Μόνο τυχαία δεν ήταν η προ ημερών δημοσίευση του αφιερώματος – Το Σινεμά στην εποχή του κινήματος #MeToo / 10 ταινίες που νίκησαν τα στερεότυπα – καθώς η νέα κινηματογραφική εβδομάδα μπορεί να διαθέτει οκτώ καινούργιες ταινίες, αλλά οι τρεις καλύτερες εξ αυτών έχουν ως κοινό σημείο αναφοράς, δυναμικούς γυναικείους χαρακτήρες. Γεγονός που αποδεικνύει ότι υπάρχουν ιστορίες που αξίζει να ειπωθούν, αρκεί οι δημιουργοί και κυρίως οι παραγωγοί να τολμήσουν την μεταφορά τους στην μεγάλη οθόνη, ώστε να συναντήσουν το κοινό τους.

Από την παγωμένη Ισλανδία, ο Μπένεντικτ Έρλινγκσον, μας συστήνει τη νέα του ταινία «Γυναίκα σε Πόλεμο» και κερδίζει το Βραβείο LUX του Ευρωκοινοβουλίου, με ένα έξυπνο και πρωτότυπο σενάριο που αποτελεί την ιδανική επιλογή της νέας κινηματογραφικής εβδομάδας.

Ακολουθούν δύο ιστορίες που βασίζονται σε αληθινά γεγονότα. Το φιλμ «Εγώ, η Όλγα» αναπτύσσεται σε ασπρόμαυρο φόντο και μας μεταφέρει στην Πράγα, ενώ με το σκηνοθετικό της ντεμπούτο η Τζόσι Ρουρκ κερδίζει τις εντυπώσεις, καθώς το έργο της «Μαίρη η Βασίλισσα της Σκοτίας», είναι ένα αξιόλογο ιστορικό δράμα εποχής, με διαχρονικά μηνύματα και πρωταγωνίστριες δύο εμβληματικές γυναίκες. Την Μαίρη Στιούαρτ, που την υποδύεται η Σίρσα Ρόναν και την Βασίλισσας Ελισάβετ Ά, την οποία ενσαρκώνει η Μάργκοτ Ρόμπι.

Από εκεί και πέρα, έχουμε τους αξιόλογους κωμικούς ηθοποιούς Τζον Σ. Ράιλι και Στιβ Κούγκαν, με την ταινία «Χοντρός και Λιγνός» να αποτίουν φόρο τιμής στον βωβό κινηματογράφο. Ενώ ο Μάθιου Μακ Κόναχι και η Αν Χάθαγουεϊ, μας προσκαλούν στο «Νησί της Αποπλάνησης», και ο Κίανου Ριβς πρωταγωνιστεί στο «Πιστό Αντίγραφο» καθώς επιμένει να αναλώνεται σε μέτριους ρόλους. Αναλυτικά:

«Εγώ, η Όλγα» (Já, Olga Hepnarová / I, Olga – 2016) των Πετρ Κάζντα και Τόμας Βάινρεμπ (Τσεχία, Σλοβακία, Γαλλία, Πολωνία)

Μεγαλωμένη στη Πράγα της δεκαετίας του ’50 και του ’60, η Όλγκα Χεπνάροβα ήταν ένα δειλό και προβληματικό παιδί που έπεφτε συχνά θύμα εκφοβισμού από τους συμμαθητές της. Ζώντας σε ένα αυστηρό οικογενειακό περιβάλλον, μόνη και αδύναμη να αντιμετωπίσει τα προβλήματα της ζωής, σταδιακά αποξενώθηκε. Ένοιωσε ένα ορμητικό μίσος έναντι στην αδιαφορία μιας κοινωνίας που επέτρεψε τους ανθρώπους να την καταστρέψουν. Περιθωριοποιημένη και απορριφθείσα απ’ όλους, ετοιμάζει σχολαστικά την εκδίκησή της.

Η συγκλονιστική αληθινή ιστορία της Όλγκα Χεπνάροβα, της νεαρής κοπέλας που σόκαρε την Ευρώπη στις αρχές της δεκαετίας του ’70, όταν έπεσε εν ψυχρώ με το φορτηγό της σε μια στάση του τραμ, στο κέντρο της Πράγας, παρασύροντας είκοσι πέντε ανθρώπους. Βραβεία Καλύτερης Α’ και Β’ Γυναικείας Ερμηνείας από την Τσέχικη Ακαδημία Κινηματογράφου. Ηθοποιοί: Μιχαλίνα Ολσζάνσκα, Όντρεϊ Μάλι, Μάρτα Μάζουρεκ. Ένα βιογραφικό δραματικό θρίλερ εποχής, που εξελίσσεται σε ασπρόμαυρο φόντο και διακατέχεται από την αξιόλογη ερμηνεία της Μιχαλίνα Ολσζάνσκα, που μαγνητίζει τον θεατή.

«Γυναίκα σε Πόλεμο» (Woman at War – 2018) του Μπένεντικτ Έρλινγκσον (Ισλανδία, Γαλλία, Ουκρανία)

Ένα χαρούμενο, εφευρετικό, ενεργητικό και φεμινιστικό έπος μιας γυναίκας που ζει διπλή ζωή, ως δασκάλα μουσικής, αλλά και ως παθιασμένη περιβαλλοντική ακτιβίστρια. Καθώς αρχίζει να σχεδιάζει την τολμηρή της επιχείρηση, διαπιστώνει ότι η αίτησή της να υιοθετήσει ένα παιδί έχει γίνει τελικά αποδεκτή και ένα μικρό κορίτσι την περιμένει στην Ουκρανία. Μια ανέλπιστη, ιδιόρρυθμη και συναρπαστική εποποιία για την άνιση μάχη ανάμεσα σε μια γυναίκα που δεν συμμορφώνεται σε προκαθορισμένους κοινωνικούς ρόλους και στους εκάστοτε Γολιάθ που συναντά στον δρόμο της. Μία συγκινητική ωδή για τη θερμή καρδιά που κρύβεται σε μια παγωμένη χώρα.

Η «Γυναίκα σε Πόλεμο» εξιστορεί με χιούμορ τις περιπέτειες μιας γυναίκας που, ενώ δίνει μάχη απέναντι σε μεγάλα συμφέροντα, πρέπει ταυτόχρονα να προετοιμαστεί για μια ευχάριστη εξέλιξη στη ζωή της. Βραβείο LUX του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για το 2018 και Βραβείο SACD της Εβδομάδας Κριτικής του Φεστιβάλ Καννών 2018. Ένα εξαιρετικό έργο, το οποίο είχαμε την ευκαιρία να το απολαύσουμε επί της μεγάλης οθόνης και στο 59ο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης.

«Χοντρός και Λιγνός» (Stan & Ollie – 2018) του Τζον Σ. Μπερντ (Ηνωμένο Βασίλειο, Η.Π.Α., Καναδάς)

Με τη χρυσή εποχή τους ως βασιλιάδες της κωμωδίας στο Χόλιγουντ να ανήκει στο παρελθόν, οι εμβληματικοί Σταν και Όλι περιοδεύουν στη Μεγάλη Βρετανία σε μία απεγνωσμένη απόπειρα να δώσουν νέα πνοή στην καριέρα τους. Μετά από μία συγκρατημένη αρχή, αυτή η κωμική δύναμη της φύσης συγκεντρώνει ορδές θαυμαστών, καινούριων και παλιών, που γοητεύονται από τις ξεκαρδιστικές ερμηνείες των δύο θρύλων. Όμως, καθώς η περιοδεία πλησιάζει στο μεγάλο φινάλε, το δίδυμο αντιμετωπίζει απειλητικά φαντάσματα του κοινού παρελθόντος. Οι δύο άντρες, που νιώθουν ότι το κύκνειο άσμα πλησιάζει, έχουν την ευκαιρία να ανακαλύψουν ξανά πόση αγάπη τρέφει ο ένας για τον άλλον.

Οι εξαιρετικοί Τζον Σ. Ράιλι («Chicago») και Στιβ Κούγκαν («Philomena») ενσαρκώνουν ιδανικά τον Χοντρό και τον Λιγνό καθώς μεταμορφώνονται αριστοτεχνικά στο εμβληματικό κωμικό δίδυμο που έγραψε ιστορία από τα τέλη της δεκαετίας του 1920 μέχρι τα τέλη του 1940. Η κινηματογραφική βιογραφία σε σενάριο του υποψήφιου για Όσκαρ, Τζεφ Πόουπ («Philomena») και σκηνοθεσία του Τζον Σ. Μπέιρντ («Filth») παρουσιάζει ένα εύστοχο πορτρέτο της δυνατής – αλλά ταυτόχρονα και τρικυμιώδους – φιλίας των δύο αντρών. Συγχρόνως όμως αποτίει κι έναν συγκινητικό φόρο τιμής σε αυτούς τους θρύλους της κωμωδίας και στην εποχή του βωβού κινηματογράφου.

«Όπως συμβαίνει με πολλούς κωμικούς, δεν υπάρχει σαφής διάκριση ανάμεσα στον κωμικό χαρακτήρα που παίζουν και το ποιοι είναι στα αλήθεια, ειδικά αν είναι πολύ αναμεμειγμένοι στη δημιουργική διαδικασία. Υπάρχει μία αλληλεπικάλυψη και προσπαθούμε να επιτρέψουμε στο κοινό να το δει αυτό. Είμαστε πιστοί σ’ αυτό που είναι οι δύο χαρακτήρες.» – Στιβ Κούγκαν

«Μαίρη η Βασίλισσα της Σκοτίας» (Mary Queen of Scots – 2018) της Τζόσι Ρουρκ (Ηνωμένο Βασίλειο)

Μεταφερόμαστε στον 16 αιώνα. Η νεαρή Μαίρη στην ηλικία των 15 ετών, παντρεύτηκε για να κληρονομήσει τον θρόνο της Καθολικής Γαλλίας. Στα 18 της όμως έμεινε χήρα και αψήφησε τις πιέσεις να ξαναπαντρευτεί. Αντ’ αυτού, επέστρεψε στην πατρίδα της, τη Σκοτία, για να διεκδικήσει τον θρόνο που της ανήκε δικαιωματικά. Στο μεταξύ η Σκοτία και η Αγγλία βρίσκονται κάτω από την εξουσία της επιβλητικής Ελισάβετ Ι. Οι Προτεστάντες έχουν ξανά τον έλεγχο και ο ετεροθαλής αδελφός της Μαίρη κινεί τα νήματα ερήμην της. Οι δυνάμεις εξουσίας στη Σκοτία θεωρούν ότι μια γυναίκα στον θρόνο είναι μια πράξη ενάντια στη φύση και στο θέλημα του Θεού. Η Ελισάβετ αντιμετωπίζει τις δικές της πιέσεις να κάνει διπλωματικό γάμο για χάρη του Αγγλικού θρόνου.

Οι δύο ισχυροί αλλά και εγκλωβισμένοι γυναικείοι χαρακτήρες της ταινίας ενσαρκώνονται ιδανικά από δύο απ’ τα πιο ανερχόμενα αστέρια του Χόλιγουντ. Η Υποψήφια για Όσκαρ, Σίρσα Ρόναν («Εξιλέωση») που θριάμβευσε πέρσι στον ρόλο της «Ladybird» και η επίσης Υποψήφια για Όσκαρ, Μάργκοτ Ρόμπι («Ο Λύκος Της Γουόλ Στριτ») που επίσης γνώρισε την καταξίωση πέρσι με το φιλμ «I, Tonya», ανέλαβαν τους πρωταγωνιστικούς ρόλους των δυο ηρωίδων που μάχονται το περιβάλλον τους αλλά παραμένουν εύθραυστες και αληθινές, δίχως ίχνος υπερβολής και επιτήδευσης. Μαζί τους εμφανίζονται και οι ηθοποιοί: Τζακ Λόουντεν, Τζο Άλγουιν, Τζέμα Τσαν, Μάρτιν Κόμπστον, Ισμαήλ Κόρντοβα, Μπρένταν Κόιλ, Ίαν Χαρτ, Έιντριαν Λέστερ, Τζέιμς Μακάρντλ, Ντέιβιντ Τέναντ, Γκάι Πιρς.

Οι αμφίσημοι ρόλοι εξουσίας, τα κρυφά πάθη των δυο γυναικών, ο ανταγωνισμός τους και η αλληλοεκτίμηση σε εξαιρετικά δυσμενείς συνθήκες, ξεδιπλώνονται με φινέτσα και μαεστρία, σε μια σεκάνς που θα συγκινήσει και θα διεκδικήσει τη θέση της στην κινηματογραφική μνήμη, καθώς οι δύο βασίλισσες διεκδικούσαν τη θέση τους στον θρόνο.

Διαβάστε επίσης:

• Αφιέρωμα στην Μάργκοτ Ρόμπι: Η εκδίκηση δεν ήταν ποτέ τόσο όμορφη

«Το Νησί της Αποπλάνησης» (Serenity – 2019) του Στίβεν Νάιτ (Η.Π.Α.)

Ένας καπετάνιος αλιευτικού που έχει αποσυρθεί σε ένα μικρό νησί της Καραϊβικής θα έρθει αντιμέτωπος με το σκοτεινό παρελθόν του που έρχεται για να τον στοιχειώσει και να τον εγκλωβίσει σε μια νέα πραγματικότητα που δεν είναι αυτό που δείχνει.

Από τον υποψήφιο για Όσκαρ σεναριογράφο και σκηνοθέτη Στίβεν Νάιτ (Σε Λάθος Χρόνο, Επικίνδυνες Υποσχέσεις), τον βραβευμένο με Όσκαρ παραγωγό Γκρεγκ Σαπίρο (The Hurt Locker, Zero Dark Thirty) και τους βραβευμένους με Όσκαρ ηθοποιούς Μάθιου Μακ Κόναχι (Interstellar, Ο Λύκος της Wall Street, Dallas Buyers Club) και Αν Χάθαγουεϊ (Interstellar, Οι Άθλιοι, Ο Σκοτεινός Ιππότης: Η Επιστροφή) έρχεται ένα θρίλερ γεμάτο ανατροπές και μυστήριο. Η χημεία μεταξύ των δύο ηθοποιών είναι ιδανική – είχαν συνεργαστεί και στο εξαιρετικό φιλμ επιστημονικής φαντασίας «Interstellar» του Κρίστοφερ Νόλαν – και αυτό είναι τελικά που σώζει την ταινία από την μετριότητα. Μαζί τους εμφανίζονται και οι ηθοποιοί: Νταϊάν Λέιν, Τζέισον Κλαρκ, Ντζιμόν Χούνσου.

«Πιστό Αντίγραφο» (Replicas – 2018) του Τζέφρι Ναχμάνοφ (Η.Π.Α., Ηνωμένο Βασίλειο, Κίνα, Πουέρτο Ρίκο)

Ένας νευροεπιστήμονας χάνει ξαφνικά την οικογένεια του σε ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Αποφασίζει να κάνει τα πάντα για να τους φέρει πίσω ακόμα, έστω κι αν αυτό σημαίνει να παραβιάσει ένα υπερσύγχρονο κυβερνητικό εργαστήριο ερευνών, να έρθει αντιμέτωπος με την αστυνομία αλλά και με τους ίδιους τους νόμους της φυσικής επιστήμης. Ηθοποιοί: Κίανου Ριβς, Άλις Ιβ, Τόμας Μίντλντιτς.

Ένα μετριότατο φιλμ επιστημονικής φαντασίας, με πρωταγωνιστή τον Κίανου Ριβς, ο οποίος δυστυχώς επιμένει να αναλώνεται σε ταινίες που απαιτούν περισσότερο ενέργεια και δράση, παρά τις όποιες ερμηνευτικές του ικανότητες…

Διαβάστε επίσης:

• Οι καλύτερες ταινίες επιστημονικής φαντασίας του 21ου αιώνα

«Η Ντιλίλι στο Παρίσι» (Dilili à Paris / Dilili in Paris – 2018) του Μισέλ Οσελό (Γαλλία, Γερμανία, Βέλγιο)

Μπελ Επόκ, σε ένα Παρίσι που σφύζει από ζωή και τέχνη. Με τη βοήθεια ενός φίλου της, η μικρή Ντιλιλί αποφασίζει να εξιχνιάσει τις μυστηριώδεις εξαφανίσεις κοριτσιών, οι οποίες μαστίζουν την μεγαλούπολη. Όσο προχωρά την έρευνά της, στον δρόμο της βρίσκει μία σειρά από απίθανους χαρακτήρες και επιφανείς φιγούρες της επιστήμης, της κοινωνίας και της τέχνης: συναντά τον Μονέ και τον Προυστ, τον Παστέρ και τον Ντεμπισί, γίνεται φίλη με την Μαρί Κιουρί, επισκέπτεται το γραφείο του Γουστάβου Άιφελ στην κορυφή του πύργου και ο Φερδινάνδος φον Ζέπελιν τής δανείζει το αερόπλοιό του. Ο κάθε ένας από αυτούς τής δίνει στοιχεία για να την βοηθήσουν στην αποστολή της… Θα τα καταφέρει;

Μετά τις επιτυχίες του, «Ο Κιρικού και η Μάγισσα» και «Αζούρ και Ασμάρ», ο Μισέλ Οσελό παρουσιάζει το νέο του μαγικό παραμύθι με γενναίους νεαρούς ήρωες, μυστήρια και αποκαλύψεις, απαγωγές και περιπέτειες, απίστευτα μέρη και μαγικές συναντήσεις:

«Στις άλλες μου ταινίες εξερεύνησα άλλες εποχές και ηπείρους. Ήθελα να “δοκιμάσω” λίγο από όλα, να τα γνωρίσω όλα. Αλλά το Παρίσι είναι ένα εξίσου συναρπαστικό μέρος – επιπλέον ζω εδώ και το αγαπώ. Διάλεξα την Μπελ Επόκ γιατί ήταν η τελευταία εποχή στην οποία οι γυναίκες φορούσαν μακριά φορέματα, απαραίτητο ένδυμα για να μπορέσει κανείς να φανταστεί βασίλισσες, πριγκίπισσες και νεράιδες. […] Κάνω animation γιατί αυτό ξέρω να κάνω, και το κάνω καλά, αλλά μου φάνηκε λογικό να δείξω απλώς αυτό που ήταν αληθινό γύρω από το animation. Βέβαια, οι φωτογραφίες είναι κι αυτές ένα είδος δημιουργίας: εξερευνώ το Παρίσι εδώ και χρόνια, καδράροντας κομμάτια του με την μηχανή μου, οπότε το βλέπετε μέσα από τα δικά μου μάτια.»

«Χίτλερ εναντίον Πικάσσο και των άλλων» (Hitler versus Picasso and the Others – 2018) του Κλαούντιο Πόλι (Ιταλία)

Έχουν περάσει 80 χρόνια από τότε που το Ναζιστικό καθεστώς είχε απαγορεύσει οριστικά την επονομαζόμενη «εκφυλισμένη τέχνη», διοργανώνοντας το 1937 μια μεγάλη έκθεση για τον δημόσιο διασυρμό της, και σε μικρή απόσταση μια δεύτερη έκθεση για την ανάδειξη της «αγνής Άρειας τέχνης». Την ίδια περίοδο, υπό τις διαταγές του Χίτλερ και του Γκέρινγκ, ξεκινούσε η λεηλασία κλασσικών έργων τέχνης, αριστουργημάτων που θα καταλάμβαναν τους χώρους ενός μουσείου στο Λιντζ της Αυστρίας, το οποίο ο Χίτλερ φαντασιωνόταν ως ένα καινούργιο Λούβρο, κάτι το οποίο δεν έγινε ποτέ. Αντιθέτως τα έργα της «εκφυλισμένης» τέχνης θα δημοπρατούνταν και τα έσοδα θα κατέληγαν στα κρατικά ταμεία, ώστε να χρησιμοποιηθούν αργότερα για την αγορά των έργων τέχνης που τύγχαναν της έγκρισης του καθεστώτος. Τα έργα τέχνης είτε κατάσχονταν από μουσεία των κατεχόμενων περιοχών, είτε αρπάζονταν από κατοικίες συλλεκτών, ειδικά Εβραίων. Η λεηλασία συνεχίστηκε μέχρι το τέλος του πολέμου.

Matisse, Renoir και Chagall κ.ά. έργα τέχνης κρυμμένα, λεηλατημένα και καταδικασμένα από τους Ναζί, έρχονται επιτέλους στο φως και αποκαλύπτουν στην μεγάλη οθόνη τη ναζιστική εμμονή. Ο Τόνυ Σερβίλλο αφηγείται την αληθινή ιστορία των αριστουργημάτων που αρπάχτηκαν, απαγορεύτηκαν και εκδιώχθηκαν κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα.