Θυµάµαι πριν από κάµποσα χρόνια που υπήρχε ένα πρόβληµα να ανέβουµε Θεσσαλονίκη µε το αυτοκίνητο. Εκείνη την εποχή ήταν της µόδας η αντιπαράθεση Αθηναίων µε Θεσσαλονικιούς για διάφορα ζητήµατα, εκ των οποίων το «ονοµατολογικό» ήταν το βασικότερο.

Μόνο που το τότε «ονοµατολογικό» αφορούσε το αν το καλαµάκι είναι σουβλάκι ή πλαστικό µε το οποίο πίνουµε ροφήµατα, αν η αλοιφή είναι σος ή φαρµακευτικό σκεύασµα κ.λπ. Η αντιπαράθεση είχε πάρει διαστάσεις µεταξύ των νέων κυρίως και µία από τις αντιδράσεις των Θεσσαλονικιών ήταν να κακοποιούν αυτοκίνητα µε αθηναϊκές πινακίδες όπου τα έβρισκαν στην πόλη τους.

Μάλιστα, το 2007 οι γνωστοί ΑΜΑΝ είχαν κάνει µια αµίµητη εκποµπή, όπου ο Κανάκης σε ρόλο ρεπόρτερ ρωτούσε τον Καλυβάτση που έκανε τον χούλιγκαν γιατί σπάει ένα αυτοκίνητο. Οπότε ακολούθησε ο απολαυστικός διάλογος:

–Γιατί έχει αθηναϊκές πινακίδες!

–Και τι το κακό έχουν οι αθηναϊκές πινακίδες;

–Είναι αθηναϊκές!

–Ε, και;

–Τι «ε, και;», πρέπει να τα σπάµε!

–Ποιος το λέει αυτό;

–Ολος ο κόσµος το λέει. Ο Μπάµπης ο Σουγιάς, ο Κώστας ο Γκοτζίλα, ο Πέτρος ο Μπαλτάς, ο Πεταλούδας ο Νίκος…

–Ναι αλλά γιατί;

–Γιατί έχει αθηναϊκές πινακίδες!

Τα θυµήθηκα αυτά προχθές που κάποιοι νεαροί στη Θεσσαλονίκη πέταξαν αβγά και ξήλωσαν τις πινακίδες σε ένα αυτοκίνητο µε πινακίδες Σκοπίων. Κι αν αυτό το περιστατικό ήταν ελαφρύ, τι να πει κανείς για την οµάδα ατόµων που κρατώντας ελληνικές σηµαίες όρµησαν σε αυτοκίνητο µε τουρκικές πινακίδες πέρυσι τον Σεπτέµβριο, απείλησαν τις γυναίκες που βρίσκονταν µέσα, το έσπασαν και έγραψαν συνθήµατα στο καπό. Αν συνδυάσει κανείς αυτά τα περιστατικά µε τις επιθέσεις (προς το παρόν µε φασιστικά συνθήµατα σε τοίχους και στοχοποιήσεις, αύριο ποιος ξέρει…) εναντίον εκπαιδευτικών της Β. Ελλάδας που δεν ξεσηκώνονται εναντίον της Συµφωνίας των Πρεσπών ή αποδέχονται να διδάσκουν σε σχολεία όπου οι µισοί µαθητές είναι µουσουλµάνοι, τις στοχοποιήσεις βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ και τα επεισόδια έξω από τα σπίτια τους, την εµπλοκή της Χρυσής Αυγής στις διαµαρτυρίες για το Μακεδονικό και στα συλλαλητήρια, και προσθέσει το προεκλογικό κλίµα, τότε το µείγµα µυρίζει µπαρούτι.

Ο πολιτικός χουλιγκανισµός -που συχνά είναι σκέτος χουλιγκανισµός και η πολιτική είναι µόνο η αφορµή του- συνδέεται µε έναν φανατισµό επικίνδυνο και τερατωδώς παράλογο. Πρέπει να το ξεκαθαρίσουµε προτού να είναι αργά: Ο Μπάµπης ο Σουγιάς δεν λειτουργεί µε πολιτική σκέψη. Ούτε καν µε σκέψη. Οπως κι αν το πούµε το καλαµάκι, άλλο να τρώµε σουβλάκια φιλοσοφώντας για τα ονόµατα κι άλλο να σπάµε αυτοκίνητα – και αύριο κεφάλια. 

Πηγή: Το Έθνος