Η Μαντάμ Σουσού του Δημήτρη Ψαθά, εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1939 στο περιοδικό «Θησαυρός», όπου δημοσιεύονταν κάθε εβδομάδα οι περιπέτειές της. Η Σουσού, μια φτωχή αλλά φαντασιόπληκτη γυναίκα, πιστεύει πως έχει αριστοκρατική καταγωγή και παριστάνει την έκπτωτη μεγαλοαστή στους γείτονές της στην ταπεινή συνοικία όπου ζει με το σύζυγό της. Εκείνος, παρά το γεγονός ότι δέχεται το χλευασμό του περίγυρού του για την εκκεντρική συμπεριφορά της, αδυνατεί να της χαλάσει το χατίρι και συμφωνεί πάντα μαζί της. Μέχρι που μια μέρα η Σουσού θα κληρονομήσει από το πουθενά μια μεγάλη περιουσία και τα πράγματα θα πάρουν άλλη τροπή.

Έχοντας ξεπεράσει τα 110.000 εισιτήρια σε τρεις μόλις μήνες παραστάσεων, η διαχρονική κωμωδία που ανέβηκε για ακόμη μια φορά το χειμώνα στο Θέατρο Παλλάς, επιστρέφει για μια καλοκαιρινή περιοδεία, ξεκινώντας αυτή τη Δευτέρα από το Κατράκειο Θέατρο της Νίκαιας. Σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα, διασκευή κειμένου της Δήμητρας Παπαδόπουλου και με έναν λαμπερό θίασο, η Μαντάμ Σουσού πρόκειται να ταξιδέψει σε πολλούς προορισμούς της Ελλάδας, προσφέροντας γέλιο και συγκίνηση στους παλιούς, αλλά και μυώντας τους νεότερους σε μια συγκινητική ιστορία που διασκευάστηκε όσο λίγες για το θέατρο, το σινεμά και την τηλεόραση.

Το Tvxs.gr, με την ευκαιρία της πρεμιέρας της παράστασης, μίλησε με τη Δήμητρα Παπαδοπούλου για την επιστροφή της Μαντάμ Σουσού, το δύσκολο έργο της διασκευής του έργου, αλλά και για την αποχή της από την τηλεόραση  και τη θεατρική παραγωγή στην Ελλάδα.

-Γεννηθήκατε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου και στη συνέχεια μετακομίσατε με την οικογένειά σας στην Κύπρο, τη Θεσσαλονίκη και τέλος στην Αθήνα. Θεωρείτε πως η «νομαδική» αυτή κινητικότητα και η συνεχής αλλαγή παραστάσεων έπαιξε ρόλο στην επιλογή σας να ασχοληθείτε με την ηθοποιία;

-Δεν ξέρω αν έπαιξε ρόλο στην επιλογή της ηθοποιίας συγκεκριμένα, αλλά σίγουρα έπαιξε ρόλο στην καλή επικοινωνία. Στο να μπορώ να εισβάλλω σε καινούριες κοινωνίες και να τις μεταφράζω. Να τις κατανοώ και να ενσωματώνω νέα πράγματα.

-Παρά το γεγονός ότι το κοινό σας έχει στο μυαλό του από τις δουλειές σας ως ηθοποιός, είστε ταυτόχρονα μια επιτυχημένη σκηνοθέτιδα και σεναριογράφος. Αν είχατε να επιλέξετε έναν μόνο από αυτούς τους ρόλους, ποιος θα ήταν αυτός και γιατί;

-Το συγγραφικό καθαρά. Είναι για μένα κάτι το δικό μου, είναι η φύση μου. Είναι πιο κοντά μου.

-Το γεγονός ότι σπουδάσατε Αγγλική φιλολογία έπαιξε το ρόλο του πιστεύετε;

-Έπαιξε ρόλο στο να αγαπήσω πιο πολύ τα ελληνικά. Θεωρώ πως είναι μια γλώσσα, που και όλη σου τη ζωή να την αφιερώσεις, ποτέ δε τη μαθαίνεις σωστά!

-Διανύετε την τέταρτη δεκαετία σας στον καλλιτεχνικό χώρο και έχετε συνεργαστεί με δεκάδες σπουδαία ονόματα. Ποιες ήταν όμως οι συνεργασίες που σας σημάδεψαν, τόσο σε καλλιτεχνικό επίπεδο, όσο και σε προσωπικό;

-Κατ’ αρχήν, ο πρώτος άνθρωπος που μου είπε «εσύ μπορείς να γράψεις επαγγελματικά» ήταν ο Στέλιος Κούλογλου. Γράφαμε σε μια ομαδική εφημερίδα της εποχής, στα Εξάρχεια, την Ενημέρωση. Χωρίς να ξέρει καν ποιος το είχε γράψει, είπε για ένα κείμενο που ήταν δικό μου ότι ήταν το μόνο από την εφημερίδα που όποιος το είχε γράψει μπορούσε να ασχοληθεί επαγγελματικά με τη συγγραφή. Η πρώτη αυτή ατάκα ήταν πολύ καθοριστική για τη ζωή μου. Οι άλλοι άνθρωποι που με σημάδεψαν είναι η Άννα Βαγενά, ο Σταμάτης Φασουλής, η Νικολακοπούλου, ο Γιώργος και η Φρόσω Ράλλη, που είναι και οι τηλεοπτικοί μου μέντορες. Ο κάθε άνθρωπος όμως είναι μια στάση στη ζωή μας και μπορεί τώρα να αδικώ πάρα πολύ κόσμο. Πραγματικά όμως, η συνάντησή μου με τον Κούλογλου υπήρξε μεγάλο push για εμένα, μου έδωσε μεγάλη βάση και δύναμη.

-Απέχετε από την τηλεόραση εδώ και σχεδόν μια δεκαετία και, σύμφωνα με δηλώσεις σας, η αποχή σας προκύπτει λόγω του χαμηλού επιπέδου του προγράμματός της. Τι φταίει κατά τη γνώμη σας για αυτή την έκπτωση στην ποιότητα; Είναι μόνο ζήτημα οικονομικό;

-Δεν είναι ζήτημα επιπέδου, είναι ζήτημα budget ξεκάθαρα. Για να εξηγηθώ, επειδή οι λέξεις μένουν, δεν αισθάνομαι τώρα πως είναι εύκολο για κάποιον να στηρίξει μια σειρά. Όμως σιγά σιγά φαίνεται πως έχουν αρχίσει να εμφανίζονται κάποια πράγματα, πιο σοβαρέ προτάσεις. Θα στηρίξω μια σειρά αν έχει κάποια προδιαγραφή, δε θέλω να είναι μια «ξεπέτα».

-Το κοινό σας έχει συνδέσει έντονα με τους ρόλους σας στους «Απαράδεκτους» και το «Σ’ αγαπώ/ Μ’ αγαπάς» και σίγουρα σας ρωτούν συχνά για το ενδεχόμενο του να γυρίσετε ένα ριμέικ. Εσείς πιστεύετε στα ριμέικ;

-Πιστεύω, αλλά πιστεύω ότι αυτή τη στιγμή το πράγμα έχει προχωρήσει. Δεν θα είχα όρεξη για κάτι τέτοιο.

-Αυτό προκύπτει από το χαμό συναδέλφων σας από τότε ή και από κάτι άλλο;

Αν εννοείς από το Βλάση (Μπονάτσο), παίζει ένα ρόλο που έφυγε από τη ζωή. Όμως γενικά νομίζω ότι η πέραση με τα χρόνια φεύγει.

-Μια από τις πιο χαρακτηριστικές δουλειές σας ήταν επίσης η μεταγλώττιση του animation «Ψάχνοντας το Νέμο» και του σίκουελ του, όπου χαρίσατε τη φωνή σας για το χαρακτήρα της Dory. Είναι για μία ηθοποιό εξίσου μεγάλη πρόκληση ένας ρόλος αυτού του είδους, δεδομένου του ότι απευθύνεται σε παιδικό κοινό;

-Ναι και είναι πάρα πολύ όμορφο! Υπάρχουν παιδάκια που με το που μιλάω σταματάνε, ειδικά αυτά που αφουγκράζονται τη φωνή επειδή κάτι τους λέει αυτή. Κι αυτό είναι πολύ τρυφερό για μένα.

-Παιδικό θέατρο θα κάνατε λοιπόν;

-Με χαρά!

-Επιστρέφοντας στο «Σ’ αγαπώ/ Μ’ αγαπάς», η ατάκα σας «Εγώ πότε θα γίνω μάνα;», έχει χαραχτεί στη συλλογική μνήμη των Ελλήνων τηλεθεατών. Στην πραγματική ζωή όμως, έχετε επιλέξει συνειδητά να μην παντρευτείτε και να μην αποκτήσετε παιδιά. Από την προσωπική σας εμπειρία, έχει εξοικειωθεί πλέον ο κόσμος με το γεγονός ότι μια γυναίκα έχει το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης και της ελευθερίας ως προς τις επιλογές της, ή βρισκόμαστε ακόμα χρόνια πίσω;

-Πιστεύω ότι σιγά σιγά αυτό θα προκύπτει όλο και περισσότερο, δηλαδή ότι οι γυναίκες θα αισθάνονται ότι αν δεν θέλουν, δεν είναι απαραίτητο να γίνουν μάνες. Αυτό το πράγμα ήταν απαγορευτικό στον προηγούμενο κύκλο ζωής γιατί η ύπαρξη της γυναίκας ήταν συνυφασμένη με τη μητρότητα. Η γυναίκα σήμερα μπορεί και να διεκδικήσει η ύπαρξή της να συνδεθεί με τελείως άλλα θέματα, που αφορούν την ίδια. Να μην αναπαράγει μηχανικά έναν άνθρωπο. Γιατί δεν είναι συνειδητή η επιλογή όλων των γυναικών να κάνουν παιδιά.

-Έχετε αντιμετωπίσει σεξιστικές συμπεριφορές στη δουλειά σας;

-Πολλές, αλλά δε στέκομαι, γιατί θεωρώ υπερβολή όλο αυτό που συμβαίνει με τις σεξιστικές καταγγελίες. Αλλά άμα ξέρεις πολύ καλά το στόχο σου και ξέρεις το τι θέλεις, ‘ντάξει ρε παιδί μου! Εγώ έχω ρίξει και πολύ γέλιο με τέτοιες συμπεριφορές, έχω γελάσει με τις φίλες μου. Το βλέπω σαν αναπηρία του άλλου.

-Οπότε πως σχολιάζετε το νέο φεμινιστικό ρεύμα που έχει προκύψει τα τελευταία χρόνια, το κίνημα #MeToo, τη δημοσιότητα γύρω από το σκάνδαλο Weinstein κλπ.;

-Το θεωρώ λίγο μια ομαδοποίηση, ένα γκρουπάρισμα, αφού ο άνθρωπος έχει την τάση να δημιουργεί τέτοιες συλλογικές αντιδράσεις. Είναι λίγο και ένα καταφύγιο και μια στέγη. Είναι και ένα άλλοθι για την αποτυχία, όχι απόλυτα, αλλά έχει να κάνει και με αυτή. Το θεωρώ όλο αυτό λίγο υπερβολή. Δε μιλώ βέβαια για τη βία των ανδρών και για βιασμούς. Εκεί, οποιαδήποτε μορφή βίας, είτε σεξουαλική, είτε χειροδικίες, είναι ανεπίτρεπτα πράγματα. Το χοντραίνουμε όμως λίγο όταν μιλάμε για τον άλλο που θα σου πει «ψιτ ψιτ».

-Τα τελευταία χρόνια ασχολείστε αποκλειστικά με το θέατρο. Πως βλέπετε το χώρο του θεάτρου στην Ελλάδα;

-Έχει πάρα πολύ υλικό. Το θέατρό μας έχει πάρα πολλούς καλλιτέχνες, είναι η φύση της Ελλάδας, η γεωγραφία της και το κλίμα της, το ταμπεραμέντο της και ο ψυχισμός της, που βγάζει θεατρικές οντότητες. Δεν θεωρώ καθόλου τυχαίο το ότι γεννήθηκε εδώ, το στενάχωρο είναι όμως ότι δεν μπορούμε να το κάνουμε κάτι όλο αυτό και το ανακυκλώνουμε ανάμεσά μας. Δεν μπορούμε να αξιοποιήσουμε πραγματικά τον πολιτισμό μας και το έμφυτο ταλέντο μας να παράγουμε θέατρο. Πιστεύω ότι μετά, ή μάλλον μαζί με τον τουρισμό, έχουμε πολιτισμό, δεν έχουμε και τίποτε άλλο.

– Υπάρχει για εσάς η απαραίτητη στήριξη από το αρμόδιο υπουργείο;

-Όχι, δεν νομίζω ότι υπάρχει, ότι έχει γίνει μια σοβαρή επένδυση από τους φορείς του πολιτισμού. Κι αυτό δεν είναι κάτι που το χτίζουν μια-δυο κυβερνήσεις. Είναι ένα στρατηγικό πράγμα, μια σκυταλοδρομία όπου ο ένας συμπληρώνει τον άλλο. Με την τάση που έχουμε στην Ελλάδα, ο ένας να καταργεί τον άλλον, «ήταν που ήταν το κλήμα, το ‘φαγε  κι ο γάιδαρος»!

-Αν υποθετικά βρισκόσασταν σε θέση εξουσίας στο Υπουργείο Πολιτισμού, ποιο θα ήταν το πρώτο πράγμα που θα κάνατε για την ενίσχυση αυτού;

-Δεν ξέρω τι θα έκανα, πραγματικά! Τώρα μάλλον θα πω πρόχειρα πράγματα, αλλά νομίζω πως θα έδινα σημασία στο θέατρο και στο σινεμά και θα προσπαθούσα να φτιάξω εξαγώγιμο υλικό. Θα έκανα μια μεγάλη προσπάθεια όσο αφορά στην ανθρώπινη γλώσσα, ώστε να τη μυθοποιήσω και να τη θεοποιήσω στην παγκόσμια αγορά, γιατί όλο και υποβαθμίζεται και όλο και συρρικνώνεται. Θα έκανα μια προσπάθεια να εξάγω τη ρίζα μας, τα τραγούδια μας. Εγώ θα ήμουνα πολύ καλός έμπορας της ρίζας μας! Έχουμε στα χέρια μας θησαυρούς που δεν έχουμε αξιοποιήσει. Μας «παίρνει» να πλουτίσουμε! Έχουμε πολιτιστικό πετρέλαιο στο υπέδαφος της καρδιάς μας.

-Ερχόμενες στην καλοκαιρινή σας δουλειά, ξεκινάτε σε λίγες μέρες την καλοκαιρινή σας περιοδεία με την πολύ επιτυχημένη «Μαντάμ Σουσού», όπου πρωταγωνιστείτε και έχετε διασκευάσει το κείμενο του Δημήτρη Ψαθά. Μιλήστε μας για αυτή τη δουλειά.

-Έχω κάνει διασκευή και έχω αποδώσει το κείμενο με σύγχρονη ματιά κρατώντας την εποχή. Ο Κακλέας το απογείωσε και κράτησε πάρα πολύ όμορφα την εποχή, τις μυρωδιές, τις ατμόσφαιρες. Είναι μια τεράστια, πολύ δύσκολη δουλειά και για καλοκαιρινή περιοδεία στην Ελλάδα είναι πολύ φαντασμαγορική. Έχουμε πολύ κόσμο, πολλά σκηνικά, μουσικές. Ο Κακλέας το έχει στήσει πάρα πολύ σύνθετα και όμορφα, με μοιρογνωμόνιο και ακρίβεια. Αξίζει τον κόπο αυτή η παράσταση.

-Στην Ελλάδα της κρίσης βλέπετε μοντέρνες «Σουσούδες»;

-Η Σουσού είναι μια ανθρώπινη ιδιοσυγκρασία που δεν τελειώνει ποτέ. Ακόμα και στο διάστημα να πάμε, θα βρούμε Σουσούδες!

-Μετά το τέλος της περιοδείας το Σεπτέμβρη, ποια θα είναι τα επόμενα βήματά σας; Έχετε κάτι στα σκαριά που θα μπορούσατε να μοιραστείτε μαζί μας;

-Δεν μπορώ να σας τα πω με σιγουριά γιατί είναι πολλά και εύχομαι και ελπίζω να πάνε όλα καλά. Εμείς κάνουμε σχέδια, αλλά πάντα παίζει ρόλο και η συγκυρία!

Τραγούδι της Μαρίζας Ρίζου από το soundtrack της παράστασης.

Στην παράσταση πρωταγωνιστούν:
Δήμητρα Παπαδοπούλου, Κώστας Σπυρόπουλος και ο Τάσος Χαλκιάς
Στον ρόλο του Σταθόπουλου ο Πέτρος Λαγούτης

Παίζουν Αλφαβητικά:
Ηλιάννα Γαϊτάνη, Μελέτης Γεωργιάδης, Γιάννα Ζιάννη, Χρύσα Κλούβα, Φαίη Κοκκινοπούλου, Νικολέτα Κοτσαϊλίδου, Λάμπρος Κτεναβός, Ρόζα Κυρίου, Τζεφ Μαράουι, Σοφία Μιχαήλ, Θάνος Μπίρκος, Γιώργος Ψυχογιός και ο Βασίλης Χαλακατεβάκης
Τραγούδι: Ειρήνη Ψυχράμη

Συντελεστές:

• Απόδοση κειμένου: Δήμητρα Παπαδοπούλου
• Σκηνοθεσία- Δραματολογική Επεξεργασία: Γιάννης Κακλέας
• Σκηνικά: Μανόλης Παντελιδάκης
• Κοστούμια: Νίκος Χαρλαύτης – Σοφία Νικολαϊδη
• Μουσική: Μαρίζα Ρίζου
• Ενορχήστρωση: Δημήτρης Σιάμπος
• Kινησιολογική Επιμέλεια: Κυριάκος Κοσμίδης
• Φωτισμοί: Ελευθερία Ντεκώ
• Κομμώσεις-Περούκες: Κωνσταντίνος Σαββάκης
• Teaser: Στάθης Ναυπλιώτης
• Φωτογραφίες: Γιώργος Καλφαμανώλης
• Διεύθυνση Επικοινωνίας – Δημόσιες σχέσεις : Μαργαρίτα Δρούτσα, τηλ: 6942065888, mail: [email protected]
• Οργάνωση Περιοδείας: Χρόνος Δράσεις Πολιτισμού

Εισιτήρια μπορείτε να προμηθευτείτε μέσω της www.viva.gr, από τα ταμεία του θεάτρου Παλλάς και από τα σημεία πώλησης των Δήμων.