To δίπολο «έξοδος από τα Μνημόνια» και «κάθαρση» είναι ο κυρίαρχος άξονας του κυβερνητικού σχεδιασμού για τους επόμενους μήνες – ένα δίπολο, το οποίο θα καθορίσει και τα διλήμματα και, εν τέλει, και τον χρόνο των επόμενων εκλογών.

Πάνω σ’ αυτόν τον άξονα, με βάση την ανάλυση του Μαξίμου, θα αναδειχθεί η αντιδιαστολή ανάμεσα σε εκείνους που «έθρεψαν την διαφθορά και χρεοκόπησαν την χώρα» και στην αριστερή διακυβέρνηση που επιβεβαιώνει στην πράξη το «ηθικό της πλεονέκτημα» και «δίνει οριστικό τέλος στην κρίση». Και γύρω του θα χτιστεί, στον επιθυμητό χρόνο για την κυβέρνηση, το βασικό προεκλογικό αφήγημα: «Βγάλαμε την χώρα από τα Μνημόνια, πετύχαμε την κάθαρση, προχωράμε στην επόμενη μέρα».

Η  «κάθαρση» και η Novartis

Πρόκειται για μια στρατηγική που παράγει ήδη πολιτικό προϊόν, καθώς αποδίδει δημοσκοπικά. Ειδικά στο σκέλος της μάχης με την διαφθορά και την διαπλοκή, όλες οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών θεωρεί πως η υπόθεση Novartis αποτελεί σκάνδαλο που ακουμπά και πολιτικά πρόσωπα. Εξ ου και η σαφής επιλογή του Μαξίμου να κρατήσει στην πρώτη γραμμή την «επιχείρηση κάθαρση» όχι μόνον σε σχέση με την Novartis αλλά και με άλλες υποθέσεις διαφθοράς αναδεικνύοντας σταθερά τις ευθύνες του παλαιού πολιτικού συστήματος.

Εδώ, είναι ενδεικτικό το μήνυμα του ίδιου του πρωθυπουργού, ο οποίος στην πρόσφατη δήλωσή του στην «Εφημερίδα των Συντακτών» τόνισε με νόημα ότι «κυκλώματα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ διαμοίραζαν κυριολεκτικά τα ιμάτια του ελληνικού λαού, πολλά χρόνια πριν μας οδηγήσουν στην κρίση και στα μνημόνια».

Ενισχυτικά σ’ αυτή την γραμμή θα αναδεικνύεται σταθερά και η υπερσυνητηρητική, έως ακραία δεξιά, στροφή της ΝΔ – μια στροφή, που με βάση και πάλι την ανάλυση των δημοσκοπήσεων, εκτιμάται ότι ανοίγει νέους διαύλους προσέγγισης του ΣΥΡΙΖΑ με τους ψηφοφόρους του κέντρου και της κεντροαριστεράς. «Τελευταία η Νέα Δημοκρατία, επιχειρεί έναν άγαρμπο συμψηφισμό, που προκαλεί θυμηδία, προσπαθώντας να εφεύρει σκάνδαλα που υποτίθεται ότι ακουμπούν την κυβερνητική πλευρά. Είναι μία “τζούφια” τακτική και στρατηγική, ως συμπλήρωμα μίας συνειδητής διολίσθησης προς θέσεις που παραδοσιακά εξέφραζε η ακροδεξιά», ήταν η χαρακτηριστική χθεσινή δήλωση του υπουργού Ψηφιακής Πολιτικής Νίκου Παππά, που δίνει και το στίγμα της τακτικής του Μαξίμου.

Η μάχη της «εξόδου»

Η εν λόγω στρατηγική όμως εμπεριέχει και, όχι ασήμαντα, ρίσκα και αβεβαιότητες, με πρώτο εκείνο της υψηλής πόλωσης σε μια περίοδο κρίσιμη τόσο σε ό,τι αφορά την διαπραγμάτευση για την οριστική έξοδο από τα Μνημόνια, όσο και στο μέτωπο των εθνικών θεμάτων.

Το ρίσκο αυτό αναγνωρίζεται και σταθμίζεται στην κυβερνητική ανάλυση, προσώρας όμως θεωρείται διαχειρίσιμο και εκτιμάται ότι οι προκλήσεις είναι μαχητές. Στο πεδίο της διαπραγμάτευσης με τους δανειστές, στο Μαξίμου καταγράφονται οι αυξανόμενες φωνές υπέρ της «πιστοληπτικής γραμμής» – ήτοι, της παράτασης στην πράξη του μνημονιακού καθεστώτος έστω και σε πιο light εκδοχή.

Η βασική εκτίμηση εδώ είναι πως οι φωνές αυτές είναι μειοψηφικές, προέρχονται κυρίως από τους «επιγόνους» του συστήματος Σόιμπλε – συμπεριλαμβανομένου και του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος Γιάννη Στουρνάρα – και δεν απηχούν τις πολιτικές προθέσεις της Κομισιόν, του Παρισιού αλλά και της νέας κυβέρνησης του Βερολίνου που επιθυμούν το οριστικό και επιτυχές κλείσιμο του ελληνικού ζητήματος. Στο πλαίσιο αυτό, κυβερνητικές πηγές διαμηνύουν ότι αποτελεί ειλημμένη απόφαση να δοθεί μέχρι τέλους η μάχη για την «αυτοδύναμη έξοδο» από το Μνημόνιο, ενώ χθες στην συνεδρίαση του κυβερνητικού συμβουλίου επισημάνθηκε ότι κρίσιμο «όπλο» στην προσπάθεια αυτή θα αποτελέσει η αυξανόμενη αναπτυξιακή δυναμική που δείχνουν τα τελευταία οικονομικά μεγέθη.

Τα εθνικά θέματα

Στο έτερο μέτωπο, εκείνο των εθνικών θεμάτων, η προσέγγιση είναι, ως κεντρική επιλογή, εξαιρετικά προσεκτική και χαμηλότονη. Κατά ορισμένες, μειοψηφικές, εκτιμήσεις, μια απρόβλεπτη εκτροπή στις τουρκικές προκλήσεις ή μια εμπλοκή στο Μακεδονικό θα μπορούσε να αποτελέσει και τον καταλύτη για επίσπευση των εκλογών. Η κυρίαρχη άποψη όμως είναι πως, παρά την αυξημένη θερμότητα, δεν θα υπάρξει επικίνδυνη ανάφλεξη στα εθνικά θέματα. Και επίσης κυρίαρχο, και προσφιλές, σενάριο στους κόλπους της κυβέρνησης παραμένει εκείνο που θέλει τις κάλπες να στήνονται τον Μάιο του 2019, παράλληλα με τις ευρωεκλογές…