“Παντρεμένη, εγκαταλελειμμένη, ατιμασμένη και προδομένη. Άντε να βρεί ο κύριος Πανάρετος τόσα προσόντα συγκεκριμένα σ’ένα πρόσωπο”. Κ.Μουρσελάς,Κλειστόν λόγω μελαγχολίας
 
Το παραπάνω χωρίον θα μπορούσε κάλλιστα ν’αναφέρεται στην ελληνική Παιδεία,και δη την Ανωτάτη,η οποία γεννάει τόσα όνειρα,χωράει τόσες ουτοπίες,ενδιαφέρει τόσους ανθρώπους.Ζητάει όμως ‘έναντι’ κι ένα στοιχειώδη σεβασμό.Κι επίσης να μην την προδίδουν,μαχαιρώνοντάς την πισώπλατα.

Δεν θ’ασχοληθώ στο σημερινό κείμενο με το ποιός,πως,πότε,γιατί πρόδωσε τα οράματα της γενιάς της Μεταπολίτευσης[και όχι μόνον] για ένα Πανεπιστήμιο στο ύψος των προσδοκιών του αύριο κι όχι στο χαμηλωμένο πήχυ των συσχετισμών του σήμερα. Αυτά έχουν γραφτεί και ξαναγραφτεί,έχουν γίνει αντικείμενο παρερμηνειών και συκοφαντιών,έχουν στρεβλωθεί και προφανώς θα δώσουν πολύ υλικό στους ιστορικούς του μέλλοντος για να ξεχωρίσουν τα πάθη από τα λάθη.

Θέλω όμως να επισημάνω και την ευθύνη των διδασκόντων,ιδίως μιάς ειδικής κατηγορίας “βαρέως και μονίμως συμπλεγματικών”. Ορισμένοι , ακόμα και σήμερα που έχουν αφυπηρετήσει, πιστεύουν ότι μόνον αυτοί άξιζαν να γίνουν “σπουδαίοι” [καθηγητές,πρόεδροι,διοικητές] κι ότι όλοι οι άλλοι δεν ήσαν άξιοι, αλλά καθηγητοποιήθηκαν ή διέπρεψαν γενικότερα λόγω κομματικών διασυνδέσεων.

Αναρωτιέμαι πώς μπορεί να ζεί κάποιος επί 35 χρόνια [από το 1982 που άρχισε να ισχύει ο νόμος-πλαίσιο για τα ΑΕΙ] με αυτό το σαράκι.Πώς μπορεί να γράφει,ν’αναλύει,να συγκροτεί επιχειρήματα όταν κατατρύχεται από εμμονές[idées fixes];

Κι όμως “καθηγητάδες” που υπηρέτησαν, πιστά και με το αζημίωτο,όλα τα καθεστώτα,δηλώνοντας “ανεξάρτητοι” [sic] ή και φιλόσοφοι,αντί να κάνουν το σταυρό τους που ευδοκίμησαν στο ελληνικό πανεπιστήμιο [λόγω και του νόμου-πλαίσιο], συνεχίζουν να τον κατηγορούν ή να προσωποποιούν τις ευθύνες για το τότε [Κλάδης, Πανούσης] ή για το τώρα [Γαβρόγλου] βγάζοντας εντέχνως την ουρίτσα τους απέξω.

Δεν αναρωτήθηκαν άραγε ποτέ μήπως το Πανεπιστήμιο θα ήταν καλύτερο αν έλειπαν τέτοια “παραδείγματα εμπαθών ανθρώπων” που δεν τιμούν την ιδιότητα του ήπιου και διαλακτικού δασκάλου;

ΥΓ.”Ο λέων είναι λέων και ο μ@λ@κας είναι μ@λ@κας’’[Κ.Μουρσελάς]
ΥΓ2.Μήπως θα πρεπε και η Κυβερνώσα  Αριστερά να επανεξετάσει ποιούς πανεπιστημιακούς τιμάει [με τον έναν ή τον άλλον τρόπο] παραγνωρίζοντας τη δράση τους σε υπόγειες στοές