Αθώοι κρίθηκαν ο μαρξιστής διανοούμενος, Σάββας Μιχαήλ, και ο πρώην πρύτανης του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, Κώστας Μουτζούρης, στο δικαστήριο όπου οδηγήθηκαν μετά από μήνυση της Χρυσής Αυγής. Σύμφωνα με το δικαστήριο δεν προέκυψε η τέλεση αδικημάτων και αξιόποινων πράξεων. Συγκεκριμένα, η εισαγγελέας αναφέρθηκε στο άρθρο 191 του Συντάγματος, όπου γίνεται αναφορά για «πρόκληση και διέγερση» της κοινωνικής ειρήνης, του οποίου είχε κάνει χρήση η Χ.Α. προκειμένου να βασίσει το κατηγορητήριο. Βέβαια, η συγκεκριμένη διάταξη είναι εξαιρετικά ασαφής ως προς το περιεχόμενό της και από τη μεταπολίτευση και μετά έχει χρησιμοποιηθεί μόνο 2-3 φορές από το κράτος για να καταστείλει αντισυστημικές ενέργειες. Γι’ αυτό και η εισαγγελέας τόνισε πως, μετά την εξέταση των μαρτύρων και με βάση τις καταθέσεις, δεν υπάρχει το στοιχείο της αντικειμενικής υπόστασης αυτών των κατηγοριών, του ότι δηλαδή η αντιφασιστική δράση του Σ. Μιχαήλ και η λειτουργία του ιστοτόπου Athnes Indymedia, οδήγησαν σε βιαιότητες. Οπότε και πρότεινε την αθώωση και των δύο κατηγορουμένων. Το προεδρείο συμφώνησε και η δίκη έληξε με χειροκροτήματα. Ωστόσο, τόσο η εισαγγελία όσο και ο Πρόεδρος ήταν αρκετά φειδωλοί στις προτάσεις τους και δεν προχώρησαν διόλου σε αναφορά της πολιτικής διάστασης αυτής της δίκης, πράγμα που τονίστηκε από τη μεριά των συνηγόρων.

Ads

 
Γιατί «διπλή αντιστροφή»;
 
Είναι πολύ σημαντικό να τονίσουμε πως η δίκη μετατράπηκε από μία ακροαματική εκδίκαση αξιόποινων πράξεων σε διαδικασία ενδοσκόπησης, αυτοελέγχου και αυτοκριτικής του ίδιου του νομικού καθεστώτος της χώρας, καθώς από όλους τους δικηγόρους υπεράσπισης τονίστηκε ο πολιτικός χαρακτήρας της συγκεκριμένης δίωξης και οι γι’ αυτούς ανεπίτρεπτες νομικές υπερβάσεις, που οδήγησαν μία τέτοια υπόθεση στο ακροατήριο και την ίδια στιγμή έδωσαν αφορμή για εκτενή δημοσιεύματα στον ευρωπαϊκό Τύπο, με κυρίαρχο το ερώτημα πώς γίνεται στην Ελλάδα να δικάζεται αριστερός και Εβραίος ως κατηγορούμενος από ναζιστές. Ένα ερώτημα που έφερε και δριμύ κριτική τόσο από το διεθνή Τύπο, όσο και από ανθρώπους του πνεύματος και της διανόησης σε παγκόσμιο επίπεδο (Λεβί, Αγκάμπεν, κ.α). Αυτή είναι η πρώτη αντιστροφή.

 
Τη δεύτερη την τόνισε ιδιαίτερα ο Σ. Μιχαήλ κατά την απολογία του, που μόνο απολογία δεν ήταν και πολύ σωστά! Ο Σ. Μιχαήλ δεν έδειξε να απολογείται ούτε λεπτό. Μίλησε για 40 περίπου λεπτά και ανέφερε μεταξύ άλλων πως στο ερώτημα που θέτουν όλες οι ξένες εφημερίδες, πώς ένας αριστερός διανοούμενος και ένας πανεπιστημιακός κάθονται στο εδώλιο από ναζιστές, η απάντηση για τους χρυσαυγίτες έχει δοθεί ήδη από τον Γκέμπελς, που τόσο θαυμάζουν: «όταν ακούω τη λέξη διανοούμενος, βάζω αμέσως το χέρι στο πιστόλι!». Και ακριβώς εδώ έγκειται κι η δεύτερη αντιστροφή: αυτοί που θα έπρεπε να είναι κατήγοροι, βρίσκονται κατηγορούμενοι! Οι λόγοι που έδωσε ο Σ.Μιχαήλ είναι καταρχήν «η πραγμάτωση μίας σοβαρής προσπάθειας αποσιώπησης της αντιφασιστικής δράσης μέσω ενός πρώτου ιστορικά δικαστικού προηγούμενου και εν συνεχεία, η πολύ συστηματική προσπάθεια από το ίδιο το ελληνικό κράτος πλέον να τεθεί εκτός νόμου όχι το ναζιστικό μόρφωμα, αλλά κάθε αντικαπιταλιστική αγωνιστική διάθεση. Γι’ αυτό από όλες τις οργανώσεις επέλεξαν το ΕΕΚ και συγκεκριμένα εμένα. Αν πατάξουμε, σου λέει, αυτή την ακρούλα της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, θα συνεχίσουμε και προς τα μέσα. Θα διασύρουμε όλες τις αντιδράσεις του κοινωνικού ιστού. Αλλά, δεν θα τους αφήσουμε, όποια απόφαση κι αν λάβει το δικαστήριο.»
 
Τι δήλωσαν οι Σ. Μιχαήλ και Κ. Μουτζούρης:
 
Μεταξύ άλλων ο Σ. Μιχαήλ τόνισε: «Οι χρυσαυγίτες και οι κρατικοί και κοινωνικοί μηχανισμοί που τους ανέχονται δεν κάνουν τίποτε άλλον παρά να κερδοσκοπούν πάνω στην απελπισία του κόσμου. Αλλά θα σταθούν οι ίδιοι κατηγορούμενοι και ένοχοι μαζί μπροστά στη συνείδηση του λαού. Αυτό είναι το εδώλιο που θα πρέπει να καθίσουν οι διεθνείς κεφαλαιοκράτες και οι ντόπιοι δωσίλογοι… Δεν θα επιτρέψουμε την πραγμάτωση του μίσους, που το βλέπουμε βέβαια να συμβαίνει κάθε μέρα, με τους βίαιους ξυλοδαρμούς μεταναστών αλλά και Ελλήνων. Οι άνθρωποι που ασκούν βία σε ολόκληρες περιοχές της Αθήνας και όχι μόνο, που παίζουν το ρόλο της αστυνομίας, χωρίς καμία νομική ισχύ, αυτοί «έπεισαν» την εισαγγελία να προχωρήσει σε κατηγορητήριο και δίκη εναντίον μας. Αυτοί που δεν έχουν καμία πίστη στα δημοκρατικά ιδεώδη, που βρίζουν τους θεσμούς μέσα στην ίδια τη Βουλή, αυτοί που πιστεύουν μόνο στο Γ’ Ράιχ! Αυτοί είναι οι πραγματικοί ένοχοι. Ένοχοι για τη διασπορά μίσους και βίας, με απίστευτες ενέργειες προς αυτή την κατεύθυνση και με απίστευτη ανοχή! Μιλάω για κτηνώδη δημαγωγία προς εκμετάλλευση απελπισμένων ανθρώπων. Αυτό κάνουν. Και το δηλώνω μπροστά στο δικαστήριο και στους δημοσιογράφους πως όσες μηνύσεις έχω κάνει εναντίον των ναζιστών μπήκαν κατευθείαν στο αρχείο και πως αν πάθω οτιδήποτε εγώ, η οικογένειά μου ή οποιοσδήποτε Εβραίος σ’ αυτή τη χώρα, υπεύθυνοι θα είναι οι ναζί! Οι ιδέες μου είναι αυτές που δικάζονται σήμερα. Και μην ξεχνάτε πως το διακύβευμα με το ναζισμό δεν είναι καπιταλισμός ή σοσιαλισμός ή ό,τι άλλο, αλλά το αν θα συνεχίσει να υπάρχει ο άνθρωπος μέσα στον άνθρωπο. Αυτό είναι το ζητούμενο». 

 
Ο κ. Μουτζούρης είχε πρώτος πάρει το λόγο και κατά την απολογία του σημείωσε, αναφερόμενος στο Indymedia, πως δε θα του επέτρεπε ποτέ ούτε η θέση του, ούτε οι αξίες του ως πανεπιστημιακός δάσκαλος, ούτε η συνείδηση και οι πεποιθήσεις του να λογοκρίνει ένα site του Πανεπιστημίου, πόσω μάλλον να αναστείλει τη λειτουργία του. «Τις περισσότερες φορές δε συμφωνώ με τα όσα γράφονται στο συγκεκριμένο site» δήλωσε, «και έχω δεχθεί και απειλές μέσω αυτού, ωστόσο ουδέποτε ούτε δέχθηκα πιέσεις ούτε θέλησα ποτέ προσωπικά να διακόψω τη λειτουργία του. Η ελευθερία του λόγου είναι κυρίαρχη στον τρόπο σκέψης μου, και ως ανθρώπου και ως δασκάλου». 
 
Η τελική απόφαση ήταν αθωωτική. Ουδέποτε εμφανίστηκε η πολιτική αγωγή και κανείς από τη μεριά των κατηγόρων. Ακόμη και ο νομικός σύμβουλος της Χ.Α. που κατέθεσε εχθές ως μάρτυρας, αρνήθηκε να αναλάβει την ευθύνη της πολιτικής αγωγής.