Πετσοκομμένες βρήκαν τις αμοιβές τους για το εξάμηνο οι Έλληνες δημιουργοί και ήδη εκφράζουν τη δυσαρέσκειά τους αλλά και τα ερωτήματα σε σχέση με τις νέες αποκαλύψεις σε σχέση με το απροσδιόριστο νομικό καθεστώς της ΑΕΠΙ, αφού φαίνεται πως δεν υπάρχει νομικά ούτε στην Ελλάδα, ούτε στην Κύπρο, όπως αναφέρει το ρεπορτάζ που δημοσιεύσαμε χθες. 

Κι ενώ το τηλεφωνικό κέντρο της εταιρείας στο Μαρούσι έχει πάρει φωτιά από δημιουργούς που καλούν ζητώντας εξηγήσεις για τις υπερβολικά χαμηλές απολαβές του εξαμήνου ας δούμε πως η ΑΕΠΙ προειδοποίησε τους δημιουργούς με επιστολή της πριν την καταβολή των δικαιωμάτων του εξαμήνου για τη δυσάρεστη έκπληξη που τους περιμένει. Επικαλείται μεταξύ άλλων: 

α. Τη συνεχιζόμενη για όγδοη χρονιά οικονομική κρίση και η βαρύτατη φορολόγηση έχει οδηγήσει σε «κλείσιμο» χιλιάδων επιχειρήσεων

β. Την επιστολή του Υπουργείου Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης προς τους Δήμους της χώρας που μας αφαιρεί πλέον τη δυνατότητα να ζητήσουμε απευθείας από το Δήμο την ανάκληση της άδειας εκτέλεσης μουσικής προκειμένου  να συμμορφωθεί η επιχείρηση και να καταβάλει τα αναλογούντα πνευματικά δικαιώματα (όπως ίσχυε μέχρι σήμερα)  και  ο νέος νόμος για την απλούστευση της διαδικασίας αδειοδότησης των επιχειρήσεων.

γ. Την επιλεγείσα διαδικασία αδειοδότησης των τηλεοπτικών σταθμών. 

δ. Την  πολύμηνη απεργία των δικηγόρων. 

ε. Τη χρονοβόρα διαδικασία για το  υπό ψήφιση Νομοσχέδιο που αφορά στην ενσωμάτωση της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 26/2014 σε συνδυασμό με αντισυνταγματικές και αντικοινοτικές διατάξεις που συμπεριελήφθησαν στα διαφορετικά κείμενα των προτεινόμενων σχεδίων νόμου, προκαλώντας την έντονη αντίδραση της ΑΕΠΙ και άλλων ΟΣΔ αλλά και των ίδιων των δημιουργών, δημιούργησαν  ένα πρωτοφανές κλίμα αρνητισμού και  εχθρότητας από την πλευρά των χρηστών μουσικής.  

Σε σχέση με το πολυσυζητημένο νομοσχέδιο έχουμε δημοσιεύσει ρεπορτάζ στα οποία εξηγούμε αφενός πως είναι η πρώτη φορά που κυβέρνηση επιχειρεί να αγγίξει το ευαίσθητο θέμα των πνευματικών δικαιωμάτων αναγκάζοντας την ΑΕΠΙ να ευθυγραμμιστεί με την ευρωπαϊκή οδηγία και αφετέρου τις τροποποιήσεις που δίχασαν και τους δημιουργούς. 

Το πολύπαθο νομοσχέδιο, σύμφωνα με κύκλους του υπουργείου κατατίθεται στις 15 Ιανουαρίου στη βουλή και ψηφίζεται στις 28 του ίδιου μήνα τροποποιημένο στα σημεία που οι δημιουργοί θεωρούσαν πως παραμένει ανεξέλεγκτη η ΑΕΠΙ. Μένει να δούμε ποια είναι η τελική του μορφή και αν τελικά θα κλείσει στα τέλη Γενάρη το θέμα. 

• Λίνα Δημοπούλου

«Λοιπόν σκέφτηκα να παίξουμε ένα παιχνίδι, όσοι θέλετε.

Είμαι η Λίνα Δημοπούλου, εκδιδόμενη δισκογραφικώς από το 1993, με ρεπερτόριο πάνω από 150 τραγούδια, αρκετά απ’ τα οποία ακούγονται μέχρι σήμερα, σε ραδιόφωνα όοοοοολης της χώρας, τηλεοράσεις, θεατρικά και φυσικά σε εκατοντάδες συναυλίες.

Το παιχνίδι έχει ως εξής:

Θα κάνετε μια μαντεψιά ή μια αναγωγή στα στοιχεία και θα μου γράψετε, τι χρήματα πιστεύετε ότι πρόκειται να πάρω στις 15/12/16 από την ΑΕΠΙ, για να ζήσω μέχρι τον Ιούνιο.

Και αύριο το πρωί θα σας ποστάρω την εκκαθάρισή μου.

Πάει;»

Μέσα από τους λογαριασμούς τους στο fb διαμαρτυρήθηκαν επίσης ο Ισαάκ Σούσης, ο Αντώνης Πλέσσας και ο Πέτρος Βαγιόπουλος. 

Ισαάκ Σούσης

«Τo θέμα της ΑEPI ενώ αφορά συνολικά τους δημιουργούς, θίγει καίρια και αποφασιστικά τους στιχουργούς, αλλά εμείς έχουμε έτσι κι αλλιώς συνειδητοποιήσει την υπόστασή μας την αγοραστική και κυρίως όσοι με τα δόντια προσπαθούμε να κρατήσουμε το τραγούδι σε μια περιοχή αυθεντικότητας από την μεταχείριση που μας επιφυλάσσεται εν γένει και από τους συνεργάτες μας ακόμα. 

Αλλά είναι και θέμα πάστας, γιατί μπορεί να είσαι επαγγελματίας βιαστής της όποιας αισθητικής και να αισθάνεσαι έντεχνος, μπορεί να είσαι πρωτοφερέφωνο του ΣΥΡΙΖΑ και να αισθάνεσαι αγωνιστής, μπορεί να κόπτεσαι για την ποιότητα και να μας τα έχεις ζαλίσει με τα τσαρτς που διαμορφώνουν από κοινού, παραπληροφόρηση, συμφέροντα και αγοραίο γούστο. 

Βέβαια η πλαστογράφηση κάθε έννοιας δεν είναι φαινόμενο που ευδοκιμεί στον χώρο του τραγουδιού ειδικά, είναι αυτό που συμβαίνει πλουσιοπάροχα σε όλο το φάσμα.

Όμως πραγματικά πρέπει πια να βγούμε προς τον κόσμο. Πρέπει να του εξηγήσουμε ότι οι απόπειρες συνδικαλισμού των καλλιτεχνών είναι ανάλογες με τον συνδικαλισμό εν γένει, άνθρωποι είμαστε και μεις έχουμε τους διαπλεκόμενούς μας, τους καλλιτεχνοπατέρες μας, απ’ όλα. Και βέβαια έχουμε το πρόταγμα του πολιτισμού, αυτό πάλι που το πας, χωρίς σκυλάδικα και χαζοπόπ θα είστε απολίτιστοι βρε. 

Το ότι δεν μας στηρίζουν καν οι παλιοί μας σύντροφοι είναι κι αυτό θέμα, τόσα φεστιβάλ, τόσες παρουσίες, τόση ρεκλάμα έχουμε κάνει καλή τη πίστη σε όλους τους χώρους. 

Είμαστε όμως κι αναποφάσιστοι, προϊόν είμαστε, εκπρόσωποι του πολιτισμού είμαστε, σελέμπριτις γενικής χρήσης είμαστε, πρωινομεσημεριανοβραδινά στο Fb είμαστε; Το μόνο σίγουρο για την ταυτότητά μας πια των στιχουργών είναι ότι είμαστε περίπου απλήρωτοι. Και απλήρωτος ούτε επαναστάτης δεν μπορείς να είσαι, τι να λέμε…»

Petros Vagiopoulos

«Περί ΑΕΠΙ…

Το 1985 μου λέει ο Μάνος Χατζηδάκiς (εν όψει και του δίσκου μου, που θα ήταν παραγωγός, σε στίχους Δημ. Χριστοδούλου) να πάω να γραφώ στην ΑΕΠΙ. Πάω… μου δίνουν ένα συμβόλαιο… Του τηλεφωνώ… «κ. Χατζιδακι, λέει τρελά πράγματα…» – Α! κ. Βαγιόπουλε, ξέχασα να σας πω… Μην το διαβάσετε, απλώς υπογράψτε το (!!!), γιατί δεν υπάρχει άλλη σχετική εταιρεία!! 

Η ΑΕΠΙ ήταν στο Πεδίο Άρεως σε ένα ισόγειο και τα γραφεία της ήταν στο πατάρι!! 

Σε 15, μόλις, χρόνια 2 δίδυμοι πύργοι στο Μαρούσι, από μάρμαρο Πεντέλης, ήταν πια η ΑΕΠΙ μας… 

Το 1999, περίπου, μου λέει φίλος στιχουργός, εξαιρετικός γνώστης της ‘νύχτας’: «Πέτρο, από το ΠΟΤΕ ΒΟΥΔΑΣ, πρέπει να λάβατε πολλά λεφτά… Τι εννοείς; Τουλάχιστον από 300 χιλ. ευρώ ο καθένας σας… (σημερινά λεφτά). Χα!! λέω, άμα πήραμε  από 50 θα είναι και καλά!!. ”Ρε συ”, μου λέει. ‘Υπάρχουν 50.000 κέντρα, μπαράκια, μουσικές σκηνές, ορθάδικα, σκυλάδικα… Κάθε βράδυ παίζεται ΣΕ ΟΛΑ…. Σ Ε Ο Λ Α !!’»

Πάω σπίτι… Ας κοιτάξω τις αναλυτικές αποδείξεις της ΑΕΠΙ… 

Προσθέτω 1985+86+87+++ ++98+1999== ΟΥΤΕ 25 ΧΙΛ.!! (μιλάμε για 15 χρόνια!!)

Ψάχνω από 1000 συναυλίες του Παπάζογλου μου δίνουν 42. Από 300 των ΠΑΙΔΙΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΤΡΑ μου δίνουν 1 (ναι ΜΙΑ..!)  από 100 του ΛΕ.ΠΑ. μου δίνουν ΚΑΜΜΙΑ… κλπ. κλπ.

(Στεναχωριόμουνα και με τον Μ.Ρασούλη, που φοβόταν ότι άμα κάνω παράπονα, μπορεί να λιγοστέψουν κι αυτά που παίρναμε!!… – όπως και έγινε!)

Εν κατακλείδι… Η ΔΙΑΝΟΜΗ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ, πιστεύω, ότι γίνεται ως εξής…

(ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΚΑΤΑΤΑΞΗ.!!)

ΣΤΡΑΤΗΓΟΙ… Μίκης, Μάνος, Τσιτσάνης…

Υποστράτηγοι…

Συνταγματάρχες…

ΕΠΙΛΟΧΙΕΣ… Αλφου, Βητου, Γαματου, Δημοπούλου, Ζητου…κλπ.

ΛΟΧΙΕΣ… Βαγιόπουλος, Σκατόπουλος, Μουνόπουλος, Κωλόπουλος…

ΔΕΚΑΝΕΙΣ…, ΦΑΝΤΑΡΟΙ… Ι (γιώτα) 5, Ι 6, Ι 7

– Ρε ΑΕΠΙΔΕΣ, τους λέω, κάντε με, τουλάχιστον, ΕΠΙΛΟΧΙΑ… 

– Δεν είναι όπως τα λες, μου απαντούν…

Επειδή διάβασα πολλά, αυτές τις μέρες, σας δηλώνω υπευθύνως και έχων υπ’ όψη τις συνέπειες του νόμου, ότι εγώ – που θα’ πρεπε να ζω άνετα από ένα μόνο τραγούδι, έχω  εκκαθαριστικό που, όχι δεν φτάνει να περάσω μέχρι τον Ιούνιο του ’17, αλλά ούτε μέχρι τέλους Δεκέμβρη του 2016…

Άντε… ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ ΝΑ ΕΧΕΤΕ…

Antonis Plessas

«Διανομές “κουπλέ” με την τεχνική του Σοκ και Δέος.

Η διοίκηση της γνωστής εταιρίας που στις διανομές του Δεκεμβρίου περιέλαβε μόνο το κουπλέ των τραγουδιών, φαίνεται να είναι, μετά του άφαντου προέδρου της, οπαδοί του “Σοκ και Δέος” της σχολής του Chicago που τόσο παραστατικά έχει περιγράψει η συγγραφέας Naomi Klein.

Σήμερα από το πρωί ακούγονται πολλές και έντονες διαμαρτυρίες από τους υποκείμενους στην “Σοκ και Δέος” ‘θεραπεία’, δημιουργούς.

Επειδή το έχω ζήσει πολλές φορές το έργο στο παρελθόν θα μου επιτρέψετε να βγάλω το συμπέρασμα για το αν για πρώτη φορά θα υπάρξει μια σοβαρή και καθολική αντίδραση ή και αυτό το ποτήρι θα το πιούμε όπως και τα προηγούμενα γκρινιάζοντας ή ακόμα χειρότερα προσφέροντας υπηρεσίες έναντι προκαταβολών, αφού πρώτα περάσει ένας μήνας.

Τα προγνωστικά σας μπορείτε να τα γράψετε εδώ από τώρα. Είτε δικαιωθείτε, είτε όχι, δώρο θα υπάρχει…»