελεί υπό τις διαταγές του Προέδρου των ΗΠΑ, πρόκειται για «ιδιωτικό στρατό του Προέδρου», δηλαδή έναν πιθανό εχθρό των πολιτών… Προτιμούν λοιπόν οι πολιτοφύλακες να θυμούνται τα λόγια του τρίτου προέδρου της χώρας, του Τόμας Τζέφερσον, πως η πολιτοφυλακή έχει ρόλο να προστατεύει τους πολίτες από οποιαδήποτε πιθανή δικτατορική συμπεριφορά της κυβέρνησης…

Εσωτερική τρομοκρατία Made in USA

Οι πολιτοφύλακες έχουν μεγάλο μερίδιο στις περιπτώσεις άσκησης βίας και σοβαρών εγκλημάτων στις ΗΠΑ. Και όσον αφορά τα τον αριθμό των θυμάτων (π.χ. τα αμφιλεγόμενα γεγονότα στο Waco του Τέξας αλλά και στην πολύνεκρη βομβιστική επίθεση σε δημόσιο κτίριο στην Οκλαχόμα Σίτυ) αλλά κι από πλευράς εντυπώσεων, ιδιαιτερότητας των δραστών, των στόχων και των μέσων και βέβαια του σκοπού. Οι πολιτοφύλακες αποτελούν σαφέστατη ένδειξη ύπαρξης εσωτερικής τρομοκρατίας στις ΗΠΑ: αν και η μεγαλύτερη και πιο καταστροφική επίθεση παραμένει αυτή της 11ης Σεπτεμβρίου του 2001, που έγινε από μη Αμερικανούς, Αμερικανοί είναι αυτοί που θεωρούνται ύποπτοι ή σαφώς υπεύθυνοι για τo 75% περίπου των 335 περιστατικών της εικοσαετίας 1980-2000 που χαρακτηρίστηκαν από το FBI ως πιθανές ή επιβεβαιωμένες τρομοκρατικές πράξεις.

Δεν είναι καινούργιο φαινόμενο λοιπόν η εσωτερική τρομοκρατία στη χώρα. Εδώ και εκατό χρόνια μπορούν να προσδιοριστούν διάφορες ομάδες ή άτομα με ποικιλία στόχων και μέσων: λευκοί ρατσιστές, ενάντιοι των αμβλώσεων, περιβαλλοντολόγοι (γνωστοί και ως οικοτρομοκράτες/ ecoterrorists, υπεύθυνοι για εμπρησμούς σε χιονοδρομικό κέντρο και σε ένα τσίρκο, διαρρήξεις και καταστροφές εργαστηρίων), μαχητές της ανεξαρτησίας του Πουέρτο Ρίκο, αναρχικοί (ένας εκ των οποίων κατάφερε τη μία από τις τέσσερις δολοφονίες προέδρων στην ιστορία των ΗΠΑ), ομάδες ακραίων συνδικαλιστών, οργανώσεις ακραίων μαύρων μαχητών (Μαύροι Πάνθηρες, η Nation of Islam του Elijah Muhammad, με γνωστότερο εκπρόσωπό της τον Malcolm X), οπαδοί εσχατολογικών θρησκευτικών αιρέσων (όπως οι πιστοί του Ινδού guru Bhagwan Shree Rajneesh που το 1984 δηλητηρίασαν τοπικά εστιατόρια στο Όρεγκον με μικρόβιο σαλμονέλλας στέλνοντας στο νοσοκομείο 751 ανθρώπους) ή ακαθόριστης πολιτικής άποψης και φιλοσοφίας παρανοϊκοί, όπως ο επιστήμονας που το φθινόπωρο του 2001 έστελνε επιστολές με μικρόβια άνθρακα.

Η δράση τους περιλαμβάνει ληστείες, βανδαλισμούς, φόνους, απαγωγές, εμπρησμούς, βομβιστικές επιθέσεις και βάσει των δύο τελευταίων παραδειγμάτων που προαναφέρθηκαν, απρόσωπες φονικές επιθέσεις με όπλα μαζικής καταστροφής. Τέτοια όπλα γίνονται συνεχώς πιο δημοφιλή στους «εσωτρομοκράτες» και οι αρχές εντοπίζουν όλο και περισσότερους, ομάδες ή άτομα, που προσπαθούν να τα προμηθευτούν μέσω διαφόρων οδών. Πλέον, οι ειδικοί σε θέματα τρομοκρατίας, διατυπώνουν την άποψη πως είναι περισσότερο επίφοβη μια ολιγομελής οργάνωση από μία πολυπληθή: ευκίνητη στη δράση της, ιδεολογικά συμπαγής, με στενή συνεργασία των μελών, με ευκολία επιβολής πειθαρχίας και ομαδικού πνεύματος και το κυριότερο, δύσκολη στον εντοπισμό. Εννοείται βέβαια πως κάθε ομάδα ή άτομο ακραίων αντιλήψεων, ιδεών και πεποιθήσεων δεν δρα απαραίτητα με βίαια μέσα (ή απλά δεν δρα καθόλου), όποτε δεν εντάσσεται αυτόματα στην κατηγορία του τρομοκράτη, αν και οι αμερικανικές αρχές, έπειτα από το 2001, τον θεωρούν ύποπτο τέτοιων πράξεων και πιθανότατα τον παρακολουθούν.

Η περίπτωση του Unabomber: η 17Ν των ΗΠΑ

Μια από τις σοβαρότερες πάντως περιπτώσεις εσωτερικής τρομοκρατίας στις ΗΠΑ ήταν εκείνη του UNABOMBER. Το πλήρες όνομά του ήταν Τίοντορ Τζον Κατζίνσκι (Theodore John Kaczynski), αλλά πέρασε στην ιστορία ως Unabomber, που σημαίνει University and Airline Bomber, δηλαδή ένας από τους πιο μισητούς εχθρούς της αμερικάνικης βιομηχανικής κοινωνίας. Ο Κατζίνσκι, μια μαθηματική ιδιοφυΐα και πρώην καθηγητής μαθηματικών του Χάρβαρντ, υπήρξε για δύο σχεδόν δεκαετίες η «17 ΝΟΕΜΒΡΗ» των ΗΠΑ. Ένας ασύλληπτος, επικίνδυνος και αινιγματικός τρομοκράτης. Επί 17 ολόκληρα χρόνια τρομοκρατούσε την πανεπιστημιακή κοινότητα των ΗΠΑ με τα δέματα-βόμβες που έστελνε ταχυδρομικώς. Επί 17 ολόκληρα χρόνια παρέμεινε ασύλληπτος από το FBI, πραγματοποιώντας 17 βομβιστικές επιθέσεις, με 23 τραυματίες και τρεις νεκρούς. Ανάμεσα στα θύματα βρισκόταν ορισμένοι από τους μεγαλύτερους επιστήμονες των ΗΠΑ. Μέχρι τη σύλληψη του στις 3 Απριλίου του 1996 ο Unabomber είχε προλάβει να γίνει θρύλος, και να περάσει στην ιστορία ως ο μεγαλύτερος και ο πιο παράξενος τρομοκράτης των ΗΠΑ του 20ου αιώνα. Προτού ωστόσο συλληφθεί από το FBI πρόλαβε, εκβιαστικά, να δημοσιεύσει το «Μανιφέστο» (Η Βιομηχανική Κοινωνία και το Μέλλον Της (Industrial Society and Its Future, ήταν μια τεχνοφοβικο-αναρχικο-φιλοσοφική μονογραφία 35.000 λέξεων, που κριτίκαρε όλες τις μορφές της σύγχρονης τεχνολογίας και καταδίκαζε τη βιομηχανική κοινωνία) σε μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδες και περιοδικά των ΗΠΑ.

“Παράπλευρες απώλειες” ενός ακήρυκτου πολέμου

Μετά το πρόσφατο μακελειό και τη δολοφονία τόσων αθώων ανθρώπων είναι βέβαιο πως θα αρχίσουν και πάλι στις ΗΠΑ οι συζητήσεις και αντιπαραθέσεις σχετικά με την απαγόρευση της οπλοκατοχής. Μπορεί ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ να καταδίκασε το τραγικό μακελειό στο Ελ Πάσο, που ήταν για τον ίδιο “μια άνανδρη ενέργεια” και “μια πράξη μίσους”, γράφοντας στο αγαπημένο του Twitter πως “Δεν υπάρχουν λόγοι ούτε προσχήματα που θα δικαιολογήσουν ποτέ τον σκοτωμό αθώων ανθρώπων”, ωστόσο είναι αμφίβολο αν θα λάβει μέτρα κατά της μάστιγας της οπλοκατοχής, που ήθελε να κάνει ο προκάτοχός του Μπάρακ Ομπάμα. Άλλωστε η βιομηχανία παραγωγής και εμπορίας όπλων των ΗΠΑ είναι η μεγαλύτερη βιομηχανία στον κόσμο και θεωρεί αυτά τα τραγικά περιστατικά απλά ως αποδεκτές “παράπλευρες απώλειες” ενός ακήρυκτου πολέμου.