Η Μαριάννα Αβούρη γεννήθηκε τον Νοέμβριο του 1972 στην Αθήνα. Εργάζεται ως κειμενογράφος και παράλληλα ασχολείται με επιμέλειες και μεταφράσεις κειμένων και βιβλίων. Διηγήματά της δημοσιεύονται κατά καιρούς σε λογοτεχνικούς ιστότοπους.

Επίσης, γράφει ελληνικό και αγγλικό στίχο για παιδιά και ενήλικες αντίστοιχα. Έχει συνεργαστεί με την τραγουδοποιό Τατιάνα Ζωγράφου στα παιδικά cd «Μια νότα μού χτυπά το τζάμι» και «Φόραγε κίτρινο σκουφί», ενώ τραγούδια της έχουν ερμηνεύσει οι Χρήστος Θηβαίος, Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, Αφροδίτη Μάνου, Δάφνη Πανουργιά και Ασπασία Στρατηγού.

Η ενασχόλησή της με το γράψιμο ξεκίνησε σε μικρή ηλικία, γράφοντας ποίηση. Σε αυτή, την πρώτη της αγάπη, επιστρέφει σήμερα με τη συλλογή Τα «π», τα «φ», τα πώς και τα γιατί, συνθέτοντας εικόνες με λέξεις και αισθήματα, για τα παιδιά και για όσους παραμένουν παιδιά σε πείσμα του χρόνου.

Σε α’ πρόσωπο για το βιβλίο «Tα “π”, τα “φ”, τα πώς και τα γιατί»

«Τα «π», τα «φ», τα πώς και τα γιατί» είναι η πρώτη μου προσωπική δουλειά. Πρόκειται για ένα βιβλίο με ποιήματα για παιδιά δημοτικού, άμεσο και ειλικρινές, όπως θεωρώ ότι οφείλει να είναι οποιοδήποτε έργο απευθύνεται σε παιδιά. Όταν το ξεφυλλίσει κάποιος, θα δει ότι χωρίζεται σε τρία μέρη: «η ζωή είναι παραμύθι», «…είναι φαντασία», «…είναι πώς και γιατί». Και αυτό γιατί τα ποιήματα της συλλογής έχουν γραφτεί με διαφορετικό ύφος, διάθεση και προσέγγιση· κάποια έχουν έντονο το χιουμοριστικό στοιχείο, ενώ άλλα είναι πιο τρυφερά και λυρικά. Με αυτή τη λογική, προκύπτει και ο τίτλος του βιβλίου, από τα αρχικά δηλαδή των λέξεων παραμύθι, φαντασία, και τη φράση «πώς και γιατί» που αναφέρεται στις απορίες των παιδιών για τον κόσμο. 

Μέσα από αυτά τα ποιήματα, θέλησα να παρουσιάσω την οπτική των παιδιών, μια οπτική που δεν έχει στεγανά, είναι αυθόρμητη και απολύτως καθαρή. Τα παιδιά προσπαθούν να αποσαφηνίσουν τον κόσμο των μεγάλων, χρησιμοποιώντας ως φίλτρα τα παραμύθια, τη φαντασία και το ανήσυχο πνεύμα τους που γυρεύει απαντήσεις. Το ζητούμενο για μένα ήταν να καταφέρω να αποδώσω την παιδική ματιά δίχως υπερβολές ή πρόθεση για διδακτισμό, αλλά με μεγάλο σεβασμό για τη σοφία που ενέχει. Εύχομαι σε έναν βαθμό να το κατάφερα. 

Η επιρροή της οικονομικής κρίσης 

Η αλήθεια είναι ότι σε περιόδους οικονομικής δυσχέρειας, η τέχνη για πολλούς γίνεται πολυτέλεια, καθότι αποδυναμώνεται ως μέσο βιοπορισμού. Από την άλλη μεριά, θεωρώ ότι στα δύσκολα οι δημιουργικοί άνθρωποι καταφεύγουν στην τέχνη με πολύ μεγαλύτερη ορμή από ότι σε «ομαλές» περιόδους. Εγώ σίγουρα έτσι λειτουργώ, και μάλλον θα λειτουργώ έτσι εσαεί, γιατί τότε είναι που εντείνεται η ανάγκη μου να εκφραστώ. Ασφαλώς και νιώθω ότι η κρίση επέδρασε στη σχέση μου με τη συγγραφή, αλλά κυρίως όσον αφορά στον παράγοντα χρόνο, που υποχρεωτικά πρέπει να κατανεμηθεί διαφορετικά. Όταν πρέπει να βιοποριστώ από κάτι άλλο, θα αναγκαστώ να ρίξω το βάρος εκεί. Συνεπώς, για μένα, η κρίση δεν επηρέασε το ποιοτικό στοιχείο της τέχνης, επηρέασε όμως σε μεγάλο βαθμό το ποσοτικό.

Η σχέση με τη μουσική 

Θα έλεγα ότι με τη μουσική έχω μια σχέση «ζωής», μια σχέση που είναι ισότιμη και πολύ στενή. Η μουσική, επομένως, είναι αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μου, γιατί μέσα από αυτήν έρχομαι πιο κοντά στο συναίσθημά μου. Θαυμάζω τους ανθρώπους που μπορούν και γράφουν μουσική, καθώς εγώ δυστυχώς δε δύναμαι. Μα, με την άλλη μου ιδιότητα – αυτή του στιχουργού – νιώθω σίγουρη ότι το alter ego μου, δηλαδή η μουσική, πάντα κάπου κοντά θα βρίσκεται. 

Η σχέση με τη λογοτεχνία 

Η λογοτεχνία ανέκαθεν με γοήτευε. Ως παιδί, πέρασα ατελείωτες ώρες χωμένη σ’ ένα βιβλίο· τις νύχτες με θυμάμαι μονίμως με έναν φακό κάτω από το σεντόνι. Τώρα που μεγάλωσα, καταφέρνω ακόμη να ξεκλέβω χρόνο για λίγο διάβασμα μέσα στην ημέρα μου. Το μεγάλο μου πάθος όμως είναι το γράψιμο. Μου φαίνεται αδιανόητο να μην αποτυπώνω στο χαρτί τις σκέψεις μου, και στις λέξεις καταφεύγω όταν γυρεύω διέξοδο. Όταν γράφω, αναπνέω καλύτερα.

Επόμενα συγγραφικά σχέδια 

Ίσως τώρα που πήρα το βάπτισμα του πυρός, να το τολμήσω ξανά. Η αλήθεια είναι ότι προσπαθώ να μη σκέφτομαι την επόμενη μέρα, να μην κάνω μεγάλα σχέδια. Όπως και με το γράψιμο, τα πιο όμορφα πράγματα θεωρώ πως έρχονται αυθόρμητα. Όμως εμπνέομαι συνεχώς, οπότε η απάντηση είναι «ναι», θα επανέλθω σύντομα.