Η  Ελλάδα μας, πιστεύω ότι είναι μια από τις καλύτερες και ομορφότερες χώρες του κόσμου από την άποψη του φυσικού περιβάλλοντος  και του κλίματός, με το φως και το απέραντο γαλάζιο, τον ήλιο και τη θάλασσα, τα ποτάμια και τα βουνά, θαυμάσια μέρη για όλες τις εποχές του χρόνου, όπου θα μπορούσε να έχει ο καθένας μας ένα ευ ζην.

Γιατί όμως να έχει φτωχοποιηθεί τόσο πολύ η χώρα μας και να έχει γίνει αποικία χρέους;

Ποιος φταίει;

Εμείς οι πολίτες; 

Εμείς που δυστυχώς τα τελευταία οχτώ χρόνια «ζυγόν υπομένουμε» ή οι από τα πάνω, ντόπιοι κυρίως, αλλά και οι ξένοι που κατάντησαν τη χώρα μας αποικία χρέους, έρμαια στους τοκογλύφους. 

Δυστυχώς, ακόμη και το σύνταγμά μας «κατήργησαν» τη στιγμή που πράγματα αδιανόητα και δια την μεταθανάτιο ζωή, η βουλή, ο «ναός της δημοκρατίας» νομοθετεί και ψηφίζει επειδή έτσι το απαιτούν οι ξένοι, οι «βάρβαροι», που  χωρίς την προηγούμενη έγκρισή τους, νόμος δεν περνάει από τη βουλή.

Και εμείς, οι από τα κάτω, πού είμαστε; 

Οι Έλληνες του ότι «του Έλληνα ο τράχηλος, ζυγόν δεν υπομένει»;

Το κακό είναι ότι δεν υπάρχει ούτε όραμα, αλλά ούτε και ελπίδα για το μέλλον από την εξουσία που κυβερνάει, αλλά και από τα κόμματα της αντιπολίτευσης, αφού για τα δύο επόμενα χρόνια έχουν υπογράψει και η βουλή έχει νομοθετήσει, αντισυνταγματικά κατά έγκυρους Έλληνες συνταγματολόγους, μέτρα, «μεταρρυθμίσεις», ωραία λέξη για τους άλλους ντόπιους και ξένους, δηλαδή μειώσεις μισθών και συντάξεων για τα γνωστά, μια ζωή, υποζύγια, που δυστυχώς ακόμη, δεν αντιδρούν!

Προπαγανδίζουν άπαντες την «μαγική» λέξη «ανάπτυξη», που θα έλθει ως μάνα εξ ουρανού ή από τους ξένους που νοιάζονται τόσο πολύ για το αν  αυτοκτόνησαν 8.000 περίπου (ποιος ξέρει πόσοι ακριβώς είναι) ή αν πηγαίνουν στα σκουπίδια για να βρουν κάτι να φάνε! 

Ανάπτυξη λοιπόν με βιομηχανίες και εργοστάσια δεν θα έλθει ποτέ, γιατί το κεφάλαιο και οι ολιγάρχες θα βρίσκουν για πολύ ακόμα, χώρες με φτηνότερο εργατικό δυναμικό, αλλά και γιατί δεν ενδείκνυται, λόγω κόστους πρώτων υλών, γραφειοκρατίας κλπ.

Η μόνη διέξοδος είναι τοπικά όλοι μας να αυτό – οργανωθούμε και να αποφασίσουμε να αναστήσουμε τον Πρωτογενή τομέα παραγωγής, αλλά όχι σύμφωνα με τις οδηγίες της Ε.Ε. π.χ. για να φυτέψεις ένα αμπέλι στην αυλή σου ή στο χωράφι σου δίπλα από το σπίτι σου, πρέπει να αποφασίσουν οι Βρυξέλλες και θα χρειαστεί τουλάχιστον ένα έτος για πάρεις  την άδεια,  με τη γραφειοκρατία που υπάρχει.

Άρα τι να περιμένουμε;

Την ελεημοσύνη που συνέχεια ζητάμε από τον Dr Σόιμπλε και την Frau Μέρκελ;

Είναι δυνατόν να σωθεί έτσι η φτωχοποιημένη χώρα μας, με τον «αυτόματο πιλότο» και όπου βγει;

Αλλά επειδή εδώ είναι «Βαλκάνια, δεν είναι παίξε, γέλασε», ας  έχουμε ελπίδα στους Νέους μας και όλοι μαζί οι από τα κάτω, μια και είναι καλοκαίρι, καλοκαιρινή ραστώνη, ας απολαύσουμε το καλοκαίρι όπως μπορούμε ο καθένας μας.

Με λιγότερα χρήματα, ας βάλουμε ως προτεραιότητα τους εαυτούς μας και μετά τις άλλες υποχρεώσεις, που κάθε μέρα μας φορτώνουν και καταπιέζουν οι από τα πάνω.

Το καλοκαίρι, είναι η γενική χαλάρωση σε όλα τα επίπεδα στη χώρα μας. Διακοπές πάντα η εξουσία, ο δημόσιος τομέας παραπάνω από χαλάρωση, βλέπετε είναι τα «μπάνια του λαού» που έλεγε ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου, πολλά κρίσιμα νομοσχέδια ψηφίζονται στη βουλή γιατί δεν υπάρχουν αντιδράσεις, αλλά και όποιος δεν μπορεί, καλό είναι να προσπαθήσει έστω και για λίγο να πάει εκεί που του αρέσει , στο χωριό, στο βουνό ή στη θάλασσα.

Ο πρώην πρωθυπουργός Χαρίλαος Τρικούπης είχε πει ότι «η Ελλάς προώρισται να ζήσει και θα ζήσει».

Μετά το καλοκαίρι λοιπόν, οι νέοι μας πρώτα, αλλά και εμείς, όλοι οι από τα κάτω, να μην αφεθούμε σαν ανίκανοι στο έλεος της κάθε εξουσίας.

Εάν το αποφασίσουμε όλοι μαζί, μπορούμε.

Αρκεί να το πιστέψουμε.

* Ο Άγγελος Κολέμπας είναι οικονομολόγος, πτυχιούχος ΑΣΟΕΕ