Πέρα από τα ιστορικά hutong το Πεκίνο είναι μια μεγαλούπολη με τεράστιες λεωφόρους που χαράχτηκαν από την εποχή του ιδρυτή της σύγχρονης Κίνας Μαο Τσε Τουνγκ, αφού γκρεμίστηκαν τα αρχαία τείχη της πόλης βεβαίως, βεβαίως.

Οι λεωφόροι πλημμυρίζουν με αυτοκίνητα μοντέρνα – καλύτερα ακόμη και από αυτά που συναντάς στην Σαουδική Αραβία, όπου το πετρέλαιο ρέει άφθονο.

Έτσι και φρακάρουν από την κίνηση δημιουργούν ποτάμια ακίνητα και μόνο τα φώτα από τα φρένα δίνουν μια αλλόκοτη διάσταση στο σκηνικό. Κτίρια μερικές φορές παράξενα, προϊόντα αρχιτεκτονικών πειραματισμών διαφόρων designers οι οποίοι δοκιμάζουν στο Πεκίνο αυτό που δεν μπορούν να κάνουν στις πατρίδες τους.

Ώσπου πριν μια δεκαετία ο πανίσχυρος και σήμερα πολιτικός άνδρας ο Ξι Τζι Πινγκ ζήτησε με ομιλία του να σταματήσουν αυτού του είδους οι πειραματισμοί.

Η ευρύτερη περιοχή της πρωτεύουσας ευλογήθηκε να διαθέτει έξι μνημεία αναγνωρισμένα από την Unesco ως παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά. Δεν νοείται να μην αφιερώσεις μισή μέρα από την ζωή σου στην Απαγορευμένη Πόλη και να χαθείς μέσα στα μυστήρια της δυναστείας των Μίνγκ και το μεγαλείο της Κινέζικής τέχνης.

Βγαίνοντας ακολουθείς γύρω γύρω τα τείχη και μέσα από μια θάλασσα μικρομάγαζων φτάνεις στην μεγαλύτερη πλατεία του κόσμου Τιέν Αν Μεν αφού πρώτα σταθείς στις ουρές τριών τεσσάρων check points για έλεγχο διαβατηρίων και ταυτοτήτων.

Η ονομασία, πλατεία της Ουράνιας Γαλήνης, μοιάζει σήμερα ειρωνική διότι μόνο ο πρόεδρος Μάο στέκει γαλήνιος στο ταριχευμένο «κέρινο ομοίωμά του» περιμένοντας τα σμήνη των κινέζικων γκρουπς που φρόντισαν εκ των προτέρων να κλείσουν ραντεβού για την επίσκεψη. Μέσα στην πλατεία την οποία οι δυτικοί θεωρούν στοιχειωμένη από τα γεγονότα του 1989, μικρά αγήματα Κινέζων στρατιωτικών παρελαύνουν με το γνωστό γρήγορο βήμα σαν να θέλουν κάτι να προλάβουν.

Γύρω από την πλατεία είναι ακροβολισμένοι διάφοροι αετονύχηδες ταξιτζήδες που ζητούν το πενταπλάσιο κόμιστρο από το κανονικό προκειμένου να επωφεληθούν απ΄ το συνωστισμό της εφόδου των πειθαρχημένων Κινέζικων γκρουπς. Γενικά το ταξί είναι πολύ φθηνό και εάν θέλεις μπορείς να μην παίρνεις το μετρό με τις άπειρες γραμμές προκειμένου να βλέπεις καλύτερα την πόλη.

Στο περίφημο Σινικό τείχος δεν περιορίζεσαι μόνο σε αυτό που θα δεις καθώς ανεβαίνεις με το τελεφερίκ αλλά και σε αυτό που θα φανταστείς, αφού η περίφημη κατασκευή διατρέχει δεκαεφτά επαρχίες και αυτόνομες περιοχές της απέραντης χώρας. Η ειρωνεία της ιστορίας είναι ότι το τείχος δεν μπόρεσε να εξασφαλίσει την Κίνα από εισβολές και καταστροφές. Αυτό είναι ένα δίδαγμα για την σημερινή εποχή όπου η ανεξέλεγκτοι εξοπλισμοί οδηγούν στο χείλος μιας νέας παγκόσμιας καταστροφής. Πολλοί θεωρούν ότι το επόμενο σημείο αντιπαράθεσης θα είναι στην Κίνα και στο στενό της Ταϊβάν καθώς η Αμερική φρόντισε να σπείρει μια συστάδα στρατιωτικών βάσεων οι οποίες εκτείνονται σε μέγα πλάτος στον Ειρηνικό.

Η κινέζικη είναι μια μαζική κοινωνία σε άλλα μέτρα και σταθμά. Στο θερινό ανάκτορο, όπου κάποτε ο αυτοκράτορας απολάμβανε την ραστώνη και την ησυχία ανάμεσα σε τεχνουργήματα απέριττης ομορφιάς, σήμερα ημέρα Σάββατο, πλήθη κινέζων απόλυτα στοιχισμένοι πίσω από τις σημαίες των οδηγών δημιουργούν ένα απίστευτο αδιαχώρητο στο τεράστιο πάρκο.

Στο ναό του Ουρανού με το ιδιαίτερο μεγαλείο, το πάρκο είναι πεντακάθαρο και από εκεί ατενίζεις το περίγραμμα των τεράστιων κτιρίων που το περιβάλουν, αναλογιζόμενος το χθες και το σήμερα.

Ο ανοιξιάτικος καιρός και το αεράκι κάνουν πιο διάφανη την συνήθως μουντή ατμόσφαιρα και επιστρέφοντας στο μικρό ξενοδοχείο νιώθεις τα δέντρα να θρoΐζουν στο hutong και το πρωί σε ξυπνάει ένα περίεργο πουλί με την φωνή του. Η δυσάρεστη όμως έκπληξη σε περιμένει την τελευταία ημέρα καθώς όπως έχω πει οι Κινέζοι δεν καταλαβαίνουν γρι πέρα από τα κινέζικα. Η κοπέλα από το ξενοδοχείο συνεννοείται με τον οδηγό του ταξί τόσο καλά που μετά από μια ώρα διαδρομή διαπιστώνουμε ότι φτάσαμε σε άλλο αεροδρόμιο και ότι η πτήση για την Σεούλ πέταξε!

Ο ταξιτζής μου λέει ότι βρισκόμαστε 200 χιλιόμετρα από το κανονικό αεροδρόμιο ίσως για να τσιμπήσει μεγαλύτερο κόμιστρο. Τα πράγματα γίνονται χειρότερα επειδή αυτήν την τελευταία μέρα ενέσκηψε ένα νέφος που νιώθεις να σε τσούζει στο λαιμό και να επηρεάζει την αναπνοή. Με μηνύματα μέσω της μετάφρασης του κινητού συνομιλώ με τον ταξιτζή καθώς εκείνος οδηγεί και ταυτόχρονα απαντάει γραπτά.

-Το νέφος είναι από ρύπανση ρωτάω;

-Ναι, απαντάει και συμπληρώνει ότι τα τελευταία χρόνια από αυτήν την αιτία παρατηρήθηκαν κάποιες παράξενες αρρώστιες. Η ανάπτυξη στην Κίνα δεν λαμβάνει υπόψιν το μέλλον σημειώνει με φιλοσοφική διάθεση ο taxi driver.

-Είσαι Ευρωπαίος ; ρωτάει Όταν απαντώ καταφατικά μου τείνει επιδοκιμαστικά τον αντίχειρα.

-Είμαι από την Ελλάδα του λέω και τότε μου δείχνει στο κινητό μια φωτογραφία του Γιάννη Αντετοκούμπο και με ένα χαμόγελο μέχρι τ΄ αυτιά γράφει στο κινητό ότι τον αγαπάει πολύ.

-Εσείς τον αγαπάτε;

-Φυσικά λέω. Τι να πω; ότι υπάρχουν και ηλίθιοι που θεωρούν ότι ο Αντετοκούμπο νοθεύει το καθαρό αίμα τους; Τελικά ο Κινέζος ταξιτζής με κοιτάει και διατυπώνει στο κινητό την τελευταία ερώτηση:

-H Ελλάδα είναι μια ευτυχισμένη χώρα; -Πάμε να σκάσουμε από ευτυχία, λέω στα ελληνικά, και απλά χαμογελάω.

Μάλλον ισχύει η σκέψη του Κουμφούκιου : Ο άνδρας που κάνει μια ερώτηση είναι ανόητος για ένα λεπτό, ο άνδρας που δεν ρωτάει είναι ανόητος για μια ζωή. Ως προς την μεταχείριση που επιφυλάσσουν οι Κινέζοι στο περιβάλλον πάλι ο Κομφούκιος έχει κάτι να μας πει: Το να μην διορθώνεις τα λάθη σου είναι μεγάλο λάθος. Αυτό ισχύει για όλους όποια κοσμοθεωρία και εάν έχουν ενστερνιστεί.