Είναι καλύτερα να συγκρατηθείτε, αν κάποια στιγμή βγείτε εκτός εαυτού και σας έλθει να τις «βρέξετε», ή να τραβήξετε τα αυτιά, στα άτακτα και πεισματάρικα παιδιά σας, γιατί απλούστατα η κίνηση αυτή θα φέρει το αντίθετο από το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα.

Όπως επιβεβαιώνει νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα η βίαιη αντίδραση του γονέα ωθεί τα παιδιά σε χειρότερη συμπεριφορά.

Η μελέτη αξιολόγησε όλες τις έως τώρα δημοσιευμένες έρευνες πάνω στις επιπτώσεις που έχει το ξύλο και κατέληξε στο ότι τα παιδιά που κατά καιρούς τις «τρώνε», γίνονται ακόμη πιο απείθαρχα απέναντι στους γονείς τους, συμπεριφέρονται πιο αντικοινωνικά και στην πορεία, αναπτύσσουν επιθετικότητα. Ακόμα αποκτούν περισσότερα ψυχολογικά προβλήματα και αντιμετωπίζουν γνωσιακές δυσκολίες.

«Το ξύλο φέρνει το αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που θέλουν οι γονείς»

Οι ερευνητές των πανεπιστημίων του Τέξας-Όστιν και του Μίσιγκαν, με επικεφαλής την αναπληρώτρια καθηγήτρια Ελίζαμπεθ Γκέρσοφ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό οικογενειακής ψυχολογίας «Journal of Family Psychology», ανέλυσαν πέντε δεκαετίες ερευνών (συνολικά 111 μελέτες), που αφορούσαν περίπου 161.000 παιδιά.

«Το ξύλο φέρνει το αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που συνήθως θέλουν οι γονείς», δήλωσε ο ερευνητής Αντριου Γρόγκαν-Κέιλορ.

UNICEF: 8 στους 10 γονείς «παραφέρονται»

Σύμφωνα με έκθεση της UNICEF το 2014, περίπου οκτώ στους δέκα γονείς (80%) διεθνώς δεν αντιστέκονται στον πειρασμό να ρίξουν καμιά ξυλιά στα παιδιά τους, ενώ μερικές φορές αυτή η συμπεριφορά φθάνει σε σημείο κακοποίησης.

Μια προηγούμενη έρευνα του 2010 είχε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι τα παιδιά που τρώνε λίγο ξύλο έως την ηλικία των έξι ετών, έχουν στη συνέχεια καλύτερους βαθμούς στο σχολείο και αργότερα είναι πιο αισιόδοξα στη ζωή τους σε σχέση με όσα παιδιά δεν έχουν φάει ποτέ ξύλο από τους γονείς τους.

Όμως η νέα μεγαλύτερη έρευνα δείχνει ότι το «ισοζύγιο» είναι σαφώς αρνητικό για τα ίδια τα παιδιά, για τους γονείς και για την κοινωνία γενικότερα.

Σύνδεσμος για την πρωτότυπη επιστημονική εργασία στη διεύθυνση: https://psycnet.apa.org/psycinfo/2016-17153-001/

ΠΗΓΗ: ΕΡΤ