Έχει περάσει αρκετός χρόνος αφότου ο ΟΗΕ ανακοίνωσε την 4η παγκόσμια εβδομάδα οδικής ασφάλειας (8-14 Μαίου 2017) επικεντρωμένη στο ζήτημα της ταχύτητας. Στη χώρα μας μέχρι στιγμής το θέμα δεν έχει συγκινήσει αρκετά, παρά τα τραγικά ατυχήματα που συμβαίνουν. Σε αυτό το πλαίσιο το Ινστιτούτο Οδικής Ασφάλειας Πάνος Μυλωνάς διοργάνωσε την εκπαιδευτική δράση «Μήλο – Λεμόνι», σε σχολεία στην Αττική και Θεσσαλονίκη, την Παρασκευή 12 Μαΐου 2017.

Η δράση είχε θέμα την υπερβολική ταχύτητα και την παραβίαση των ορίων, ακόμα και μπροστά από σχολικές μονάδες, με τους μαθητές να γίνονται για λίγο… τροχονόμοι. Οι δράσεις «Μήλο – Λεμόνι» διοργανώθηκαν με τη συνδρομή της Τροχαίας, με στόχο να ευαισθητοποιηθούν μαθητές, γονείς, εκπαιδευτικοί και κυρίως οι οδηγοί πως πρέπει να κινούνται πάντα με χαμηλές ταχύτητες πέριξ των σχολικών μονάδων. Με την αφορμή αυτή, η Βασιλική Δανέλλη – Μυλωνά, Πρόεδρος του Ινστιτούτου Οδικής Ασφάλειας (Ι.Ο.ΑΣ.) «Πάνος Μυλωνάς» μάς μίλησε για τα λάθη των γονιών οδηγών και για τα «μαθήματα» της οδικής ασφάλειας.

Οδική ασφάλεια και πεζοί

Το οδικό δίκτυο στην Ελλάδα δεν είναι φιλικό προς τους πεζούς και ακόμα λιγότερο στους ανθρώπους με αναπηρία. Ανύπαρκτα πεζοδρόμια, αόρατες διαβάσεις, πεζογέφυρες μετρημένες στα δάχτυλα, παράνομη στάθμευση σε ράμπες κτλ. Επιπλέον, η απρόσεκτη και συχνά επιθετική συμπεριφορά πολλών οδηγών, κάνει τις καθημερινές μετακινήσεις με τα πόδια εξαιρετικά επικίνδυνες. Οι πεζοί κινδυνεύουν περισσότερο από τους οδηγούς, αφού είναι οι λιγότερο ορατοί και δεν διαθέτουν κανένα μέσο προστασίας σε μία πρόσκρουση.

Η εκπαίδευση στην οδική ασφάλεια είναι συνεπώς καίριας σημασίας για αυτή την κατηγορία χρηστών και ειδικά για τα παιδιά, που είναι και τα πλέον ευάλωτα σε μια ενδεχόμενη τροχαία σύγκρουση. Συχνά οι γονείς ξεχνούν πως τα παιδιά τους δεν έχουν ακόμα αναπτυχθεί (σωματικά και διανοητικά) για να επεξεργαστούν σωστά και να αντιδράσουν έγκαιρα σε ό,τι συμβαίνει στο δρόμο.

Το να κυκλοφορεί κανείς με ασφάλεια αποτελεί μία δεξιότητα που μαθαίνεται, ιδανικά μέσα από τον συνδυασμό θεωρίας και πράξης και οπωσδήποτε με τρόπο βιωματικό. Αυτή είναι και η προσέγγιση των εγκεκριμένων εκπαιδευτικών προγραμμάτων που υλοποιεί το Ι.Ο.ΑΣ. στα σχολεία όλων των βαθμίδων. Από την άλλη και οι οδηγοί θα πρέπει να συμβάλλουν στην ασφάλεια των πεζών, οδηγώντας αργά και πολύ προσεκτικά σε κατοικημένες περιοχές, ειδικά δε κοντά σε σχολεία.

Αυτό ήταν και το μήνυμα της εκπαιδευτικής δράσης «Μήλο – Λεμόνι» που διοργάνωσε για δεύτερη χρονιά το Ινστιτούτο, σε σχολεία στην Αττική και Θεσσαλονίκη, την Παρασκευή 12 Μαΐου 2017, στο πλαίσιο και της συμμετοχής του στην 4η Παγκόσμια Εβδομάδα Οδικής Ασφάλειας του ΟΗΕ με κεντρικό θέμα την ταχύτητα.

Τα 5 βασικά λάθη των γονιών-οδηγών στο αυτοκίνητο

Το πρώτο και κυριότερο είναι ότι μεταφέρουν τα παιδιά τους χωρίς τα κατάλληλα μέσα πρόσδεσης. Το παιδικό κάθισμα και αργότερα η ζώνη είναι απαραίτητα σε κάθε μετακίνηση, όσο μικρή ή σύντομη. Το δεύτερο αφορά την πολύ κακή συνήθεια να κρατά ένας από τους γονείς το παιδί του στην αγκαλιά, είτε στο μπροστινό είτε στα πίσω καθίσματα.

Σε ενδεχόμενο συμβάν, ακόμα και με μικρή ταχύτητα, ο κίνδυνος τραυματισμού λόγω της πρόσκρουσης ή της ενεργοποίησης του αερόσακου είναι μεγάλος και μπορεί το παιδί να τραυματιστεί θανάσιμα. Το τρίτο αφορά το πόσο συγκεντρωμένοι είναι οι γονείς κατά τη διάρκεια της οδήγησης. Ακόμα και αν τα παιδιά κάνουν φασαρία στο πίσω κάθισμα, δεν γυρνάμε να τα μαλώσουμε ή να τους κάνουμε υποδείξεις αλλά παραμένουμε συγκεντρωμένοι στην οδήγηση. Το τέταρτο αφορά το πώς αποβιβάζονται τα παιδιά από το όχημα.

Ο γονιός οφείλει να σταθμεύει πάντα σε ασφαλές σημείο και όχι στη μέση του δρόμου, έχοντας ενεργοποιήσει έγκαιρα όλες τις απαραίτητες ενδείξεις, ενώ το παιδί πρέπει να κατεβαίνει κάθε φορά από την πλευρά του πεζοδρομίου. Στη συνέχεια, και αυτό αφορά το πέμπτο λάθος, είναι καλό ο γονιός να συνοδεύει το παιδί ενώ διασχίζει το δρόμο, επαναλαμβάνοντας τους βασικούς κανόνες ασφαλείας.

Σε κάθε περίπτωση, οι γονείς αποτελούν τα πρώτα και κύρια πρότυπα για τα παιδιά τους, συνεπώς: δεν παραβιάζουμε τα όρια ταχύτητας, δεν μιλάμε στο κινητό ενώ οδηγούμε, δεν πιάνουμε τιμόνι εάν έχουμε καταναλώσει αλκοόλ ή νιώθουμε πολύ κουρασμένοι, φοράμε πάντα ζώνη ή κράνος.

Επίσκεψη εφήβων στο ΚΑΤ. Σωστό ή λάθος;

Η επίσκεψη σε νοσοκομεία με ασθενείς από ατυχήματα είναι μια πρακτική που εφαρμόζεται σε χώρες του εξωτερικού, στο πλαίσιο της ευαισθητοποίησης των εφήβων στις συνέπειες της ριψοκίνδυνης ή απρόσεκτης οδήγησης. Το Ι.Ο.ΑΣ. εφαρμόζει την ίδια πρακτική στα σεμινάρια που κάνει στους φοιτητές της Ιατρικής Σχολής Αθηνών αλλά και σε παραβατικούς ανήλικους ως αναμορφωτικό μέσο (Πρόγραμμα «ΕΡΜΗΣ»). Από την εμπειρία μας έχουμε διαπιστώσει πως, για να έχει αποτέλεσμα, οι επισκέψεις αυτές θα πρέπει να γίνονται στο πλαίσιο οργανωμένου προγράμματος που έχει σχεδιαστεί  με βάση και τη δομή των προγραμμάτων προαγωγής της υγείας. Με άλλα λόγια, θα ήταν πολύ χρήσιμο να έρθει σε επαφή ο έφηβος με θύματα τροχαίων συμβάντων, αφού όμως έχει λάβει την κατάλληλη θεωρητική και βιωματική κατάρτιση και ως μέρος μιας ολοκληρωμένης προσέγγισης για την καλλιέργεια παιδείας οδικής ασφάλειας, πάντα στο πλαίσιο εκπαιδευτικών προγραμμάτων προαγωγής ασφαλών και υγειών συμπεριφορών στο δρόμο και στην οδήγηση.

Της Κέλλυς Σώκου, Πηγή: talcmag