Ο κ. Μπακογιάννης παρουσιαζόταν από τα συστημικά ΜΜΕ ως ένας φέρελπις πολιτικός γόνος, αλλά ταυτόχρονα οικείος, προσιτός και κυρίαρχα, για αυτούς, πρωθυπουργοποιήσιμος.  Ήρθε η επιδημία και σε μια περίοδο που αγνοείται η τύχη των περισσοτέρων αυτοδιοικητικών ο κ. Μπακογιάννης καταφέρνει να μαζεύει την προσοχή για όλους τους λάθους λόγους.

Η επίκληση ότι λάθη γίνονται και η συγγνώμη που ακολουθεί και «εξαγνίζει» είναι επικοινωνιακά εργαλεία που έχουν δασκαλευτεί από ακριβοπληρωμένους ειδικούς επί του πολιτικού marketing. Αν ήταν γνήσια συγγνώμη θα σήμαινε και αλλαγή στάσης. Δεν συμβαίνει όμως αυτό. Η αδιαφορία που επιδεικνύεται επί των συνεπειών δείχνει περισσότερο έναν ανέφελο κληρονόμο που θεωρεί ότι το πολιτικό του κεφάλαιο είναι ανεξάντλητο, παρά για άνθρωπο που νιώθει τα προβλήματα που προκαλεί. Η αίσθηση που εισπράττεις είναι ότι ο κοροναϊός δεν έχει υπάρξει και επομένως δεν παρεμποδίζει την μεγαλεπήβολη στρατηγική για εγκαίνια  στην πλατεία Ομονοίας και για τον Μεγάλο Περίπατο. Και αν στα εγκαίνια υπήρξε κίνδυνος, ενδεχομένως πιο σημαντικό, και όχι ταλαιπωρία στο Μεγάλο Περίπατο έχουμε μεγάλο χάος. Αν εξαιρέσεις την αγχωμένη Σία Κοσιώνη  να δείξει πολίτες υπομονετικούς και πράους με την δυσφορία που τους προκαλείται, οι υπόλοιποι αναγκάστηκαν να δείξουν κομμάτια της πραγματικότητας. Αδιευκρίνιστο γιατί αυτό το φαραωνικό σχέδιο δεν ξεκίνησε πιλοτικά τον Αύγουστο , όπου οι δρόμοι θα είναι άδειοι και επιλέχθηκε η στιγμή που η Αθηνά επαναφέρεται στην κανονικότητα με προτεραιότητα το άνοιγμα των αγορών και την προσέλευση τουριστών. Ο υγειονομικός κίνδυνος παραμένει και παροτρύνονται οι πολίτες να χρησιμοποιούν τα αυτοκίνητά τους παρά τα μέσα μαζικής μεταφοράς, τα οποία από πριν ήταν ανεπαρκή.

Η διαβούλευση πήγε περίπατο…«Ζητήσαμε μία επιτροπή διαβούλευσης με φορείς (επαγγελματίες, αρχιτέκτονες, πολεοδόμους κ.α.) και μια επιτροπή επιστημονικής παρακολούθησης του έργου. Ικανοποίησε τα αιτήματά μας ο δήμαρχος, αλλά τελικά, οι επιτροπές συγκροτήθηκαν μια φορά σε σώμα και δεν λειτούργησαν ποτέ. Παραμένουν διακοσμητικές. Μόνο ο δήμαρχος έχει τον έλεγχο» επισημαίνει ο Ν. Ηλιόπουλος. Για να προσθέσει «Αν η αντίληψη Μπακογιάννη συνεχίσει να περιορίζεται στο… γραφείο του χωρίς διαβούλευση με την κοινωνία της Αθήνας, το κυκλοφοριακό μπορεί να είναι το μικρότερο από τα προβλήματα στο κέντρο και τα σχεδόν 6.000 ευρώ που δίνει για κάθε παγκάκι».

Ταυτόχρονα μας προπαγανδίζουν ότι τα προβλήματα είναι κυρίαρχα επικοινωνίας και αν η καμπάνια ενημέρωσης και προειδοποίησης ήταν πιο δυναμική εκ μέρους του Δήμου, ο κόσμος θα είχε προφυλαχθεί. Ο καθηγητής Γιώργος Γιαννής δήλωσε ότι στην πραγματικότητα, η κατάσταση είναι καλύτερη από ό,τι είχαν δείξει οι προσομοιώσεις. Ένα σκληρό μάθημα για τους οδηγούς ΙΧ και ταξί ώστε να αποφεύγουν τη διέλευση από το κέντρο της πόλης αναφέρει το Πρώτο θέμα.

Τουτέστιν, οι κάτοικοι της Αθήνα να μάθουν αποφεύγουν το κέντρο και να απομείνουν οι τουρίστες και οι επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται με κύρια βάση τον τουρισμό, ξενοδοχεία, εστίαση κτλ. Ωραίο σχέδιο για τους αστούς, όχι όμως για τον αστικό πληθυσμό.

Η διάθεση προφανώς είναι να συνεχίσει το όραμα της μητέρας του για την Αθήνα, αδιαφορώντας ότι σε άλλους είναι υπόλογος.
 
ΥΓ Αν τυχόν μια εργατική κινητοποίηση δημιουργούσε την ίδια αναστάτωση, θα είχαμε αναλύσεις επί αναλύσεων για την καταστρεπτική της επίδραση στην Αθήνα, στην διεθνή της εικόνα, στην αγορά που μόλις ανακάμπτει, στο ΑΕΠ, στην κοινωνία, στους πολίτες….