Κάθε φορά που ο Αδωνις, κρεμασμένος στα τηλεπαράθυρα, εκφωνεί υπερηφάνως την λέξη «λαθρομετανάστες» στον ΣΥΡΙΖΑ έχουν κάθε λόγο να αισθάνονται πολιτικά ευτυχείς. Και κάθε φορά που ο Βορίδης θα αποφαίνεται δημοσίως ότι οι «παράνομοι μετανάστες» δεν δικαιούνται ούτε ανθρωπιστική βοήθεια, ούτε σίτιση και ούτε αέρα για να αναπνέουν ενδεχομένως, στην Κουμουνδούρου θα βρίσκουν ακόμη πιο ισχυρό αντιπολιτευτικό βηματισμό. Παραπλεύρως, δε, προφανώς θα συγχαίρουν και τον – άριστο τεχνοκράτη – σύμβουλο του Μαξίμου που εισηγήθηκε στον πρωθυπουργό να κάνει την ανάρτηση για τις απεργίες των «λίγων» που «ταλαιπωρούν τους πολλούς».

Είτε πρόκειται για το επικοινωνιακό «ξεφούσκωμα» μιας κυβέρνησης που αποτελεί αποκλειστικά μιντιακό κατασκεύασμα, είτε για την αποκάλυψη της υπερ-δεξιάς και νεοφιλελεύθερης ατζέντας της ΝΔ (ή, πιθανώς, και γα τα δύο), στην Κουμουνδούρου εκτιμούν ότι η περίοδος χάριτος για τον Κυριάκο Μητσοτάκη λήγει οριστικά και πρόωρα. Και θεωρούν ότι το προσφυγικό και τα εργασιακά θα αναδειχθούν σε καταλύτες γα την έναρξη της, ουσιαστικής πλέον και βαθιά πολιτικής, αναμέτρησης ανάμεσα στο «κράτος της δεξιάς» και το δημοκρατικό-προοδευτικό τόξο στο οποίο έχει επενδύσει στρατηγικά, εδώ και πολύ καιρό, ο Αλέξης Τσίπρας.

Κατά την ανάγνωση της Κουμουνδούρου, ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι διπλά εγκλωβισμένος σ’ αυτή την αναμέτρηση. Στο μεν προσφυγικό, θεωρούν ότι – όπως και με την συμφωνία των Πρεσπών – ο πρωθυπουργός έπαιξε προεκλογικά το ψηφοθηρικό χαρτί μιας υπερπατριωτικής, έως και εθνικιστικής, ατζέντας που άγγιξε τα όρια του εθνικού διχασμού. Με το που έσκασε όμως η υποτροπή της προσφυγικής κρίσης έγινε αυτομάτως όμηρος αυτής της ατζέντας, όπως και της ακροδεξιάς φρουράς του κόμματος που βρήκε πεδίο δόξης λαμπρό και πρόσφορο. Ελλείψει παραγωγής έργου – όπως και γνώσης ενδεχομένως – στα υπουργεία που τους ανατέθηκαν, Αδωνις και Βορίδης έχουν πάρει σβάρνα τα τηλεπαράθυρα και διαγωνίζονται σε σαλβινικές κορόνες, είτε περιγράφοντας την Αμυγδαλέζα ως «Four Seasons», είτε υποσχόμενοι να ξαποστέλνουν τους πρόσφυγες εντός δέκα ημερών σε, αγνώστου ταυτότητας και ύπαρξης, «ασφαλείς χώρες».

Η δημόσια αυτή παρέλαση των άκρων σε ένα θέμα που η κυβέρνηση έχει πλήρη αδυναμία ουσιαστικής διαχείρισης δεν προσφέρει τίποτα στο Μαξίμου και δεν ικανοποεί τους πάντες εντός ΝΔ. Η αμηχανία του υπουργού Μεταναστευτικής Πολιτικής Γιώργου Κουμουτσάκου χθες στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής ήταν ενδεικτική όπως και η ευθεία απόσταση που πήρε σήμερα από τις θέσεις Αδωνι-Βορίδη ο ευρωβουλευτής της ΝΔ Στέλιος Κιμπουρόπουλος, ενώ το άρθρο της «Καθημερινής» μάλλον τα λέει όλα:  «Ο λαϊκισμός», γράφει, «αποδίδει όταν είσαι στην αντιπολίτευση. Όταν είσαι στην κυβέρνηση, κινδυνεύεις να σε χτυπήσει ο αντίλαλος των συνθημάτων σου». Και ήδη, αυτός ο αντίλαλος δείχνει να αφοπλίζει καίρια τον Κυριάκο Μητσοτάκη τόσο ως προς την ουσιαστική αντιμετώπιση του ίδιου του προσφυγικού όσο και στην πολιτική μάχη διεκδίκησης του κέντρου.

Στα εργασιακά, οι έως τώρα κινήσεις της κυβέρνησης διαβάζονται στον ΣΥΡΙΖΑ ως απόδειξη της βαθιάς προσήλωσης του Κυριάκου Μητσοτάκη στο δόγμα του νεοφιλελευθερισμού και στις πρακτικές του «laissez faire» άγριου καπιταλισμού. Ως εκ τούτου, θεωρούν ότι οι αντεργατικές ρυθμίσεις του αναπτυξιακού νόμου και η αντιδημοκρατική τοποθέτηση του πρωθυπουργού στο θέμα των απεργιών, δεν είναι παρά τα πρώτα βήματα στο γενικό ξήλωμα των εργασιακών δικαιωμάτων, στη βάση του μοντέλου ΔΝΤ και ΣΕΒ.

«Αποτυπώνουν την ιδεοληψία τους ότι η απουσία  δυνατότητας προστασίας της εργασίας και αύξησης των αμοιβών, συνιστά προϋπόθεση ανάπτυξης», ήταν το σημερινό σχόλιο του τομεάρχη Οικονομίας του ΣΥΡΙΖΑ Νίκου Παππά για τις κινήσεις της κυβέρνησης στα εργασιακά – ένα μέτωπο που, στην Κουμουνδούρου, θεωρούν ότι θα γίνει ιδιαίτερα σκληρό και δύσκολο του επόμενους μήνες. Πόσο μάλλον, από την στιγμή που «τελειώνει ο έτοιμος προϋπολογισμός Τσίπρα-Τσακαλώτου», όπως λέει άλλο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, και «η μικρομεσαία τάξη θα αρχίσει να απαιτεί τις μειώσεις φόρων που της έταξε ο κ. Μητσοτάκης»…