Κυριολεκτικά στις τελευταίες ώρες ζωής αυτής της Βουλής θα ψηφισθεί η (τελική, εκ των πραγμάτων) νομοθετική προσπάθεια να εξασφαλισθεί ότι μια ναζιστικής ρίζας πολιτική έκφραση θα μείνει εκτός εκλογών – «Κόμμα Κασιδιάρη», «Εθνικό Κόμμα – Ελληνες», προσβλητικότερη επωνυμία δύσκολα βρίσκεται! Ακριβέστερα: θα συζητηθεί και θα ψηφισθεί.

Θα χρειαστεί τεράστια, ιστορικών διαστάσεων προσοχή στην συζήτηση αυτή. Η οποία γίνεται σε μια φάση όπου στην μεν κοινή γνώμη δεν (ΔΕΝ) επικρατεί αναταραχή, πάντως όχι αναταραχή συγκρίσιμη με εποχής των δυο πρώτων Μνημονίων, πλην όμως η υπερπροθυμία του πολιτικού συστήματος να ανεβάσει τόνους έφθασε στο να δηλώνει ο Τάκης Θεοδωρικάκος με αφορμή τα γεγονότα ΑΣΟΕΕ «κάποιοι εδώ και καιρό θέλουν νεκρό». Ο δε Κυβερνητικός Εκπρόσωπος να τον καλύπτει.

Όσα ειπωθούν και ακουστούν στην Βουλή για τον αποκλεισμό του Κόμματος Κασιδιάρη από την εκλογική διαδικασία, ιδίως τώρα μετά την ανάληψη της ηγεσίας των «Ελλήνων» από πρώην Αντιεισαγγελέα Αρείου Πάγου – επικεφαλής, έως τώρα, ενός Κόμματος «ΕΑΝ» που ως σύνθημα είχε το «η χώρα χρειάζεται έναν εισαγγελέα» – θα μείνουν στα αυτιά μας για καιρό. Στα αυτιά όλων μας.

Ηδη, το γεγονός ότι η προαναγγελθείσα νέα νομοθετική ρύθμιση ήρθε να συμπληρώσει/διορθώσει εκείνην που βασανιστικά διαμορφώθηκε προ πέντε μόλις  εβδομάδων, αναθέτοντας στο όριο της συνταγματικότητας σε Επιτροπή από το Α’ Τμήμα του Αρείου Πάγου να διακρίνει εγκληματική οργάνωση κάτω από το πέπλο κόμματος και καταδικασμένους για ιδιαίτερης απαξίας εγκλήματα κάτω από την ομάδα διεύθυνσης του κόμματος αυτού, δείχνει ότι υπήρχε και υπάρχει αμφιβολία για το αν η αρχική ρύθμιση ήταν «επαρκής».

Και τούτο, ενώ βουή των πολιτικών και τεχνοκρατών της νομικής διαβεβαίωνε ότι ΗΤΑΝ επαρκής. Προσεκτικότερη προσέγγιση της νέας ρύθμισης – που θα δίνει την αρμοδιότητα/ευθύνη να αποκλεισθεί ένα κόμμα με την μη-ανακήρυξη των ψηφοδελτίων του, μέσα σε 3ήμερο διάστημα διαβούλευσης στην Ολομέλεια του Α’ Τμήματος αντί 5μελούς σύνθεσής του – δημιουργεί βαθύτερη ανησυχία. Δηλαδή τι; Υπήρχε η αντίληψη ότι η μικρότερη σύνθεση θα είχε άλλη κρίση από την ευρύτερη;

(Σκέφτεστε να ήσασταν ένας από τα μέλη της μικρής σύνθεσης και να μαθαίνατε ότι «χρειάζεται» να προστεθούν δικανικές φωνές ώστε να μην καταλήξετε σε μη-επιθυμητή απόφαση; Τι ακριβώς θα αισθανόσασταν για τον ρόλο σας;). Η μήπως απλώς επιχειρείται να στοιχειοθετηθεί στην κοινή γνώμη η αντίληψη «ότι μπορούμε, κάνουμε για να μην ξαναέχουμε Χρυσή Αυγή στα βουλευτικά έδρανα;», για την ξορκισμένη περίπτωση που ο αποκλεισμός δεν λειτουργήσει…

Στην απερχόμενη Βουλή η λατρεία της αυτοδυναμίας – κάπως σαν την σκοτεινή Θεά Κάλι με τα τέσσερα χέρια, που παλεύει στον Ινδουιστικό μύθο με στρατιά δαιμόνων και χορεύει πάνω στους ηττημένους – έρχεται και συνδυάζεται με εκλογικά συστήματα που αξιοποιούν τον μοχλό της δύναμης των εκτός Βουλής κομμάτων,  καικινδυνεύει να τραυματίσει το αύριο με μιαν εικόνα ότι επιχειρείται να αφεθεί στην Δικαιοσύνη, και μάλιστα σε μια δεδομένη σύνθεση, η ευθύνη της δημοκρατικής λειτουργίας.

Υπάρχει λοιπόν ανάγκη, απόλυτη ανάγκη η συζήτηση στην Βουλή να παραμείνει σε επίπεδο αληθινής ευθύνης. Να επεξηγήσει στην κοινή γνώμη τι, γιατί και – κυρίως – πώς επιχειρείται. Διότι μετά τις κάλπες της 21ης Μαΐου, μετά την διαχείριση των διερευνητικών εντολών για σχηματισμό Κυβέρνησης με ευθύνη και όχι με νάζια, μετά και τις επαπειλούμενες κάλπες της 2ας Ιουλίου, η πολιτική ζωή θα συνεχιστεί/θα συνεχίζεται.

Θα ήταν αυτοτραυματιστικό για την Δημοκρατία, την οποία όλοι σεμνοπρεπώς επικαλούνται, να επικρατήσει η άποψη ότι δεν βολεύει και τόσο η γνήσια πολιτική εναντίωση σε ναζιστικά μορφώματα όπως της Χρυσής Αυγής και των υπερπρόθυμων επιγόνων τους , οπότε η ευθύνη αφήνεται στην Δικαιοσύνη. Στην Δικαιοσύνη, με σεβασμό και με αναγνώριση, θα πρέπει να γίνει σαφές ότι αφήνεται μόνον μια κρίση που θα αποκλείει συγκάλυψη και κατάχρηση νομικών σχημάτων: όμως η ουσιαστική εναντίωση στο πολιτικό κακό της βίας και της ναζιστικής πνοής θα πρέπει να παραμείνει πολιτική. Στα χέρια των πολιτικών κομμάτων. α, ναι, και στα χέρια των Μέσων Ενημέρωσης! Δηλαδή, η συζήτηση στην Βουλή θα χρειαστεί να αναδείξει την αλήθεια πίσω από την διατύπωση «κόμματα του δημοκρατικού τόξου». Και να μην σπείρει πρόσθετες αμφισβητήσεις προθέσεων και υπόνοιες χειριστικότητας.

Αλλιώς… αλλιώς θα το πληρώσουμε στα επόμενα βήματα. Όπως πληρώσαμε – ακριβά – τις ωραίες ιστορίες (θυμόσαστε;) τηλεοπτικών εκπομπών που φιλοξενούσαν τα καλά παιδιά της Χρυσής Αυγής, που συνόδευαν τις γριούλες να πάρουν από τα ΑΤΜ τις συντάξεις τους, χωρίς να πέσουν θύματα λαθρομεταναστών στον Άγιο Παντελεήμονα…
Εκείνο που προέχει είναι η ειλικρίνεια στην πολιτική εναντίωση προς τους επιγόνους της Χρυσής Αυγής. Θα την ανακαλύψει την ειλικρίνεια αυτή στο αμφιθέατρο του βουλευτηρίου το πολιτικό μας σύστημα; Ή θα αναλωθεί σε αλληλοκαταγγελίες προθέσεων και σε αψιμαχίες περί την αυτοδυναμία;

* Ο Αντώνης Παπαγιαννίδης υπήρξε Σύμβουλος για Ευρωπαϊκές υποθέσεις στα υπουργεία Εθνικής Οικονομίας, Εξωτερικών και Πολιτισμού και σύμβουλος ευρωπαϊκών θεμάτων της Ένωσης Ιδιοκτητών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών