Το νομοσχέδιο για το οικογενειακό δίκαιο έχει προκαλέσει πλήθος αντιδράσεων αλλά και μια έντονη διαμάχη των δύο πλευρών, στην κοινωνία. To tvxs.gr δημοσιεύει απόψεις σχετικές με το θέμα. Σήμερα φιλοξενούμε την ομιλία του Κ. Δραγάτη, δημοσιογράφου με σπουδές στην Επικοινωνία και την Ιστορία και διαχειριστής στον ιστότοπο isotita.eu με αντικείμενο τα έμφυλα ζητήματα, στην εκδήλωση της ομάδας «Νομικά θέματα- Συνεπιμέλεια».

Ξεκαθαρίζω ότι αυτά που θα καταθέσω αφορούν μόνο το επικοινωνιακό πλαίσιο του συνόλου του θέματος, για το οποίο συζητάμε, που εκτείνεται χρονικά στον τελευταίο χρόνο, όπως προσδιορίζεται από την πολιτική δραστηριότητα των εμπλεκομένων. Μπαίνω κατευθείαν στο ζήτημα.

Θέμα πρώτο: Μεταρρύθμιση

Τι λέει το λεξικό Τριανταφυλλίδη για τον όρο;
Απάντηση:   Η εφαρμογή διαφορετικών συστημάτων ή μεθόδων σε ένα σύνολο, σε έναν θεσμό, επιδιώκοντας αλλαγή προς το καλύτερο. Παραδείγματος χάριν η γλωσσική μεταρρύθμιση από την καθαρεύουσα στη δημοτική. Τι λέει ο κ. Τσιάρας, ο υπουργός δικαιοσύνης; Ότι η μεταρρύθμιση είναι η αλλοίωση ενός ολόκληρου νομοθετικού έργου με επιτυχία 40 ετών. Κρατάμε ότι αλλοιώνεται τμήμα συνόλου μεταρρύθμισης. Έτσι καταρρέει η αρχική μεταρρύθμιση. Συνεπώς, έχουμε αντιμεταρρύθμιση, στην οποία όσοι και όσες αντιπαρατίθενται δεν στρέφονται εναντίον της εξέλιξης, αλλά της οπισθοδρόμησης σε χρόνια και νοοτροπίες πριν την αρχική μεταρρύθμιση.

Θέμα δεύτερο: Το νομοσχέδιο ενδιαφέρεται για το παιδί

Η αλήθεια κρύβεται στις απαντήσεις που μας δίνει η πολιτική οικονομία. Το νομοσχέδιο υπόσχεται οικονομικές προσδοκίες σε διάφορες ειδικότητες πτυχιούχων επαγγελματιών, ακόμα και σε μέσα ενημέρωσης που μόλις εγκαινίασαν μια νέα οικονομική πίτα, διότι συστήνεται ένας νέος οικονομικός τομέας, αυτός της ιδιωτικής δικαιοσύνης. Καλλιεργεί προσδοκίες σε υπόχρεους και υπόχρεες διατροφής, που δεν τους υπόσχεται μεν κέρδος, αλλά μείωση των «εξόδων» για το παιδί τους λόγω μείωσης της διατροφής με την αλλαγή χρόνων επικοινωνίας. Κρατάμε, συνεπώς, ότι η επικείμενη νομοθέτηση όχι μόνο ως πρόσχημα το παιδί. Εδώ ας κρατήσουμε και μία ακόμα σημείωση. Η γενεαλογία της οπτικής του παιδιού ως αποκτήματος, που πρέπει να κατέχεται ή να διαιρείται ως εν δυνάμει οικονομική μονάδα ανάγεται στον Μεσαίωνα και είναι κάτι που δεν άλλαξε ο καπιταλισμός, αλλά σε μορφές του, όπως η σημερινή, το επιδείνωσε κιόλας.

Θέμα τρίτο: Συνεπιμέλεια

Η λέξη έχει εντελώς διαφορετικό νόημα και κυρίως περιεχόμενο, όταν διατυπώνεται στο πολιτικό περιβάλλον των σκανδιναβικών χωρών ή σε όσες χώρες του δυτικού κόσμου διαθέτουν τις ίδιες προϋποθέσεις. Έχει εκ διαμέτρου αντίθετο και αρνητικό περιεχόμενο όταν τη διατυπώνει κανείς στο πολιτικό περιβάλλον αφενός των ΗΠΑ ή της Αγγλίας των Ρήγκαν και Θάτσερ τότε που ανασυντασσόταν ο λαϊκιστικός ευαγγελικός νεοπουριτανισμός συσκευασμένος στο ιδεολόγημα της Νέας Δεξιάς, σε συνύπαρξη με τον οικονομικό νεοφιλελευθερισμό τη δεκαετία του ’80 ή όταν επαναθερμάνθηκε με τον πρόσφατο τραμπισμό.

Είναι ακόμα χειρότερο, όμως, όταν διατυπώνεται σε αρνητικότερο κακέκτυπο του προαναφερθέντος αρνητικού , δηλαδή ως παράγωγο της οικονομικής κρίσης του ακροδεξιού λαϊκισμού και εκφασισμού ή της μεταμοντέρνας του μετάλλαξης του «σοβαρού» φασισμού  σε χώρες όπως ή Ιταλία του Σαλβίνι, η Πορτογαλία και η Ισπανία κομμάτων όπως το ΒΟΞ ή η Γαλλία της Λεπέν. Η ιστορία μας ομολογεί ότι η διαφορά μεταξύ των δύο είναι ότι η θετική συνεπιμέλεια (ας ονομάσουμε έτσι το σκανδιναβικό μοντέλο) είναι συναινετική και προϋποθέτει δεδομένη παιδεία γενική, αλλά και ειδική για την έμφυλη ισότητα, ελάχιστη οικονομική άνεση, αλλά και ανεξαρτησία ακόμα και των χαμηλότερων εισοδηματικών κατηγοριών, ύπαρξη κοινωνικών δομών υποστήριξης , φροντίδας και ελέγχου για τα ζευγάρια πριν το γάμο, μετά το γάμο και την απόκτηση παιδιών στη μετά το διαζύγιο οικογένεια. Τέλος, την ύπαρξη οικογενειακών δικαστηρίων με την συνύπαρξη ειδικών συμβούλων επιστημόνων του Δημοσίου , που συνδράμουν το δικαστικό προσωπικό για ad hoc αποφάσεις ανά παιδί και δευτερευόντως για τους γονείς τους.

Θέμα τέταρτο: η προπαγάνδα της νομοθέτησης (βλέπε –κατά τη γνώμη μου- αντιγραφή των μεθόδων των μνημονίων).

Για να περάσει η αντιμεταρρύθμιση, που μας απασχολεί, κατασκευάστηκε δήθεν επιστήμη και το γλωσσάριό της (βλέπε γονική αποξένωση και όλα τα παράγωγα, ψευτοέρευνες κλπ). Υπάρχει πολιτική διγλωσσία και διπλή πρακτική από κοινοβουλευτικά κόμματα ή παντελής απουσία μέχρι σήμερα άλλων, υπάρχουν όμως και εξαιρέσεις. Ακολουθείται η μονομερής υπέρ του λόμπυ Τσιάρα, αντιδημοσιογραφική, αντιδεοντολογική, επικοινωνιακή κάλυψη του θέματος σε όλα τα καθιερωμένα, συστημικά μέσα ενημέρωσης. Έτσι, δημιουργείται ένα μονομερώς πληροφορημένο κοινό, απληροφόρητο στην ουσία για το διακύβευμα της τυχόν νομοθέτησης.

Για τη δουλειά αυτή χρησιμοποιήθηκε και η τεχνική της χρήσης των ετεροσυμπτωτικών δημοφιλών προσωπικοτήτων. Αξιοποιούνται για την πρόθεση και την προώθηση της νομοθέτησης γλωσσικά τάγματα εφόδου. Ευτυχώς, λόγω καραντίνας δραστηριοποιούνται οργανωμένα και συστηματικά στους δρόμους, αναρτώντας παραπιστικά πανό –δε ξέρω αν θυμάται κανένας ότι το ίδιο έκανε και η Χρυσή Αυγή , πριν «νομιμοποιηθεί» στον κοινωνικό διάλογο -, στο διαδίκτυο τραμπουκίζοντας οποιονδήποτε και οποιαδήποτε έχει διαφορετική άποψη. Δεν ξέρω γιατί κανείς δεν θυμάται ότι το ίδιο έκανε και η Χρυσή Αυγή.

Τέλος, υπάρχει μια ασύλληπτη διαφορά πόρων που έχουν επενδυθεί υπέρ αυτής της νομοθέτησης τόσο από ιδιωτικούς φορείς , όσο και από δημόσιους, γεγονός απαράδεκτο. Τα τελευταία παραδείγματα που εκδιπλώθηκαν εν όψει της αναφοράς του θέματος στη Βουλή είναι τα ακόλουθα:

-Ιδιωτική εταιρία διαχείρισης διαφημιστικών χώρων σε δημόσιους χώρους , που παρέχει δωρεάν χορηγικά προβολή καμπάνιας για την αντιδραστική νομοθέτηση. Εδώ, μιας και μιλάμε για το ενδιαφέρον μας για τα παιδιά, ας θυμίσουμε ότι η εν λόγω εταιρία είναι μετασχηματισμός προηγούμενης, που είχε καταδικαστεί αμετάκλητα ως υπαίτια για την πρόκληση θανατηφόρων τροχαίων με νεκρούς νέους οδηγούς, ενώ μία από τις σημερινές δραστηριότητές της είναι η συμμετοχή της σε νόμιμα καταστήματα τζόγου –μικρά καζίνο, που υπάρχουν πλέον σε αναρίθμητες γειτονιές στην Ελλάδα.

-Εταιρία μεταφορών που ελέγχει το κράτος, η ΟΣΥ ΑΕ, που ανήκει στον επίσης κρατικά ελεγχόμενο ΟΑΣΑ και είναι χορηγός παρόμοιας καμπάνιας σε συνεργασία με ιδιωτικό φορέα που προωθεί την νομοθέτηση της δήθεν συνεπιμέλειας. Θυμίζω ότι μόλις πέρσι , πάλι εταιρία μεταφορών κρατικά ελεγχόμενη είχε συνεργαστεί με ιδιωτικό φορέα χορηγικά για να προωθήσει την απαγόρευση της νομοθέτησης των αμβλώσεων . Κρατάμε ότι σε αυτό το εντελώς άνισο επικοινωνιακό επίπεδο, για το οποίο υπάρχουν πολιτικές ευθύνες, αγωνίζονται δημοκρατικοί άνθρωποι της κοινωνίας, επιστήμονες και επιστημόνισσες, συλλογικότητες , φορείς, φεμινιστές και φεμινίστριες, κοινωνίστριες και κοινωνιστές να καταγραφεί και η δική τους άποψη ή και να υπερισχύσει, όπως θα μπορούσε να γίνει σε ένα πραγματικά δημοκρατικό περιβάλλον. Προσωπικά δίνω θερμά συγχαρητήρια σε όλα αυτά τα πρόσωπα.

Συμπερασματικά…

Το νομοσχέδιο δεν είναι μεταρρύθμιση, αλλά αντιμεταρρύθμιση. Νομοθετείται σε ένα πλαίσιο κατασκευασμένο και ένα πλαστό επικοινωνιακό περιβάλλον, ακριβώς επειδή έχει να εξυπηρετήσει αντιμεταρρύθμιση. Πρόκειται για ένα μη επικοινωνιακό, αλλά βαθιά πολιτικό γεγονός, που θα δημιουργήσει σοβαρά κοινωνικά προβλήματα και δυσβάσταχτες επιπτώσεις στις ενδοοικογενειακές σχέσεις εντός και μετά το γάμο , με χρονικό βάθος. Αποτελεί ουσία οικονομικό γεγονός, που στηρίζεται στον κοινωνικό αυτοματισμό για να ικανοποιήσει προεκλογικά συγκεκριμένες επαγγελματικές στρωματώσεις , από την τσέπη όμως συμπολιτών τους και όχι του υπόχρεου κράτους.

Στόχος του είναι να αποσύρει τη λογική, δικαστική κρίση για κάθε παιδί και τους γονείς του ξεχωριστά, διότι κρίθηκε ότι είναι εμπόδιο για τα παραπάνω συμφέροντα, αναιρώντας την μόνη προστασία που είχε ο/η γονέας μετά το διαζύγιο σε ένα οικονομικά άδικο και κακοποιητικό και ενδοοικογενειακό περιβάλλον. Επίσης, θέλω να προσθέσω και να ρωτήσω πότε συζητάμε με αναχρονιστικούς όρους στην Ελλάδα αυτό το θέμα.
Απάντηση: όταν την ίδια στιγμή στην ΕΕ, που ούτε τον σοσιασλισμό ούτε τον κοινωνισμό διακονεί, η αρμόδια επιτροπή για την ισότητα των φύλων συνεδρίασε (25η μαρτίου) για δεύτερη από τις τρεις φορές, για να στείλει κείμενο –απόφαση στο Ευρωκοινοβούλιο , που θα προβλέπει νέα δεδομένα για την ειδική μέριμνα σε περιπτώσεις ενδοοικογενειακής βίας στο συντροφικό, συζυγικό και μετασυζυγικό βίο με αλλαγή του καθεστώτος για την επιμέλεια και την επικοινωνία κατά τρόπο αυστηρότερο και μάλιστα με άμεσες ενέργειες, όχι τώρα που μιλάμε για ύπαρξη αμετάκλητων δικαστικών αποφάσεων.

Στη συνέχεια θα απαιτηθεί σχετική νομοθέτηση και από τα κράτη –μέλη, αφού κυρωθεί από το Ευρωκοινοβούλιο και περάσει και το Συμβούλιο της ΕΕ. Επίσης, έχει αρχίσει η συζήτηση για το νομικό πλαίσιο και ρυθμίσεις για νέους τύπους οικογένειας , που έχουν προκύψει στη σύγχρονη εποχή. Αυτό είναι το σημαινόμενο περιεχόμενο της λέξης «συνεπιμέλεια», όπως τη διατυπώνει ο κύριος Τσιάρας και το σχετικό λόμπυ που στηρίζει και από το οποίο στηρίζεται. Ομολογείται –κατά συμβιβασμό κατά τη γνώμη μου- σε ιδιωτικές συνομιλίες ως «υποχρεωτική συνεπιμέλεια». Λάθος και αυτή η διατύπωση κατά τη γνώμη μου, διότι στην ουσία έχουμε εξαναγκασμένη συνεπιμέλεια, αφού επιχειρείται με συγκαλυμμένη ή και απτή βία.