Στο διαχρονικό και δυστυχώς επίκαιρο «Hunger» του 2008, ο Στιβ ΜακΚουίν, μας μεταφέρει στο 1981 και στις βρετανικές φυλακές Μέιζ, όπου μία ομάδα κρατουμένων του IRA, διεκδικεί μέχρι τέλους τα στοιχειώδη δικαιώματά της. Ο Μπόμπι Σαντς ηγείται μιας απεργίας πείνας μέχρι θανάτου και η ταινία ακολουθεί τις τελευταίες ημέρες της ζωής του. Το φιλμ του βραβευμένου με Όσκαρ, Βρετανού σκηνοθέτη, διακατέχεται από την συγκλονιστική ερμηνεία του Μάικλ Φάσμπεντερ.

Η ταινία αποδίδει τις έξι τελευταίες εβδομάδες της ζωής του Μπόμπι Σαντς με ανατριχιαστικό ρεαλισμό, πετυχαίνοντας μια ανελέητη επίθεση στις αισθήσεις του θεατή. Συζητημένη όσο ελάχιστες ταινίες το 2008 στο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ των Καννών, το «Hunger» βραβεύτηκε με τη Χρυσή Κάμερα για το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Στιβ ΜακΚουίν. Ο αξιόλογος Βρετανός δημιουργός, έχει επίσης υπογράψει τη σκηνοθεσία στο «Shame» το 2011 και βέβαια στο Οσκαρικό «12 Years a Slave» του 2013.

«Θέλω να δείξω πως ήταν να ζεις, να ακούς, να μυρίζεις και να αγγίζεις το «Κελί–Η» το 1981. Αυτό που θέλω να μεταδώσω (κοινωνήσω) είναι κάτι που δεν μπορείτε να βρείτε σε βιβλία ή αρχεία: το συνηθισμένο και το ασυνήθιστο του να ζεις σε αυτή την φυλακή. Συγχρόνως, το έργο είναι και μια προσπάθεια να αποτυπωθεί με κάποιο τρόπο το πως είναι να πεθαίνει κανείς για ένα σκοπό. Το «Hunger» για μένα έχει απήχηση στο σήμερα. Το σώμα σαν σύμβολο μιας πάλης πολιτικής, έχει αρχίσει να γίνεται ένα φαινόμενο όλο και περισσότερο γνώριμο. Είναι η τελευταία πράξη της απελπισίας: το ίδιο σου το κορμί γίνεται το τελευταίο σου καταφύγιο για διαμαρτυρία. Ο καθένας χρησιμοποιεί αυτό που έχει, με τρόπο σωστό ή λανθασμένο.» – Στιβ ΜακΚουίν

Ο Ρέιμοντ Λόχαν ακολουθεί την καθημερινή του ρουτίνα. Είναι ένας φυσιολογικός άνδρας που εργάζεται στις φυλακές Μέιζ στη Βόρεια Ιρλανδία, το 1981. Έχει τοποθετηθεί στα κακόφημα H-Blocks, όπου οι ρεπουμπλικανοί φυλακισμένοι διαμαρτύρονται, αρνούμενοι να φορέσουν τα ρούχα που τους επιβάλουν και καταργώντας όλες τις καθημερινές ενέργειες προσωπικής υγιεινής.

Ένας νεαρός φυλακισμένος, ο Ντέιβι Γκίλεν μεταφέρεται εκεί για πρώτη φορά. Παρ’ ότι τρομοκρατημένος, αρνείται πεισματικά να φορέσει την στολή που του δίνουν, καθώς δεν θεωρεί τον εαυτό του ως κοινό εγκληματία. Μοιράζεται ένα πανβρώμικο κελί με έναν άλλο αντικομφορμιστή φυλακισμένο, τον Τζέρι Κάμπελ. Ο Τζέρι, που έχει σκληραγωγηθεί από τις συνθήκες των φυλακών, «εκπαιδεύει» το νεόφερτο να βάζει λαθραία πράγματα στο κελί του, να επικοινωνεί με τον έξω κόσμο και να μεταφέρει τα μηνύματα στον αρχηγό τους, τον Μπόμπι Σαντς.

Οι φυλακισμένοι πείθονται να φορέσουν τα καινούρια ρούχα στις φυλακές, που είναι πολιτικά, πιστεύοντας ότι είναι σημαντικό βήμα στον αγώνα τους να αποκτήσουν πολιτική υπόσταση. Τους μοιράζουν όμως εξευτελιστική περιβολή και ξεσπά επανάσταση. Οι φυλακισμένοι καταστρέφουν τα καθαρά κελιά στα οποία έχουν μεταφερθεί, ενώ υπόκεινται σε άγριους ξυλοδαρμούς για την καταστολή της. Η βία μεταφέρεται και πέρα από τη φυλακή Μέιζ, καθώς κανένας εργαζόμενος εκεί δεν είναι πλέον ασφαλής, ενώ ο Ρέιμοντ σκοτώνεται.

Ο Μπόμπι Σαντς συναντά τον ιερέα Ντομινίκ Μοράν. Αστειεύονται για λίγο, κι έπειτα ο Σαντς αποκαλύπτει στον ιερέα, ότι θα ηγηθεί μιας απεργίας πείνας για να διαμαρτυρηθεί για την αντιμετώπιση των ρεπουμπλικανών φυλακισμένων. Αυτό πυροδοτεί μια λογομαχία, η οποία απλά δείχνει την αποφασιστικότητα του Σαντς, μέσα από τις ερωτήσεις του ιερέα για τα κίνητρα και την ηθική. Ο Σαντς είναι αποφασισμένος και η απεργία θα πραγματοποιηθεί.

Αργότερα ο Σαντς θα μεταφερθεί στο νοσοκομείο, όπου τον επισκέπτονται ένας φίλος και οι γονείς του. Ο Σαντς είναι ο πρώτος που θα πεθάνει από τους εννέα συγκρατούμενους του, που τον ακολούθησαν, στον αγώνα αυτό.

«Είναι σημαντικό για μένα τα γεγονότα να παρουσιάζονται μέσα από τα μάτια τόσο των φυλακισμένων όσο και των φυλάκων τους. Στη διάρκεια του έργου πρέπει να δίνεται και χρόνος για περισυλλογή. Υπάρχει μια μακρά συζήτηση ανάμεσα στον Μπόμπι Σαντς και έναν καθολικό παπά σχετικά με την απόφαση του Σαντς να προχωρήσει στην απεργία πείνας. Η ανταλλαγή επιχειρημάτων μετατρέπεται σε ένα φιλοσοφικό παιχνίδι σκακιού με μεγάλες προεκτάσεις. Πρέπει να συζητήσουν τη φύση της θυσίας. «Η ελευθερία είναι τα πάντα για μένα… το να δώσω τη ζωή μου δεν είναι μονάχα το μοναδικό πράγμα που μπορώ να κάνω, είναι και το μόνο σωστό». Στο τέλος μένουμε μόνοι με έναν άνδρα, που ζει τις τελευταίες του μέρες με τον πιο ακραίο τρόπο που θα μπορούσε – αλλά που βρίσκεται μια απόφαση μονάχα μακριά από το να αποφασίσει να παραδοθεί και να ζήσει. Η πιο απλή, αυτονόητη και φυσιολογική κίνηση μετατρέπεται σε οδύσσεια. Στην «Πείνα» δεν υπάρχει η απλουστευτική έννοια του «ήρωα», του «μάρτυρα» ή του «θύματος». Η πρόθεσή μου είναι να εγείρω ζωντανό διάλογο, αντιπαραθέσεις ανάμεσα στους θεατές, να προκαλέσω και τη δική μας ηθική μέσω του έργου.» – Στιβ ΜακΚουίν

Στιβ ΜακΚουίν / Steve McQueen

Γεννημένος στις 9 Οκτωβρίου του 1969, ο Στιβ ΜακΚουίν μας συστήθηκε κινηματογραφικά το 2008, μέσα από το εξαιρετικό «Hunger», που αποτέλεσε το σκηνοθετικό ντεμπούτο του. Δέκα χρόνια μετά – κι ενώ έχει τιμηθεί ενδιάμεσα με το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας για το φιλμ «12 Χρόνια Σκλάβος» – ο Βρετανός δημιουργός επέστρεψε με την τέταρτη ταινία του «Οι Χήρες», ενώ το νέο του project ονομάζεται «Small Axe».

Διαβάστε Επίσης:

• Αφιέρωμα στον Στιβ ΜακΚουίν: Από το εξαιρετικό «Hunger» μέχρι τις «Χήρες»

Μάικλ Φασμπέντερ / Michael Fassbender

Γεννημένος στις 2 Απριλίου του 1977 στη Γερμανία, ο Μάικλ Φασμπέντερ μεγάλωσε στο Κιλάρνεϊ της Ιρλανδίας και σπούδασε στο Drama Centre. Η καριέρα του στην υποκριτική ξεκίνησε από την τηλεόραση, με ρόλους σε γνωστές σειρές. Το 2006 πραγματοποίησε το κινηματογραφικό του ντεμπούτο με τους «300» του Ζακ Σνάιντερ. Το βιογραφικό του περιλαμβάνει ταινίες κάθε είδους, από ανεξάρτητες παραγωγές, μέχρι εντυπωσιακά blockbuster, από το εξαιρετικό «Hunger» του Στιβ ΜακΚουίν, μέχρι το «X-Men: Απόκαλιψ» του Μπράιαν Σίνγκερ, ως Μαγκνέτο.

Διαβάστε Επίσης:

• Ο «Χιονάνθρωπος» Μάικλ Φασμπέντερ: Από τις ανεξάρτητες ταινίες στα εντυπωσιακά blockbuster

Hunger
Σκηνοθεσία: Στιβ ΜακΚουίν
Σενάριο: Enda Walsh, Steve McQueen
Πρωταγωνιστούν: Μίκαελ Φασμπέντερ, Λίαμ Κάνιγχαμ, Στιούαρτ Γκράχαμ
Έτος Παραγωγής: 2008
Χώρα Παραγωγής: Ιρλανδία, Ηνωμένο Βασίλειο
Διάρκεια: 96 λεπτά