«Ο τάφος τους»: Αυτός είναι ο τίτλος στο σημερινό πρωτοσέλιδο της Liberation για την προσφυγική τραγωδία που σημειώθηκε τα ξημερώματα της Τετάρτης (14/6) νοτιοδυτικά της Πύλου, όπου 79 άνθρωποι έχουν ανασυρθοί νεκροί, με τον ακριβή αριθμό των εκατοντάδων αγνοουμένων να παραμένει αδιευκρίνιστος.

Στην ηλεκτρονική της έκδοση η γαλλική εφημερίδα αναφέρεται εκτενώς στο πολύνεκρο ναυάγιο προσφύγων υπό τον τίτλο: «Ναυάγιο στη Μεσόγειο: οι καταραμένοι της θάλασσας».

«Ο τάφος τόσων ονείρων για μια καλύτερη ζωή, η Μεσόγειος, τα χλιαρά νερά της οποίας σύντομα θα υποδεχτούν εκατομμύρια ανέμελους τουρίστες, υπέστη άλλη μια ελληνική, ευρωπαϊκή και ανθρώπινη τραγωδία την Τετάρτη 14 Ιουνίου. Ένα αλιευτικό σκάφος γεμάτο μετανάστες, με προορισμό τις ιταλικές ακτές από τη Λιβύη, βυθίστηκε στα ανοιχτά της χερσονήσου της Πελοποννήσου. Περίπου εκατό επιβάτες διασώθηκαν, αλλά πολλοί δεν ήταν τόσο τυχεροί. Μέχρι το βράδυ της Τετάρτης, τουλάχιστον 79 πτώματα είχαν ανασυρθεί από την ελληνική ακτοφυλακή. Και όλα δείχνουν ότι ο αριθμός των νεκρών από αυτό το ναυάγιο, το οποίο δεν θα γίνει ποτέ οριστικά γνωστό, αλλά είναι ήδη το πιο θανατηφόρο της χρονιάς στη χώρα, είναι πιθανό να αυξηθεί σημαντικά. Σύμφωνα με επίσημη ελληνική πηγή, στο πλοίο επέβαιναν “εκατοντάδες” άνθρωποι. Ίσως και 750, σύμφωνα με ορισμένους μάρτυρες», γράφει η Liberation.

Διαβάστε σχετικά:

• Ναυάγιο στην Πύλο: Σβήνουν οι ελπίδες για επιζώντες – Συνεχίζονται οι έρευνες
• Ναυάγιο στην Πύλο: Επιλέγουν τη διαδρομή θανάτου για να αποφύγουν τα pushbacks στην Ελλάδα

«Για πόσο ακόμα θα ανεχόμαστε να πνίγονται παιδιά, γυναίκες και άνδρες ενώ προσπαθούν πάση θυσία να ξεφύγουν από την πείνα, τη μιζέρια και τη βία και να αναζητήσουν καταφύγιο στην Ευρώπη; Πώς μπορούμε, ενώ κοιτάζουμε τον εαυτό μας στον καθρέφτη κάθε πρωί, να επιμένουμε να κλείνουμε τα σύνορα της Ευρώπης γνωρίζοντας ότι, αυτό ακριβώς το “κλείσιμο” ωθεί τους μετανάστες να παρακάμψουν τα εμπόδια και να ακολουθήσουν πιο επικίνδυνες διαδρομές; Πώς μπορεί κανείς να αποφασίζει να μη διασώζει ανθρώπους που βρίσκονται παρατημένοι μεσοπέλαγα, προκειμένου να τους αποτρέψει από κάθε απόπειρα διέλευσης; Πώς μπορείς να ξέρεις ότι στερείς, ακόμα και από τον “Άλλο”, τον ξένο, μία καλύτερη ζωή όταν, και οι ίδιοι, είμαστε προϊόντα παρελθούσας μετανάστευσης, όταν οι πρόγονοι των περισσότερων έδωσαν τις ίδιες μάχες; Πώς μπορεί, ακόμα, να εμποδίζουμε γυναίκες και άνδρες να έρθουν να εργαστούν στην περιοχή μας, ενώ συνεχίζουμε να παραπονιόμαστε για ελλείψεις προσωπικού σε νοσοκομεία, σχολεία, μεταφορές, εστιατόρια, αρτοποιεία κ.α.;» γράφει η διευθύντρια σύνταξης της γαλλικής εφημερίδας Liberation, Αλεξάνδρα Σβάρτσμπροντ.