«Όσοι ήταν στην πρώτη γραμμή της πολιτικής των τελευταίων δύο χρόνων, ας ζητήσουν μια «συγγνώμη» και ας κάνουν ένα βήμα πίσω, ώστε να αναδειχθεί μία νέα πρόταση, ενδεχομένως από νέα πρόσωπα, στη νέα εποχή», διαμηνύει στο tvxs.gr ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Γιάννης Αμοιρίδης, προφανώς, με το «βλέμμα» σε πρωτοκλασάτα στελέχη του κόμματος τα οποία αποποιούνται των ευθυνών τους αναφορικά με το Μνημόνιο. Σε αυτό το πλαίσιο, ζητά να επιταχυνθούν οι εσωκομματικές διαδικασίες, καθώς «ο πολιτικός χρόνος είναι αμείλικτος». Ο ίδιος επισημαίνει ότι η πρόσφατη «ανταρσία» των 50 βουλευτών του ΠΑΣΟΚ «χτύπησε καμπανάκι». Θεωρεί πως αφορούσε θέματα δευτερεύουσας σημασίας και ότι «την κρίσιμη στιγμή, η ΚΟ θα κάνει το καθήκον της».

Ads

 
Δημοσκόπηση της Vprc την οποία δημοσίευσε το tvxs.gr καταδεικνύει το ΠΑΣΟΚ ως πέμπτο κόμμα στην πρόθεση ψήφου…
 
Πράγματι, αποτυπώνεται η πραγματικότητα της στιγμής, η οποία προβάλλει μία ανησυχητική κατάσταση. Εκτιμώ ότι είναι κάτι το οποίο θα πρέπει να μας προβληματίσει στο ΠΑΣΟΚ, όσον αφορά στην ολοκλήρωση των διαδικασιών οι οποίες έχουν δρομολογηθεί, ώστε να εισέλθουμε στην ουσία, δηλαδή στην πολιτική πρόταση. Βεβαίως, έχουμε μπροστά μας και μια παράλληλη δύσκολη διαδικασία που αφορά στη σωτηρία της χώρας και την οποία δεν πρέπει να διαταράξουμε. Ωστόσο, από την άλλη πλευρά δεν μπορούμε να είμαστε και «στατικοί», διότι ο πολιτικός χρόνος κυλάει αμείλικτα.
 
Νομίζω ότι το πολιτικό «χρηματιστήριο» μπορεί να ανατραπεί, όταν θα υπάρξει ένα αποτέλεσμα από την κυβέρνηση και όταν θα εκπονηθεί μια πολιτική πρόταση μέσα από την όσο το δυνατό πιο σύντομη ολοκλήρωση των διαδικασιών στο ΠΑΣΟΚ. Τότε, θεωρώ ότι τα πράγματα θα πάρουν μια ανοδική κατεύθυνση στη μεγάλη δημοκρατική παράταξη και πιθανότατα θα δώσουν τη δυνατότητα στους πολίτες να μας εμπιστευτούν ξανά σε ένα βαθμό, διότι αυτά τα δύο χρόνια, πέρα από τα λάθη, εφαρμόστηκαν και πολύ μεγάλες μεταρρυθμίσεις, όπως είναι το Ασφαλιστικό, ο Καλλικράτης και η Παιδεία. Πράγματα για τα οποία η ΝΔ δεν έκανε ούτε ένα βήμα μπροστά.
 
Το ΠΑΣΟΚ, σε μια δύσκολη περίοδο, με δύσκολες αποφάσεις, βρέθηκε σε μια δεινή πολιτική θέση. Ωστόσο, αυτό που θα πρέπει να μας προβληματίζει περισσότερο είναι η σωτηρία της χώρας και βέβαια η νέα πολιτική πρόταση του κόμματος.
 
Είναι «ακέφαλο» σήμερα το ΠΑΣΟΚ;
 
Θεωρώ ότι το ΠΑΣΟΚ στηρίζεται σήμερα περισσότερο στη συνείδηση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, στην υποχρέωση των βουλευτών του απέναντι στη χώρα και βεβαίως απέναντι στην παράταξη. Άσχετα από το γεγονός ότι παρατηρήθηκαν κάποια φαινόμενα στην πρόσφατη ψηφοφορία, όπως άλλωστε συνέβη και στη ΝΔ. Αλλά αυτές οι καταψηφίσεις δεν αφορούσαν σοβαρά πολιτικά ζητήματα. Ουσιαστικά, «χτύπησαν καμπανάκι». Αφορούσαν διαδικασίες οι οποίες δεν επηρεάζουν την υλοποίηση των δεσμεύσεων της χώρας. Την κρίσιμη στιγμή, πιστεύω ακράδαντα ότι η ΚΟ θα κάνει το καθήκον της.
 
Αρκετοί βουλευτές του ΠΑΣΟΚ δηλώνουν ότι ο κ. Παπανδρέου θα έπρεπε να είχε πιεστεί περισσότερο προκειμένου να επιταχύνει τις εσωκομματικές διαδικασίες.
 
Ο χρόνος κυλάει αμείλικτα. Ειδικά ο πολιτικός χρόνος. Θα πρέπει όντως να επιταχυνθούν οι διαδικασίες, αλλιώς τα πράγματα θα γίνουν περισσότερο ρευστά και θα αναγκαστούμε να μπούμε σε ένα «καλούπι», σε ένα σχήμα το οποίο θα μας διαθέσουν την τελευταία στιγμή. Έτσι έγινε και τα τελευταία δύο χρόνια στις κρίσιμες ψηφοφορίες, για τις οποίες δεν είχαμε προετοιμαστεί κατάλληλα, με αποτέλεσμα να λάβουμε αποφάσεις για ένα νομοθέτημα το οποίο έδινε μεν χρονική ανάσα στη χώρα, αλλά είχε παράλληλα και παραμέτρους τις οποίες θα μπορούσαμε να έχουμε εντοπίσει και που εκ του αποτελέσματος αποδεικνύεται ότι ήταν λαθεμένες.
 
Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι δεν υπήρξε η βούληση και μία πραγματική προσπάθεια για τη σωτηρία της χώρας. Διότι αν το Μνημόνιο είχε εξελιχθεί διαφορετικά, σήμερα όλοι θα ήθελαν να βγουν μπροστά ως εκείνοι οι οποίοι το στήριξαν. Αλλά δεδομένου ότι αυτό απέτυχε, όλοι επιχειρούν να το αποποιηθούν. Και αυτό νομίζω ότι είναι λάθος. Άλλωστε, δεν είναι το Μνημόνιο το οποίο ευθύνεται για φαινόμενα, όπως η φοροδιαφυγή. Πρέπει να αντιλαμβανόμαστε τις ευθύνες. Και κυρίως, εκείνοι οι οποίοι ήταν στην πρώτη γραμμή της πολιτικής των τελευταίων δύο χρόνων, ας ζητήσουν μια «συγγνώμη», ας κάνουν ένα βήμα πίσω, ώστε να αναδειχθεί μία νέα πρόταση, ενδεχομένως και από νέα πρόσωπα, στη νέα εποχή.