«Το ναυάγιο , είναι ένα ακόμα κομμάτι στο τραγικό παζλ των ναυαγίων με θύματα πρόσφυγες και ενδέχεται να είναι από τα πιο πολύνεκρα  στη Ελλάδα καθώς οι αγνοούμενοι είναι εκατοντάδες» λέει στο tvxs η Ειρήνη Γαϊτάνου εκ μέρους της ΜΚΟ RSA (Υποστήριξη Προσφύγων στο Αιγαίο).

Την ώρα που κάποιοι μιλούν για περίπου 600 επιβαίνοντες, η απάντηση στο ερώτημα γιατί επιλέγουν οι πρόσφυγες την πιο επικίνδυνη διαδρομή, αυτή της Καλαβρίας, αναδεικνύει τις ευθύνες της ελληνικής πολιτείας και της ΕΕ.

«Η διαδρομή αυτή, η οποία είναι η πιο πολύνεκρη από όλες, ξεκινάει από τη νότια Τουρκία ή από τη Λιβύη, περνάει νοτιοδυτικά της Ελλάδας για να καταλήξει στην Ιταλία. Οι πρόσφυγες ενώ γνωρίζουν την επικινδυνότητα της, την επιλέγουν για να αποφύγουν τους κινδύνους στα ελληνικά σύνορα. Είτε τα pushbacks (βίαιες και παράνομες επαναπροωθήσεις) είτε άλλες παράνομες πρακτικές που έχουν καταγγελθεί» υπογραμμίζει η Ειρήνη Γαϊτάνου.

Διαβάστε: Πώς έγινε το προσφυγικό ναυάγιο στην Πύλο – Αναφορές για γυναικόπαιδα στα αμπάρια

Δεν είναι μόνο οι ευθύνες της ελληνικής κυβέρνησης αλλά και της ΕΕ. Ένας ακόμα λόγος που συνεχίζουμε να έχουμε θύματα στις «διαδορμές θανάτου», είναι η άρνηση της ΕΕ να  θεσπίσει ασφαλεις και νόμιμες διαδρομές για τους αιτούντες άσυλο. «Η ΕΕ αντίθετα, θεσμοθετεί πολιτικές εξωτερικοποίησης, προσπαθεί να μπλοκάρει τους ανθρώπους έξω από τα σύνορα της ΕΕ για να μη ζητήσουν άσυλο. Πρόκειται για κατάφωρη παραβίαση της συνθήκης της Γευνεύης» λέει η Ειρ. Γαϊτάνου.

«Μη δούμε πάλι επιζώντες ναυαγίου σε κρατητήρια»

Η κ. Γαϊτάνου εκφράζει δικαίως την αγωνία της για το αν θα τηρηθεί το πρωτόκολλο που ορίζει τον σεβασμό των δικαιωμάτων των προσφύγων, κάτι που σύμφωνα με το προηγούμενο που υπάρχει στη χώρα, δεν συμβαίνει.
«Θα πρέπει να τηρηθούν όλες οι διαδικασίες για την υποδοχή επιζώντων, την ταυτοποίηση θυμάτων, την καταγραφή αγνοούμενων. Επίσης θα πρέπει να ενεργοποιηθεί μηχανισμός εκτάκτου ανάγκης και να μη δοθούν πάλι πρόχειρες λύσεις, να μη γίνουν αυτοσχεδιασμοί.

Για παράδειγμα, θα έπρεπε να υπάρχει -ειδικά σε τέτοια ναυάγια- μια τηλεφωνική γραμμή για  τους συγγενείς μέσω της οποίας θα δίνονται και θα παίρνονται  πληροφορίας για  την ταυτοποίηση των θυμάτων, την εγγραφή των αγνοούμενων. Έχουν δικαιώματα, και τα ευάλωτα θύματα και οι συγγενείς που θα τους ψάξουν από διάφορες χώρες. Είναι μια χρονοβόρα διαδικασία, αλλά πρέπει να γίνει».

Η κ. Γαϊτάνου μας θυμίζει πως σε προηγούμενο ναυάγιο στην ίδια περιοχή, έγινε αισθητή η αδυναμία του  νοσοκομείου Καλαμάτας για την υποδοχή επιζώντων αλλά και τη φύλαξη σωρών.
«Ξέρουμε ότι δεν υπάρχει εκεί χώρος για τη φύλαξη σωρών. Είχαμε παλιά ακόμα και επιζώντες που μεταφέρθηκαν σε κρατητήρια. Έως και στην Αμυγδαλέζα  τους πήγαν. Ενώ αυτοί οι άνθρωποι, έχουν δικαίωμα στην καταγραφή και την εξέταση των αιτημάτων ασύλου».

Αν η πολιτεία δεν τηρεί το πρωτόκολλο, οι ΜΚΟ είναι παροπλισμένες και η αλληλεγγύη έχει ποινικοποιηθεί με το νόμο Μηταράκη, ποιος θα παράσχει βοήθεια τελικά στους πρόσφυγες;

«Με την ποινικοποίηση των προσφύγων και της κοινωνίας των πολιτών συρρικνώνεται η παροχή υποστήριξης στους ανθρώπους αυτούς» απαντά η Ειρ. Γαϊτάνου.

«Χρειάζονται οικονομική, κοινωνική, ψυχολογική και πρακτική υποστήριξη, δηλαδή διαμονή, στέγαση, οικονομικό βοήθημα όπως προβλέπεται από τους νόμους. Στην Καλαμάτα δεν εδράζουν οργανώσεις,  υπάρχουν όμως δικηγόροι και ενεργοί πολίτες και προσπαθούν να συμβάλλουν. Είναι ευθύνη του κράτους όμως να τηρήσει  τις υποχρεώσεις του. Πάντα υπάρχουν αλληλέγγυοι και οργανώσεις που προσπαθούν να δώσουν φως σε πράγματα που δεν συζητιούνται πλέον, αλλά δεν αρκεί αυτό».