Το νομοσχέδιο-έκτρωμα του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, χουντικής έμπνευσης και αντισυνταγματικής λογικής, που ψήφισε την Πέμπτη ΝΔ, μαζί με την Ελληνική Λύση και το ΚΙΝΑΛ, ήταν το επιστέγασμα ενός χρόνου καταστολής και αστυνομοκρατίας με κυβέρνηση ΝΔ . Η ψήφισή του σημαδεύτηκε από την πρώτη “πρόβα” εφαρμογής του για κυβέρνηση και ΜΜΕ, που φρόντισαν να χτυπήσουν απρόκλητα, να υπονομεύσουν με εξώφθαλμες προβοκάτσιες και να παρουσιάσουν στα ΜΜΕ,  μια μεγάλη μαζική και ειρηνική πορεία ως μια περιθωριακή συγκέντρωση “κουκουλοφόρων με μολότωφ”. 

Κι αν το νομοσχέδιο αναβιώνει τον χουντικό νόμο, η στάση της κυβέρνησης και της ΕΛΑΣ αυτό τον ένα χρόνο δεν χαρακτηρίστηκε από πολύ δημοκρατικά αντανακλαστικά, απεναντίας υπερέβαλε σε καταστολή και βία, ειδικά σε βάρος των νέων: 

Το φθινόπωρο, ως άλλοι παιδονόμοι, οι αστυνομικοί του Χρυσοχοΐδη εισέβαλαν στα σινεμά τα οποία προβάλαν την ταινία «Τζόκερ» κυνηγώντας τους ανήλικους, κάποιοι από τους οποίους κατέληξαν σε αστυνομικά τμήματα, συνδυάζοντας τη φαιδρότητα με την παρωχημένη λογική του παλιού Γυμνασιάρχη γιατί κάποιοι θεώρησαν την εκπληκτική ταινία ως «αντικαθεστωτική» και κίνδυνο για τη «δημόσια τάξη».

Προληπτικό ξύλο στα Εξάρχεια και άλλες περιοχές με χημικά και διαρκείς προσαγωγές, ειδικά στην επέτειο της δολοφονίας Γρηγορόπουλου. Σοκ προκαλεί  η φωτογραφία με έναν περαστικό ο οποίος έγινε «τόπι» στο ξύλο, ξεγυμνώθηκε και διαπομπεύτηκε από τις αστυνομικές δυνάμεις. Ανάλογα περιστατικά, με γδύσιμο πολιτών, σημειώθηκαν κατά κόρον. 

Συνέχισαν με «επεμβάσεις» βγαλμένες από αμερικανικές ταινίες για την εκκένωση… καταλήψεων με πρόσφυγες, βγάζοντας στον δρόμο μωρά και μητέρες και γεμίζοντας κλούβες με ικανοποίηση κάποιου που νομίζει ότι εξάρθρωσε γιάφκα τρομοκρατών. 

Την ίδια εποχή οι νέοι έγιναν και πάλι στόχος με εφόδους σε κλαμπ, υποβάλλοντας τους θαμώνες σε εξευτελιστικά «γυμνάσια», ειδικά για τις κοπέλες. 

Το μεγαλύτερο ίσως φιάσκο των πρώτων μηνών ήταν η απίστευτη αστυνομική επιχείρηση στο σπίτι του σκηνοθέτη Δημήτρη Ινδαρέ στο Κουκάκι, στο πλαίσιο μαζικών επιχειρήσεων εκκένωσης καταλήψεων. Εισβολή, συλλήψεις, υπέρμετρη βία και χυδαία ψέμματα για παιδιά «μπαχαλάκηδες», που κατέρρευσαν σε λίγες ώρες και απέδειξαν ότι ήταν μια γκάφα επικών διαστάσεων. 

Τον Φλεβάρη έγινε το δεύτερο μεγάλο φιάσκο με την απόβαση και εισβολή ΜΑΤ στα νησιά του Βόρειου Αιγαίου, με σκληρή βία για την επιβολή του σχεδιασμού της κυβέρνησης για το προσφυγικό, που όμως «βρήκαν τον μάστορά τους» από τους ντόπιους, με αποτέλεσμα να φεύγουν από τα νησιά ταπεινωμένοι και «σπάζοντας» περιουσίες και ξυλοκοπώντας πολίτες ως κοινοί «χουλιγκάνοι». 

Ακόμη και μέσα στην πανδημία, η κυβέρνηση εργαλειοποίησε τις συγκεντρώσεις νέων στις πλατείες για να εφαρμόσει επιλεκτικά το δόγμα της «ατομικής ευθύνης» με ανελέητο και απρόκλητο ξύλο και χημικά, την ώρα που οι κοσμικοί της οικογένειας του Πρωθυπουργού συνωστίζονταν σε επικοινωνιακές φιέστες. 

Ένας χρόνος ιδεολογικοποίησης του ξύλου, κατάλυσης κάθε ατομικού συνταγματικού δικαιώματος, επίθεσης στη νεολαία, με «λυμένα» τα χέρια και προκλητικότητα των αστυνομικών οργάνων. Στόχος της κυβέρνησης , που θέλει να υπονομεύσει τις κοινωνικές αντιδράσεις ενόψει της νέας φτωχοποίησης, είτε να συνηθίσει ο κόσμος το ξύλο, είτε να κλειστεί στα σπίτια με τη λογική «μη μιλάς».

Γιατί όπως έλεγε και ο νοικοκυραίος στη χούντα, «αν δεν μιλάς δεν σε πειράζει κανείς…»