Οι φονικοί σεισμοί τής περασμένης Δευτέρας έπληξαν μία ευρεία περιοχή μοιρασμένη ανάμεσα στην Τουρκία και στην Β.Συρία, όπου εκατομμύρια άνθρωποι , εδώ και 11 χρόνια, ζούν σε συνθήκες βαθειάς ανθρωπιστικής κρίσης και από τίς δύο πλευρές των συνόρων, είτε ως πρόσφυγες είτε ως «περίκλειστοι» , αποκλεισμένοι από τον υπόλοιπο κόσμο..

Ο πρώτος σεισμός μεγέθους 7,8 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ σημειώθηκε τα ξημερώματα της περασμένης Δευτέρας, κοντά στην τουρκική πόλη Γκαζιαντέπ, όπου ζουν 2 εκατομμύρια άνθρωποι, ανάμεσα τους περίπου 500.000 Σύροι προσφύγες..

Ο δεύτερος σεισμός μεγέθους 7,5 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ πού «χτύπησε» την ίδια περιοχή λίγες ώρες αργότερα, έδωσε το τελειωτικό χτύπημα,ισοπεδώνοντας χωριά και πόλεις, με χιλιάδες γκρεμισμένα κτίρια να έχουν μετατραπεί σε τάφους , για αμέτρητους (εφ’όσον οι αριθμοί αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο) εγκλωβισμένους , ζωντανούς και νεκρούς.

Παρά την άμεση κινητοποίηση τής διεθνούς κοινότητας με αποστολή διασωστών και ανθρωπιστικής βοήθειας για τούς επιζώντες, αυτή αποδεικνύεται «ασύμμετρη» καθώς εξακολουθούν να υπάρχουν εμπόδια που απαγορεύουν την προσέγγιση τους στις σεισμόπληκτες περιοχές τής Β.Συρίας, με αποτέλεσμα 4,6 εκατομμύρια σεισμόπληκτων, Κούρδων στην πλειοψηφία τους, να παραμένουν αβοήθητοι , εξαιτίας περίπλοκων ζητημάτων εδαφικού ελέγχου καθώς και των από χρόνια, κλειστών διαδρόμων ανθρωπιστικής βοήθειας, εφόσον οι εμπλεκόμενες κυβερνήσεις ( Τουρκική ,Ρωσική και Συριακή ) αρνούνται , διά τής κωλυσιεργίας, να τά ανοίξουν….

Ετσι, η βοήθεια φθάνει στις σεισμόπληκτες τουρκικές περιοχές, αφήνοντας σε πλήρη εγκατάλειψη την άλλη πλευρά των συνόρων από την οποία ελάχιστες εικόνες φθάνουν, κυρίως μέσω δορυφόρου, αποτυπώνοντας τεράστιες καταστροφές πού συνθέτουν ένα σκηνικό αποκάλυψης, ενώ η πληροφόρηση για την τραγική κατάσταση που επικρατεί είναι ανύπαρκτη.

Το γεγονός ότι η χώρα δέν ελέγχεται από μία Αρχή, αλλά, υπάρχουν πολλές ζώνες ελέγχου συχνά επικαλυπτόμενες, με το μεγαλύτερο τμήμα νά ελεγχει η κυβέρνηση τού Προέδρου Μπασάρ αλ Ασαντ, δυσχεραίνει ακόμα περισσότερο την πρόσβαση τής ανθρωπιστικής βοήθειας στο βόρειο τμήμα τής χώρας, όπου και οι σεισμόπληκτες κουρδικές περιοχές.

Στα εκατομμύρια των σεισμόπληκτων στην βορειοδυτική Συρία φιλοξενούνται άνθρωποι , (περίπου ο μισός πληθυσμός), οι οποίοι έχουν ήδη, αναγκαστεί να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους τουλάχιστον μία φορά λόγω τού 12ετούς πόλεμου, και ζουν σε άτυπους καταυλισμούς που έχουν καταστραφεί σχεδόν ολοκληρωτικά από τον πρόσφατο σεισμό . Οι αντίξοες καιρικές συνθήκες, αποτελούν έναν επί πλέον επιβαρυντικό παράγοντα στην επιβίωση τους στην ύπαιθρο, χωρίς προστασία από τίς χαμηλές θερμοκρασίες και το χιόνι.

Η κάλυψη των βασικών αναγκών τους γίνεται επείγουσα σε συνδυασμό με την έλλειψη νερού ,τροφής, ρουχισμού, φαρμακευτικού υλικού και δυνατότητα περίθαλψης, καθώς όσα νοσοκομεία είχαν απομείνει εξ αιτίας των βομβαρδισμών, είτε ισοπεδώθηκαν από τον σεισμό είτε δεν μπορούν να λειτουργήσουν λόγω ζημιών βγάζοντας τούς ασθενείς σέ εξωτερικούς χώρους…

Οι μεμονωμένες, λιγοστές, πληροφορίες πού φθάνουν στον έξω κόσμο , κυρίως, μέσω μέσων κοινωνικής δικτύωσης μιλούν για μία εκτεταμένη ολοσχερή καταστροφή, μέ χιλιάδες νεκρούς και εγκλωβισμένους στα συντρίμμια των κτιρίων, χωρίς να υπάρχει δυνατότητα απεγκλωβισμού και χωρίς την ελπίδα έγκαιρης στοιχειώδους βοήθειας για όσους καταφέρνουν να επιζούν ακόμα.

Αυτό πού συμβαίνει στην Συρία αυτές τις μέρες αποτελεί όνειδος για τίς εμπλεκόμενες κυβερνήσεις αλλά και την διεθνή κοινότητα , εφόσον στο όνομα των «γεωπολιτικών ισορροπιών» και σκοπιμοτήτων συντελούν και συνεργούν στην εξόντωση εκατομμυρίων ανθρώπων που βρίσκονται αντιμέτωποι με μια βιβλική καταστροφή, προτάσσοντας προσκόμματα στην αποδέσμευση των ανθρωπιστικών διαδρομών και προσφορά σωτηρίας και στοιχειώδους βοήθειας.

Είναι γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια τα φώτα της δημοσιότητας δεν είναι πια στραμμένα στην πολύπαθη Συρία, λες και ως διά μαγείας έπαψαν να μάς αφορούν όσα συμβαίνουν σε αυτήν την χώρα .

Η ειδησεογραφία επιλέγει να προβάλλει στα πρωτοσέλιδα καινούργιες «κρίσεις» που μονοπωλούν το ενδιαφέρον μας για διάφορους λόγους που δεν είναι τής παρούσης να αναλυθούν.

Ετσι ελάχιστα γνωρίζουμε για τίς συνεχιζόμενες «πολλαπλές κρίσεις» στη Συρία,πολύ πρίν την κορύφωση τους με τον πρόσφατο σεισμό στις 6/2/2023, που έχουν φέρει τον πληθυσμό σε κατάσταση επείγουσας ανάγκης ανθρωπιστικής βοήθειας , αναφέροντας χαρακτηριστικά κάποια στοιχεία:

-Δεν υπάρχει πρόσβαση σε καθαρό νερό ενώ συνεχίζεται η επιδημία χολέρας, στη χώρα με σχεδόν 85.000 ύποπτα κρούσματα και περισσότερους από 100 θανάτους.

-Δέν υπάρχει οικονομική δυνατότητα πρόσβασης στην τροφή, λόγω τού ανεξέλεγκτα υψηλού πληθωρισμού, με αποτέλεσμα να υποσιτίζονται εκατομμύρια, ενώ χιλιάδες παιδιά, με έμφαση στις βορειοδυτικές επαρχίες να αντιμετωπίζουν ΠΕΙΝΑ και συμπτώματα «σοβαρού οξέος υποσιτισμού».

-Δεν υπάρχει πρόσβαση σε φάρμακα και ε νοσοκομειακές μονάδες εφόσον οι περισσότερες έχουν πληγεί από τον πόλεμο.

Αν λάβουμε υπ’όψιν ότι η Συρία είναι η χώρα με τον μεγαλύτερο αριθμό,παγκόσμια,(6,8 εκατομ.) «εσωτερικών προσφύγων», μπορούμε να αντιληφθούμε το μέγεθος των επειγουσών αναγκών , πρίν ακόμα χτυπήσει ο Εγκέλαδος.

Τις τελευταίες μέρες , ο λαός τής Συρίας έρχεται ξανά στο προσκήνιο με τον πιο δραματικό τρόπο και με «σιωπηλή κραυγή» , ξανά, μέσα από τά ερείπια τής ζωής του ζητά την προσοχή, τον σεβασμό και την αλληλεγγύη που τού οφείλουμε…Πρίν να είναι, οριστικά , αργά!

Οι χιλιάδες νεκροί , μέσα στα χαλάσματα, μαζί με όσους , αβοήθητοι, έχουν καταφέρει να κρατηθούν στην ζωή ως αυτήν την ώρα , απαιτούν την δική μας απάντηση ,την ατομική και συλλογική μας ευθύνη απέναντι στην Ανεκτίμητη Αξία κάθε Ανθρώπινης Ζωής!

*Σοφία Τζιτζίκου, τ.Πρόεδρος UNICEF Ελλάδας και τ.Ειδική Σύμβουλος Υπουργείου Εξωτερικών